Όρος Χάντιγκτον (Αλάσκα)
Συντεταγμένες: 62°58′02″N 150°53′55″W / 62.967222°N 150.898611°W
| Όρος Χάντιγκτον (Αλάσκα) | |
|---|---|
 | |
| Ύψος | 3.731 μ.[1] |
| Οροσειρά | Οροσειρά της Αλάσκας |
| Ηλικία | Σιλούρια και Ορδοβίκια[2] |
| Ήπειρος | Βόρεια Αμερική |
| Χώρες | Εθνικό Πάρκο και Καταφύγιο Ντενάλι, Αλάσκα, ΗΠΑ |
| Πρώτη ανάβαση | Λιονέλ Τερέ και άλλοι |
| wikidata () | |
Το Όρος Χάντιγκτον χαρακτηριστική πυραμίδα βράχου και πάγου στην κεντρική οροσειρά της Αλάσκας, περίπου 13 χλμ. Ν-ΝΔ του ΜακΚίνλεϊ. Βρίσκεται επίσης 10 χλμ. ανατολικά του όρους Χάντερ. Παρόλο που επισκιάζεται -όσον αφορά στο ύψος- από το ΜακΚίνλεϊ, το Χάντιγκτον είναι δυσκολότερη και πλέον απόκρημνη κορυφή: σχεδόν προς κάθε κατεύθυνση, οι όψεις του βουνού καταθυθίζονται απότομα περίπου για 1,5 χλμ. Ακόμακαι η ευκολότερη διαδρομή του παρουσιάζει σημαντική δυσκολία και αποτελεί μεγαλύτερη τεχνική πρόκληση παρά η στάνταρ διαδρομή στο ΜακΚίνλεϊ και είναι αγαπημένη κορυφή για ορειβάτες υψηλού επιπέδου.
Η πρώτη ανάβαση στο όρος Χάντιγκτον έγινε το 1964 από τον Γάλλο αλπινιστή Λιονέλ Τερέ και την ομάδα του, μέσω της ΒΔ κόψης, που ονομάζεται επίσης Γαλλική Κόψη. Η δεύτερη ανάβαση την επόμενη χρονιά έγινε μέσω της Δ όψης και έχει καταγραφεί από τον ορειβάτη και συγγραφέα Ντέιβιντ Ρόμπερτς στο The Mountain of My Fear. Το βουνό είναι προσβάσιμο είτε από τη δυτική διακλάδωση του παγετώνα Ρουθ, στη βόρεια πλευρά του βουνού, ή από τον παγετώνα Τοκόσιτνα, στη νότια πλευρά.
Αξιοσημείωτες αναβάσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- 1964 Γαλλική Κόψη Λιονέλ Τερέ και άλλοι.
- 1965 Διαδρομή Χάρβαρντ (VI 5.9 A2 70-βαθμοί πάγος) από τους Ντέιβιντ Ρόμπερτς, Εντ Μπερντ, Ντον Τζένσεν, Ματ Χέιλ[3].
- 1978 Βόρεια Όψη Τζακ Ρόμπερτς και Σάιμον ΜακΚάρτνεϊ, 6 Ιουλίου 1978.[4]
- 1978 ΝΑ Σπιρούνι Τζότζεφ Κέλιν, Κεντ Μένεγκιν, Γκλεν Ράνταλ και Άνγκους. Μ. Θίερμερ Τζ. στις 9 Ιουλίου 1978[5].
- 1989 Διαδρομή Νετλ-Κουΐρκ, dαπό τους Ντέιβ Νετλ και Τζέιμς Κουΐρκ, 24 Μαΐου, 1989[6].
Περαιτέρω ανάγνωση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Roberts, David (1991). The Mountain of My Fear/Deborah: A Wilderness Narrative. Seattle, WA, USA: Mountaineers Books. ISBN 0-89886-270-1.
- Wood, Michael· Coombs, Colby (2002). Alaska: A Climbing Guide. Seattle, WA, USA: Mountaineers Books. ISBN 0-89886-724-X.
- Terray, Lionel (1963). Conquistadors of the Useless. Geoffrey Sutton (translator). Victor Gollancz Ltd. σελίδες 353–363. ISBN 0-89886-778-9.
Σημειώσεις - παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ "Mount Huntington". Bivouac.com. Ανάκτηση 26/08/2014
- ↑ Churkin, M., Jr., and C. Carter. (1996). Stratigraphy, structure, and graptolites of an Ordovician and Silurian sequence in the Terra Cotta Mountains, Alaska Range, Alaska [U.S. Geological Survey Professional Paper 1555]. Washington, D.C.: U.S. Department of the Interior, U.S. Geological Survey.
- ↑ Roberts, David (1991). The Mountain of My Fear/Deborah: A Wilderness Narrative. Seattle, WA, USA: Mountaineers Books. ISBN 0-89886-270-1.
- ↑ Roberts, Jack (1979). «The Timeless Face: The North Face of Mount Huntington». American Alpine Journal (New York, NY, USA: American Alpine Club) 22 (53): 70–80. ISSN 0065-6925.
- ↑ Thuermer, Angus (1979). «Huntington's Southeast Spur». American Alpine Journal (New York, NY, USA: American Alpine Club) 22 (53): 81–89. ISSN 0065-6925.
- ↑ Quirk, James (1990). «Moose's Tooth and Huntington». American Alpine Journal (New York, NY, USA: American Alpine Club) 32 (64): 43–49. ISBN 0-930410-43-2.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
|