Μελ Φερέρ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Μελ Φερέρ
Γέννηση25  Αυγούστου 1917[1][2][3]
Elberon
Θάνατος2  Ιουνίου 2008[1][2][3]
Σάντα Μπάρμπαρα[4]
Αιτία θανάτουκαρδιακή ανεπάρκεια
Χώρα πολιτογράφησηςΗνωμένες Πολιτείες Αμερικής
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο του Πρίνστον και Canterbury School[5]
Ιδιότηταπαραγωγός ταινιών, ηθοποιός, σκηνοθέτης κινηματογράφου, δημοσιογράφος, σεναριογράφος, θεατρικός σκηνοθέτης[6] και παραγωγός[7]
ΣύζυγοςFrances Gunby Pilchard (1937–1939)[8], Barbara Tripp (1940–1944)[8], Frances Gunby Pilchard (1944–1953)[8], Όντρεϊ Χέπμπορν (1954–1968)[8][9] και Elizabeth Soukhotine (1971–2008)[8]
ΤέκναSean Hepburn Ferrer[10]
Είδος τέχνηςΓουέστερν
Βραβεύσειςαστέρι στη Λεωφόρο της Δόξας του Χόλιγουντ[11]
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Ο Μέλτσορ Γκαστόν Φερέρ, ευρέως γνωστός ως Μελ Φερέρ[12] (αγγλικά: Melchor Gastón Ferrer 25 Αυγούστου 1917 – 2 Ιουνίου 2008) ήταν Αμερικανός ηθοποιός, σκηνοθέτης, παραγωγός και σεναριογράφος. Είχε εξέχουσα θέση στο Μπρόντγουεϊ πριν σημειώσει κινηματογραφικές επιτυχίες με τις ταινίες Σκαραμούς, ο εκδικητής, Λιλή και Οι ιππόται της στρογγυλής τραπέζης. Πρωταγωνίστησε στο πλευρό της συζύγου του, ηθοποιού Όντρεϊ Χέπμπορν, στο Πόλεμος και ειρήνη και ήταν παραγωγός της ταινίας της Περίμενε μέχρι να νυχτώσει. Έπαιξε επίσης εκτενώς σε ευρωπαϊκές ταινίες και εμφανίστηκε σε πολλές καλτ επιτυχίες, όπως Ο Αντίχριστος (1974), Morte sospetta di una minorenne (1975), Ο κουρσάρος των ωκεανών (1976) και Νύχτα τρόμου στην πόλη (1980).

Τα πρώτα χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Φερέρ γεννήθηκε στο Έλμπερτον του Νιου Τζέρσεϊ, από οικογένεια ισπανικής και ιρλανδικής καταγωγής. Ο πατέρας του, δρ Χοσέ Μαρία Φερέρ (3 Δεκεμβρίου 1857 – 23 Φεβρουαρίου 1920), γεννήθηκε στην Αβάνα της Κούβας και ήταν καταλανικής καταγωγής. Ο Χοσέ είχε ειδικότητα στην πνευμονία και υπηρέτησε ως επικεφαλής του προσωπικού του νοσοκομείου St. Vincent στην πόλη της Νέας Υόρκης. Ήταν 59 ετών τη στιγμή της γέννησης του Μελ και πέθανε τρία χρόνια αργότερα.[13] Η γεννημένη στις ΗΠΑ μητέρα του Μελ, Μαίρη Ματίλντα Ιρένε (το γένος Ο'Ντόνοχιου, 28 Ιανουαρίου 1878 – 19 Φεβρουαρίου 1967),[14] ήταν κόρη του Τζόζεφ Τζ. Ο'Ντόνοχιου, δημοτικού επιτρόπου πάρκων της Νέας Υόρκης και ιδρυτή της γραμμής φεριμπότ Μπρούκλιν-Νέα Υόρκη. Ένθερμη πολέμιος της Ποτοαπαγόρευσης, η Ιρένε Φερέρ (όπως ήταν γνωστή) έγινε το 1934 πρόεδρος της Επιτροπής Πολιτών για τους Νόμους περί Αλκοόλ της Πολιτείας της Νέας Υόρκης.[15]

