Συνάρτηση διάστασης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Στα μαθηματικά, η συνάρτηση διάστασης[1] αποτελεί εργαλείο στη μελέτη των φράκταλ και άλλων υποσυνόλων των μετρικών χώρων. Οι συναρτήσεις διάστασης είναι μια γενίκευση του απλού νόμου δύναμης " διάμετρος προς διάσταση " που χρησιμοποιείται στην κατασκευή του s-διάστατου μέτρου Χάουσντορφ.[2]

Κίνητρο: s-διάστατο μέτρο Χάουστορφ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κύριο άρθρο: Διάσταση Χάουσντορφ

Ας υποθέσουμε έναν μετρικό χώρο (Xd) και ένα υποσύνολο E του X. Δεδομένου ενός αριθμού s ≥ 0, το s-διάστατο μέτρο Χάουστορφ του E, που συμβολίζεταιs ≥ 0 ορίζεται ως εξής[3][4][5]

όπου

Το μδs(E) μπορεί να θεωρηθεί ως μια προσέγγιση του "πραγματικού" s-διάστατου εμβαδού/όγκου του E που δίνεται από τον υπολογισμό του ελάχιστου s-διάστατου εμβαδού/όγκου μιας κάλυψης του E από σύνολα με διάμετρο το πολύ δ.

Ως αύξουσα συνάρτηση του s, μs(E) είναι μη αύξουσα. Στην πραγματικότητα, για όλες τις τιμές του s εκτός ίσως από μία, Hs(E) είναι είτε 0 είτε +∞- αυτή η εξαιρετική τιμή ονομάζεται διάσταση Χάουσντορφ της E, που σημειώνεται εδώ dimH(E). Ενδεχομένως, μs(E) = +∞ για s < dimH(E) για τον ίδιο λόγο που το μονοδιάστατο γραμμικό μήκος ενός δισδιάστατου δίσκου στο ευκλείδειο επίπεδο είναι +∞- ομοίως, μs(E) = 0 για s > dimH(E) για τον ίδιο λόγο που ο τρισδιάστατος όγκος ενός δίσκου στο ευκλείδειο επίπεδο είναι μηδέν.

Η ιδέα μιας συνάρτησης διάστασης είναι να χρησιμοποιηθεί διαφορετική συνάρτηση της διαμέτρου από την απλή diam(C)s για κάποιο s, και να αναζητηθεί η ίδια ιδιότητα το μέτρο Χάουσντορφ να είναι πεπερασμένο και μη μηδενικό.

Ορισμός[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ας υποθέσουμε ότι (Xd) είναι ένας μετρικός χώρος και E ⊆ X. Έστω h : [0, +∞) → [0, +∞] μια συνάρτηση. Ορίζουμε την μh(E ως εξής

ὀπου

Τότε η h καλείται συνάρτηση (ακριβούς) διάστασηςσυνάρτηση μετρητή) για την E αν μh(E) είναι πεπερασμένη και αυστηρά θετική. Υπάρχουν πολλές συμβάσεις ως προς τις ιδιότητες που πρέπει να έχει η h: Ο Rogers (1998), για παράδειγμα, προϋποθέτει ότι η h πρέπει να είναι μονότονα αυξανόμενη για t ≥ 0, απολύτως θετική για t > 0, και συνεχής προς τα δεξιά για όλα τα t ≥ 0.

Διάσταση συσκευασίας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η διάσταση συσκευασίας κατασκευάζεται με έναν πολύ παρόμοιο τρόπο με τη διάσταση Χάουσντορφ, με τη διαφορά ότι "πακετάρουμε" την Ε από μέσα με διαχωρισμένες κατά ζεύγη σφαίρες διαμέτρου το πολύ δ. Όπως και πριν, μπορεί κανείς να θεωρήσει συναρτήσεις h :  [0, +∞) → [0, +∞] γενικότερα από το h(δ) = δs και ονομάζουμε την h ακριβή συνάρτηση διάστασης για την E αν το μέτρο συσκευασίας h της E είναι πεπερασμένο και αυστηρά θετικό.

Παράδειγμα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Είναι σχεδόν βέβαιο ότι μια δειγματική διαδρομή X της κίνησης Μπράουν στο ευκλείδειο επίπεδο έχει διάσταση Χάουσντορφ ίση με 2, αλλά το δισδιάστατο μέτρο Χάουσντορφ μ2(X) είναι μηδέν. Η ακριβής συνάρτηση διάστασης h δίνεται από τη λογαριθμική διόρθωση

Δηλαδή, με πιθανότητα ένα, 0 < μh(X) < +∞ για ένα μονοπάτι Μπράουν X στο R2. Για την κίνηση Μπράουν στον ευκλείδειο n-χώρο Rn με n ≥ 3, η ακριβής συνάρτηση διάστασης είναι

Δημοσιεύσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Olsen, L. (2003). «The exact Hausdorff dimension functions of some Cantor sets». Nonlinearity 16 (3): 963–970. doi:10.1088/0951-7715/16/3/309. 
  • Rogers, C. A. (1998). Hausdorff measures. Cambridge Mathematical Library (Third έκδοση). Cambridge: Cambridge University Press. σελίδες xxx+195. ISBN 0-521-62491-6. 

Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. «Dimensional Function - an overview | ScienceDirect Topics». www.sciencedirect.com. Ανακτήθηκε στις 9 Ιανουαρίου 2024. 
  2. «Fractals and the Hausdorff Dimension» (PDF). 
  3. «LECTURES ON FRACTALS AND DIMENSION THEORY» (PDF). 
  4. Darst, Richard (1993). «The Hausdorff Dimension of the Nondifferentiability Set of the Cantor Function is [ ln(2)/ln(3) 2»]. Proceedings of the American Mathematical Society 119 (1): 105–108. doi:10.2307/2159830. ISSN 0002-9939. https://www.jstor.org/stable/2159830. 
  5. Hurewicz, witold (1948). Dimension Theory.