Ντέιβιντ Λην
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Ο Σερ Ντέιβιντ Λην και Ντέιβιντ Λιν[14][15][16][17][18] (αγγλικά: David Lean, 25 Μαρτίου 1908 – 16 Απριλίου 1991) ήταν Άγγλος σκηνοθέτης, σεναριογράφος, μοντέρ και παραγωγός. Κατά τη διάρκεια της καριέρας του βραβεύτηκε με δύο Όσκαρ και ήταν υποψήφιος άλλες εννέα φορές. Επίσης βραβεύτηκε με τρεις Χρυσές Σφαίρες και Χρυσή Άρκτο από το Φεστιβάλ του Βερολίνου. Το 1990 έλαβε τιμητικό βραβείο από το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου για τη συνολική προσφορά του. Έχοντας γνωρίσει παγκόσμια αναγνώριση και επηρεάσει το έργο πολλών μεταγενέστερων συναδέλφων του, τον θυμόμαστε για τη δημιουργία επικών ταινιών μεγάλης κλίμακας, όπως Η γέφυρα του Ποταμού Κβάι (1957), Ο Λόρενς της Αραβίας (1962), Δόκτωρ Ζιβάγκο (1965) και Το πέρασμα στην Ινδία (1984).
Τα Πρώτα Χρόνια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Λην ήρθε στον κόσμο στο Κρόυντον του μείζονος Λονδίνου, από τον Φράνσις Ουίλιαμ λε Μπλουντ Λην και την Ελένα Τανγκί. Οι γονείς του ήταν Κουακέροι και ο ίδιος φοίτησε στο Leighton Park School, που είχαν ιδρύσει οι Κουακέροι στην περιοχή του Ρέντινγκ.
Ξεκίνησε την καριέρα του στον κινηματογράφο από πολύ χαμηλά, σαν βοηθός που χτυπά τις κλακέτες. Μέχρι το 1930 εργάστηκε σαν μοντέρ για τα φιλμάκια των ειδήσεων, σε εταιρίες όπως οι Gaumont Pictures και Movietone. Η καριέρα του σε ταινίες μεγάλου μήκους ξεκίνησε με την "Escape Me Never" το έτος 1935.
Κατόπιν συνέχισε με το μοντάζ δύο ταινιών του Γκαμπριέλ Πασκάλ, μεταφορών στον κινηματογράφο δύο έργων του Τζορτζ Μπέρναρντ Σω: του Πυγμαλίωνα (Pygmalion, 1938) και του Αξιωματικός Μπάρμπαρα (Major Barbara, 1941). Αν και ο Λην σήμερα είναι ευρύτερα γνωστός ως σκηνοθέτης ταινιών, για την τελευταία του ταινία, Το Πέρασμα στην Ινδία, επέλεξε τόσο να σκηνοθετήσει όσο και να μοντάρει, με τις δύο του ασχολίες να προβάλλονται ισότιμα στους τίτλους τέλους της ταινίας. Ο Λην, μάλιστα, κέρδισε υποψηφιότητα για Όσκαρ τόσο για τη σκηνοθεσία, όσο και για το σενάριο και το μοντάζ της ταινίας αυτής.
Σκηνοθεσία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το πρώτο του έργο με την ιδιότητα του σκηνοθέτη ήταν μια συνεργασία με τον Νόελ Κάουαρντ για την ταινία Ναυάγιο στα νερά της Κρήτης (1942). Σημειώνεται πως τα επόμενα χρόνια συνέχισε να μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη με επιτυχία διάφορα από τα θεατρικά έργα του Κάουαρντ. Σε αυτά περιλαμβάνονται τα Για μια χαρούμενη ζωή (1944), Το πονηρό πνεύμα (1945) και Σύντομη συνάντηση (1945). Αυτά ακολούθησαν δύο διασκευές έργων του Καρόλου Ντίκενς: οι Μεγάλες προσδοκίες (1946) και ο Όλιβερ Τουίστ (1948). Ακολούθησαν τα Πυρποληταί του ουρανού (1952), μια συνεργασία με το θεατρικό συγγραφέα Τέρενς Ράττιγκαν, και Η εκλογή του Χόμπσον (1954), βασισμένο σε θεατρικό του Χάρολντ Μπρίγκχαουζ. Για την τελευταία ταινία βραβεύτηκε με Χρυσή Άρκτο στο Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ του Βερολίνου.