Η οικογένεια της μητέρας του, οι Ο'Ντόνοχιου, ήταν εξέχοντες ρωμαιοκαθολικοί.[16]

7Ο Φερέρ είχε τρία αδέρφια. Η μεγαλύτερη αδερφή του, η δρ Μαρία Ιρένε Φερέρ (30 Ιουλίου 1915 – 12 Νοεμβρίου 2004), ήταν καρδιολόγος και εκπαιδευτικός που βοήθησε να τελειοποιηθεί ο καρδιακός καθετήρας και το ηλεκτροκαρδιογράφημα.[17] Πέθανε το 2004 στο Μανχάταν στα 89 της από πνευμονία και συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια.[17] Ο αδερφός τους, δρ Χοσέ Μ. Φερέρ (23 Νοεμβρίου 1912 – 24 Δεκεμβρίου 1982), ήταν χειρουργός. Πέθανε στα 70 του από επιπλοκές χειρουργικής επέμβασης στην κοιλιά. Η μικρότερη αδερφή τους, Τερέζα Φερέρ (30 Μαρτίου 1919 – 12 Φεβρουαρίου 2002), ήταν θρησκευτική συντάκτρια του The New York Herald Tribune και εκπαιδευτική συντάκτρια στο Newsweek. Πέθανε στα 82 της από θωρακικό ανεύρυσμα.[15][18]

Ο Φερέρ πήγε στα ιδιωτικά σχολεία Bovée στη Νέα Υόρκη και Canterbury Prep στο Κονέκτικατ. Φοίτησε στο Πανεπιστήμιο Πρίνστον μέχρι το δεύτερο έτος, οπότε τα παράτησε για να αφιερώσει περισσότερο χρόνο στην υποκριτική.

Εργάστηκε ως συντάκτης μιας μικρής εφημερίδας του Βερμόντ και έγραψε το παιδικό βιβλίο Tito's Hats (1940).

Καριέρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τα πρώτα χρόνια στο θέατρο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Φερέρ άρχισε να παίζει σε καλοκαιρινές παραστάσεις ως έφηβος και το 1937 κέρδισε το βραβείο Theatre Intime καλύτερου νέου έργου από προπτυχιακό φοιτητή του Πρίνστον. Το έργο ονομαζόταν Awhile to Work και συμπρωταγωνιστούσε μια άλλη φοιτήτρια, η Φράνσις Πίλτσαρντ, η οποία θα γινόταν η πρώτη σύζυγος του Φερέρ την ίδια χρονιά.[19] Στα 21 του εμφανιζόταν στη σκηνή του Μπρόντγουεϊ ως χορευτής, ενώ έκανε το ντεμπούτο του εκεί ως ηθοποιός δύο χρόνια αργότερα. Εμφανίστηκε ως χορευτής σε δύο ανεπιτυχή μιούζικαλ του Κόουλ Πόρτερ, το You Never Know και το Everywhere I Roam. Μετά από μια μάχη με την πολιομυελίτιδα, ο Φερέρ εργάστηκε ως ντισκ τζόκεϊ στο Τέξας και το Άρκανσο και μετακόμισε στο Μεξικό για να δουλέψει το μυθιστόρημα Tito's Hat (εκδόθηκε το 1940).

Οι πρώτοι του ρόλοι ήταν σε ένα ξανανέβασμα των Kind Lady (1940) και στο Cue for Passion (1940).[20][21]

Columbia Pictures[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Φερέρ υπέγραψε συμβόλαιο στην Columbia Pictures ως σκηνοθέτης διαλόγων.

Μεταξύ των ταινιών στις οποίες δούλεψε ήταν Louisiana Hayride (1944), They Live in Fear (1944), Sergeant Mike (1944), Πάλι μαζί (1944), Meet Miss Bobby Socks (1944), Let's Go Steady (1944), Ten Cents a Dance (1945) και Χίλιες και μία νύχτες της Χαλιμά (1945).

