Αδελφότης Θεολόγων «Ο Σωτήρ»

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Αδελφότης Θεολόγων «Ο Σωτήρ»
Ίδρυση1960
ΙδρυτήςΠαναγιώτης Τρεμπέλας
ΈδραΑθήνα, Ελλάδα
ΙστότοποςΕπίσημος ιστότοπος

Η Αδελφότης Θεολόγων «Ο Σωτήρ» ιδρύθηκε το 1960[1] από μέλη της Αδελφότητας Θεολόγων «Η Ζωή» που αποχώρησαν από αυτήν.[2] Ιδρυτικά μέλη της αποτέλεσαν οι θεολόγοι Παναγιώτης Τρεμπέλας, Ιωάννης Κολιόπουλος, Δημήτριος Παναγιωτόπουλος και άλλα 60 μέλη.[3] Πρώτος προϊστάμενός της υπήρξε ο Αρχιμανδρίτης Γεώργιος Δημόπουλος, ενώ σήμερα προΐσταται ο Αρχιμανδρίτης Αστέριος Χατζηνικολάου.[4] Αποτελεί ορθόδοξη χριστιανική αδελφότητα οργανωμένη κατά τα αντίστοιχα προτεσταντικά πρότυπα αδελφοτήτων.[5] Τα μέλη της υπόσχονται να τηρούν τις τρεις μοναχικές αρετές της παρθενίας, υπακοής και ακτημοσύνης. Σκοπό της έχει να διαφωτίζει το λαό πάνω στην Ορθόδοξη πνευματικότητα και να εκδίδει και διαδίδει σχετικά έντυπα. Το κοινόβιο της αδελφότητας βρίσκεται στη Νεάπολη της Αθήνας, ενώ το Κεντρικό Βιβλιοπωλείο της στην οδό Σόλωνος στην Αθήνα.[6] Εκδίδει τα περιοδικά «Ο Σωτήρ», «Η Δράση μας» και το «Προς τη Νίκη».[3] Η αδελφότητα πολιτικοποιήθηκε ως φορέας αντικομμουνιστικού αγώνα και στήριξης δεξιάς πολιτικής σε περιόδους όπως οι εκλογές του 1961 και η Στρατιωτική δικτατορία στην Ελλάδα (1967 - 1974).[7][8][9][10] Η ταύτισή της με τη Χούντα οδήγησε σε βαθμιαία παρακμή και περιθωριοποίηση.[11][12][13][14]

Συνέργειες κατά τη Δικτατορία των Συνταγματαρχών[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Την περίοδο του 1967, μετά την αντικανονική παύση πολλών μητροπολιτών από τη Δικτατορία των Συνταγματαρχών[15], το δικτατορικό καθεστώς κατάφερε αφενός να απομακρύνει επισκόπους που δεν είχαν διάθεση συνεργασίας με τη δικτατορία και αφετέρου, στις κενές θέσεις που δημιουργήθηκαν, να τοποθετήσει νέους μητροπολίτες φιλικά διακείμενους προς αυτήν. Ανάμεσα στους νέους μητροπολίτες που εξελέγησαν από την αντικανονική Σύνοδο και δέχτηκαν να πληρώσουν τις -παρανόμως- κενές επισκοπικές έδρες ήταν και ιερωμένοι-μέλη αδελφοτήτων - όπως ο Ενόπλων Δυνάμεων - Νέας Πελαγονίας Νικόλαος Ξένος (από τον Σωτήρα) και ο Θεσσαλιώτιδος Κωνσταντίνος Σακελλαρόπουλος (από τον Σωτήρα)[16][17] - και οι οποίοι στα χρόνια του Εμφυλίου Πολέμου είχαν υπηρετήσει ως στρατιωτικοί ιερείς-ιεροκήρυκες.[18]

Συνεργαζόμενα σωματεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με την Αδελφότητα συνεργάζονται διάφορα Σωματεία ανά την Ελλάδα, με κυριότερα τη ΓΕΧΑ (Ένωση Γονέων «Η Χριστιανική Αγωγή»), τον «Μέγα Βασίλειο» και τα Εκπαιδευτήρια «Ελληνική Παιδεία» που εδρεύουν στην Αθήνα, όπου υπάρχει και το κεντρικό τους πνευματικό Κέντρο, αίθουσες ομιλιών και παρεκκλήσιο του Μ. Βασιλείου.[19] Ο Σύλλογος «Μέγας Βασίλειος» εκδίδει το περιοδικό «Η Δράση μας».[20] Υπάρχουν και συνεργαζόμενες Αδελφότητες Γυναικών: «Άμπελος», «Ελπίς», «Οικοδομή», «Λυχνία», «Ταβιθά» καθώς και το γηροκομείο γνωστό ως οίκος "Ειρήνης".