Η ταινία Διακοπές στη Βενετία (1955), σηματοδότησε μια νέα κατεύθυνση για τον Λην. Η ταινία ήταν πλέον έγχρωμη, με τα γυρίσματα να λαμβάνουν χώρα εξ ολοκλήρου σε πραγματικές τοποθεσίες στη Βενετία. Χρηματοδοτημένη από τις Ηνωμένες Πολιτείες, στην ταινία πρωταγωνιστούσε η Κάθριν Χέπμπορν, στο ρόλο μιας Αμερικανίδας μέσης ηλικίας που ζει μια ρομαντική περιπέτεια ενώ βρισκόταν σε διακοπές στη Βενετία.
Τα επόμενα χρόνια, ο Λην συνέχισε εργαζόμενος στα μεγαλεπήβολα έργα για τα οποία έμεινε γνωστός: αρχικά Η Γέφυρα του Ποταμού Κβάι (1957), για την οποία κέρδισε και Όσκαρ Σκηνοθεσίας, ακολουθούμενο από ένα δεύτερο για την ταινία Ο Λώρενς της Αραβίας (1962). Μεγάλη επιτυχία γνώρισε επίσης ο Δόκτωρ Ζιβάγκο (1965). Επιπλέον, ο Λην σκηνοθέτησε ορισμένες σκηνές της Ωραιότερης Ιστορίας του Κόσμου (1965), ενώ ο Τζορτζ Στίβενς εργαζόταν παράλληλα στη Νεβάδα. Οι περισσότερες από τις δικές του σκηνές περιελάμβαναν τον Κλοντ Ρέινς και τον Χοσέ Φερέρ (1965), οι οποίοι είχαν αμφότεροι συνεργαστεί με τον Λην νωρίτερα στο Λόρενς της Αραβίας. Μετά τη μέτριας επιτυχίας ταινία Η κόρη του Ράιαν το 1970, ο Λην δε σκηνοθέτησε πια παρά μόνο το έργο Το πέρασμα στην Ινδία (1984), το οποίο ήταν και το τελευταίο του. Ο Λην χρίσθηκε ιππότης το 1984.
Σχεδίαζε μια επική παραγωγή του έργου του Τζόζεφ Κόνραντ με τίτλο Nostromo, όταν απεβίωσε από καρκίνο, σε ηλικία 83 ετών. Οι ηθοποιοί Μάρλον Μπράντο, Πολ Σκόφιλντ, Άντονι Κουίν, Κριστόφ Λαμπέρ, Ιζαμπέλα Ροσελίνι, και Ντένις Κουέιντ είχαν επιλεχθεί σαν μέλη του καστ της ταινίας. Τελικά το Nostromo έγινε μίνι σειρά του BBC. Ανάμεσα σε άλλα έργα που επιχείρησε να γυρίσει ο Λην και τελικά εγκατέλειψε ή παρέδωσε σε άλλους ήταν τα Αν μιλούσε ο άνεμος (The Wind Cannot Read, 1958), Η ανταρσία του Μπάουντι (The Bounty, 1984), Πέρα από την Αφρική (Out Of Africa, 1985), και Η αυτοκρατορία του ήλιου (Empire of the Sun, 1987).
Φήμη
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Παρόλο που ο Λην θεωρείται από πολλούς ένας από τους σημαντικότερους σκηνοθέτες όλων των εποχών, η δημοφιλία του ανάμεσα στους κριτικούς είχε διακυμάνσεις από καιρό σε καιρό. Τη στιγμή που τα πρώτα του βρετανικά έργα γνώρισαν σχεδόν καθολική αποδοχή, τα επικά του αποτέλεσαν αφορμή μεγάλων αντιγνωμιών.
