Άποφις
| Άποφις | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 16ος αιώνας π.Χ. |
| Θάνατος | 1549 π.Χ. |
| Χώρα πολιτογράφησης | Αρχαία Αίγυπτος |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | κυβερνητικός υπάλληλος |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | Herit |
| Οικογένεια | δέκατη πέμπτη δυναστεία Φαραώ |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Φαραώ |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Άποφις ή Απέπι ήταν Υξώς βασιλιάς της Αιγύπτου της 15ης Δυναστείας στα τέλη της Αρχαίας Αιγύπτου. Ο Κανόνας του Τορίνο γράφει ότι βασίλευσε στο βόρειο τμήμα της Αιγύπτου που ονομαζόταν στην αρχαιότητα Κάτω Αίγυπτος για 40 χρόνια το πρώτο μισό του 16ου αιώνα.[1] Αν και επίσημα ήταν βασιλιάς μόνο της Κάτω Αιγύπτου κατείχε το μεγαλύτερο τμήμα της Αιγύπτου, η δυναστεία του μπόρεσε να διατηρηθεί όσο κυβερνούσε την Άνω Αίγυπτο ο Κάμωθις αλλά ανατράπηκε από τον διάδοχο και αδελφό του Άμωσις Α΄.[2] Ο Άποφις κυριάρχησε ειρηνικά και είχε συχνές εμπορικές σχέσεις με την 17η Δυναστεία που κυβερνούσε στα νότια τις Θήβαι Αιγύπτου.[3] Η δυναστεία των Υξώς εκδιώχθηκε περίπου 15 χρόνια μετά τον θάνατο του.[4]
Ονοματολόγια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κάποιοι μελετητές πιστεύουν ότι υπήρχαν δύο βασιλιάδες με το όνομα Απέπι, οι Απέπι Α΄και Απέπι Β΄, αλλά αυτό συμβαίνει κυρίως λόγω του ότι υπάρχουν δύο γνωστά Ονόματα Θρόνου για αυτόν τον βασιλιά: Αουοσερέ και Ακενενρέ. Όμως, ο Δανός αιγυπτιολόγος Κιμ Ράιχολτ στη μελέτη του για τη Δεύτερη μεταβατική περίοδο υποστηρίζει ότι αυτά τα ονόματα αναφέρονται σε ένα άτομο, τον Απέπι, που βασίλευσε για 40 ή παραπάνω χρόνια [5]. Το παραπάνω έχει στήριξη επιπλέον από το γεγονός ότι αυτός ο βασιλιάς χρησιμοποίησε και τρίτο Όνομα Θρόνου κατά τη βασιλεία του, το Νεμπκεπεσχρέ[6]. Ο Απέπι πιθανόν χρησιμοποίησε αρκετά ονόματα θρόνου κατά τη διάρκεια της βασιλείας του, γεγονός που δεν είναι χωρίς προηγούμενο, καθώς και γνωστοί φαραώ των τελευταίων περιόδων, όπως ο Ραμσής Β΄ και Σετί Β΄ έκαναν το ίδιο.
Η λατρεία του Σετ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Άποφις δεν ίδρυσε δικά του μνημεία αλλά σφετερίστηκε τα μνημεία προηγούμενων Φαραώ για να γράψει το όνομα του, όπως δύο Σφίγγες του Φαραώ Αμενεμχέτ Β΄.[7] Ο Απεπί πιθανότατα σφετερίστηκε τον θρόνο από τον προκάτοχο του Στάαν που είχε ορίσει διάδοχο τον γιο του Γανασσί.[8] Τον διαδέχθηκε ο γιος του Κάμωθις ο τελευταίος Υξώς κυβερνήτης, ο Άμωσις Α΄ εκδίωξε τους Υξώς από την Αίγυπτο και ίδρυσε τη Δέκατη όγδοη δυναστεία Φαραώ.[9] Στη Δέκατη ένατη δυναστεία Φαραώ ο Άποφις καταγράφεται να λατρεύει τον θεό Σετ με έναν μοναδικό τρόπο "Επέλεξε σαν Κύριο του τον θεό Σετ, δεν λάτρευε κανέναν άλλον θεό εκτός από αυτόν". Οι Αιγύπτιοι εκμεταλλεύτηκαν τη λατρεία του στον θεό Σετ ώστε να τον παρουσιάσουν σαν θεό του Σατανά.[10] Πολλοί ιστορικοί αναφέρουν ότι οι διωγμοί στον μετέπειτα Φαραώ Ακενατόν που προσπάθησε να επιβάλει τον Μονοθεϊσμό μέσω του Ατόν σχετίζονται με την καταδίκη του Σετ που λάτρευε ο Άποφις.[11] Ο Ντέιβιντ Ρολ ταυτίζει τον Φαραώ Άποφις με τον ήρωα στην Αρχαία ελληνική μυθολογία Έπαφο.[12]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Nicolas Grimal, A History of Ancient Egypt. Librairie Arthéme Fayard, 1988, σ. 189
- ↑ Grimal, σ. 189
- ↑ Grimal, σ. 189
- ↑ Grimal, σ. 194
- ↑ Kim Ryholt, The Political Situation in Egypt during the Second Intermediate Period c. 1800–1550 B.C." by Museum Tuscalanum Press. 1997. p.125
- ↑ Kings of the Second Intermediate Period University College London; scroll down to the 15th dynasty
- ↑ Grimal, σ. 193
- ↑ Ryholt, σ. 256
- ↑ Grimal, σ. 193
- ↑ "Of God and Gods", Jan Assmann, σσ. 47-48, University of Wisconsin Press, 2008
- ↑ Manassa, Colleen (November 2013). Imagining the Past: Historical Fiction in New Kingdom Egypt. Oxford University Press. σ. 49
- ↑ David Rohl: The Lords of Avaris. London, Arrow Books 2007
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Nicolas Grimal, A History of Ancient Egypt. Librairie Arthéme Fayard, 1988.
- Ryholt, K. S. B.; Bülow-Jacobsen, Adam (1997). The Political Situation in Egypt During the Second Intermediate Period, C. 1800-1550 B.C.
- O'Connor, David (2009). "Egypt, the Levant, and the Aegean: From the Hyksos Period to the Rise of the New Kingdom". In Aruz, Joan; Benzel, Kim; Evans, Jean M. (eds.). Beyond Babylon : art, trade, and diplomacy in the second millennium B.C