Αδίτες

Οι Αδίτες (αραβ. عاد, Ad) ήταν αρχαία φυλή ή λαός της Αραβίας που αναφέρεται συχνά στο Κοράνιο.. Σύμφωνα με τις παραδόσεις, οι Αδίτες ήταν οι πρώτοι κάτοικοι της Αραβίας και ζούσαν στη σημερινή Υεμένη, σε μία περιοχή που αναφέρεται ως al-Ahqaf (الأحـقـاف), δηλαδή «οι αμμώδεις πεδιάδες» ή «οι ανεμογενείς αμμόλοφοι».

Οι τοπικές παραδόσεις αποδίδουν την καταγωγή των Αδιτών στον Αδ, εγγονό του Νώε και Malik (βασιλιά), ο οποίος είχε χίλιες συζύγους, απέκτησε 4.000 παιδιά και έζησε 1.200 χρόνια! Λέγεται ακόμα ότι ήταν μεγαλόσωμοι άνθρωποι και σε αυτούς αποδίδονται τα μεγάλα αρχαία κτίσματα που υπάρχουν στην Αραβία. Οι Αδίτες είχαν ευδοκιμήσει. Πρωτεύουσά τους ίσως ήταν η γνωστή ως Ιράμ ντατ αλ Ιμάντ του Κορανίου. Με τον καιρό όμως έφυγαν από τον «σωστό δρόμο» και έτσι ο Αλλάχ απέστειλε τον μονοθεϊστή προφήτη Χουδ για να τους συνεφέρει. Δεν μετανόησαν ωστόσο, οπότε ο Αλλάχ έστειλε μία φοβερή λαίλαπα εναντίον τους. Λίγοι Αδίτες γλίτωσαν και τότε κατέφυγαν στην Υεμένη, όπου έχτισαν το περίφημο πρόχωμα Μαρέβ. Σε μία ιστορική απόπειρα χρονολογήσεως των θρυλικών αυτών συμβάντων, οι Αδίτες άρχισαν να εξαφανίζονται περί το 750 π.Χ..

Οι Αδίτες/Αδ αναφέρονται 24 φορές στο Κοράνιο, και συγκεκριμένα στα σημεία (7:65:2 - δηλαδή η 2η λέξη του 65ου στίχου της εβδόμης σούρα), (7:74:7), (9:70:9), (11:50:2), (11:59:2), (11:60:10), (11:60:15), (14:9:9), (22:42:8), (25:38:1), (26:123:2), (29:38:1), (38:12:5), (40:31:5), (41:13:8), (41:15:2), (46:21:3), (50:13:1), (51:41:2), (53:50:3), (54:18:2), (69:4:3), (69:6:2) και (89:6:6).

Δείτε επίσης

• Μαδιανίτες
• Σαβά
• Θάμουδ

Πηγές

• Το ομώνυμο λήμμα στη Νέα Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια «Χάρη-Πάτση», τόμος 2, σελ. 111.