Πασιφάη

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Το «Πασιφάη» ανακατευθύνει εδώ. Για τον δορυφόρο, δείτε: Πασιφάη (δορυφόρος).
Πασιφάη
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Πασιφάη (Αρχαία Ελληνικά)
Πληροφορίες ασχολίας
Οικογένεια
ΣύζυγοςΜίνωας
ΣύντροφοςTaurus
ΤέκναΚατρέας[1][2][3]
Αριάδνη
Φαίδρα[4]
Ακάλλη
Ξενοδίκη
Ανδρόγεως
Δευκαλίων ο Κρης[5]
Γλαύκος του Μίνωα
Μινώταυρος[6]
Αστραία
Εκάλη
ΓονείςΉλιος και Πέρση και Κρήτη
ΑδέλφιαΚίρκη
Αιήτης
Perses
Πέρσης της Κολχίδας
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμαβασιλιάς της ελληνικής μυθολογίας
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Η Πασιφάη, κατά την ελληνική μυθολογία, ήταν κόρη του Ήλιου και της νύμφης Περσηίδος, αδερφή του Πέρση, του Αιήτη και της Κίρκης και σύζυγος του βασιλιά της Κρήτης Μίνωα.[7][8] Απέκτησε τέσσερις γιους και τέσσερις κόρες: τους Ανδρόγεω, Κατρέα, Γλαύκο, και Δευκαλίωνα, και τις Αριάδνη, Ξενοδίκη, Ακάλλη και Φαίδρα.

Ο μύθος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Όταν ο Μίνωας ζήτησε από τον Ποσειδώνα ένα θεϊκό σημάδι ότι μπορούσε να γίνει ο βασιλιάς της Κρήτης, αναδύθηκε από τη θάλασσα ένας πανέμορφος ταύρος για να τον θυσιάσει. Η ομορφιά του ταύρου όμως έκανε τον Μίνωα να τον λυπηθεί και να θυσιάσει άλλον ταύρο στη θέση του. (Επειδή ο ταύρος αναδύθηκε από την θάλασσα, πιστεύεται ότι ήταν ο ίδιος ο Ποσειδώνας. Μία άλλη θεώρηση λέει ότι ήταν ο ίδιος ο Δίας, καθώς οι Κρήτες πίστευαν πώς ο ταύρος ήταν η παρουσία του μεγαλύτερου από όλους τους Θεούς). Η οργή του Ποσειδώνα για τον εμπαιγμό του Μίνωα ενέβαλε στην Πασιφάη ερωτική μανία έτσι ώστε να ερωτευτεί παράφορα τον ταύρο. Η τελευταία διέταξε τον Δαίδαλο να κατασκευάσει ένα ξύλινο ομοίωμα μικρής αγελάδας κούφιο εσωτερικά προκειμένου έτσι να προκαλέσει τον ταύρο. Με την ένωση της Πασιφάης και του ταύρου γεννήθηκε ο Μινώταυρος (Αστέριος), που είχε σώμα ανθρώπου και κεφάλι ταύρου.[7][8]

Στην Πασιφάη αποδίδονταν επίσης γνώσεις αρχαίας μαγείας (όπως στην Κίρκη και Μήδεια) με την οποία και μπορούσε να θανατώνει κάθε γυναίκα που υποπτευόταν ως ερωμένη του Μίνωα. Μπορούσε να τις μεταμορφώνει σε φίδια ή οτιδήποτε άλλο προκειμένου να καταστήσει τον Μίνωα άγονο. Η Πασιφάη λατρευόταν κυρίως στη Κρήτη αλλά και στη Λακεδαίμονα ως μάντισσα και χρησμοδότρια. Στις δε Θαλάμες Μεσσηνίας, σύμφωνα με τον Παυσανία, υπήρχε προς τιμή της άγαλμα που βρισκόταν σε ιερό, παρακείμενο του Ναού του Ηλίου.[9]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. «Catreus» (Ρωσικά)
  2. Robert Georg Loeper: «Катрей» (Ρωσικά)
  3. «Minos» (Ρωσικά)
  4. «Phaedra» (Αγγλικά)
  5. «Deucalion» (Ρωσικά)
  6. «Minotaurus» (Ρωσικά)
  7. 7,0 7,1 Εγκυκλοπαίδεια Νέα Δομή, τόμ. 27, σελ. 151, Αθήνα 1996
  8. 8,0 8,1 Μορφές και Θέματα της Αρχαίας Ελληνικής Μυθολογίας, Ψηφίδες, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας
  9. ἐς Θαλάμας δὲ ἐξ Οἰτύλου μῆκος τῆς ὁδοῦ στάδιοι περὶ τοὺς ὀγδοήκοντά εἰσι, κατὰ δὲ τὴν ὁδὸν ἱερόν ἐστιν Ἰνοῦς καὶ μαντεῖον. μαντεύονται μὲν οὖν καθεύδοντες, ὁπόσα δ' ἂν πυθέσθαι δεηθῶσιν, ὀνείρατα δείκνυσί σφισιν ἡ θεός. χαλκᾶ δὲ ἕστηκεν ἀγάλματα ἐν ὑπαίθρῳ τοῦ ἱεροῦ, τῆς τε Πασιφάης καὶ Ἡλίου τὸ ἕτερον: αὐτὸ δὲ τὸ ἐν τῷ ναῷ σαφῶς μὲν οὐκ ἦν ἰδεῖν ὑπὸ στεφανωμάτων, χαλκοῦν δὲ καὶ τοῦτο εἶναι λέγουσι. ῥεῖ δὲ καὶ ὕδωρ ἐκ πηγῆς ἱερᾶς πιεῖν ἡδύ: Σελήνης δὲ ἐπίκλησις καὶ οὐ Θαλαμάταις ἐπιχώριος δαίμων ἐστὶν ἡ Πασιφάη. - Παυσανίας, Λακωνικά, 3.26.1