Κάποιοι κριτικοί, ανάμεσα στους οποίους οι Πολίν Κάελ, Μπόσλεϋ Κρόουδερ και Άντριου Σάρρις, αντιπαθούσαν τα επικά έργα του Λην σαν σύνολο, θεωρώντας πως ήταν απλά οπτικά θεάματα χωρίς περισσότερο βάθος. Μια άποψη που ορισμένοι κριτικοί διατηρούν μέχρι τις ημέρες μας. Ο σκηνοθέτης Φρανσουά Τρυφώ κάποτε αναφέρθηκε απαξιωτικά στα έργα του Λην ονομάζοντάς τα “Πακέτα Όσκαρ”, ενώ ο σκηνοθέτης Λίντσεϋ Άντερσον αναφέρει πως τα έργα του Λην διαθέτουν μια “οπτική της ιστορίας σαν κουτί από σοκολατάκια”. Άλλοι κριτικοί αποφάνθηκαν πως Η γέφυρα του Ποταμού Κβάι και Ο Λόρενς της Αραβίας ήταν αξιοσημείωτα έργα, ενώ τα επόμενα, Δόκτωρ Ζιβάγκο και Η κόρη του Ράιαν, ήταν απλά μια προσπάθεια να επαναλάβει τις προγενέστερες του επιτυχίες. Στην κριτική που έγραψε για το Δόκτωρ Ζιβάγκο, ο Ρίτσαρντ Σκίκελ υποστήριξε πως η ταινία, ενώ είχε πολλά ψεγάδια, ήταν μια υπέροχη ταινία αν κάποιος την κοιτούσε μονάχα από οπτικής πλευράς, ένα επιχείρημα που επανέλαβαν πολλοί από τους επικριτές του Λην. Εν τούτοις, πολλοί άλλοι κριτικοί επιδοκίμασαν το σενάριο των επικών ταινιών του Λην (από τους Καρλ Φόρμαν, Μάικλ Ουίλσον και Ρόμπερτ Μπολτ), επειδή θεωρούσαν πως ήταν πιο έξυπνα, πιο λόγια και πιο αληθοφανή από τα σενάρια των περισσότερων επικών ταινιών της εποχής.
Μια διάσημη ρήση του Λην αναφορικά με τις κριτικές που δεχόταν είναι:
Δεν θα έπαιρνα υπόψη μου τις συμβουλές πολλών από αυτούς τους αυτοαποκαλούμενους κριτικούς, ούτε για να γυρίσω κοντινό πλάνο σε μια τσαγιέρα!
Τα έργα του Λην γενικότερα υπήρξαν ιδιαίτερα δημοφιλή με το κοινό, με τη Γέφυρα, τον Λόρενς και τον Ζιβάγκο να κατέχουν μια θέση ανάμεσα στις εμπορικότερες ταινίες όλων των εποχών. Αν και ο Ράιαν και η Ινδία ήταν λιγότερο επιτυχημένα τον καιρό που κυκλοφόρησαν στις αίθουσες, κέρδισαν αναγνώριση από το κοινό όταν αργότερα κυκλοφόρησαν σε DVD.
Όπως τόνισε ο ίδιος ο Λην, οι ταινίες του θαυμάστηκαν και θαυμάζονται περισσότερο από τους συναδέλφους γιατί αποτελούν μια βιτρίνα της τέχνης ενός δημιουργού ταινιών. Οι Στίβεν Σπίλμπεργκ και Μάρτιν Σκορσέζε ιδιαίτερα δηλώνουν μεγάλοι θαυμαστές του έργου του Λην και τον αναγνωρίζουν σαν πρωταρχική επιρροή στο δικό τους έργο. Και οι δύο, μάλιστα, βοήθησαν στην αποκατάσταση του Λώρενς της Αραβίας κατά το έτος 1989, οπότε και επανακυκλοφόρησε, αποκαθιστώντας τη δημοφιλία του Λην. Ο Τζορτζ Λούκας έκανε αναφορές στα έργα του Λην (και ιδίως τον Λώρενς) κατά τη διάρκεια της σειράς ταινιών του με τίτλο Star Wars. Οι Τζον Μίλιους, Σέρτζιο Λεόνε, Σαμ Πέκινπα, Στάνλεϊ Κούμπρικ και Σίντνεϊ Πόλακ έχουν επίσης παραδεχτεί την επιρροή του Λην στο έργο τους. Ο Μελ Μπρουκς ήταν επίσης θαυμαστής του σκηνοθέτη και διακωμώδησε αρκετά από τα έργα του στο έργο επιστημονικής φαντασίας του με τίτλο Μπαλάκια τρίτου τύπου.
