Ο Παράδεισος Είναι Μακριά

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ο Παράδεισος Είναι Μακριά
ΣκηνοθεσίαΤοντ Χέινς
ΠαραγωγήFocus Features
USA Films
ΣενάριοΤοντ Χέινς
ΠρωταγωνιστέςΤζούλιαν Μουρ
Ντένις Κουέιντ
Ντένις Χέισμπερτ
Πατρίσια Κλάρκσον
ΜουσικήΈλμερ Μπέρνσταϊν
ΦωτογραφίαΈντουαρντ Λάχμαν
ΜοντάζΤζέιμς Λάιονς
Εταιρεία παραγωγήςConsolidated Film Industries, TF1, Section Eight Productions, Vulcan Productions και Killer Films[1]
ΔιανομήFocus Features και Vudu
Πρώτη προβολήCountry flag 22 Νοεμβρίου 2002
Country flag 6 Δεκεμβρίου 2002
Διάρκεια107 λεπτά
ΠροέλευσηΗνωμένες Πολιτείες Αμερικής
Γλώσσααγγλικά
δεδομένα (π • σ • ε )

Ο Παράδεισος Είναι Μακριά (αγγλικά: Far from Heaven) είναι αμερικανική δραματική ταινία παραγωγής 2002, σε σκηνοθεσία και σενάριο του Τοντ Χέινς. Πρωταγωνιστούν οι Τζούλιαν Μουρ, Ντένις Κουέιντ, Ντένις Χέισμπερτ και Πατρίσια Κλάρκσον. Η ταινία αφηγείται την ιστορία της Κάθι Γουίτακερ, μια νοικοκυρά της δεκαετίας του 1950, που ζει στα προάστια του Χάρτφορντ και βλέπει τη φαινομενικά τέλεια ζωή της να αρχίζει να διαλύεται.

Έχει γυριστεί στο στυλ των ταινιών του Ντάγκλας Σερκ και συγκεκριμένα της ταινίας Όλα Όσα Επιτρέπουν οι Ουρανοί (All that Heaven Allows, 1955) και ασχολείται με πολλά σύγχρονα θέματα όπως το ρατσισμό, τους ρόλους των φύλων, τον σεξουαλικό προσανατολισμό και την κοινωνική τάξη.

Απέσπασε πολύ καλά σχόλια από τους κριτικούς[2] ανά τον κόσμο και έλαβε τέσσερις υποψηφιότητες για Όσκαρ.[3]

Πλοκή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1957, στο προαστιακό Κονέκτικατ, η Κάθι Γουίτακερ φαίνεται να είναι η τέλεια σύζυγος, μητέρα και νοικοκυρά. Είναι παντρεμένη με τον Φρανκ, ένα επιτυχημένο στέλεχος της Magnatech, μιας εταιρίας πώλησης τηλεοπτικών διαφημίσεων. Ένα βράδυ, η Κάθι δέχεται τηλεφώνημα από την αστυνομία, λέγοντάς της ότι κρατούν τον σύζυγό της. Τους λέει ότι πρόκειται για λάθος, αλλά η αστυνομία δεν τον αφήνει να φύγει. Η Κάθι ετοιμάζεται για το ετήσιο πάρτι της μαζί με τη φίλη της Ελέανορ Φάιν. Μια μέρα, θα δει στον κήπο της έναν άγνωστο μαύρο άνδρα. Θα αποδειχθεί ότι είναι ο γιος του κηπουρού της, Ρέιμοντ Ντίγκαν.

Ο Φρανκ αναγκάζεται να μένει στο γραφείο μέχρι αργά, εξαιτίας της πολύ δουλειάς. Ένα βράδυ, όμως, πηγαίνει σε ένα υπόγειο μπαρ γεμάτο με άνδρες. Εν τω μεταξύ, η Κάθι και ο Ρέιμοντ αναπτύσσουν μια φιλική σχέση. Ένα άλλο βράδυ, η Κάθι αποφασίζει να πάει φαγητό στο γραφείο του Φρανκ. Καθώς μπαίνει στο γραφείο, βλέπει τον Φρανκ να φιλιέται με έναν άνδρα. Ο Φρανκ παραδέχεται ότι είχε "προβλήματα" ως νέος και συμφωνεί να δει τον ψυχίατρο Δρ. Μπόουμαν, με την ελπίδα να μετατραπεί ξανά σε ετεροφυλόφιλος. Η σχέση του με την Κάθι είναι πλέον τεταμένη και ο Φρανκ το ρίχνει στο αλκοόλ. Ένα βράδυ, μετά από ένα πάρτυ, ο Φρανκ προσπαθεί να κάνει έρωτα με την Κάθι. Του είναι αδύνατο να ερεθιστεί και χτυπά την Κάθι όταν αυτή προσπαθεί να τον παρηγορήσει. Χωρίς να μπορεί να κατανοήσει τη διάλυση του γάμου της, η Κάθι βρίσκει παρηγοριά στον Ρέιμοντ. Τον βλέπει σε μια καλλιτεχνική έκθεση και περνάει σχεδόν όλη την ημέρα, μιλώντας μαζί του. Η σχέση της αυτή με τον Ρέιμοντ, προκαλεί την έντονα αρνητική προσοχή των κατοίκων της πόλης.

