Φεντερίκο Κορνάρο

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Φεντερίκο Κορνάρο
Γενικές πληροφορίες
Θάνατος1382
Χώρα πολιτογράφησηςΒενετική Δημοκρατία
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητακαινοτόμος επιχειρηματίας
πολιτικός
διπλωμάτης
Οικογένεια
ΟικογένειαΟικογένεια Κορνάρο
δεδομένα

Ο Φεντερίκο Κορνάρο ή Φεντερίκο Κορνέρ (πέθανε το 1382) ήταν διάσημος Πατρίκιος, έμπορος και πολιτικός από την Οικογένεια Κορνάρο που έζησε τον 14ο αιώνα στην Δημοκρατία της Βενετίας. Το 1379 ήταν πλέον ο πλουσιότερος άντρας της Βενετίας χάρη στις απέραντες φυτείες ζαχαροκάλαμου που καλλιεργούσε στην Κύπρο. Χρησιμοποίησε τα πλούτη για να παντρέψει τον γιο του με την διάδοχο στην Τιμάρια Άργους και Ναυπλίας στην Ελλάδα, κυβέρνησε στο όνομα τους μέχρι τον θάνατο του.

Εμπορικές δραστηριότητες στην Κύπρο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι ακριβείς ημερομηνίες της γέννησης και του θανάτου του δεν είναι γνωστές, οι ιστορικοί τον συγχέουν με άλλα μέλη της Οικογένειας Κορνάρο που έζησαν την ίδια εποχή.[1] Στα μέσα του 14ου αιώνα αγόρασε το Κα-Λορεντάν που στεγάζει σήμερα το Δημοτικό Συμβούλιο της Βενετίας.[2] Στην αυλή του φιλοξενήθηκαν ο Αλβέρτος Γ΄ της Αυστρίας (1361) και λίγο αργότερα ο Πέτρος Α΄ της Κύπρου. Με τον τελευταίο δημιούργησε σύντομα στενές σχέσεις, ο Φεντερίκο δέχτηκε εδάφη, έγινε μέλος του Τάγματος του Ξίφους του Αγίου Πέτρου, το δικαίωμα να χρησιμοποιεί τα σύμβολα των Λουζινιάν στο δώρο της Επισκοπής στα νότια της Κύπρου. Σε αντάλλαγμα κατά την διάρκεια άλλης μιάς βασιλικής επίσκεψης στην Βενετία (1365) ο Φεντερίκο έδωσε στον βασιλιά ένα δάνειο 60.000 Δουκάτων.[3] Πριν την αναχώρηση του για την Σταυροφορία της Αλεξάνδρειας ο Πέτρος Α΄ διόρισε τον Φεντερίκο Κορνάρο γενικό Πρόξενο στις σχέσεις του με την Βενετία.[4] Ο Φεντερίκο και οι αδελφοί του ανέλαβε να πληρώνει ένα ετήσιο ποσό 5.000 φλορινίων στην Μαρία ντ'Ανγκιάν, την χήρα του Γκυ των Λουζινιάν.[5] Το Φέουδο της Επισκοπής απέκτησε πλήρη φοροαπαλλαγή επειδή ο Πέτρος Α΄ δεν μπόρεσε να εξοφλήσει τα τεράστια χρέη του. Η Επισκοπή έγινε το μεγαλύτερο εμπορικό κέντρο ζάχαρης σε όλο τον Ενετικό κόσμο, για να σταθεροποιήσει την θέση του ο Φεντερίκο έκανε νέα εμπορική εταιρεία με τα αδέλφια του.[6] Το εμπόριο της ζάχαρης στην Κύπρο έφερε τεράστιο πλούτο στον Φεντερίκο, έφτασε στο σημείο να γίνει ο πλουσιότερος άντρας της Βενετίας.[7] Οι διάδοχοι ωστόσο του Πέτρου Α΄ ήταν αναξιόπιστοι, οι διάδοχοι του Φεντερίκο διεκδίκησαν από τον Ιάκωβο Α΄ της Κύπρου τις "βασιλικές αλυκές". Ένας κλάδος της Οικογένειας Κορνάρο εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Κύπρο, έμειναν γνωστοί ως "Κορνάρο της Επισκοπής".[8]

