Ακμπάρ Β΄

Ακμπάρ Β΄
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη; μητρική γλώσσα	اکبر دوم (Περσικά)
Προφορά
Γέννηση	22 Απριλίου 1760; Mukundpur
Θάνατος	28 Σεπτεμβρίου 1837; Κόκκινο Οχυρό
Τόπος ταφής	Zafar Mahal και Old Delhi
Θρησκεία	Ισλάμ
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	ποιητής
Οικογένεια
Σύζυγος	Mumtaz un-nisa Timurid; Lal Bai Timurid Qudsia Begum Sahiba, Kallu Bai
Τέκνα	Mirza Jahangir; Mirza Jahan Shah; Mirza Babur; Mirza Salim; Mirza Nazim Shah; Μπαχαντούρ Σαχ Ζαφάρ
Γονείς	Σαχ Αλάμ Β΄ και H.H. Mubaraq Timurid Nawab Qudsia Begum Mubaraq Mahal Sahiba
Οικογένεια	Timurid dynasty
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	Αυτοκράτορας των Μουγκάλ (1806–1837)
	Σχετικά πολυμέσα
	δεδομένα

Ο Ακμπάρ Β΄ (22 Απριλίου 1760 - 28 Σεπτεμβρίου 1837), γνωστός και ως Aκμπάρ Σαχ Β΄, ήταν ο 19ος αυτοκράτορας των Μουγκάλ από το 1806 έως το 1837. Ήταν ο δεύτερος γιος του Σαχ Αλάμ Β΄ και ο πατέρας του Μπαχαντούρ Σαχ Β΄, ο οποίος τελικά τον διαδέχτηκε και έτσι έγινε ο τελευταίος αυτοκράτορας των Μουγκάλ.

Ο Ακμπάρ Β΄ είχε μικρή δύναμη, λόγω της αυξανόμενης βρετανικής επιρροής στην Ινδία, μέσω της Εταιρείας των Ανατολικών Ινδιών. Έστειλε τον Ram Mohan Roy ως πρέσβη στη Βρετανία, και του έδωσε τον τίτλο του Ράτζα. Κατά τη διάρκεια τού καθεστώτος του, το 1835, η Εταιρεία Ανατολικών Ινδιών σταμάτησε να αποκαλείται υποτελής τού αυτοκράτορα Μουγκόλ και να εκδίδει νομίσματα στο όνομά του. Οι περσικές επιγραφές στα νομίσματα της εταιρείας για το σκοπό αυτό διαγράφονταν.

Ο Ακμπάρ Β΄ πιστοποιείται ως ο ιδρυτής της εορτής ενότητας Ινδουιστών-Μουσουλμάνων Φόολ Βαλόν Κι Σαΐρ.^[4]^[5] Ο τάφος του βρίσκεται δίπλα στον ιερό τάφο (dargah) του 13ου αι. Σούφι αγίου Κουτμπουντίν Μπακτιάρ Κακί στο Mεραουλί.

Νεανική ζωή

Ο πρίγκιπας Μιρζά Ακμπάρ γεννήθηκε στις 22 Απριλίου 1760 από τον αυτοκράτορα Σαχ Αλάμ Β΄ στο Μουκουντπούρ, στηΣάτνα, ενώ ο πατέρας του ήταν στην εξορία. Μετά το τέλος τού μεγαλύτερου αδελφού του, τις 2 Μαΐου 1781 στο Κόκκινο Οχυρό ο πρίγκιπας ορίστηκε διάδοχος με τον τίτλο του Βαλί Αχντ Μπαχαντούρ. Το 1782 διορίστηκε αντιβασιλιάς τού Δελχί μέχρι το 1799. Όταν ο ηγέτης των Ροχιλά, Γκουλάμ Καντίρ, κατέλαβε το Δελχί το 1788, ο νεαρός πρίγκιπας Μιρζά Ακμπάρ αναγκάστηκε να χορέψει μαζί με άλλους πρίγκiπες και πριγκίπισσες Μουγκάλ, τον χορό των κοριτσιών (nautch). Είδε πώς τα μέλη της αυτοκρατορικής οικογένειας Μουγκάλ ευτελίστηκαν, καθώς και να λιμοκτονούσαν. Όταν ο Σαχ Τζαχάν Δ΄ διέφυγε, ο Μιρζά Ακμπάρ έγινε τίτουλάριος αυτοκράτορας με τον τίτλο τού Ακμπάρ Σαχ Γ΄, και έπρεπε να παραμείνει ενεργός αυτοκράτορας, ακόμη και μετά την αποκατάσταση τού πατέρα του Σαχ Αλάμ Β΄, μέχρι τον Ιανουάριο του 1789.