Καθώς η Κάθι βλέπει τον κάποτε ειδυλλιακό κόσμο της να διαλύεται, αρχίζει μια πιο στενή σχέση με τον Ρέιμοντ. Αυτό προκαλεί αρνητικές συνέπειες στην κόρη του, Σάρα, η οποία δέχεται επίθεση από τρία λευκά αγόρια. Το σπίτι του επίσης βανδαλίζεται. Όταν η Κάθι αποκαλύπτει τα συζυγικά της προβλήματα στην Ελέανορ, αυτή αποδοκιμάζει τη ρομαντική της σχέση με έναν έγχρωμο άνδρα. Εν τω μεταξύ, ο Φρανκ μη μπορώντας να καταπιέσει την ομοφυλοφιλία του, ερωτεύεται έναν άνδρα και ζητάει διαζύγιο από την Κάθι. Ο Ρέιμοντ αποφασίζει να μετακομίσει ώστε να αποφύγει πιθανούς μπελάδες και για τον εαυτό του, αλλά και για την Κάθι. Στην τελευταία σκηνή, η Κάθι πηγαίνει στο σταθμό του τρένου και αποχαιρετά σιωπηλά τον Ρέιμοντ.

Ηθοποιοί και Χαρακτήρες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Τζούλιαν Μουρ στο ρόλο της Κάθι Γουίτακερ
  • Ντένις Κουέιντ στο ρόλο του Φρανκ Γουίτακερ
  • Ντένις Χέισμπερτ στο ρόλο του Ρέιμοντ Ντίγκαν
  • Πατρίσια Κλάρκσον στο ρόλο της Ελέανορ Φάιν
  • Βαϊόλα Ντέιβις στο ρόλο της Σίμπιλ
  • Τζέιμς Ρέμπχορν στο ρόλο του Δρ. Μπόουμαν
  • Μάικλ Γκάστον στο ρόλο του Σταν Φάιν
  • Ράιαν Γουόρντ στο ρόλο του Ντέιβιντ Γουίτακερ
  • Λίντσεϊ Αντρέτα στο ρόλο της Τζάνις Γουίτακερ
  • Τζόρνταν Περγίαρ στο ρόλο της Σάρα Ντίγκαν
  • Σίλια Γουέστον στο ρόλο της Μόνα Λόντερ
  • Μπάρμπαρα Γκάρικ στο ρόλο της Ντορίν
  • Τζέι. Μπι. Άνταμς στο ρόλο του Μόρις Φάρνσγουορθ

Κάστινγκ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Τοντ Χέινς έγραψε το σενάριο με τους Τζούλιαν Μουρ και Τζέμις Γκαντολφίνι στους ρόλους των Κάθι και Φρανκ αντίστοιχα. Ενώ η Μουρ συμμετείχε αμέσως στο πρότζεκτ, ο Γκαντολφίνι δεν μπορούσε εξαιτίας των υποχρεώσεών του στην τηλεοπτική σειρά The Sopranos. Οι επόμενες επιλογές του Χέινς ήταν ο Ράσελ Κρόου, αλλά τον απέρριψε πιστεύοντας ότι ο ρόλος ήταν πολύ μικρός και ο Τζεφ Μπρίτζες, ο οποίος ζητούσε μεγαλύτερη αμοιβή. Ο ρόλος τελικά κατέληξε στον Ντένις Κουέιντ.[4]

Box office[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με προϋπολογισμό 13.500.000 δολάρια,[5] η ταινία άνοιξε στην 30η θέση με 211.200 δολάρια το πρώτο σαββατοκύριακο.[5] Οι συνολικές εισπράξεις στην Αμερική έφτασαν τα 15,9 εκατομμύρια δολάρια και στον υπόλοιπο κόσμο τα 13,1 εκατομμύρια δολάρια.[5] Παγκοσμίως απέφερε 29 εκατομμύρια δολάρια.[5]

Στην Ελλάδα έκοψε 32.000 εισιτήρια πανελλαδικά στις 4 πρώτες εβδομάδες προβολής.[6]

