Άμνιος Ανίκιος Ιουλιανός
| Amnius Anicius Julianus | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 3ος αιώνας |
| Χώρα πολιτογράφησης | Αρχαία Ρώμη |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός |
| Περίοδος ακμής | 4ος αιώνας |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Caesonia Manilia |
| Τέκνα | Amnius Anicius Paulinus |
| Γονείς | Anicius Faustus Paulinus |
| Αδέλφια | Sextus Anicius Paulinus |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Ρωμαίος συγκλητικός πολίαρχος |
Ο Άμνιος Ανίκιος Ιουλιανός (άκμασε 322–329) ήταν πολιτικός της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Aνίκιος Ιουλιανός ήταν ύπατος το 322 με τον Πετρόνιο Προβιανό, έπαρχο της πόλης (praefectus urbi) της Ρώμης μεταξύ 326 και 329.
Ταυτίζεται με τον ανθύπατο της Αφρικής, που το 302 έλαβε μια επιστολή (απάντηση σε αίτημα διευκρίνισης που είχε στείλει ο Ιουλιανός) από τον Αυτοκράτορα Διοκλητιανό, ο οποίος διέταξε την καταστολή των Μανιχαίων στην Αφρική, κατηγορούμενος ότι ήταν σε επαφή με τοη Αυτοκρατορία των Σασσανιδών. [1]
Έχει προταθεί [2] ότι ο Ιουλιανός που ήταν ανθύπατος της Αφρικής, θα μπορούσε να ήταν ενεργός το 296-297 και ότι θανατώθηκε από τον Μαξιμιανό με κατασκευασμένες κατηγορίες για προδοσία. Ο επαναστάτης στην Αφρική θα έπρεπε, επομένως, να συνδέεται με τον Σαβίνο Ιουλιανό, έναν σφετεριστή στην Αφρική που καταγράφεται στο έργο Καίσαρες 39.22 του Aυρήλιου Βίκτωρα.
Οικογένεια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Κριστιάν Σετιπάνι προσπάθησε να ανασυνθέσει τους οικογενειακούς δεσμούς του Ιουλιανού. Σύμφωνα με τις μελέτες του, ο Ιουλιανός, πιθανότατα γεννημένος γύρω στο 270, ήταν γιος του Ανίκιου Φάουστου, υπάτου το 298, και μικρότερος αδερφός του Σέξτου Ανίκιου Παυλίνου, υπάτου το 325. Ο Ιουλιανός νυμφεύτηκε την Καισονία Μανιλία (γενν. π. 275), κόρη του Λεύκιου Καισόνιου Οβίνιου Ρουφίνου Μανίλιου Βάσου (ή Ρουφίνιου), υπάτου το 280. Απέκτησαν έναν γιο, τονΆμνιο Καισόνιο Οβίνιο Ρουφίνο Μανίλιο Βάσο, ύπατο το 334.
Σημειώσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Collectio 15.3; Simon Corcoran, The empire of the tetrarchs: imperial pronouncements and government, AD 284–324, Oxford University Press, 2000, (ISBN 0-19-815304-X), p. 135.
- ↑ Bruce, L.D., "Diocletian, the Proconsul Iulianus and the Manichaeans", in C. Deroux, Studies in Latin Literature and Roman History, iii (Collection Latomus, 180; Brusselles), 336–347.
Βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- "Iulianus 23" Prosopography of the Later Roman Empire, Τόμος 1, σσ. 473–4.
- Christian Settipani, Les Ancêtres de Charlemagne (Γαλλία: Éditions Christian, 1989).
- Settipani, Continuite Gentilice et Continuite Familiale Dans Les Familles Senatoriales Romaines, A L'Epoque Imperiale, Mythe et Realite. Linacre, UK: Prosopographica et Genealogica, 2000. ΕΓΩ ΘΑ. NYPL ASY (Ρώμη) 03-983.
- Settipani, Continuité gentilice et continuité familiale dans les familles sénatoriales romaines à l'époque impériale: mythe et réalité, Prosopographica et Genealogica vol. 2 (Linacre College, Oxford, 2000), Addenda et Corrigenda