Άννα Αμαλία της Πρωσίας
| Πριγκίπισσα Άννα Αμαλία | |
|---|---|
| Πριγκίπισσα της Πρωσίας | |
 | |
Πριγκίπισσα-Ηγουμένη του Κέντλινμπεργκ | |
| Περίοδος | 1756-1787 |
| Προκάτοχος | Μαρία Ελισάβετ του Σλέσβιχ-Χόλσταϊν-Γκόττορπ |
| Διάδοχος | Σοφία Αλβερτίνα της Σουηδίας |
| Γέννηση | 9 Νοεμβρίου 1723 Βερολίνο, Πρωσία |
| Θάνατος | 30 Μαρτίου 1787 (63 ετών) |
Πλήρες όνομα | |
Άννα Αμαλία Γερμανικά: Anna Amalie | |
| Οίκος | Χοεντσόλερν |
| Πατέρας | Φρειδερίκος Γουλιέλμος Α΄ της Πρωσίας |
| Μητέρα | Σοφία Δωροθέα του Ανόβερου |
| Θρησκεία | Λουθηρανισμός |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
Η Άννα Αμαλία της Πρωσίας (Anna Amalie von Preußen, 9 Νοεμβρίου 1723 - 30 Μαρτίου 1787) ήταν η Ηγουμένη του Κέντλινμπεργκ και κόρη του Βασιλιά Φρειδερίκου Γουλιέλμου Α΄ της Πρωσίας.[1]
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε στις 9 Νοεμβρίου 1723 στο Βερολίνο, και ήταν το δωδέκατο παιδί και η νεότερη κόρη του Βασιλιά Φρειδερίκου Γουλιέλμου Α΄ της Πρωσίας και της Σοφίας Δωροθέας του Ανόβερου.
Θεωρήθηκε ως πιθανή νύφη για τον Διάδοχο Πρίγκιπα της Σουηδίας μαζί με την αδελφή της Λουίζα Ουλρίκα, καθώς ο αδελφός της Φρειδερίκος την προειδοποίησε ότι η Λουίζα Ουλρίκα ήταν ίσως πολύ φιλόδοξη για να είναι μια καλή βασίλισσα σε μια μοναρχία χωρίς εξουσία, όπως τότε η Σουηδία ήταν κατά την εποχή της ελευθερίας.[2]
Το 1755 η Άννα Αμαλία έγινε Ηγουμένη του Κέντλινμπεργκ, που την έκανε μια πλούσια γυναίκα. Έχοντας επιλέξει να περάσει το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου της στο Βερολίνο, όπου αφιερώθηκε στη μουσική και έγινε γνωστή ως μουσική προστάτης και συνθέτης. Ως συνθέτης πέτυχε μια μέτρια φήμη και είναι περισσότερο γνωστή για τα μικρότερα έργα της, τα οποία περιελάμβαναν τρία, πορείες, καντάτες, τραγούδια και φυλές.
Η Άννα Αμαλία πέθανε στις 30 Μαρτίου 1787 σε ηλικία 63 ετών.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Huberty, Michel· Giraud, Alain· Magdelaine, F. and B. (1989). L'Allemagne Dynastique, Tome V -- Hohenzollern-Waldeck. France: Laballery. σελίδες 162, 172. ISBN 2-901138-05-5.
- ↑ Olof Jägerskiöld (Swedish) : Lovisa Ulrika (1945)
|