Μπρόντγουεϊ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τελικά, επέστρεψε στο Μπρόντγουεϊ, όπου πρωταγωνίστησε στο Strange Fruit (1945–46). Το σκηνοθέτησε ο Χοσέ Φερέρ (απλή συνωνυμία). Στη συνέχεια σκηνοθέτησε ο ίδιος τον Χοσέ Φερέρ στην παράσταση του 1946 Συρανό ντε Μπερζεράκ.[22] Εργάστηκε ως βοηθός στο Ο σταυρός του μαρτυρίου (1947), σε σκηνοθεσία Τζον Φορντ στο Μεξικό. Μαζί με τους Γκρέγκορι Πεκ, Ντόροθι Μακγουάιρ και Τζόζεφ Κότεν ίδρυσε το θέατρο La Jolla Playhouse στο Σαν Ντιέγκο.

Κινηματογραφικός ηθοποιός[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Φερέρ έκανε το ντεμπούτο του στην οθόνη με πρωταγωνιστικό ρόλο στο Λευκές κηλίδες (1949), υποδυόμενος έναν μαύρο που παριστάνει τον λευκό. Η ταινία ήταν αμφιλεγόμενη αλλά πολύ επιτυχημένη.[23]

RKO και Χάουαρντ Χιουζ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Φερέρ με τη Μιροσλάβα στο Ματωμένη αρένα (1951)

Ο Φερέρ έπαιξε έναν δεύτερο ρόλο στο Γεννημένη για το κακό με πρωταγωνίστρια την Τζόαν Φοντέιν (1950) στην εταιρεία RKO, σε σκηνοθεσία Νίκολας Ρέι. Στο ίδιο στούντιο, σκηνοθέτησε την Κλοντέτ Κολμπέρ στον Αόρατο διώκτη (1950) και έκανε τη σκηνοθεσία (μόνος ή συνεργατικά) στα Η δίψα της βεντέτας (1950), Προθεσμία θανάτου (1951) και Μακάο με τους Ρόμπερτ Μίτσαμ και Τζέιν Ράσελ (1952). Πρωταγωνίστησε ως ταυρομάχος στο Ματωμένη αρένα δίπλα στη Μιροσλάβα και τον Άντονι Κουίν (1951) του Ρόμπερτ Ρόσεν στην Columbia. Ο Φερέρ πάλεψε με τον Άρθουρ Κένεντι για τη Μαρλέν Ντίτριχ στη Σειρήνα του καμπαρέ (1952), σε σκηνοθεσία Φριτς Λανγκ από την RKO.

MGM[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Φερέρ πήγε στην MGM αντικαθιστώντας τον Φερνάντο Λάμας ως κακοποιός στο Σκαραμούς, ο εκδικητής δίπλα στην Τζάνετ Λι (1952). Η ταινία, ιδιαίτερα αξιοσημείωτη για μια κορυφαία ξιφομαχία μεταξύ του Φερέρ και του Στιούαρτ Γκρέιντζερ, σημείωσε τεράστια επιτυχία. Το στούντιο τον κράτησε για τη Λιλή (1953) (τον πρωταγωνιστικό χαρακτήρα υποδύεται η Λέσλι Καρόν). Ήταν μια ακόμη μεγάλη επιτυχία. Η ταινία Σααντία, η φλογερή (1953), την οποία γύρισε ο Φερέρ με τον Κορνέλ Γουάιλντ, ήταν αποτυχία, αλλά Οι ιππόται της στρογγυλής τραπέζης (1954), όπου ο Φερέρ έπαιζε τον βασιλιά Αρθούρο δίπλα στον Ρόμπερτ Τέιλορ και την Άβα Γκάρντνερ, ήταν επιτυχία. Ο Φερέρ γνώρισε την ηθοποιό Όντρεϊ Χέπμπορν σε μαι δεξίωση και ήθελε να ανεβάσουν μια παράσταση μαζί. Εμφανίστηκαν στο Ondine (1954) στο Μπρόντγουεϊ και παντρεύτηκαν το 1954.

