Ντομένικο Α΄ Κονταρίνι
| Ντομένικο Α΄ Κονταρίνι | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Domenico I Contarini (Ιταλικά) |
| Γέννηση | 10ος αιώνας Βενετία |
| Θάνατος | 1071[1] Βενετία |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βενετική Δημοκρατία |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Δόγης της Βενετίας (1043–1071) |
| Θυρεός | |
 | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Ντομένικο Α΄ Κονταρίνι (Ιταλικά : Domenico I Contarini, πέθανε το 1071) ήταν ο 30ος Δογης της Βενετίας (1043 - 1071) σαν διάδοχος του Ντομένικο Φλαμπανίκο. Οι Κονταρίνι ήταν μια από τις αρχαιότερες οικογένειες της Βενετίας με ρίζες που έφταναν μέχρι την ίδρυση της πόλης, το πρώτο έγγραφο σχετικά με τους Κονταρίνι εμφανίζεται το 960. Η οικογένεια θα δημιουργήσει τους επόμενους αιώνες περισσότερα από 20 γενεαλογικά δέντρα και μέχρι την πτώση της Δημοκρατίας (1797) θα ανεβάσει 8 δόγηδες με πρώτο τον Ντομένικο.
Πολιτική ανάκαμψη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Την εποχή του η Βενετία ανακατέλαβε την Ζαντάρ και τμήματα της Δαλματίας που είχαν χαθεί τις περασμένες δεκαετίες από την Κροατία. Το Βενετσιάνικο ναυτικό ανασυγκροτήθηκε, η οικονομία γνώρισε ευημερία και η Δημοκρατία της Βενετίας απέκτησε τον έλεγχο στην Μεσόγειο. Μετά την κατάληψη της Ζαντάρ η Βενετία θα μπει σε περίοδο ειρήνης και ευημερίας, ο Ντομένικο θα έχει φιλικές σχέσεις με την Βυζαντινή Αυτοκρατορία, την Αγία Έδρα και τον αυτοκράτορα Ερρίκο Γ΄. Ο Ντομένικο Κονταρίνι οικοδόμησε πολλές εκκλησίες και μοναστήρια όπως το Σαν Νίκολο ντι Λίντο στο Λίντο και το Σαντ Άντζελο ντι Κονκόρντια, λίγο πριν τον θάνατο του (1071) ανέθεσε σε εργάτες να οικοδομηθεί ξανά η Βασιλική του Αγίου Μάρκου.
Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τάφηκε όπως όρισε στην διαθήκη του στην εκκλησία του Σαν Νίκολο ντι Λίντο, στην κύρια είσοδο του τάφου του βρισκόταν η προτομή του που τον παρουσίαζε με το χαρακτηριστικό καπέλο του δόγη. Ο γιος του Ενρίκο Κονταρίνι έγινε επίσκοπος του Καστέλλο (1074 - 1108) και ήταν ο πνευματικός ηγέτης στην εκστρατεία στους Αγίους Τόπους που έφερε τα οστά του Αγίου Νικολάου και του Θεοδώρου του Μάρτυρα.[2]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 1011950391. Ανακτήθηκε στις 14 Αυγούστου 2015.
- ↑ Nicol, Donald M. (1992-05-07). Byzantium and Venice: A Study in Diplomatic and Cultural Relations
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Rendina, Claudio. (2003). I Dogi. Storia e segreti. 2.ed. Rome.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
|