Η υπέροχη φίλη μου (βιβλίο)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Η υπέροχη φίλη μου είναι ιταλικό μυθιστόρημα της Έλενα Φερράντε, το οποίο δημοσιεύθηκε το 2011. Είναι ο πρώτος τόμος ενός κύκλου, από τον οποίο βγήκαν ακόμα τρία βιβλία: Με νέο όνομα (2012), Αυτοί που φεύγουν και αυτοί που μένουν (2013), η Ιστορία της χαμένης κόρης (2014).

Ο πρώτος τόμος, ο οποίος χωρίζεται σε δύο μέρη, την "Παιδική ηλικία" και την  "Εφηβεία", είναι αφιερωμένος στην ιστορία δύο κοριτσιών, της Έλενα (χαϊδευτικό Λενού) και της Ραφαέλα (Λίλα), μιας γειτονιάς της Νάπολης. Και οι δυο τους πολύ έξυπνες, ανυπότακτες στους  αυστηρούς κανόνες συμπεριφοράς της συνοικίας όπου ζουν, στα χρόνια της παιδικής τους ηλικίας συνδέονται με μια στενή φιλία. Με το τέλος του δημοτικού σχολείου, ωστόσο, οι ζωές τους χωρίζουν, επειδή, για οικονομικούς λόγους, ο πατέρας της Λίλα,  τσαγκάρης στο επάγγελμα, δεν μπορεί να την αφήσει να συνεχίσει τις σπουδές της. Από την άλλη, ο πατέρας της Λενού, δημοτικός κλητήρας, καταφέρνει να επιτρέψει στην κόρη του να συνεχίσει στο γυμνάσιο και, στη συνέχεια, στο λύκειο. Οι δρόμοι των δύο κοριτσιών, ωστόσο, συνεχίζουν να μπλέκονται, ακόμα περισσότερο όταν εμφανίζονται οι επιπλοκές της πρώτης αγάπης. Η τελευταία σελίδα αφηγείται το γάμο της Λίλα.

Το βιβλίο ανοίγει με τις λίγες σελίδες του Προλόγου (Σβήσε τα ίχνη), όπου με ισχυρή προοικονομία στην αφήγηση παρουσιάζεται ένας ενήλικας, ο γιος της Λίλα, ο οποίος ζητά μάταια από τη Λενού να τον βοηθήσει ώστε να βρει τη μητέρα του.

Η αφήγηση γίνεται σε πρώτο πρόσωπο από την Έλενα. Μέσα από τα μάτια της ανακαλύπτουμε ένα πλήθος από χαρακτήρες, ποικιλία από τοποθεσίες και έθιμα, μιας Νάπολης, η οποία, μέσα από τις δυσκολίες της μεταπολεμικής περιόδου, σταδιακά ανοίγεται σε μια μικρή ευημερία, η οποία ενθαρρύνεται ή απειλείται από την παρουσία του υποκόσμου.