Ευρώπη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Φερέρ πήγε στην Ιταλία για να γυρίσει Proibito (1954) δίπλα στη Λέα Μασάρι και στην Αγγλία για τη Νυχτερίδα (1955) με τον Άντονι Κουέιλ. Καμία ταινία δεν προβλήθηκε ευρέως, αλλά Πόλεμος και ειρήνη (1956) είχε μεγάλη επιτυχία. Ο Φερέρ έπαιξε τον πρίγκιπα Αντρέι, συμπρωταγωνιστώντας με την τότε σύζυγό του Όντρεϊ Χέπμπορν και τον Χένρι Φόντα. Στη Γαλλία, συμπρωταγωνίστησε με την Ίνγκριντ Μπέργκμαν και τον Ζαν Μαρέ στο Έλενα (1956), σε σκηνοθεσία Ζαν Ρενουάρ.

Ηνωμένες Πολιτείες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι Φερέρ και Χέπμπορν γύρισαν το Mayerling (1957) για την αμερικανική τηλεόραση που κυκλοφόρησε και στις αίθουσες σε ορισμένες χώρες. Ο Φερέρ επέστρεψε στην MGM για να γυρίσει Η σάρκα έχει δικαιώματα (1957), που ήταν μεγάλη αποτυχία. Έκανε δύο ταινίες για την 20th Century Fox: μια διασκευή του Ο ήλιος ανατέλλει ξανά (1957) με τους Τάιρον Πάουερ, Άβα Γκάρντνερ, Έρολ Φλιν και Ζιλιέτ Γκρεκό και την πολεμική ταινία Αγάπη στον πόλεμο (1958) με την Ντάνα Γουίντερς. Στην MGM, έπαιξε έναν από τους τρεις τελευταίους ανθρώπους στη Γη στο Ο κόσμος, η σάρκα και ο Διάβολος δίπλα στον Χάρι Μπελαφόντε (1959), μία ακόμη αποτυχία. Ο Φερέρ πήγε στην Ιταλία για να πρωταγωνιστήσει στην ταινία με βρικόλακες Ηδονή μέχρι θανάτου (1960) του Ροζέ Βαντίμ με την Έλσα Μαρτινέλι. Μετά τη αγγλική ταινία τρόμου, Τα χέρια του Όρλακ (1960) με τον Κρίστοφερ Λι, πρωταγωνίστησε στην ιταλική περιπέτεια Charge of the Black Lancers (1962). Ήταν ένα από τα πολλά αστέρια όπως των Φρανσουάζ Αρνούλ, Σαρλ Αζναβούρ και Ζαν-Κλοντ Μπριαλί στο Ο Διάβολος και οι 10 εντολές (1962) και στο The Longest Day (1962). Έκανε μια κάμεο εμφάνιση στο Καυτό Παρίσι (1964), όπου έπαιζε η σύζυγός του και ο Γουίλιαμ Χόλντεν, και έπαιξε τον Μάρκο Αυρήλιο στο Η πτώση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας (1964) δίπλα στη Σοφία Λόρεν, τον Στίβεν Μπόιντ και τον Άλεκ Γκίνες.

