Έλενα Φεράντε
| Έλενα Φεράντε | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Elena Ferrante (Ιταλικά) |
| Γέννηση | 5 Απριλίου 1943[1] Νάπολη |
| Ψευδώνυμο | Elena Ferrante |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ιταλία |
| Θρησκεία | αθεϊσμός |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ιταλικά[2][3] ναπολιτάνικα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | μυθιστοριογράφος σεναριογράφος μεταφράστρια[4] |
| Αξιοσημείωτο έργο | Troubling Love The Days of Abandonment[5] The Lost Daughter[6] Frantumaglia: a Writer's Journey[7] The Lying Life of Adults[8] Η υπέροχη φίλη μου[9] The Story of a New Name[10] Those Who Leave and Those Who Stay[11] The Story of the Lost Child[12] Incidental Inventions[8] In the Margins: On the Pleasures of Reading and Writing |
| Ιστότοπος | |
| elenaferrante | |
Έλενα Φεράντε (Elena Ferrante) είναι το λογοτεχνικό ψευδώνυμο σύγχρονης Ιταλίδας συγγραφέως. Τα βιβλία της έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες. Η Τετραλογία της Νάπολης είναι μεταξύ των πιο γνωστών της έργων.
Το 2016 το περιοδικό Time κατέταξε την Έλενα Φεράντε ανάμεσα στους 100 πιο επιδραστικους ανθρώπους της εποχής μας.
Συγγραφικό έργο
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η Φεράντε είναι συγγραφέας αρκετών βιβλίων, με γνωστότερο το τετράτομο έργο της Τετραλογίας της Νάπολης, σχετικά με δύο ευφυή και οξυδερκή κορίτσια από τη Νάπολη, που προσπαθούν να χτίσουν τις ζωές τους μέσα σε ένα βίαιο και σαγηνευτικό κοινωνικό περιβάλλον. Η σειρά αποτελείται από το “Η υπέροχη φίλη μου” (2012), “Το νέο όνομα” (2013), “Αυτοί που φεύγουν και αυτοί που μένουν” (2014) και “Η ιστορία της χαμένης κόρης” (2015) η οποία ήταν υποψήφια για το ιταλικό λογοτεχνικό βραβείο "Strega".
Η Φεράντε υποστηρίζει ότι "τα βιβλία, αφού γραφούν, δεν έχουν ανάγκη τον συγγραφέα τους". Επίσης, η ίδια έχει πολλές φορές επιμείνει στη διατήρηση της ανωνυμίας της ως προϋπόθεση για να συνεχίσει τη δουλειά της και έχει τονίσει ότι η απόκρυψη της αληθινής της ταυτότητας είναι πρωταρχικής σημασίας για τη συγγραφή των έργων της.
Η πρώτη αγγλική μετάφραση της δουλειάς της ήταν η έκδοση του διηγήματός της “Delia's Elevator”, που μεταφράστηκε από την Adria Frizzi και εντάχθηκε στην ανθολογία “After The War” (2004). Η ιστορία αφηγείται τις αντιδράσεις της κεντρικής ηρωίδας όταν έρχεται αντιμέτωπη με την κηδεία της μητέρας της και επιστρέφει στο ασφαλές καταφύγιό της, το παλιό ασανσέρ στο πατρικό της σπίτι.
Το τέταρτο βιβλίο της Τετραλογίας της Νάπολης, "Η ιστορία της χαμένης κόρης", βρέθηκε στα 10 καλύτερα βιβλία του 2015 των New York Times.[13]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 Ινστιτούτο της Ιταλικής Εγκυκλοπαίδειας: «Enciclopedia on line» (Ιταλικά) elena-ferrante.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 12502460r. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ CONOR.SI. 92971619.
- ↑ The Fine Art Archive. cs
.isabart .org /person /159309. Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2021. - ↑ 2002.
- ↑ 2006.
- ↑ 2003.
- ↑ 8,0 8,1 2019.
- ↑ 2011.
- ↑ 2012.
- ↑ 2013.
- ↑ 2014.
- ↑ «The 10 Best Books of 2015». The New York Times. 3 Δεκεμβρίου 2015.