Ύφαλος Ινδίας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια


Συντεταγμένες: 21°28′57″S 39°40′19″E / 21.48250°S 39.67194°E / -21.48250; 39.67194

Χάρτης του Υφάλου Ινδίας

Ο Ύφαλος Ινδίας (επίσης ονομάζεται και Ύφαλος Ιουδαίας) είναι μια ακατοίκητη, σχεδόν κυκλική ατόλλη περίπου 10 χλμ σε διάμετρο, που αντιστοιχεί σε μια συνολική έκταση (συμπεριλαμβανομένης της λιμνοθάλασσας) 80 χλμ2. Βρίσκεται στο νότιο Κανάλι της Μοζαμβίκης, περίπου στο μισό της απόστασης μεταξύ Μαδαγασκάρης (που βρίσκεται 385 χλμ στα ανατολικά) και Μοζαμβίκης, και 110 χλμ βορειοδυτικά της Νήσου Ευρώπα. Υψώνεται απότομα από τον θαλάσσιο πυθμένα 3.000 βάθους. Ο δακτύλιος του υφάλου κατά μέσο όρο είναι περίπου 100 μέτρα πλάτους και εντελώς περιβάλλει μια ρηχή λιμνοθάλασσα που έχει μέγιστο βάθος τα 15 μέτρα. Η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη του των 123.700 χλμ² είναι συνεχόμενη αυτής της Νήσου Ευρώπα.

Η ατόλλη αποτελείται από 10 γυμνές βραχονησίδες, χωρίς βλάστηση, με συνολική έκταση 0,2 χλμ². Αυτές στην βόρεια και ανατολική πλευρά έχουν ύψος 2,1 έως 3 μέτρα, και εκείνες στην δυτική και νότια πλευρά 1,2 μέτρα. Ο ύφαλος καλύπτεται εντελώς από την θάλασσα 3 ώρες πριν και μετά την κορύφωση της πλυμμηρίδας της παλίρροιας. Η ακτογραμμή του υφάλου είναι 35,2 χλμ. Η περιοχή υπόκειται σε κυκλώνες. Η ατόλλη επί μακρόν είναι ένας θαλάσσιος κίνδυνος και είναι το θέατρο πολυάριθμων ναυαγίων.

Θέση των Διασκορπισμένων Νησιών στον Ινδικό Ωκεανό:
• 1 : Μπάσσας ντα Ίντια
• 2 : Ευρώπα Νήσος
• 3 : Γκλοριόζος Νήσοι
• 4 : Χουάν ντε Νόβα Νήσος
• 5 : Τρομελίν Νήσος
(KM : Κομόρες, MG : Μαδαγασκάρη, MU : Μαυρίκιος, MZ : Μοζαμβίκη, RE : Ρεϊνιόν, YT : Μαγιότ)

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ύφαλος Ινδίας πρωτο-καταγράφηκε από Πορτογάλους εξερευνητές στις αρχές του 16ου αιώνα. Πρωτο-ονομάστηκε Μπάισο ντα Ζούντια, "Ύφαλος της Ιουδαίας". "Ζούντια" ήταν το όνομα του Πορτογαλικού πλοίου που προσέκρουσε στον ύφαλο. Το πλοίο ονομαζόταν "Ζούντια" (Εβραϊκό στα Πορτογαλικά), επειδή ο ιδιοκτήτης του ήταν Εβραίος έμπορος.

Προφανώς ο ύφαλος μετονομάστηκε σε Μπάσσας ντα Ίντια από κατοπινούς χαρτογράφους από λάθη στο γράψιμο τους στην λέξη "Ζούντια", μπερδεύοντας γράμματα στην αντιγραφή προηγούμενων χαρτών (Το κεφαλαίο "J" άλλαξε σε "Ι" και το "u" σε "n").

Το 1897 έγινε Γαλλική κτήση, και αργότερα τέθηκε υπό την διοίκηση ενός επιτρόπου που διαμένει στην Ρεϊνιόν από το 1968.