Η βασιλεία του

Ο αυτοκράτορας Ακμπάρ Β ́ προήδρευε σε μια αυτοκρατορία που ήταν ως προς τον τίτλο μεγάλη, αλλά στην πραγματικότητα περιορισμένη μόνο στο Κόκκινο Φρούριο στο Δελχί. Η πολιτιστική ζωή τού Δελχί ως σύνολο άνθισε κατά τη διάρκεια της βασιλείας του. Ωστόσο, η στάση του προς τους αξιωματούχους της Εταιρείας των Ανατολικών Ινδιών, ειδικά τον λόρδο Χέιστινγκς, στον οποίους αρνήθηκε να δώσει ακρόαση με όρους άλλους εκτός από τις λέξεις υπηκόου και βασιλιά, αν και ήταν τιμητικό γι' αυτόν, όλο και περισσότερο απογοήτευε τους Βρετανούς, οι οποίοι τον θεωρούσαν απλώς ως συνταξιούχο τους. Οι Βρετανοί μείωσαν την τίτλο του σε "βασιλιά του Δελχί" το 1835, και η Εταιρεία Ανατολικών Ινδιών σταμάτησε να ενεργεί ως απλοί υποδιοικητές της αυτοκρατορίας των Μουγκάλ, όπως έκαναν από το 1803 έως το 1835. Ταυτόχρονα αντικατέστησαν τις περσικές επιγραφές των νομισμάτων, με αγγλικές στα νομίσματα της εταιρείας, τα οποία δεν έφεραν πλέον το όνομα του αυτοκράτορα.

Οι Βρετανοί ενθάρρυναν τον Ναβάμπ του Ουντχ και τον Νιζάμ του Χυντεραμπάντ να πάρουν βασιλικούς τίτλους, για να μειώσουν περαιτέρω το καθεστώς και την επιρροή του αυτοκράτορα. Από σεβασμό, ο Νιζάμ δεν το έκανε, αλλά ο Ναβάμπ του Αβάντχ το έκανε.

Είναι επίσης γνωστό ότι έδωσε τον τίτλο Ναβάμπ στον Ναβάμπ του Τονκ και στον Ναβάμπ της Τζαόρα.

Ο Ακμπάρ Β΄ διόρισε τον μεταρρυθμιστή της Βεγγάλης, Ραμ Μοχάν Ρόυ, να ασκήσει έφεση κατά της μεταχείρισής του από την Εταιρεία Ανατολικών Ινδιών, δίνοντάς του τον τίτλο Ράτζα. Ο Ραμ Μοχάν Ρόυ επισκέφθηκε στη συνέχεια την Αγγλία, ως απεσταλμένος των Μουγκάλ στο ανάκτορο του Σαιντ Τζέιμς. Ο Ραμ Μοχάν Ρόι υπέβαλε μια καλά δικαιολογημένη αναφορά για λογαριασμό του Μουγκάλ, αλλά χωρίς αποτέλεσμα.

Ο τάφος του Ακμπάρ Β΄ βρίσκεται μέσα σε ένα μαρμάρινο περίβλημα, που συνοδεύει το Μωτί Μαστζίντ κοντά στον τάφο-ιερό (dargah) του 13ου αι. τού Σούφι αγίου Κουτμπουμπίν Μπαχτιάρ Κακί, στο Mεραουλί τού Δελχί. Οι Μουγκάλ αυτοκράτορες Μπαχαντούρ Σαχ Α΄ (Σαχ Αλάμ Α΄) και Σαχ Αλάμ Β΄ είναι επίσης θαμμένοι εδώ.^[6]

Ο Ακμπάρ Β ́ δέχεται ακροάσεις στον θρόνο των παγωνιών.
Αργυρές ρουπίες τού Ακμπάρ Β΄.
Ο Ακμπάρ Σαχ Β΄ επάνω σε έναν ελέφαντα, σε μια τεράστια πομπή το 1835.
Ο Ακμπάρ Β΄ και οι τέσσερις γιοι του.
Η Αυλή (durbar) τού Ακμπάρ Β΄, με τον Βρετανό διαμένοντα Τσαρλς Μέτκαλφ, από τον Ούντεϊ Ραμ.
Ιππικό σε πομπή της Αυλής τού αυτοκράτορα Ακμπάρ Β ́.
Ιππείς σημαιοφόροι σε πομπή τού Ακμπάρ Β΄.

