Κρήνη των Ναϊάδων
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Συντεταγμένες: 41°54′10″N 12°29′46″E / 41.9027°N 12.4962°E
| Κρήνη των Ναϊάδων | |
|---|---|
 | |
 | |
| Είδος | κρήνη |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | 41°54′10″N 12°29′47″E |
| Διοικητική υπαγωγή | Roma Capitale |
| Χώρα | Ιταλία |
| Δημιουργός | Mario Rutelli |
 Πολυμέσα | |
| δεδομένα (π) | |
Η Κρήνη των Ναϊάδων (ιταλικά: Fontana delle Naiadi) στολίζει την Πιάτσα ντέλα Ρεπούμπλικα στη Ρώμη. Η πλατεία αυτή στο παρελθόν ονομαζόταν και Πιάτσα Εζέντρα, επειδή ακολουθεί το σχήμα μιας εξέδρας από τις αρχαίες Θέρμες του Διοκλητιανού. Η Κρήνη είναι τοποθετημένη στο κέντρο της και κατασκευάστηκε στις αρχές του περασμένου αιώνα, και συγκεκριμένα τα εγκαίνια πραγματοποιήθηκαν το 1901.
Η ιστορία του μνημείου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1870, όταν εγκαινιάστηκε ένα καινούριο υδραγωγείο στην περιοχή από τον Πάπα Πίο τον Θ΄, η πλατεία δεν είχε τη μορφή που έχει σήμερα. Η Κρήνη, με απλούστερη μορφή, υπήρχε κοντά στον παλαιό σιδηροδρομικό σταθμό. Το 1885 ο Δήμος αποφάσισε να τη μεταφέρει στο σταυροδρόμι των Via Nazionale και Via Vittorio Emanuele Orlando. Το 1888 ο Αλεσάντρο Γκουεριέρι σχεδίασε εκ νέου το σχήμα της δεξαμενής, μα διατήρησε το ύψος του πίδακα του νερού. Ως τότε Κρήνη αποτελούταν μονάχα από τις δεξαμενές χωρίς κανένα έργο γλυπτικής. Με την ευκαιρία της επίσημης υποδοχής στη Ρώμη του Γερμανού αυτοκράτορα Γουλιέλμου Β΄, προστέθηκαν προσωρινά τέσσερα λιοντάρια στις γωνίες. Το 1897 εγκρίθηκαν τα σχέδια του Μάριο Ρουτέλλι, ενός καλλιτέχνη από τη Σικελία. Προέβλεπαν ένα σύμπλεγμα στο κέντρο με ένα Τρίτωνα και τέσσερις Ναϊάδες. Οι τέσσερις νύμφες τοποθετήθηκαν το 1901. Η μορφή στη μέση τοποθετήθηκε μόλις το 1911, αλλά στη θέση του Τρίτωνα περιλήφθηκε ο Γλαύκος με ένα δελφίνι.
Περιγραφή των γλυπτών[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Κρήνη αποτελείται από τρεις δεξαμενές κυκλικές και τέσσερις ημικυκλικές λεκάνες τοποθετημένες σε σχήμα σταυρού. Οι δεξαμενές είναι διακοσμημένες με γλυπτά που αναπαριστούν τρεις Ναϊάδες, νύμφες των γλυκών νερών, και μια Νηρηίδα, νύμφη της θάλασσας. Καθεμία από τις κοπέλες έχει πλάι της ένα ζώο, που αποτελεί αλληγορία του είδους των νερών που αντιπροσωπεύει η καθεμιά. Η νύμφη της θάλασσας και των ωκεανών βρίσκεται πάνω σε ένα θαλάσσιο άλογο που αναπαριστά τα κύματα. Η νύμφη των λιμνών αγκαλιάζει έναν κύκνο, ενώ αυτή των υπόγειων ρευμάτων παίζει με ένα ερπετό. Η νύμφη των ποταμών με ένα τέρας που έχει τη μορφή νερόφιδου. Στη μέση ο Γλαύκος, θαλάσσια θεότητα που προστάτευε τα λιμάνια, σφίγγει ένα ψάρι. Από το στόμα του ψαριού πηγάζει ο πανύψηλος κεντρικός πίδακας νερού. Πολλοί μικρότεροι πίδακες είναι τοποθετημένοι στην εσωτερική κορώνα και τέσσερις από αυτούς βρέχουν τις νύμφες.
Το σκάνδαλο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Όταν το έργο ανατέθηκε στον καλλιτέχνη, κανείς δεν είχε φανταστεί τι είχε στο μυαλό του και τι αντιδράσεις θα προκαλούσε στην κοινή γνώμη. Τέσσερις νεαρές κοπέλες, εντελώς γυμνές, με τα βρεγμένα τους σώματα να λιάζονται στον ήλιο. Η τολμηρότητα του θέματος του Ρουτέλλι προκάλεσε αντιδράσεις. Φοβούμενη σκάνδαλο, η κυβέρνηση ανέβαλε τα εγκαίνια του αγάλματος για ένα διάστημα μέχρι τα επίσημα εγκαίνια το 1901. Αρχικά το έργο περιτριγυρίστηκε με κιγκλίδωμα, ένα μάλλον άχρηστο μέτρο, καθώς οι νέοι από τις γύρω περιοχές μαζεύονταν στην πλατεία να θαυμάσουν το περιβόητο άγαλμα, παρόλο που συντηρητικές απόψεις ζητούσαν να μεταφερθεί το άγαλμα στο όνομα της ηθικής και της αξιοπρέπειας. Τελικά ο δήμος τάχτηκε με τη γνώμη των “προοδευτικών” απόψεων και αφαίρεσε το κιγκλίδωμα το 1901.
Ο Ρουτέλλι απογοητευμένος από το θόρυβο που δημιουργήθηκε γύρω από το έργο του προετοίμασε ένα σύμπλεγμα για να στολίσει το κέντρο του σιντριβανιού. Περιλαμβάνει τρεις ανθρώπινες φιγούρες, ένα δελφίνι και ένα χταπόδι σε στάση φιλονικίας. Κατά τη Διεθνή Έκθεση της Ρώμης το 1911 ένα πρώτο μοντέλο τοποθετήθηκε στην Κρήνη με σκοπό να αντικατασταθεί από την τελική εκδοχή με μπρούντζο. Μα το έργο περιέβαλαν οι Ρωμαίοι εκ νέου με σαρκαστικά σχόλια, αναγκάζοντας τον καλλιτέχνη να φιλοτεχνήσει το νέο σχέδιο του Γλαύκου που έγινε τελικά δεκτό.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
|