Κριτική[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Χαρακτηριστική κριτική, ανάμεσα σε άλλες, που έχει ασκηθεί και καυτηριάζει τις πρακτικές της αδελφότητας, αποτελεί αυτή του Μητροπολίτη Σερβίων και Κοζάνης Αμβρόσιου (2000) που κατέθεσε την άποψη πως το πέρασμα των οργανώσεων απετέλεσε την νόσο της Εκκλησίας με τραγικές συνέπειες για την ζωή του τόπου.[21]

Το περιοδικό της αδελφότητας «Προς την Νίκην» έχει συγκεντρώσει από κάποιους κριτικές για το περιεχόμενό του αλλά και για τις πρακτικές διάδοσής του στα σχολεία. Το 2005, χαρακτηρίστηκε ως εμπεριέχον «κείμενα προπαγανδιστικού περιεχομένου».[22]

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. http://www.ecclesia.gr/greek/archbishop/christodoulos.asp?id=671&what_main=1&what_sub=7&lang=gr&archbishop_heading=%CE%9E%20%CE%9E%C2%B7%CE%9E%C2%BD%CE%9F%20%CE%9E%CE%8C%CE%9E%C2%B1%CE%9F%E2%80%9E%CE%9E%C2%B1
  2. [1][νεκρός σύνδεσμος]
  3. 3,0 3,1 http://archive.enet.gr/online/online_obj?pid=43&tp=T&id=53626832[νεκρός σύνδεσμος]
  4. http://www.greekorthodox-alexandria.org/index.php?module=news&action=details&id=66&PHPSESSID=bqtqbmltt8tjpk9dclpfp9su16[νεκρός σύνδεσμος]
  5. [Θέλουν ρόλο οι Ιερωνυμικοί - 90 χρόνια παρεμβάσεις από τις οργανώσεις: Ανοίγει παλιές πληγές η διαδοχή του Σεραφείμ, ΤΑ ΝΕΑ, Μπαΐλης Πάνος, 14 Μαρτίου 1998]
  6. http://www.ekebi.gr/frontoffice/portal.asp?cpage=NODE&cnode=303&t=576
  7. Σιγανού Μαρία, Ο Αντικομμουνιστικός λόγος της «Ζωής» στον εμφύλιο πόλεμο (1946-1948), ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ, ΤΜΗΜΑ ΙΣΤΟΡΙΑΣ-ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑΣ-ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΑΣ, 2004
  8. Η ΝΕΑ ΑΚΡΟΔΕΞΙΑ: Το κόμμα του μαύρου σταυρού, iospress.gr
  9. Το πάζλ των παρεκκλησιαστικών οργανώσεων, 14/05/2012, Σπορέας, Μαίρη Πίνη
  10. Orthodoxy in the Service of Anticommuniste The Religious Organization Zoë during the Greek Civil War, Vasilios N. Makrides, 1st Edition, 2004, ISBN 9781315239309, P. 16
  11. Σιγανού Μαρία, Ο Αντικομμουνιστικός λόγος της «Ζωής» στον εμφύλιο πόλεμο (1946-1948), ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ, ΤΜΗΜΑ ΙΣΤΟΡΙΑΣ-ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑΣ-ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΑΣ, 2004
  12. Η ΝΕΑ ΑΚΡΟΔΕΞΙΑ: Το κόμμα του μαύρου σταυρού, iospress.gr
  13. Το πάζλ των παρεκκλησιαστικών οργανώσεων, 14/05/2012, Σπορέας, Μαίρη Πίνη
  14. Orthodoxy in the Service of Anticommuniste The Religious Organization Zoë during the Greek Civil War, Vasilios N. Makrides, 1st Edition, 2004, ISBN 9781315239309, P. 16
  15. Εκκλησία και 21η Απριλίου: Ώρα για μια «συγγνώμη»
  16. «Αττικής Νικόδημος, Βιογραφικό, attikisnikodimos.gr». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Απριλίου 2021. Ανακτήθηκε στις 16 Απριλίου 2021. 
  17. Το πάζλ των παρεκκλησιαστικών οργανώσεων, 14/05/2012, Σπορέας, Μαίρη Πίνη
  18. Η Θεολογία μεσοπέλαγα:Χριστιανοί και πολιτική δράση κατά την περίοδο της Δικτατορίας 1967-74
  19. Δίπτυχα της Εκκλησίας της Ελλάδος 2009. Βλ. και τις σχετικές πληροφορίες στη σελίδα "Η Ιστορία μας" των Εκπαιδευτηρίων "Ελληνική Παιδεία".
  20. «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Οκτωβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 3 Μαΐου 2020. 
  21. Η σύγκρουση μεταξύ αντιοργανωσιακών και οργανωσιακών στους κόλπους της Ιεραρχίας- ο εμφύλιος πόλεμος στην Εκκλησία
  22. «Μ. Παπουτσάκη «Χριστιανική προπαγάνδα σε σχολεία», ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ - 27/11/2005». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Ιανουαρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 11 Ιανουαρίου 2011. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]