Τιμοσθένης ο Ρόδιος

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια


Τιμοσθένης ο Ρόδιος
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση3ος αιώνας π.Χ.
Ρόδος
Θάνατος2ος αιώνας π.Χ.
Αλεξάνδρεια
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςαρχαία ελληνικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταγεωγράφος
Περίοδος ακμής3ος αιώνας π.Χ.
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατόςναύαρχος

Ο Τιμοσθένης (3ος αιώνας π.Χ.) ήταν αρχαίος Έλληνας, καταγόμενος από τη Ρόδο, συγγραφέας και ναύαρχος του στόλου του Πτολεμαίου Β΄ του Φιλαδέλφου στους εναντίον του Αντιγόνου Β΄ πολέμους του (266 ως 245 π.Χ.), καθώς επίσης θαλασσοπόρος, γεωγράφος και σπουδαίος χαρτογράφος. Ήταν ο δημιουργός του δωδεκάβαθμου ανεμολογίου.

Ο Τιμοσθένης, περιγράφοντας με μεγαλύτερη ακρίβεια χώρες που ήταν πλέον γνωστές, προσδιόριζε τη θέση λιμένων και σταθμών της Μεσογείου. Αναφέρονται ως έργα του τα ναυτικά συγγράμματα «Περίπλους», «Περί λιμένων», «Περί νήσων» και οι «Σταδιασμοί», εκπονώντας ένα μεγάλο αριθμό ναυτικών χαρτών. Επίσης, το σύγγραμμα «Εξηγητικόν», που πραγματευόταν την ερμηνεία των ιερών νόμων. Αναφέρεται ακόμα ότι μελοποίησε τον «Πυθικόν νόμον» σε μουσικό διαγωνισμό στους Δελφούς με αυλό και κιθάρα, συμμετέχοντας στην αναμνηστική εορτή της νίκης του Απόλλωνα.

Ανεμολόγιο του Αριστοτέλη, όπου ο Τιμοσθένης πρόσθεσε τους Ν και Μ ανέμους.

Ο Τιμοσθένης κατά τις θαλασσοπορείες του παρακολουθώντας τους διάφορους ανέμους πρόσθεσε δύο ακόμα ανέμους στο μέχρι τότε δεκάβαθμο ανεμολόγιο που είχε εισαγάγει ο Αριστοτέλης και συγκεκριμένα τους Ν-ΝΑ. και Ν-ΝΔ ανέμους. Γενικά στον αρχαίο κόσμο ο Τιμοσθένης αποτελούσε αυθεντία σε θέματα ανέμων και της κυκλικής κίνησης αυτών. Όσον αφορά στους ναυτικούς χάρτες που εκπονούσε έθετε ως κέντρο αυτών την πατρίδα του, τη νήσο Ρόδο, απ΄ όπου και προσδιορίζονταν οι γεωγραφικές συντεταγμένες, δηλαδή τα ανατολικά και δυτικά μήκη, καθώς και τα βόρεια και νότια πλάτη. Αυτό ακολούθησαν στη συνέχεια και οι διάδοχοί του.

Τον Τιμοσθένη αναφέρουν σε σχόλιά τους οι Ερατοσθένης, Στράβων, Ίππαρχος και Μαρκιανός. Τον αναφέρει επίσης και ο Αγαθήμερος. Ο δε Στράβων σημειώνει "Τιμοσθένης το Τυρρηνικόν πέλαγος περιέπλευσεν", συμπληρώνοντας ότι το έργο του Τιμοσθένη χρησιμοποιούσε συχνά ως πηγή πληροφόρησης. Εκ της αναφοράς αυτής πιθανολογείται ότι το δεκάτομο έργο "Περίπλους", ή "Περί λιμένων", που θεωρείται ότι πρέπει να ήταν το ίδιο θα πρέπει ν΄ αναφερόταν σ΄ αυτό το πέλαγος.
Από τα έργα του Τιμοσθένη μόνο αποσπάσματα έχουν διασωθεί σε έργα άλλων και κυρίως των σχολιαστών του. Σύμφωνα δε μ΄ αυτούς ο Τιμοσθένης είχε μελετήσει τους μεγάλους φιλοσόφους και γεωγράφους Αριστοτέλη, Δικαίαρχο, Εύδοξο, Έφορο και Κλέωνα.

Αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • EH Bunbury, (1879) Μια ιστορία της Αρχαίας Γεωγραφίας μεταξύ των Ελλήνων και των Ρωμαίων: από τους πρώτους αιώνες μέχρι την πτώση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Νέα Υόρκη: Murray ( p.588 )
  • Αγαθήμερος: "Γεωγραφίας υποτύπωσις" Libre 1. Hoffman - Leipzig 1842.
  • Α. Γεωργιάδης: "Les Ports de le Grèce dans l' antiquité, qui existe encore auzourd'hui" - Αθήναι 1907.
  • Berger: "Geschichte der wissenchaftlichen Erdkunde der Griechen", σελ.431 - 1903.
  • Forbiger: "Handbuch der alten Geographen I" σελ.157 - 1877.
  • Harley J. - Woodward D.: "The History of Cartography" τομ.1ος - σελ. 153.
  • Köster A.: "Das Antike Seewessen" - Berlin 1923.
  • Lee H.: "Aristoteles: «Μετεωρολογικά» - Loeb Classical Library - Harvart University Press - Cambridge.
  • Müller C.: "Μαρκιανός. Επιτομή περίπλους Μενάνδρου 2" Geographi Graeci minores.
  • Plinius: "Naturalis historia" VI-18,3, V-47.
  • Wagner A.: "Die Erdbeschreibung des Timosthenes von Rhodos, Διατριβή - Leipzig, 1888.
  • Στράβων (τόμος ΙΙ), Aczel (2001) Riddle του Compass , Νέα Υόρκη: Harcourt, σ.42-44

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια τομ.ΚΓ΄, σελ.46.
  • Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Larousse Britannica" τομ.57ος, σελ.255.
  • Κ. Γεωργακόπουλος "Αρχαίοι Έλληνες Θετικοί Επιστήμονες" Εκδ. Γεωργιάδης - Αθήναι 1995 σελ.408.
  • Ιωάννη Κακαβούλια: «Ελληνική Γραμματολογία (Αρχαία και βυζαντινή)», εκδ. Νικόδημος, Αθήνα
  • Νέα Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια «Χάρη Πάτση», τ.21, σ.497