Επιρροές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Λην συχνά ανέφερε πως ο Τζον Φορντ ήταν ένας από τους αγαπημένους του σκηνοθέτες, με σημείο αναφοράς την ταινία του τελευταίου Η αιχμάλωτος της ερήμου (The Searchers, 1956). Μια άλλη σημαντική επιρροή για τον Λην ήταν το έργο του Κινγκ Βίντορ Η μεγάλη παρέλασις (The Big Parade, 1926), το οποίο και ανέφερε απευθείας στην ταινία Δόκτωρ Ζιβάγκο. Ήταν επίσης θαυμαστής σκηνοθετών του βωβού κινηματογράφου, όπως ο Τσάρλι Τσάπλιν και ο Μπάστερ Κίτον.
Επιλογή ηθοποιών
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Λην συνεργάστηκε με τον Άλεκ Γκίνες σε έξι από τις ταινίες του. Οι δύο τους συχνά είχαν διαφωνίες: για παράδειγμα ο Λην είχε μεταφέρει στον κινηματογράφο τη θεατρική διασκευή από τον Γκίνες του μυθιστορήματος του Καρόλου Ντίκενς, Μεγάλες προσδοκίες, και έτσι ένιωθε υπεύθυνος για την κινηματογραφική καριέρα του Γκίνες. Ο τελευταίος αρνούνταν επίμονα την εκδοχή αυτή. Έτσι, με δεδομένη την τελειομανία και το δύσκολο χαρακτήρα του Γκίνες, καθώς και με αυτό που αντιλαμβανόταν ως αυταρχισμό του Λην καθώς γύριζε μια ταινία, οι δύο τους κατέληγαν σε καβγά φαινομενικά σε όλες τις ταινίες που γύρισαν μαζί. Παρά τις διαφορές τους, οι δύο άντρες έτρεφαν εκτίμηση ο ένας για τον άλλο και συνέχισαν να συνεργάζονται για πολλά χρόνια.
Άλλοι ηθοποιοί που έλαβαν μέρος σε πολλαπλά έργα του Λην ήταν οι: Τζον Μιλς, Τρέβορ Χάουαρντ, Ομάρ Σαρίφ, Τζακ Χόκινς, Σίλια Τζόνσον, Ραλφ Ρίτσαρντσον, Κέι Γουόλς, Αν Τοντ, Στάνλεϊ Χόλοουγεϊ, Ρόμπερτ Νιούτον και Κλοντ Ρέινς.
Αρκετές φορές προσπάθησε να συνεργαστεί με τον Μάρλον Μπράντο, σε ρόλους όπως ο Βίκτωρ Κομαρόβσκι στο Δόκτωρ Ζιβάγκο (ρόλος που υποδύθηκε τελικά ο Ροντ Στάιγκερ) και ο λοχαγός στην Κόρη του Ράιαν. Επίσης σκόπευε να τον συμπεριλάβει στην παραγωγή του Nostromo την οποία και υλοποιούσε την εποχή του θανάτου του. Ωστόσο, δεν ήθελε να του δώσει τον πρωταγωνιστικό ρόλο στο Ο Λόρενς της Αραβίας, καθώς προτιμούσε έναν Άγγλο ηθοποιό. Ο Σπίγκελ επιθυμούσε τον Μπράντο για Λόρενς και όχι τον Πήτερ Ο' Τουλ.
Η ερμηνεία του Πήτερ Ο' Τουλ ως εκκεντρικού σκηνοθέτη στην ταινία της δεκαετίας του 1980 Στάντμαν, ο ριψοκίνδυνος δραπέτης (The Stunt Man) βασίστηκε μερικώς στον Λην, που τον σκηνοθέτησε στο Λόρενς της Αραβίας. Ενώ ο Ο' Τουλ είχε σε υπόληψη τον Λην, αρνήθηκε τις ευκαιρίες που είχε να συνεργαστεί μαζί του σε κάποιο από τα επόμενα φιλμ του σκηνοθέτη. Οι δύο τους πιθανώς χάλασαν τις σχέσεις τους όταν ο ηθοποιός αρνήθηκε τον πρωταγωνιστικό ρόλο στο Δόκτωρ Ζιβάγκο.