Τηλεόραση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Φερέρ στη συνέχεια στράφηκε στην τηλεόραση, σκηνοθετώντας κάποια επεισόδια της σειράς The Farmer's Daughter (1963–66). Έπαιξε έναν δεύτερο ρόλο στην ταινία Το σεξ και το μοναχικό κορίτσι (1964), με πρωταγωνιστές τους Τόνι Κέρτις, Νάταλι Γουντ, Χένρι Φόντα και Λορίν Μπακόλ. Από το 1981 έως το 1984, εμφανιζόταν δίπλα στην Τζέιν Γουάιμαν στη σειρά Φάλκον Κρεστ (όντας και σκηνοθέτης αρκετών επεισοδίων). Έπαιξε έναν ρεπόρτερ σε ένα επεισόδιο του Κολόμπο με πρωταγωνίστρια την Αν Μπάξτερ. Εμφανίστηκε δίπλα στη Σιντ Τσαρίς σε ένα επεισόδιο της σειράς Η συγγραφέας ντετέκτιβ με την Άντζελα Λάνσμπερι σε δύο τηλεοπτικές μίνι σειρές, τα Μέγας Πέτρος: Ο τσάρος των τσάρων (1986) με τον Μαξιμίλιαν Σελ στον ομώνυμο ρόλο και Dream West (1986). Μετέπειτα ταινίες του είναι τα Eye of the Widow (1991) με τον Ρίτσαρντ Τσάμπερλεϊν και Catherine the Great (1995) με πρωταγωνίστρια την Κάθριν Ζέτα-Τζόουνς.

Παραγωγός[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Φερέρ έκανε την παραγωγή και πρωταγωνίστησε στη βιογραφική ταινία Ελ Γκρέκο (1966), υποδυόμενος τον διάσημο ζωγράφο Δομήνικο Θεοτοκόπουλο. Έκανε επίσης την παραγωγή του Περίμενε μέχρι να νυχτώσει (1967), με πρωταγωνίστρια την Όντρεϊ Χέπμπορν, μια ακόμη μεγάλη επιτυχία.

Αυτός και η Χέπμπορν χώρισαν το 1968.

Τα τελευταία χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Φερέρ εργάστηκε ως επί το πλείστον ως ηθοποιός στη δεκαετία του 1970, δουλεύοντας πολύ στην Ιταλία. Μεταξύ των έργων του ήταν A Time for Loving (1972) με την Μπριτ Έκλαντ, Ο Αντίχριστος (1974) Επιθεωρητής Μπράνιγκαν (1974), ένα αστυνομικό δράμα που διαδραματίζεται στο Λονδίνο με πρωταγωνιστή τον Τζον Γουέιν, Επιχείρησις: "Σιωπή" (1975) και Morte sospetta di una minorenne (1975), και τα δύο τελευταία του Σέρτζιο Μαρτίνο, Μοιραίο λάθος (1975), που γυρίστηκε στη Γερμανία με συμπρωταγωνιστή τον Κλάους Κίνσκι, Ο κουρσάρος των ωκεανών (1976), L'avvocato della mala (1977), Ο βιασμός μιας γυναίκας με κίτρινη πιτζάμα (1977) δίπλα στον Ρέι Μιλάντ, I gabbiani volano basso (1977) με τη Ναταλί Ντελόν.

Στις ΗΠΑ, έπαιξε στα Τσακάλια της ασφάλτου (1978), Κινυγοί άγριων πολεμιστών (1978) δίπλα στον Λι Μέιτζορς και The Fifth Floor (1979). Το 1979, συμμετείχε σε ένα επεισόδιο της σειράς Η επιστροφή του Αγίου. Στην Ευρώπη, έπαιξε στις ταινίες Ο επισκέπτης της Κολάσεως (1979) μαζί με τον Γκλεν Φορντ, Νύχτα τρόμου στην πόλη (1980), Το νησί του καταραμένου ηφαιστείου (1980), Στη φωλιά των κροκοδείλων (1980), και οι δύο τελευταίες με την Μπάρμπαρα Μπαχ, και Το ουρλιαχτό των κανιβάλων (1980). Πήγε στη Γερμανία για το Λιλί Μαρλέν (1981) του Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ με τη Χάνα Σιγκούλα και τον Τζιανκάρλο Τζιανίνι.

Για τη συνεισφορά του στη βιομηχανία του κινηματογράφου, ο Μελ Φερέρ έχει ένα αστέρι στη Λεωφόρο της Δόξας στο Χόλυγουντ.

