Μικόλα Βασιλένκο

Μικόλα Βασιλένκο
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	2ιουλ. / 14 Φεβρουαρίου 1866γρηγ.; Esman
Θάνατος	3 Οκτωβρίου 1935; Κίεβο
Τόπος ταφής	Lukianivske Cemetery
Χώρα πολιτογράφησης	Ρωσική Αυτοκρατορία; Ρωσική Δημοκρατία; Λαϊκή Δημοκρατία της Ουκρανίας; Ουκρανικό Κράτος; Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Ουκρανίας; Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Ουκρανικά; Ρωσικά
Σπουδές	Πανεπιστήμιο του Τάρτου; Πανεπιστήμιο της Οδησσού
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	διπλωμάτης; ιστορικός; δικηγόρος; πολιτικός
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/Κίνημα	Συνταγματικό Δημοκρατικό Κόμμα
Οικογένεια
Σύζυγος	Nataliia Polonska-Vasylenko
Αδέλφια	Kostiantyn Vasylenko
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	Ukrainian Minister of Foreign Affairs
Υπογραφή
	Σχετικά πολυμέσα
	δεδομένα

Ο Μικόλα Προκόποβιτς Βασιλένκο (14 Φεβρουαρίου 1866 – 3 Οκτωβρίου 1935) ^[5] ήταν Ουκρανός ακαδημαϊκός ιστορικός και καθηγητής νομικής, σημαντική δημόσια και πολιτική προσωπικότητα. Ήταν προσωρινός Οταμάνος του Υπουργικού Συμβουλίου (Πρωθυπουργός της Ουκρανίας), υπουργός Παιδείας και διευθυντής της Παν-Ουκρανικής Ακαδημίας Επιστημών (Εθνική Ακαδημία Επιστημών της Ουκρανίας). Έχει γράψει περίπου 500 μελέτες πάνω σε νομικά και ιστορικά θέματα, που αφορούν την Ουκρανία.^[6]

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Μικόλα Βασιλένκο γεννήθηκε στις 14 Φεβρουαρίου 1866 σε ένα χωριό Εσμάν (σήμερα μικρός οικισμός του Χλούχιβ Ράιον). ^[7]^[6]Τελείωσε ένα προγυμνάσιο στο Χλούχιβ και ολόκληρο το γυμνάσιο στην Πολτάβα. Μετά από αυτό, ο Βασιλένκο σπούδασε στην Ιστορική και Φιλολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Γιουρίεφ (Πανεπιστήμιο Τάρτου).^[7] ^[6]Το 1890 υπερασπίστηκε το επιστημονικό του έργο «Κριτική επισκόπηση της λογοτεχνίας από την ιστορία των περιφερειακών συνελεύσεων» και έγινε υποψήφιος της ρωσικής ιστορίας.

Από το 1890 ο Βασιλένκο εργαζόταν ως δάσκαλος ιστορίας στα γυμνάσια του Κιέβου, ενώ ταυτόχρονα εργαζόταν για την Ιστορική Εταιρεία του Νέστορα του Χρονικού. Παράλληλα παρακολούθησε διαλέξεις των Βολόντιμιρ Αντόνοβιτς, Βολόντιμιρ Ικονίκοφ, Ολεξάντρ Λαζαρέφσκι και άλλων στο Πανεπιστήμιο του Κιέβου. Ο Βασιλένκο ήταν επίσης συνεκδότης και δημοσίευσε τις επιστημονικές του εργασίες στο περιοδικό "Kievskaya starina" (Παλιό Κίεβο).^[7] Το 1893-94 εμφανίστηκαν τα πρώτα θεμελιώδη επιστημονικά του έργα και ιδιαίτερα η μονογραφία «Υπηρεσία και το ζήτημα της υποτέλειας στο Νοτιοδυτικό Κράι».

Κατά τη διάρκεια του 1903-05 ο Βασιλένκο ήταν ερευνητής της Στατιστικής Επιτροπής του Κυβερνείου του Κιέβου. Ήταν επίσης μέλος της Παλιάς Χρωμάδας του Κιέβου (μυστική εταιρεία) καθώς και άλλων δημόσιων και πολιτιστικών εταιρειών. Ο Βασιλένκο ήταν υποστηρικτής της Επανάστασης του 1905 στη Ρωσική Αυτοκρατορία και κατά τη διάρκεια της περιόδου διηύθυνε μια εφημερίδα "Kievskie otkliki" (Ανατροφοδοτήσεις του Κιέβου). Ο Μικόλα Βασιλένκο καταδικάστηκε σε φυλάκιση ενός έτους, για παράνομη συγκέντρωση χρημάτων για βοήθεια εργατών της Αγίας Πετρούπολης και του Κιέβου, υποστήριξη της εξέγερσης των σκαπανέων του 1905 στο Κίεβο, διασυνδέσεις με επαναστάτες ηγέτες, δημοσίευση άρθρων «αντικρατικού» περιεχομένου στο «Kievskie otkliki». Την ποινή αυτή την εξέτισε στη φυλακή Κρέστι (Αγία Πετρούπολη). Κατά τη διάρκεια της κράτησής του στο Κρέστι, ο Βασιλένκο σπούδασε νομικά και τελικά πέρασε τη δοκιμασία του προγράμματος σχολής Δικαιοσύνης του Πανεπιστημίου Νοβοροσίγια (Πανεπιστήμιο της Οδησσού).