Βραβεία & Υποψηφιότητες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οργάνωση Κατηγορία Υποψήφιος Αποτέλεσμα
Όσκαρ[3] Α' Γυναικείου Ρόλου Τζούλιαν Μουρ υποψηφιότητα
Πρωτότυπο Σενάριο Τοντ Χέινς υποψηφιότητα
Φωτογραφία Έντουαρντ Λάκμαν υποψηφιότητα
Μουσική Έλμερ Μπέρνσταϊν υποψηφιότητα
Χρυσές Σφαίρες[7] Α' Γυναικείου Ρόλου - Δράμα Τζούλιαν Μουρ υποψηφιότητα
Β' Ανδρικού Ρόλου Ντένις Κουέιντ υποψηφιότητα
Πρωτότυπο Σενάριο Τοντ Χέινς υποψηφιότητα
Μουσική Έλμερ Μπέρνσταϊν υποψηφιότητα
Screen Actors Guild Awards[8] Καλύτερη Γυναικεία Ερμηνεία σε Πρωταγωνιστικό Ρόλο Τζούλιαν Μουρ υποψηφιότητα
Καλύτερη Ανδρική Ερμηνεία σε Δευτεραγωνιστικό Ρόλο Ντένις Κουέιντ υποψηφιότητα

Soundtrack[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η μουσική της ταινίας δημιουργήθηκε από τον Έλμερ Μπέρνστεϊν, η οποία μάλιστα ήταν και η τελευταία του ταινία. Το κυρίως θέμα της ταινίας είχε χρησιμοποιηθεί και σε μία παλαιότερη δουλειά του, το 1955, στην ταινία The View from Pompey's Head. Το άλμπουμ περιέχει 22 κομμάτια με συνολικό χρόνο 42 λεπτά και 53 δευτερόλεπτα.

  1. "Autumn in Connecticut" – 3:08
  2. "Mother Love" – 0:42
  3. "Evening Rest" – 1:52
  4. "Walking Through Town" – 1:49
  5. "Proof" – 1:01
  6. "The F Word" – 1:11
  7. "Party" – 0:55
  8. "Hit" – 2:42
  9. "Crying" – 1:11
  10. "Turning Point" – 4:46
  11. "Cathy and Raymond Dance" – 2:02
  12. "Disapproval" – 1:00
  13. "Walk Away" – 2:34
  14. "Orlando" – 0:56
  15. "Back to Basics" – 1:47
  16. "Stones" – 1:44
  17. "Revelation and Decision" – 4:21
  18. "Remembrance" – 1:56
  19. "More Pain" – 4:04
  20. "Transition" – 0:55
  21. "Beginnings" – 2:17

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ (Αγγλικά) Internet Movie Database. co0030755. Ανακτήθηκε στις 16  Ιουνίου 2019.
  2. ↑ «Ο Παράδεισος Είναι Μακριά στο Rotten Tomatoes». Rotten Tomatoes. Ανακτήθηκε στις 21 Ιουνίου 2012. 
  3. ↑ 3,0 3,1 «The 75th Academy Awards (2003) Nominees and Winners». oscars.org. 23 Μαρτίου 2003. Ανακτήθηκε στις 21 Ιουνίου 2012. 
  4. ↑ Vachon, Christine and Austin Bunn. A Killer Life Simon and Schuster, 2006.
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 «Ο Παράδεισος Είναι Μακριά στο Box Office Mojo». Box Office Mojo. Ανακτήθηκε στις 20 Μαΐου 2011. 
  6. ↑ Ρόπμυ Έκσιελ (Φεβρουάριος 2003). Box Office στην Ελλάδα μέχρι τη δεύτερη εβδομάδα του Ιανουαρίου. Περιοδικό Σινεμά Τεύχος 142. σελ. 53. 
  7. ↑ «The 60th Annual Golden Globe Awards (2003)». goldenglobes.org. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Μαΐου 2010. Ανακτήθηκε στις 21 Ιουνίου 2012. 
  8. ↑ «The 9th Annual Screen Actors Guild Awards». sagawards.org. 9 Μαρτίου 2003. Ανακτήθηκε στις 21 Ιουνίου 2012. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

π • σ • ε Βραβείο Καλύτερης Ταινίας της Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου Νέας Υόρκης
Δεκαετία 1930
Δεκαετία 1940
Δεκαετία 1950
Δεκαετία 1960
Δεκαετία 1970
Δεκαετία 1980
Δεκαετία 1990
Δεκαετία 2000
Δεκαετία 2010
Δεκαετία 2020
π • σ • ε Βραβείο Καλύτερης Ταινίας της Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου Σικάγου
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ο_Παράδεισος_Είναι_Μακριά&oldid=9582762"