Ο Λην είχε κατά καιρούς αναφέρει πως θεωρούσε τον Τσαρλς Λότον (Η εκλογή του Χόμπσον), τον Γουίλιαμ Χόλντεν (Η γέφυρα του Ποταμού Κβάι) και Κλοντ Ρέινς (Το φθινόπωρο μιας αγάπης και Λόρενς της Αραβίας) ως τους αγαπημένους του ηθοποιούς από όσους συνεργάστηκε. Επίσης είχε στενή φιλία με την πρωταγωνίστρια του Διακοπές στη Βενετία, Κάθριν Χέπμπορν.
Προσωπική ζωή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Λην έζησε για μεγάλο διάστημα στο Λάιμχαουζ του Ανατολικού Λονδίνου. Το σπίτι του στη Narrow Street ανήκει ως τις μέρες μας στην οικογένειά του. Παντρεύτηκε έξι φορές, λαμβάνοντας πέντε διαζύγια. Η τελευταία του σύζυγος ήταν νυμφευμένη μαζί του όταν απεβίωσε. Οι σύζυγοί του ήταν χρονολογικά:
- Ιζαμπέλ Λην (1930–1936) (πρώτη του ξαδέρφη με την οποία απέκτησε ένα γιο, τον Πήτερ)
- Κέι Γουόλς (1940–1949)
- Ανν Τοντ (1949–1957)
- Λέιλα Ματκάρ (1960–1978)
- Σάντρα Χοτζ (1981–1984)
- Σάντρα Κουκ (1990–1991)
Ο Λην είχε επίσης και διάφορους δεσμούς, με πιο γνωστό αυτόν με την Μπάρμπαρα Κόουλ, το κορίτσι για το σκριπτ, στις ταινίες Λώρενς και Ζιβάγκο.
Φιλμογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Σκηνοθεσία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]| Έτος | Πρωτότυπος τίτλος | Ελληνικός τίτλος |
| 1942 | In Which We Serve | Ναυάγιο στα νερά της Κρήτης |
| 1944 | This Happy Breed | Για μια χαρούμενη ζωή |
| 1945 | Blithe Spirit | Το πονηρό πνεύμα |
| Brief Encounter | Σύντομη συνάντηση | |
| 1946 | Great expectations | Μεγάλες προσδοκίες |
| 1948 | Oliver Twist | Όλιβερ Τουίστ |
| 1949 | One Woman's Story | Το φθινόπωρο μιας αγάπης |
| 1950 | Madeleine | Το μυστικό της Μάντλιν Σμιθ |
| 1952 | The Sound Barrier | Πυρποληταί του ουρανού |
| 1954 | Hobson's Choice | Η εκλογή του Χόμπσον |
| 1955 | Summertime | Διακοπές στη Βενετία |
| 1957 | The Bridge on the River Kwai | Η γέφυρα του ποταμού Κβάι |
| 1962 | Lawrence of Arabia | Ο Λόρενς της Αραβίας |
| 1965 | The Greatest Story Ever Told | Η ωραιότερη ιστορία του κόσμου |
| Doctor Zhivago | Δόκτωρ Ζιβάγκο | |
| 1970 | Ryan's Daughter | Η κόρη του Ράιαν |
| 1979 | Lost and Found: The Story of Cook's Anchor (TV) |
|
| 1984 | A Passage to India | Το πέρασμα στην Ινδία |
Σενάριο
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]| Έτος | Τίτλος | Ελληνικός Τίτλος |
| 1944 | This Happy Breed | |
| 1945 | Blithe Spirit | |
| Brief Encounter | Σύντομη συνάντηση | |
| 1946 | Great expectations | Μεγάλες προσδοκίες |
| 1948 | Oliver Twist | |
| 1949 | The Passionate Friends | |
| 1954 | Hobson's Choice | |
| 1955 | Summertime | |
| 1984 | A Passage to India | Το πέρασμα στην Ινδία |
Μοντάζ
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]| Έτος | Τίτλος | Ελληνικός Τίτλος |
| 1930 | The Night Porter | |
| 1931 | These Charming People | |
| 1932 | Insult | |
| 1933 | Song of the Plough | |
| Matinee Idol | ||
| The Ghost Camera | ||
| Money for Speed | ||
