Άλισον Χαργκρίβς

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Άλισον Χαργκρίβς
Άλισον Χαργκρίβς και Τζεφ Λόου στο Καντέγκα, 1 Μαΐου 1986
Προσωπικές πληροφορίες
ΌνομαΆλισον Χαργκρίβς
ΕθνικότηταΑγγλική
Γέννηση17 Φεβρουαρίου 1962
Ντέρμπισαϊρ
Θάνατος13 Αυγούστου 1995 (33 ετών)
Κ2
Ορειβατική σταδιοδρομία

Η Άλισον Τζέιν Χαργκρίβς (Alison Jane Hargreaves) (17 Φεβρουαρίου, 1962 – 13 Αυγούστου, 1995) ήταν Αγγλίδα ορειβάτις από το Ντέρμπισαϊρ. Ανάμεσα στις σημαντικότερες αναβάσεις της είναι η ανάβαση στο Έβερεστ χωρίς βοηθητικό οξυγόνο το 1995. Αναρριχήθηκε μοναχικά σε όλες τις μεγάλες βόρειες όψεις των Άλπεων σε μία μόνο περίοδο —πρώτη από οποιονδήποτε ορειβάτη[1]. Στις διαδρομέςπεριλαμβανόταν και η δύσκολη βόρεια όψη του Άιγκερ το 1993. Η Χαργκριβς αναρριχήθηκε επίσης στο 6,812-metre (22,349 ft) Άμα Νταμπλάμ στο Νεπάλ.

Το 1995 η Άλιον Χαργκρίβς έθεσε ως στόχο να σκαρφαλώσει τις τρεις υψηλότερες κορυφές του κόσμου, το Έβερεστ, το K2 και το Κανγκτσενγιούνγκα χωρίς βοήθεια. Στις 13 Μαΐου 1995 έφτασε στην κορυφή του Έβερεστ χωρίς της βοήθεια Σέρπα ή οξυγόνου[2].

Η Χαργκρίβς ήταν έγκυος με το πρώτο της παιδί, όταν σκαρφάλωσε τη βόρεια όψη του Άιγκερ[3].

Ανάβαση στο K2[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά από μια σύντομη επιστροφή στο Ηνωμένο Βασίλειο για να επισκεφθεί την οικογένειά της, τον Ιούνιο του 1995 συμμετείχε στην αμερικανική ομάδα που είχε πάρει άδεια να αναρριχηθεί στο 8,611-metre (28,251 ft) K2, τη δεύτερη ψηλότερη κορυφή του κόσμου, στο Πακιστάν. Το K2 θεωρείται σημαντικά δυσκολότερο από αναρριχητικής άποψης απότο Έβερεστ. Στις 13 Αυγούστου, 1995, η αμερικανικήομάδα και η Χαργκρίβς ενώθηκαν με μια νεοζηλανδική και καναδική ομάδα στην Κατασκήνωση 4, περίπου 7,600 metres (24,900 ft) από τη στάθμη της θάλασσας και τουλάχιστον 12 ώρες πριν την κορυφή. Αργότερα την ίδια μέρα ο Νεοζηλανδός Πίτερ Χίλαρι (γιος του πρωτοπόρου Σερ Έντμουντ Χίλαρι) αποφάσισε να επιστρέψει, παρατηρώντας ότι ο θαυμάσιος τις προηγούμενες ημέρες καιρός παρουσίαζε σημεία αλλαγής[4]. Στις 6:45pm, με καλές καιρικές συνθήκες, η Χαργκρίβς και ο Χαβιέ Ολιβάρ (Ισπανία) έφτασαν στην κορυφή, ακολουθούμενοι από τους Ρομπ Σλέιτερ (ΗΠΑ), Χαβιέ Εσκαρτίν (Ισπανία), Λορένσο Ορτίθ (Ισπανία) και Μπρους Γκραντ (Νέα Ζηλανδία). Ωστόσο, όλοι πέθαναν, σε θυελλώδη καταιγίδα επιστρέφοντας από την κορυφή[5]. Ο Καναδός Τζεφ Λέικς, που είχε επιστρέψει νωρίτερα, κατόρθωσε να προσεγγίσει μία από τις χαμηλότερες κατασκηνώσεις, αλλά πέθανε εξαιτίας της παρατεινόμενης έκθεσής του σε περιβάλλον με αραιό οξυγόνο[1][2].

Την επομένη, δύο Ισπανοί ορειβάτες, ο Πέπε Γκάρσες και ο Λορένσο Όρτας, κατέβαινα το βουνό, ταλαιπωρημένοι από κρυοπαγήματα και εξάντληση. Πριν φτάσουν στην κατασκήνωση 3 βρήκαν ένα άνορακ, μια ορειβατική μπότα και ένα μποντριέ. Αναγνώρισαν στα υπολείμματα μέρος του εξοπλισμού της Χαργκρίβς. Από την Κατασκήνωση 3 μπορούσαν επίσης να διακρίνουν σε κάποια απόσταση ένα ανθρώπινο σώμα. Δεν πλησίασαν το σώμα και έτσι δεν αναγνωρίστηκε θετικά ότι ανήκε στην Χαργκρίβς[6][7]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 Scottish Climber Alison Hargreaves and Six Others Killed on K2 Αρχειοθετήθηκε 2009-12-23 στο Wayback Machine. by Paul Roberts
  2. 2,0 2,1 Alison Hargreaves Biographical entry from EverestNews.com
  3. Our Amazing Planet Staff (30 Απριλίου 2012). «8 Unsung Women Explorers». LiveScience.com. Ανακτήθηκε στις 30 Απριλίου 2012. 
  4. In the name of the father: The 1995 K2 Expedition by Peter Hillary
  5. The Last Ascent of Alison Hargreaves by Greg Child. Originally from Outside magazine, November 1995
  6. K2: the final hours The Independent, 20 August 1995
  7. Extract from The Sunday Times, 3 December 1995

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]