Σταδιοδρομία στην πολιτική[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά την επιτυχή ολοκλήρωση των εμπορικών του δραστηριοτήτων ο Φεντερίκο Κορνάρο αποφάσισε να εισέλθει στην Βενετσιάνικη πολιτική, ήταν ένας από τους εκλέκτορες του Δόγη Αντρέα Κονταρίνι (1368) και πρέσβης στην αυλή του αυτοκράτορα Καρόλου Δ΄.[9] Τον Ιούλιο του 1372 συμμετείχε με μια σειρά 30 Πατρικίων στο "Συμβούλιο των Δέκα" με στόχο να συζητήσουν την στάση της Δημοκρατίας απέναντι στον Φραντσέσκο Α΄ ντα Καρράρα, λόρδο της Πάντοβας. Με την απόφαση να του κυρήξει τον πόλεμο ο Φεντερίκο διορίστηκε σε μια επιτροπή πέντε "Σοφών" με στόχο να τον χρηματοδοτήσει.[10] Τον Μάρτιο του 1376 εξελέγη ένας από τους απεσταλμένους που κλήθηκαν να μεσολαβήσουν ανάμεσα στην Φλωρεντία και την Αγία Έδρα, η αποστολή τελικά δεν πραγματοποιήθηκε. Τον Νοέμβριο του ίδιου χρόνου απεστάλη στην Πάντοβα με στόχο να ενημερώσει τον άρχοντα της πόλης για την συμφωνία ανάμεσα στην Δημοκρατία της Βενετίας και στο Βασίλειο της Ουγγαρίας.[11] Την επόμενη χρονιά (1377) διορίστηκε σε μια αποστολή 10 Πατρικίων για της διαπραγματεύσεις με τον βασιλιά της Αραγωνίας και σε μια επιτροπή 10 "Σοφών" για την μείωση των δαπανών.[12] Απεστάλλη με τον Τζοβάννι Μπέμπο στο Μιλάνο (1378) ώστε να εξασφαλίσει την συμμαχία του κυβερνήτη Μπερναμπό Βισκόντι στον "Πόλεμο της Κιότζα" απέναντι στην Δημοκρατία της Γένοβας. Τον Μάρτιο του 1379 απεστάλη στην Φερράρα, έμεινε εκεί μέχρι το τέλος του πολέμου για να εφοδιάσει την πολιορκημένη πόλη. Η προσωπικότητα του και ο Αμεδαίος ΣΤ΄ της Σαβοΐας τον βοήθησαν να τερματίσει τον πόλεμο με την "Συνθήκη του Τορίνο" η οποία ήταν ευνοική για τα συμφέροντα του στην Κύπρο.[13] Ο Φεντερίκο Κορνάρο συμμετείχε κατόπιν σε νέες αποστολές στον Φραντσέσκο Α΄ ντε Καρράρα και στις αρχές του 1382 στον Νικολό Β΄ των Έστε Μαρκήσιο της Φερράρα.[14] Τον Απρίλιο του 1382 απεστάλη ξανά στην Κύπρο για να μεσολαβήσει ανάμεσα στον βασιλιά Πέτρο Β΄ και την Γένοβα. Επέστρεψε στην Βενετία και συμμετείχε ως Εκλέκτορας στην εκλογή του νέου Δόγη Μικέλε Μοροζίνι.[15]

Απόκτηση Άργους και Ναυπλίας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αφού έγινε ένας από τους πλουσιότερους Πατρίκιους στην εποχή αποφάσισε να χαράξει την δική του εξωτερική πολιτική.[16] Με τις προσωπικές του δραστηριότητες στην Ανατολή πέτυχε τον γάμο ανάμεσα στον γιο του Πέτρο Κορνάρο με την Μαρία ντ'Ανγκιάν Κυρία του Άργους και της Ναυπλίας στην νότια Ελλάδα (1377).[17] Η Μαρία ντ'Ανγκιάν και ο σύζυγος της ήταν πολύ μικροί όταν ανέλαβαν την εξουσία, διέμεναν στην Βενετία και ο πεθερός της Φεντερίκο ανέλαβε την ευθύνη να ζητήσει από την Δημοκρατία της Βενετίας να εξοπλίσει την ηγεμονία της κόρης του. Με τον θάνατο του πατέρα του ο Πέτρος αναχώρησε για το Ναύπλιο αφού πρώτα συμφώνησε με την Γερουσία της Δημοκρατίας να καταγράφεται το Ναύπλιο ως "Βενετική κτήση".[18] Αργότερα (1394) το Ναύπλιο πέρασε επίσημα στην Δημοκρατία της Βενετίας.[19] Ο Φεντερίκο Κορνάρο πέθανε στα τέλη του 1382 αφήνοντας την σύζυγο του Μπιάνκα και δύο γιος Τζιοβάνι και Πέτρο.[20] Τάφηκε όπως ζήτησε από την διαθήκη του δίπλα από τον αδελφό του στην Σάντα Μαρία Γκλοριόζα ντέι Φράρι, ο γιος του Τζιοβάνι έκτισε ένα ταφικό παρεκκλήσι (1417).[21]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ Ravegnani 1983
  2. ↑ Ravegnani 1983
  3. ↑ Ravegnani 1983
  4. ↑ Ravegnani 1983
  5. ↑ Ravegnani 1983
  6. ↑ Ravegnani 1983
  7. ↑ Ravegnani 1983
  8. ↑ Ravegnani 1983
  9. ↑ Ravegnani 1983
  10. ↑ Ravegnani 1983
  11. ↑ Ravegnani 1983
  12. ↑ Ravegnani 1983
  13. ↑ Ravegnani 1983
  14. ↑ Ravegnani 1983
  15. ↑ Ravegnani 1983
  16. ↑ Luttrell 1966, σ. 44
  17. ↑ Luttrell 1966, σ. 44
  18. ↑ Luttrell 1966, σσ. 43–45
  19. ↑ Luttrell 1966, σσ. 46–47
  20. ↑ Ravegnani 1983
  21. ↑ Ravegnani 1983

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Luttrell, Anthony (1966). "The Latins of Argos and Nauplia: 1311-1394". Papers of the British School at Rome. British School at Rome. 34: 34–55.
  • Ravegnani, Giorgio (1983). "CORNER, Federico". Dizionario Biografico degli Italiani, Volume 29: Cordier–Corvo (in Italian). Rome: Istituto dell'Enciclopedia Italiana.
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Φεντερίκο_Κορνάρο&oldid=9994348"