Προσωπική ζωή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Φερέρ παντρεύτηκε πέντε φορές, με τέσσερις γυναίκες, με τις οποίες απέκτησε έξι παιδιά. Οι γυναίκες του ήταν:

  1. Η Φράνις Πίλτσαρντ, η πρώτη και τρίτη σύζυγός του, ηθοποιός που έγινε γλύπτρια.[24] Παντρεύτηκαν το 1937 και χώρισαν το 1939, αφού απέκτησαν μαζί ένα παιδί, το οποίο πέθανε πριν από το διαζύγιό τους.[25][26]
  2. Η Μπάρμπαρα Τριπ, την οποία ο Φερέρ παντρεύτηκε το 1940 και αργότερα χώρισε. Απέκτησαν δύο παιδιά: την Μέλα Φερέρ (1943 - ) και τον Κρίστοφερ Φερέρ (1944 - ).
  3. Η Φράνις Πίλτσαρντ, με την οποία ξαναπαντρεύτηκε 2η φορά το 1944 και χώρισαν το 1953, αφού απέκτησαν μαζί άλλα δύο παιδιά: την Πέπα Φιλίπα Φερέρ (1941 - ) και τον Μαρκ Φερέρ (1944 - ).
  4. Η Όντρεϊ Χέπμπορν, με την οποία ήταν παντρεμένοι από το 1954 έως το 1968. Απέκτησαν έναν γιο, τον Σον Χέπμπορν Φερέρ (1960 - ).
  5. Η Ελίζαμπεθ Σουκότιν, από το Βέλγιο, με την οποία ήταν παντρεμένοι από το 1971 έως τον θάνατό του το 2008.[25]

Πριν από το γάμο του με την Σουκότιν το 1971, ο Φερέρ είχε σχέση με την 29χρονη σχεδιάστρια εσωτερικών χώρων Τέσα Κένεντι.[27][28]

Εκτός από αγγλικά, ο Φερέρ μιλούσε επίσης άπταιστα ισπανικά και γαλλικά.

Θάνατος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κάτοικος Καρπιντέρια στην Καλιφόρνια,[18] ο Φερέρ πέθανε από καρδιακή ανεπάρκεια σε ένα αναρρωτήριο στη Σάντα Μπάρμπαρα στις 2 Ιουνίου 2008, σε ηλικία 90 ετών.[22]

Φιλμογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Φερέρ στο τρέιλερ της ταινίας Λιλή (1953)
Ο Φερέρ με την Όντρεϊ Χέπμπορν στο Πόλεμος και ειρήνη (1955)
Κινηματογραφικές ταινίες
Έτος Τίτλος Ρόλος
Πρωτότυπος Ελληνικός
1947 The Fugitive Ο σταυρός του μαρτυρίου πατήρ Σέρα
1949 Lost Boundaries Λευκές κηλίδες Σκοτ Μέισον Κάρτερ
1950 Born to Be Bad Γεννημένη για το κακό Γκόμπι
1951 The Brave Bulls Ματωμένη αρένα Λούις Μπέλο
1952 Rancho Notorious Σειρήνα του καμπαρέ Φρέντσι Φέρμποντ
Scaramouche Σκαραμούς, ο εκδικητής Νοέλ
1953 Lili Λιλή Πολ Μπέρθαλετ
Knights of the Round Table Οι ιππόται της στρογγυλής τραπέζης βασιλιάς Αρθούρος
Saadia Σααντία, η φλογερή Χένρικ
1954 Proibito δον Πάολο Σαλίνας
1955 Oh... Rosalinda!! Η νυχτερίδα Άλφρεντ Γουέστερμαν
1956 War and Peace Πόλεμος και ειρήνη πρίγκιπας Αντρέι Μπολκόνσκι
Elena and Her Men Έλενα κόμης Ανρί ντε Σεβινκούρ
1957 The Vintage Η σάρκα έχει δικαιώματα Τζιανκάρλο Μπαραντέρο
The Sun Also Rises Ο ήλιος ανατέλλει ξανά Ρόμπερτ Κον
1958 Fräulein Αγάπη στον πόλεμο Φόστερ Μακλέιν
1959 The World, the Flesh and the Devil Ο κόσμος, η σάρκα και ο Διάβολος Μπένσον Θάκερ
1960 Et mourir de plaisir Ηδονή μέχρι θανάτου Λεοπόλντο ντε Κάρνσταϊν
L'Homme à femmes Το έγκλημα με τους 5 ενόχους Ζορζ Γκοτιέ
The Hands of Orlac Τα χέρια του Όρλακ Στίβεν Όρλακ
1961 Legge di guerra Ο νόμος του πολέμου Μίρκο
1962 I lancieri neri Οι μαύροι λογχοφόροι Αντρέα Ντι Τούλα
Le Diable et les Dix Commandements Ο Διάβολος και οι 10 εντολές Φίλιπ Άλαν
The Longest Day Η πιο μεγάλη μέρα του πολέμου Ρόμπερτ Χέινς
1963 Charade Ραντεβού στο Παρίσι Man Smoking Cigarette in Nightclub
1964 Paris When It Sizzles Καυτό Παρίσι δρ Τζέκιλ / κύριος Χάιντ
The Fall of the Roman Empire Η πτώση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας Κλέαντερ
Sex and the Single Girl Το σεξ και το μοναχικό κορίτσι Ρούντι
El señor de La Salle Χουάν Μπατίστα ντε Λα Σάλε
1966 El Greco Ελ Γκρέκο Δομήνικος Θεοτοκόπουλος
1967 Wait Until Dark Περίμενε μέχρι να νυχτώσει εκφωνητής ραδιοφώνου (φωνή)
1972 A Time for Loving δρ Χάρισον
1973 La chica del Molino Rojo Ντάλτον Χάρβεϊ
1974 The Antichrist Ο Αντίχριστος Μάσιμο Οντερίζι
1975 Brannigan Επιθεωρητής Μπράνιγκαν Φιλντς
La polizia accusa: il servizio segreto uccide Επιχείρησις: "Σιωπή" εισαγγελέας Μανίνο
Morte sospetta di una minorenne αστυνόμος
Das Netz Μοιραίο λάθος Αουρέλιο Μορέλι
1976 Eaten Alive Το πανδοχείο του τρόμου Χάρβεϊ Γουντ
Il corsaro nero Ο κουρσάρος των ωκεανών Βαν Γκουλντ
1977 L'avvocato della mala Πεζέτι
1978 I gabbiani volano basso Ρομπέρτο Μικέλι
La ragazza dal pigiama giallo Ο βιασμός μιας γυναίκας με κίτρινη πιτζάμα καθηγητής Χένρι Ντάγκλας
Hi-Riders Τα τσακάλια της ασφάλτου σερίφης
The Norseman Κυνηγοί άγριων πολεμιστών βασιλιάς
Zwischengleis συνταγματάρχης Στόουν
The Fifth Floor Το πέμπτο πάτωμα δρ Σίντνεϊ Κόλμαν
L'immoralità σύζυγος της Βέρας
1979 L'isola degli uomini pesce Το νησί του καταραμένου ηφαιστείου Ράντκλιφ
Stridulum Ο επισκέπτης της Κολάσεως δρ Γουόκερ
Il fiume del grande caimano Στη φωλιά των κροκοδείλων Τζόσουα
1980 Mangiati vivi! Το ουρλιαχτό των κανιβάλων καθηγητής Κάρτερ
Incubo sulla città contaminata Νύχτα τρόμου στην πόλη στρατηγός Μέρτσισον
1981 Lili Marleen Λιλή Μαρλέν Ντέιβιντ Μέντελσον
Buitres sobre la ciudad σερίφης
1982 Mille milliards de dollars Κορνίλιους Α. Βέγκεν
Die Jäger Παιχνίδι θανάτου Στέφαν Ματίεσεν
1984 Un tenero tramonto Φραντς Μπόλενσταϊν
1991 Eye of the Widow Φρανκενχάιμερ

