Πλαβ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Πλαβ

Έμβλημα
Τοποθεσία στο χάρτη
Τοποθεσία στο χάρτη
Πλαβ
42°35′44″N 19°56′42″E
ΧώραΜαυροβούνιο
Διοικητική υπαγωγήΠλαβ
Έκταση486 km²
Υψόμετρο1.065 μέτρα
Πληθυσμός13.805 (2003)
Ταχ. κωδ.84325
Τηλ. κωδ.87
ΙστότοποςΕπίσημος ιστότοπος
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Το Πλαβ (σερβικά κυριλλικά: Плав, αλβανικά: Plavë) είναι πόλη και δήμος του Μαυροβουνίου. Το 2003, η πόλη αριθμούσε 3.615 κατοίκους, ενώ ο δήμος 13.805[1], εκ των οποίων η πλειοψηφία ήσαν Βόσνιοι Μουσουλμάνοι.

Ονομασία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ονομασία Πλαβ (Плав) προήλθε από την σλαβική λέξη plav, «πλημμυρισμένη τοποθεσία» (poplava, «πλημμύρα»).[2][3]

Γεωγραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Πλαβ ευρίσκεται στους πρόποδες της οροσειράς των Προκλέτιγιε, δίπλα στις πηγές του ποταμού Λιμ.

Η περιοχή περιλαμβάνει αριθμό λιμνών, εκ των οποίων η πλέον γνωστή είναι η Λίμνη του Πλαβ, η οποία και αποτελεί μία εκ των μεγαλυτέρων της περιοχής. Οι λίμνες Χριντ και Βίσιτορ είναι ορεινές λίμνες, ενώ η Βίσιτορ είναι γνωστή για το πλεούμενο νησί της.

Το Πλαβ είναι επίσης γνωστό για τα καστικά φρεάτιά του, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται οι Πηγές του Αλί Πασά της Γκούτσια και η Όκο Σκακάβιτσα. Μεταξύ των υπαγόμενων του δήμου χωριών, περιλαμβάνεται το Γκούσινιε.

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κατά την διάρκεια του Μεσαίωνα, υφίστατο župa (επαρχία) ονομαζόμενη Πλαβ, η οποία ευρισκόταν στην πηγή ροής του Ποταμού Λιμ, καθώς και περιμετρικά της Λίμνης του Πλαβ.[3] Αναφορά σε αυτήν γίνεται εντός αριθμού, χρονολογούμενων από τον Μεσαίωνα, σερβικών εγγράφων.[3]

Ο ίδιος ο οικισμός του Πλαβ ιδρύθηκε από την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Η οθωμανική απογραφή η οποία έλαβε χώρα μεταξύ 1582-83 κατέγραψε τον ναχιγιέ του Πλαβ ως υπαγόμενο στο Σαντζάκι του Σκούταρι, με συνολικό αριθμό 18 χωριών. Σύμφωνα με τον ιστορικό Μίλαν Βάσιτς το σύνολο των κατοίκων διέθετε προσωπικά ονόματα σερβικών χαρακτηριστικών, ενώ δεν υπήρχε κάποιος κάτοικος μουσουλμανικού θρησκεύματος.[4]

Από τα μέσα του 17ου αιώνα, η φυλή των Κελμέντι, προερχόμενη από τη Βόρεια Αλβανία, καθώς και η φυλή των Κούτσι ξεκίνησαν να εγκαθίστανται, χωρίς προηγούμενη άδεια, εντός του Φαραγγιού του Πλαβ-Γκούσινιε, ερχόμενες σε ανταγωνισμό με άλλους Σέρβους και Αλβανούς Μουσουλμάνους πρόσφυγες προερχόμενους από την Μαλέσια και το Μαυροβούνιο, οι οποίοι ήσαν στην πλειοψηφία τους σερβόφωνοι.[5] Οι μικρές πόλεις του Πλαβ και του Γκούσινιε αποτελούνταν, επίσης, από μεικτό ως προς την καταγωγή πληθυσμό, του οποίου μητρική γλώσσα ήταν η σερβική.[5] Η επαρχία κατοικείτο από σερβικό πληθυσμό (συμπεριλαμβανομένου, σε μικρότερο βαθμό, ενός μουσουλμανικού πληθυσμού σερβικής προέλευσης και γλώσσας), καθώς και αλβανικό πληθυσμό.[5]

