Πελεκητό Ξάνθης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Συντεταγμένες: 41°10′49.03″N 24°04′26.09″E / 41.1802861°N 24.0739139°E / 41.1802861; 24.0739139

Πελεκητό
Πελεκητό is located in Greece
Πελεκητό
Πελεκητό
Διοίκηση
ΧώραΕλλάδα
ΠεριφέρειαΑνατολική Μακεδονία και Θράκη
Περιφερειακή ΕνότηταΞάνθης
ΔήμοςΞάνθης
Δημοτική ΕνότηταΞάνθης
Γεωγραφία
Γεωγραφικό διαμέρισμαΘράκη
Υψόμετρο537
Πληθυσμός
Μόνιμος0
Έτος απογραφής2021
Πληροφορίες
Ταχ. κώδικας67100
Τηλ. κωδικός+30 25410

Το Πελεκητό είναι μικρό ορεινό χωριό της Θράκης στην Περιφερειακή Ενότητα Ξάνθης[1], το οποίο βρίσκεται στα όρια με την Περιφερειακή Ενότητα Ροδόπης σε υψόμετρο 537 μέτρα[2]. Το χωριό απέχει 27 χλμ. Α.-ΒΑ. από την Ξάνθη, 43 χλμ. Δ.-ΒΔ. από την Κομοτηνή και πολιτισμικά ανήκει στα Πομακοχώρια[3]. Δυτικά του χωριού περνάει ο χείμαρρος Κηφισός που καταλήγει στον Κόσυνθο. Θεωρείται από τους εγκαταλειμμένους ορεινούς οικισμούς της Ξάνθης που "βρίσκονται σε μια περιοχή με σπάνια φυσική ομορφιά και ιδιαίτερη ιστορική και λαογραφική πολυμορφία".[4] Την περίοδο της τουρκοκρατίας αναφέρεται ως Kara cukur[5] και μετά την απελευθέρωση ως ξεχωριστός οικισμός το 1961 να απογράφεται στην τότε Κιμμερίων.[6] Σύμφωνα με το Πρόγραμμα «Καλλικράτης» ανήκει στη δημοτική κοινότητα Κιμμερίων που υπάγεται στη δημοτική ενότητα Ξάνθης του Δήμου Ξάνθης και σύμφωνα με την απογραφή του 2011 απογράφονται 15 κάτοικοι.[7]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Εγκυκλοπαίδεια Νέα Δομή. Αθήνα: Τεγόπουλος - Μανιατέας. 1996. σελ. 230, τομ. 27. 
  2. «Πελεκητό ΞΑΝΘΗΣ, Δήμος ΞΑΝΘΗΣ | buk.gr». buk.gr. Ανακτήθηκε στις 15 Απριλίου 2021. 
  3. «Πελεκητό». Ζαγάλισα - Η Φωνή των Πομάκων της Θράκης. Ανακτήθηκε στις 15 Απριλίου 2021. 
  4. «Εγκαταλλειμένοι Ορεινοί Οικισμοί». www.pexanthis.eu. Περιφερειακή Ενότητα Ξάνθης. Ανακτήθηκε στις 14 Απριλίου 2021. 
  5. «Θρακικός Ηλεκτρονικός Θησαυρός - Ιστορία». www.xanthi.ilsp.gr. Ανακτήθηκε στις 15 Απριλίου 2021. 
  6. «ΕΕΤΑΑ-Διοικητικές Μεταβολές των Οικισμών». www.eetaa.gr. Ανακτήθηκε στις 15 Απριλίου 2021. 
  7. «ΦΕΚ αποτελεσμάτων ΜΟΝΙΜΟΥ πληθυσμού», σελ. 10500 (σελ. 26 του pdf)