Απόγονοι

Μετά την εξέγερση, τα εξαδέλφια του Μιρζά Μουγκάλ, γιου του Μπαχαντούρ Σαχ Ζαφάρ, γιου τού Ακμπάρ Β΄, δραπέτευσαν σε γειτονικές περιοχές, φοβούμενοι ότι θα συλληφθούν από τους Βρετανούς. Ο πρίγκιπας Μιρζά Μουγκάλ, ο κληρονομικός διάδοχος, συνελήφθη και εκτελέστηκε από τους Βρετανούς κοντά στην πύλη του Δελχί. Πολλοί επιζώντες πρίγκιπες εγκαταστάθηκαν σε διάφορες επαρχίες της Ινδίας, αλλά μερικοί εγκαταστάθηκαν στη Βιρμανία, τη Βεγγάλη και το Ντεκάν, καθώς ένας μεγάλος αριθμός μελών της αυτοκρατορικής οικογένειας, μαζί με τον αυτοκράτορα Μπαχαντούρ Σαχ Β΄ εξορίστηκαν στο Ρανγκόον στη Βιρμανία.

Δείτε επίσης

Ακμπάρ Α΄ (πρόγονος τού Ακμπάρ Β΄, 8 γενιές πίσω)
Μιρζά Ναλί (γιος τού Ακμπάρ Β΄)
Τζαλαλουντίν Μιρζά κύριος της Βεγγάλης
Μιρζά Ζαφάρ κυβερνήτης της Βεγγάλης

Παραπομπές

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage. p57417.htm#i574167.
↑ ^2,0 ^2,1 p57417.htm#i574167. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
↑ ^3,0 ^3,1 ^3,2 ^3,3 ^3,4 ^3,5 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
↑ Dec 8, TNN / (8 December 2012). «Akbar, Dara Shikoh had set examples of Hindu-Muslim unity | Varanasi News – Times of India» (στα αγγλικά). The Times of India. https://timesofindia.indiatimes.com/city/varanasi/akbar-dara-shikoh-had-set-examples-of-hindu-muslim-unity/articleshow/17526760.cms.
↑ «Akbar and his religious policy». http://www.ijssh.org/vol6/660-B00018.pdf.
↑ Dadlani, Chanchal B. (2018). From stone to paper : architecture as history in the late Mughal Empire. New Haven [CT]. σελ. 63. ISBN 978-0-300-23317-9.

Βιβλιογραφία

Whitehead, Richard Bertram (1929). «Akbar II as Pretender: A Study in Anarchy». Journal of the Royal Asiatic Society of Great Britain and Ireland 61 (2): 259–272. doi:10.1017/S0035869X00082149. ISSN 0035-869X.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Akbar II στο Wikimedia Commons

[05e002a38de9c578384f51f089904c6ba151a259-1] 1,0 ^1,1 ^1,2 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage. p57417.htm#i574167.

[867c9f82dba17af1f480fb78cf270fb763fbb7e5-2] 2,0 ^2,1 p57417.htm#i574167. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.

[3913844e06e055e8cd81608f22bad0e604d89d2d-3] 3,0 ^3,1 ^3,2 ^3,3 ^3,4 ^3,5 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.

[4] Dec 8, TNN / (8 December 2012). «Akbar, Dara Shikoh had set examples of Hindu-Muslim unity | Varanasi News – Times of India» (στα αγγλικά). The Times of India. https://timesofindia.indiatimes.com/city/varanasi/akbar-dara-shikoh-had-set-examples-of-hindu-muslim-unity/articleshow/17526760.cms.

[5] «Akbar and his religious policy». http://www.ijssh.org/vol6/660-B00018.pdf.

[:0-6] Dadlani, Chanchal B. (2018). From stone to paper : architecture as history in the late Mughal Empire. New Haven [CT]. σελ. 63. ISBN 978-0-300-23317-9.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]