Το 1878, κατόπιν της Συνθήκης του Βερολίνου, η πόλη του Πλαβ παραχωρήθηκε στο Μαυροβούνιο από την Οθωμανική Αυτοκρατορία, παρά το γεγονός πως η πλειοψηφία του πληθυσμού της ήταν μουσουλμανικού θρησκεύματος. Ωστόσο, ένοπλη αντίσταση από την πλευρά της Ένωσης του Πρίζρεν, σε συνδυασμό με τη νίκη της εναντίον των μαυροβουνιακών στρατευμάτων στη Μάχη του Νόβσιτσε (1879) δεν επέτρεψε την εφαρμογή της συγκεκριμένης απόφασης. Οι Οθωμανοί, στην συνέχεια, υποχρεώθηκαν να παραχωρήσουν το Ούλτσινι στο Μαυροβούνιο, κατόπιν σχετικών πιέσεων εκ μέρους των Μεγάλων Δυνάμεων, το 1881. Το Πλαβ, τελικώς, κατέστη τμήμα του Μαυροβουνίου, μετά το πέρας του Α΄ Βαλκανικού Πολέμου, το 1912.

Το 1939, ο πληθυσμός του Πλαβ θεωρείτο στην πλειοψηφία του ως βοσνιακός μουσουλμανικός, ενώ εκείνος του Γκούσινιε στην πλειοψηφία του αλβανικός και δίγλωσσος.[6] Σημαντικότερες οικογένειες του Πλαβ κατά την διάρκεια της συγκεκριμένης περιόδου ήσαν οι Μεντούνιανι, Σέοβιτς, Λούκοβιτς και Σάμποβιτς-Φέροβιτς.[6]

Οικισμοί του Δήμου του Πλαβ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Δήμος του Πλαβ αριθμεί 23 οικισμούς:

Δημογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πόλη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ιστορική εξέλιξη του πληθυσμού της πόλεως[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Δημογραφική εξέλιξη
1948 1953 1961 1971 1981 1991 2003
1.8502.0182.5353.0583.3484.5603.615[1]


Το 2009, ο πληθυσμός του Πλαβ ήταν της τάξεως των 3.358 κατοίκων.

Ηλικιακή πυραμίδα (2003)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Κατανομή του πληθυσμού της πόλεως του Πλαβ ανά εθνότητα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Δήμος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ιστορική εξέλιξη του πληθυσμού του δήμου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Δημογραφική εξέλιξη
1948 1953 1961 1971 1981 1991 2003
15.76417.33018.91319.54219.56019.30513.805[1]


Πολιτική[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οικονομία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 1,2 (Σερβικά) Књига 9, Становништво, упоредни преглед броја становника 1948, 1953, 1961, 1971, 1981, 1991, 2003, подаци по насељима, Републички завод за статистику, Подгорица, септембар 2005, COBISS-ID 8764176
  2. (Γαλλικά) Contributions onomatologiques. 18. Akademija. 2005. σελ. 8. 
  3. 3,0 3,1 3,2 (Γαλλικά) ALEKSANDAR LOMA (2013). LA TOPONYMIE DE LA CHARTE DE FONDATION DE BANJSKA: Vers la conception d’un dictionnaire des noms de lieux de la Serbie medievale et une meilleure connaissance des structures onomastiques du slave commun. Srpska akademija nauka i umetnosti. σελ. 170. ISBN 978-86-7025-621-7. 
  4. (Σερβικά) Vasić, Milan (1991), «Etnički odnosi u jugoslovensko-albanskom graničnom području prema popisnom defteru sandžaka Skadar iz 1582/83. godine», Stanovništvo slovenskog porijekla u Albaniji : zbornik radova sa međunarodnog naučnog skupa održanog u Cetinju 21, 22. i 23. juna 1990, OCLC 29549273, http://www.rastko.rs/rastko-al/zbornik1990/mvasic-defteri_l.php 
  5. 5,0 5,1 5,2 Srpska akademija nauka i umetnosti 1985, σελ. 110.
  6. 6,0 6,1 (Σερβικά) Brastvo. 30. Društvo sv. Save. 1939. σελ. 121. 
  7. (Σερβικά) Књига 2, Становништво, пол и старост, подаци по насељима, Републички завод за статистику, Подгорица, октобар 2004, COBISS.CG-ID 8489488
  8. (Σερβικά) Књига 1, Становништво, национална или етничка припадност, подаци по насељима, Републички завод за статистику, Подгорица, септембар 2004, ISBN 86-84433-00-9

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]