| 1934 | The Secret of the Loch | |
| Dangerous Ground | ||
| Java Head | ||
| Tiger Bay | ||
| 1935 | Turn of the Tide | |
| Escape Me Never | ||
| 1936 | Ball at Savoy | |
| As You Like It | Όπως αγαπάτε | |
| 1937 | Dreaming Lips | |
| The Wife of General Ling | ||
| The Last Adventurers | ||
| 1938 | Pygmalion | Πυγμαλίων |
| 1940 | French Without Tears | |
| Spy for a Day | ||
| Spies of the Air | ||
| 1941 | Major Barbara | |
| 49th Parallel | ||
| 1942 | One of our Aircraft is Missing | |
| In Which We Serve | ||
| 1984 | A Passage to India | Το πέρασμα στην Ινδία |
Βραβεύσεις και υποψηφιότητες
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Βράβευση:
- 1958: Σκηνοθεσίας για την ταινία Η Γέφυρα του Ποταμού Κβάι
- 1963: Σκηνοθεσίας για την ταινία Ο Λώρενς της Αραβίας
Υποψηφιότητα:
- 1947: Σκηνοθεσίας για την ταινία Σύντομη Συνάντηση
- 1947: Σεναρίου για την ταινία Σύντομη Συνάντηση
- 1948: Σκηνοθεσίας για την ταινία Μεγάλες Προσδοκίες
- 1948: Σεναρίου για την ταινία Μεγάλες Προσδοκίες
- 1956: Σκηνοθεσίας για την ταινία Ραντεβού στη Βενετία
- 1966: Σκηνοθεσίας για την ταινία Δόκτωρ Ζιβάνγκο
- 1985: Σκηνοθεσίας για την ταινία Το Πέρασμα στην Ινδία
- 1985: Μοντάζ για την ταινία Το Πέρασμα στην Ινδία
- 1985: Διασκευασμένου σεναρίου για την ταινία Το Πέρασμα στην Ινδία
Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου
Βράβευση:
- 1990: Βραβείο Συνολικής Προσφοράς στον Κινηματογράφο
Βραβεία Βρετανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου (BAFTA)
Υποψηφιότητα:
- 1955: Σενεαρίου για την ταινία Η Εκλογή του Χόμπσον
- 1967: Ταινίας από οποιαδήποτε προέλευση για την ταινία Δόκτωρ Ζιβάγκο
- 1971: Σκηνοθεσίας για την ταινία Η Κόρη του Ράιαν
- 1986: Ταινίας για την ταινία Το Πέρασμα στην Ινδία
- 1986: Διασκευασμένου Σεναρίου για την ταινία Το Πέρασμα στην Ινδία
Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βερολίνου
Βράβευση:
- 1954: Χρυσή Άρκτος για την ταινία Η Εκλογή του Χόμπσον
Βράβευση:
- 1946: Μεγάλο Βραβείο του Φεστιβάλ για την ταινία Σύντομη Συνάντηση
Υποψηφιότητα:
- 1966: Χρυσός Φοίνικας για την ταινία Δόκτωρ Ζιβάγκο
Βραβεία Σωματείου Σκηνοθετών της Αμερικής
Βράβευση:
- 1958: Εξαίρετου Επιτεύγματος στη Σκηνοθεσία Κινηματογραφικής Ταινίας για την ταινία Η Γέφυρα του Ποταμού Κβάι
- 1963: Εξαίρετου Επιτεύγματος στη Σκηνοθεσία Κινηματογραφικής Ταινίας για την ταινία Ο Λώρενς της Αραβίας
- 1973: Τιμητικό Βραβείου Δια Βίου Μέλους
- 1973: Βραβείο Συνολικής Προσφοράς στον Κινηματογράφο
Υποψηφιότητα:
- 1985: Εξαίρετου Επιτεύγματος στη Σκηνοθεσία Κινηματογραφικής Ταινίας για την ταινία Το Πέρασμα στην Ινδία
Βράβευση:
- 1958: Σκηνοθεσίας για την ταινία Η Γέφυρα του Ποταμού Κβάι
- 1963: Σκηνοθεσίας για την ταινία Ο Λώρενς της Αραβίας
- 1966: Σκηνοθεσίας για την ταινία Δόκτωρ Ζιβάγκο
Υποφηφιότητα:
- 1958: Σκηνοθεσίας για την ταινία Το Πέρασμα στην Ινδία
- 1958: Σεναρίου για την ταινία Το Πέρασμα στην Ινδία