Το 1909 έγινε δεκτός στο Πανεπιστήμιο του Κιέβου ως επίκουρος καθηγητής (privadozent). Την εποχή εκείνη ο Βασιλένκο ήταν μέλος της μυστικής δημόσιας οργάνωσης και της πολιτικής συμμαχίας, της Εταιρείας Ουκρανών Προοδευτών. Το 1910 έλαβε τον ακαδημαϊκό τίτλο Μεταπτυχιακό της Νομικής (Master of Law). Ωστόσο, λόγω «πολιτικής αναξιοπιστίας» η αυτοκρατορική διοίκηση του απαγόρευσε να διδάσκει σε ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα. Ως εκ τούτου, ο Βασιλένκο εργάστηκε ως συνεργαζόμενος δικηγόρος για το δικαστικό τμήμα της Οδησσού.

Εκείνη την εποχή περίπου το 1910 ο Βασιλένκο προσχώρησε στο Συνταγματικό Δημοκρατικό Κόμμα, που υιοθέτησε την ουκρανική γλώσσα σε σχολεία, δικαστήρια, εκκλησίες και προωθούσε μόνο την πολιτιστική αυτονομία της Ουκρανίας. Η προσχώρηση στους Καντέτς επηρέασε τις σχέσεις του Βασιλένκο με ακτιβιστές του ουκρανικού εθνικοαπελευθερωτικού κινήματος.

Μετά την επανάσταση του Φεβρουαρίου με πρωτοβουλία του Μικαΐλο Χρουσέφσκι, ο Μικόλα Βασιλένκο προσκλήθηκε στο Κεντρικό Συμβούλιο της Ουκρανίας ως αντιπρόεδρος, αλλά δεν συμμετείχε ενεργά στις συνεδριάσεις του συμβουλίου. Στις 24 Μαρτίου 1917 η Ρωσική Προσωρινή Κυβέρνηση διόρισε τον Βασιλένκο ως έφορο της σχολικής περιφέρειας του Κιέβου και στις 19 Αυγούστου 1917 έγινε αναπληρωτής υπουργός Παιδείας στην Προσωρινή Ρωσική Κυβέρνηση. Ο Βασιλένκο ήταν υποστηρικτής της εξελικτικής ανάπτυξης του συστήματος της Ουκρανικής Εθνικής Εκπαίδευσης, που δεν αντιστοιχούσε στην πολιτική της Ουκρανοποίησης της εκπαίδευσης, που καθιερώθηκε από τα Ι και ΙΙ Συνέδρια Παν-Ουκρανών Εκπαιδευτικών και πραγματοποιήθηκε από τη Γενική Γραμματεία Εκπαίδευσης (Γενική Γραμματεία Ουκρανίας).

Ήταν ένας από τους υπέρμαχους της δημιουργίας της Ουκρανικής Ακαδημίας Επιστημών. Χάρη στις προσπάθειές του, ο Νόμος για την Ίδρυση της Ουκρανικής Ακαδημίας Επιστημών (UAS) ψηφίστηκε στις 14 Νοεμβρίου 1918. Το 1920 εξελέγη ακαδημαϊκός της Ουκρανικής Ακαδημίας Επιστημών. Αργότερα υπηρέτησε ως Πρόεδρος της Ουκρανικής Ακαδημίας Επιστημών.^[7]

Στις 3 Οκτωβρίου 1935, μετά από μια βαριά και μακρά ασθένεια, ο Βασιλένκο πέθανε στο Κίεβο και τάφηκε στο νεκροταφείο Λουκιάνιβκα.^[7]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

↑ ^1,0 ^1,1 Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. js2011648776. Ανακτήθηκε στις 1 Μαρτίου 2022.
↑ Ανακτήθηκε στις 10 Ιουλίου 2019.
↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 25 Ιουνίου 2015.
↑ Ανακτήθηκε στις 14 Ιουνίου 2019.
↑ Profile of Mykola Vasylenko
↑ ^6,0 ^6,1 ^6,2 «Василенко Микола Прокопович». web.archive.org. 19 Οκτωβρίου 2014. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Οκτωβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 2 Απριλίου 2022. CS1 maint: Unfit url (link)
↑ ^7,0 ^7,1 ^7,2 ^7,3 ^7,4 «ГАЛЕРЕЯ ВИДАТНИХ ОСОБИСТОСТЕЙ». web.archive.org. 19 Οκτωβρίου 2014. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Οκτωβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 2 Απριλίου 2022. CS1 maint: Unfit url (link)

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Mykola Vasylenko στον ιστότοπο του Πανεπιστημίου του Κιέβου
Ο Mykola Vasylenko στο Εγκυκλοπαιδικό εγχειρίδιο Κίεβο (έκδοση Ιστού)
Ο Mykola Vasylenko στην πύλη Heritage of Ukraine ( Spadshchyna Ukrayiny )

[1d5b1f8da6677ff1aa8f86a0845b82d27ec66736-1] 1,0 ^1,1 Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. js2011648776. Ανακτήθηκε στις 1 Μαρτίου 2022.

[b0180be7ddc02ed856ecc0c941bef7e99920c8c8-2] Ανακτήθηκε στις 10 Ιουλίου 2019.

[7b286093b6ec03c57e39b254d18edad34fd5115e-3] Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 25 Ιουνίου 2015.

[6a6ba3819cef3d311ca7cf85fc8550e708d13809-4] Ανακτήθηκε στις 14 Ιουνίου 2019.

[5] Profile of Mykola Vasylenko

[:1-6] 6,0 ^6,1 ^6,2 «Василенко Микола Прокопович». web.archive.org. 19 Οκτωβρίου 2014. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Οκτωβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 2 Απριλίου 2022. CS1 maint: Unfit url (link)

[:0-7] 7,0 ^7,1 ^7,2 ^7,3 ^7,4 «ГАЛЕРЕЯ ВИДАТНИХ ОСОБИСТОСТЕЙ». web.archive.org. 19 Οκτωβρίου 2014. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Οκτωβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 2 Απριλίου 2022. CS1 maint: Unfit url (link)

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]