Αθανάσιος Σπανίδης

Αθανάσιος Σπανίδης
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	1906
Θάνατος	1991
Χώρα πολιτογράφησης	Ελλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	νέα ελληνική γλώσσα
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	πολιτικός
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατός	Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας της Ελλάδας

Ο Αθανάσιος Σπανίδης (30 Ιουλίου 1906 - 1996) ήταν Έλληνας αξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού.

Βιογραφικά στοιχεία

Γεννήθηκε στην Αθήνα και ήταν γιος του Γεώργιου Σπανίδη, αξιωματικού της χωροφυλακής με καταγωγή από την Μικρομάνη. Ξάδερφός του ήταν ο υποναύαρχος και αρχηγός του Λιμενικού Σώματος, Νικόλαος Παπαθεοδώρου. Μεγάλωσε στα Πατήσια.

Φοίτησε στη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων, απ' όπου αποφοίτησε το 1926 ως σημαιοφόρος. Το 1929 προήχθη σε ανθυποπλοίαρχο, το 1930 ορίστηκε κυβερνήτης του "Αρετούσα" και το 1934 προήχθη σε υποπλοίαρχο αναλαμβάνοντας ύπαρχος στο υποβρύχιο "Παπανικολής". Τρία χρόνια αργότερα ανέλαβε κυβερνήτης αυτού και το 1939 έγινε ύπαρχος του "Νηρέας". Το ίδιο έτος εγκαταστάθηκε στη Αγγλία για μετεκπαίδευση στη Σχολή Υποβρυχίων και με την επιστροφή του στην Ελλάδα, το 1940, ανέλαβε την διακυβέρνηση του υποβρυχίου "Κατσώνης" προαγόμενος σε πλωτάρχη. Με το "Κατσώνης" σημείωσε σημαντικές επιτυχίες κατά τη διάρκεια του ελληνοιταλικού πολέμου. Το 1941 προήχθη σε αντιπλοίαρχο. Διέφυγε στη Μέση Ανατολή και υπηρέτησε ως κυβερνήτης του "Αβέρωφ", του "Παπανικολής" και του "Έλλη". Το 1943 στάλθηκε στις ΗΠΑ για να παραλάβει το μεταγωγικό "Χίος", με το οποίο συμμετείχε στις επιχείρησεις για την κατάληψη της Ιταλίας. Εν συνεχεία ανέλαβε κυβερνήτης του "Πάνθηρα", με το οποίο συμμετείχε στην εκκένωση της Πρέβεζας. Το 1944 ανέλαβε την ναυτική διοίκηση Κέρκυρας ενώ το 1945 διορίστηκε προσωπάρχης του Υπουργείου Ναυτικών. Το 1946 ανέλαβε δοικητής Φρεγατών και το 1947 προήχθη σε πλοίαρχο αναλαμβάνοντας παράλληλα την διοίκηση της Σχολής Ναυτικών Δοκίμων. Την περίοδο 1950 - 1952 χρημάτισε, για δεύτερη φορά, διοικητής Φρεγατών και εν συνεχεία υπηρέτησε, με τον βαθμό του Υποναυάρχου, ως εκπρόσωπος της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ μέχρι το 1954, οπότε και ανέλαβε την υπαρχηγία του ΓΕΕΘΑ. Το 1956 τοποθετήθηκε Διοικητής του Ναυστάθμου Σαλαμίνας, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι το 1958, οπότε και αποστρατεύθηκε με τον βαθμό του αντιναυάρχου ε.α.

Διετέλεσε πρόεδρος της Ελληνικής Επιτροπής Ατομικής Ενέργειας επί δεκαετία. Επί θητείας του κατασκευάστηκε το κτίριο του Δημόκριτου και στελεχώθηκε η ΕΠΑΕ. Επίσης υπήρξε ιδρυτικό μέλος της COMPLES (Cooperation Mediterraneenne pour l’ Energie Solaire), γενικός διευθυντής της ΕΡΕ (1965 - 1967) καθώς και πρόεδρος της Εταιρίας Μελέτης Ελληνικής Ιστορίας. Στην κυβέρνηση Ιωάννη Παρασκευόπουλου (1963 - 1964) διετέλεσε υπουργός εμπορικής ναυτιλίας. Το βράδυ της 21ης Απριλίου 1967 υπήρξε από τους πρώτους που ενημερώθηκε για ύποπτες κινήσεις στρατευμάτων. Για τον λόγο αυτό κατευθύνθηκε στον ναύσταθμο, όπου και ανέλαβε τον έλεγχό του, ενώ παράλληλα τηλεφώνησε, στις 2:30 το πρωί, στον Βασιλιά Κωνσταντίνο, στον οποίο εισηγήθηκε απόπλου του στόλου και σχηματισμό νόμιμης κυβέρνησης στην Κρήτη. Μετά την εγκαθίδρυση της Χούντας των Συνταγματαρχών εκδήλωσε δημόσια την αντίθεσή του κατά της δικτατορίας με αποτέλεσμα, το 1968, να συλληφθεί και να εξοριστεί, αρχικά, στην Απείρανθο Νάξου και έπειτα στην Εύβοια. Το 1987 εξέδωσε τα απομνημονεύματά του "Αναμνήσεις και Μαρτυρίες" (Εκδόσεις Παπαζήση, 1987).

Απεβίωσε το 1996. Ήταν παντρεμένος με την Αλεξάνδρα Γεωργιάδη και είχαν αποκτήσει έναν γιο, τον Αλέξιο Γεώργιο Σπανίδη.