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 27  Απριλίου 2014.
  2. ↑ 2,0 2,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb138938869. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  3. ↑ 3,0 3,1 (Αγγλικά) SNAC. w63b64p3. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 31  Δεκεμβρίου 2014.
  5. ↑ Ανακτήθηκε στις 4  Μαρτίου 2021.
  6. ↑ Ανακτήθηκε στις 14  Ιουνίου 2019.
  7. ↑ www.acmi.net.au/creators/33016.
  8. ↑ 8,0 8,1 8,2 8,3 8,4 Ανακτήθηκε στις 2  Οκτωβρίου 2021.
  9. ↑ p47216.htm#i472151. Ανακτήθηκε στις 7  Αυγούστου 2020.
  10. ↑ Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
  11. ↑ Ανακτήθηκε στις 6  Ιουνίου 2021.
  12. ↑ Some sources spell his first name as MELCHIOR but this is incorrect based on Ferrer's records at Princeton University. Also he was named for his paternal grandfather, Melchor Ferrer. And the name MELCHOR G. FERRER was used on the cover of Tito's Hats, a children's book that Ferrer wrote in 1940.
  13. ↑ «Dr. José M. Ferrer». The New York Times (Obituaries). February 24, 1920. 
  14. ↑ "Weddings: Ferrer-O'Donohue", The New York Times, October 19, 1910.
  15. ↑ 15,0 15,1 «Mrs. J.M. Ferrer, Civic Leader, 89». The New York Times. February 21, 1967. 
  16. ↑ «Teresa O'Donohue, Charities Worker». The New York Times. August 18, 1937. 
  17. ↑ 17,0 17,1 «Changing the Face of Medicine | M. Irené Ferrer». cfmedicine.nlm.nih.gov. National Institutes of Health. 
  18. ↑ 18,0 18,1 «Terry Ferrer, 82, Education Editor». The New York Times. April 1, 2002. https://www.nytimes.com/2002/04/01/nyregion/terry-ferrer-82-former-education-editor.html. Ανακτήθηκε στις 16 September 2020. 
  19. ↑ "M.G. Ferrer Wins Prize Play Award", The New York Times, March 3, 1937, p. 27
  20. ↑ «Kind Lady». Internet Broadway Database. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Απριλίου 2018. Ανακτήθηκε στις 16 Νοεμβρίου 2017. 
  21. ↑ «Cue for Passion». Internet Broadway Database. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 16 Νοεμβρίου 2017. 
  22. ↑ 22,0 22,1 Thomas, Bob (June 3, 2008). «Mel Ferrer, actor-director, husband of Audrey Hepburn, dies». Yahoo! News. Associated Press. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις June 6, 2008. https://web.archive.org/web/20080606011706/https://news.yahoo.com/s/ap/20080603/ap_en_ce/obit_ferrer. Ανακτήθηκε στις September 16, 2020. 
  23. ↑ Margaret Lilliard (July 25, 1989). «Landmark '49 Film About Family Passing for White Recalled». Los Angeles Times. http://articles.latimes.com/1989-07-25/entertainment/ca-343_1_johnston-family. 
  24. ↑ "Catharsis", Time, February 10, 1941
  25. ↑ 25,0 25,1 Bergan, Ronald (June 5, 2008). «Obituary: Mel Ferrer». The Guardian. https://www.theguardian.com/film/2008/jun/05/obituaries.usa. Ανακτήθηκε στις February 3, 2018. 
  26. ↑ Paris, Barry (Σεπτεμβρίου 2001). Audrey Hepburn - Barry Paris (Book). ISBN 9781101127780. 
  27. ↑ Paris, Barry (2001). Audrey Hepburn. σελίδες 247–248. ISBN 0-425-18212-6. 
  28. ↑ Cawthorne, Nigel (2004). Sex Lives of the Hollywood Goddesses Part 2. σελ. 271. ISBN 1-85375-514-1. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Μελ_Φερέρ&oldid=10243815"