National Board of Review
Βράβευση:
- 1952: Σκηνοθεσίας για την ταινία The Sound Barrier
- 1957: Σκηνοθεσίας για την ταινία Η Γέφυρα του Ποταμού Κβάι
- 1962: Σκηνοθεσίας για την ταινία Ο Λώρενς της Αραβίας
- 1984: Σκηνοθεσίας για την ταινία Το Πέρασμα στην Ινδία
Βραβεία Κύκλου Κριτικών Νέας Υόρκης
Βράβευση:
- 1955: Σκηνοθεσίας για την ταινία Summertime
- 1957: Σκηνοθεσίας για την ταινία Η Γέφυρα του Ποταμού Κβάι
- 1984: Σκηνοθεσίας για την ταινία Το Πέρασμα στην Ινδία
Υποψηφιότητα:
- 1948: Χρυσός Λέοντας για την ταινία Όλιβερ Τουίστ
Βραβεία Σωματείου Σεναριογράφων της Αμερικής
Υποψηφιότητα:
- 1985: Διασκευασμένου Σεναρίου για την ταινία Το Πέρασμα στην Ινδία
- Πλήρης Κατάλογος Βραβείων: εδώ
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 9 Απριλίου 2014.
- ↑ 2,0 2,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb12108950k. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ 3,0 3,1 (Αγγλικά) SNAC. w64308pc. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 «Oxford Dictionary of National Biography» (Αγγλικά) Oxford University Press. Οξφόρδη. 2004. 49869.
- ↑ 5,0 5,1 (Αγγλικά) Find A Grave. 6871582.
- ↑ 6,0 6,1 Ανακτήθηκε στις 25 Σεπτεμβρίου 2021.
- ↑ BFI Film & TV Database. www2
.bfi .org .uk /films-tv-people /4ce2b6aea50ea. - ↑ BFI Film & TV Database. www2
.bfi .org .uk /films-tv-people /4ce2b6a66b375. - ↑ BFI Film & TV Database. www2
.bfi .org .uk /films-tv-people /4ce2b6a6698ca. - ↑ BFI Film & TV Database. www2
.bfi .org .uk /films-tv-people /4ce2b754c80b5. - ↑ BFI Film & TV Database. www2
.bfi .org .uk /films-tv-people /4ce2b6a9082ab. - ↑ «Supplement to the London Gazette of Tuesday, 26th May, 1953». (Βρετανικά αγγλικά) The London Gazette 39863. 1 Ιουνίου 1953. σελ. 2955.
- ↑ «1974 Film Fellowship | BAFTA Awards». Ανακτήθηκε στις 25 Μαρτίου 2020.
- ↑ «Bigger Than Life: Τα αριστουργήματα του Ντέιβιντ Λιν». Σινεμά. Ανακτήθηκε στις 1 Ιανουαρίου 2024.
- ↑ Καπελέρη, Παναγιώτα (2021). «Διδασκαλία όψεων του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου με τη συμβολή του κινηματογράφου. Το παράδειγμα της ταινίας Ο Λόρενς της Αραβίας». apothesis.eap.gr. ΕΑΠ.
- ↑ Παλάσκας, Σωτήρης (2023). ««Για μια άλλη ματιά στο παρελθόν… δείτε»: Οι προτεινόμενες κινηματογραφικές ταινίες στο βιβλίο Ιστορίας της Γ Γυμνασίου». Μέντορας: 197. https://ejournals.epublishing.ekt.gr/index.php/mentoras/article/view/35153.
- ↑ Ραπτοπούλου, Σοφία (2013). Ιστορική Μνήμη και Κινηματογραφική Καταγραφή: Ο Μεγάλος Πόλεμος στην Κινηματογραφική Παραγωγή 1939‐2011. Ιωάννινα: Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. σελ. 40.
- ↑ Γιωτοπούλου, Αικατερίνη (2013). «Η κινηματογραφική ταινία στο μάθημα της λογοτεχνίας στην ελληνική εκπαίδευση». Στο: Tsianikas, Μ. Greek Research in Australia: Proceedings of the Biennial International Conference of Greek Studies. Flinders University Department of Language Studies - Modern Greek. σελίδες 361–376.