Μάχη των Πέντε Πηγαδιών (1912)
| Μάχη στα Πέντε Πηγάδια | |||
|---|---|---|---|
 Το κάστρο των Πέντε Πηγαδιών | |||
| Τόπος | Πέντε Πηγάδια | ||
| Αποτέλεσμα | Νίκη των Ελλήνων | ||
| Αντιμαχόμενοι | |||
| Ηγετικά πρόσωπα | |||
| |||
Η Μάχη στα Πέντε Πηγάδια [1] ( τουρκικά: Beşpınar Muharebesi) πραγματοποιήθηκε κατά τον Α' Βαλκανικό Πόλεμο μεταξύ Οθωμανών και Ελλήνων.
Η μάχη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Ήπειρος είχε δευτερεύουσα σημασία για την ελληνική Διοίκηση, η οποία επικεντρώθηκε στις ενέργειες του "Στρατού της Θεσσαλίας", στο πλαίσιο των επιχειρήσεων του διαδόχου Κωνσταντίνου προς τη Μακεδονία και τη Θεσσαλονίκη. Ως εκ τούτου, η αναλογία δυνάμεων στην περιοχή ήταν σαφώς κατά των Ελλήνων. Οι ελληνικές δυνάμεις στην περιοχή αποτελούνταν από μόλις 8.000 άνδρες, και συγκεκριμένα από μια μεραρχία Πεζικού, ενισχυμένη με τάγματα Ευζώνων που είχαν απομειωθεί σημαντικά από τη φθορά των επιχειρήσεων στο δύσκολο περιβάλλον της Ηπείρου, που υποστηρίζονταν από 24 πυροβόλα, υπό τον αντιστράτηγο Κωνσταντίνο Σαπουντζάκη. Στην πράξη η "Στρατιά Ηπείρου" είχε σκοπό να απασχολήσει τις τουρκικές δυνάμεις και να εκμεταλλευτεί παραλείψεις τους, περισφίγγοντας όσο μπορούσε την πόλη των Ιωαννίνων.
Η ελληνική "Στρατιά Ηπείρου" συγκρούστηκε επί επταήμερο με τα τουρκικά στρατεύματα στη στενωπό Άρτας-Ιωαννίνων. Η μάχη ξεκίνησε με τουρκική επίθεση πέντε ταγμάτων κατά των προφυλακών των Ευζώνων στο χωριό Ανώγι, λίγο μετά την απελευθέρωση της Νικοπόλεως και της Πρέβεζας. Η σύγκρουση ήταν σκληρή με τους Έλληνες να έχουν 26 νεκρούς και 222 τραυματίες, αλλά τελικά οι Τούρκοι αποσύρθηκαν αφήνοντας το πεδίο στους Έλληνες.
Με την κατάληψη της Θεσσαλονίκης και την παύση των συγκρούσεων στο μέτωπο εκείνο, η τουρκική πίεση στα "Πέντε Πηγάδια" θα αφυπνίσει το ελληνικό επιτελείο, που θα μεταφέρει σημαντικές δυνάμεις από τη Μακεδονία στην Ήπειρο με σκοπό να εκβιάσει την εκπόρθηση του οχυρού του Μπιζανίου και την απελευθέρωση των Ιωαννίνων και της υπόλοιπης Ηπείρου πριν την υπογραφή συνθήκης ειρήνης.
Επακόλουθα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η μικρή δύναμη των ελληνικών δυνάμεων υπήρξε απαγορευτική για μια άμεση προσπάθεια εναντίον της πόλης των Ιωαννίνων, τα οποία φυλάσσονταν από την ισχυρή οθωμανική φρουρά στο Μπιζάνι, που ήταν εξοπλισμένη με 112 πυροβόλα. Ως εκ τούτου, ο Ελληνικός Στρατός έπρεπε να περιοριστεί στην απελευθέρωση της Πρέβεζας στις 2 Νοεμβρίου, μετά από μια νίκη στη Νικόπολη την προηγούμενη ημέρα.
Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Edward J. Erickson, Defeat in detail: the Ottoman Army in the Balkans, 1912-1913, Greenwood Publishing Group, 2003, (ISBN 978-0-275-97888-4), p. 233.