Η ιστορία του ακόλουθου του ιππότη
 Ο ακόλουθος του Ιππότη, όπως παρουσιάζεται σε εικονογραφημένο χειρόγραφο των αρχών του 15ου αιώνα | |
| Συγγραφέας | Τζόφρι Σώσερ |
|---|---|
| Γλώσσα | Μέση αγγλική γλώσσα |
| Μορφή | ποίημα |
| Σειρά | Οι ιστορίες του Καντέρμπερι |
| Προηγούμενο | Η ιστορία του εμπόρου |
| Επόμενο | Η ιστορία του γιατρού |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
Η ιστορία του ακόλουθου του Ιππότη (The Squire's Tale) είναι μία από τις ιστορίες που διηγούνται οι προσκυνητές στις Ιστορίες του Καντέρμπερι (1387-1400) του Τζέφρυ Τσώσερ. Είναι ημιτελής, γιατί διακόπτεται από τον επόμενο αφηγητή, τον κτηματία, ο οποίος στη συνέχεια συνεχίζει με την δική του Ιστορία του κτηματία. Ο ακόλουθος είναι ο 20χρονος γιος του Ιππότη, ένας άπειρος πολεμιστής και εραστής με περισσότερο ενθουσιασμό παρά εμπειρίες. Η ιστορία του είναι ένα ιπποτικό ειδύλλιο, το οποίο, αν ολοκληρωνόταν, πιθανότατα θα ήταν μεγαλύτερο από όλες τις υπόλοιπες ιστορίες. [1]
Υπόθεση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η ιστορία διαδραματίζεται στη χώρα των Τατάρων κατά την επέτειο των είκοσι χρόνων της βασιλείας του βασιλιά Καμπουσκάν (το όνομα μοιάζει με τον Τζένγκις Χαν), ενός δημοφιλούς και ισχυρού ηγεμόνα με δύο γιους και μια κόρη. Κατά τη διάρκεια του συμποσίου, εμφανίζεται ένας νεαρός ιππότης, φέρνοντας τέσσερα μαγικά δώρα για τη βασιλική οικογένεια, που έστειλε ο βασιλιάς της Ινδίας και της Αραβίας.[2]
Το πρώτο δώρο ήταν ένα ορειχάλκινο άλογο που είχε τη δύναμη να ζωντανεύει και μόλις μεταμορφωνόταν μπορούσε να οδηγήσει τον αναβάτη οπουδήποτε και να εξαφανιστεί ανά πάσα στιγμή. Το δεύτερο δώρο ήταν ένας μαγικός καθρέφτης που μπορούσε να αποκαλύψει τις σκέψεις φίλων και εχθρών και προειδοποιούσε για επικείμενους κινδύνους. Το τρίτο ήταν ένα δαχτυλίδι που έδινε σε όποιον το φορούσε τη δυνατότητα να κατανοεί τη γλώσσα των πτηνών και να γνωρίζει τις φαρμακευτικές ιδιότητες των φυτών (όπως αυτό που κάποιοι θρύλοι λένε ότι είχε ο βασιλιάς Σολομών). Το τέταρτο και τελευταίο δώρο ήταν ένα ξίφος που διαπερνούσε κάθε πανοπλία και επέφερε θανάσιμες πληγές, τις οποίες με το άγγιγμά του είχε τη δύναμη να επουλώνει (όπως η λόγχη του Αχιλλέα και η Αγία Λόγχη). Στη συνέχεια, ο ιππότης εξηγεί σε όλους πώς χρησιμοποιείται το άγαλμα του αλόγου, εξαλείφοντας έτσι όλες τις αμφιβολίες του βασιλιά. Μετά από συζήτηση, που παρεκκλίνει στην αστρολογία, το πρώτο μέρος της ιστορίας τελειώνει.[3]
Η νεαρή πριγκίπισσα παίρνει τον καθρέφτη και το δαχτυλίδι. Ξυπνώντας ανυπόμονα το επόμενο πρωί, πηγαίνει βόλτα στο δάσος και ανακαλύπτει ένα γεράκι που θρηνεί και είναι ψυχικά και σωματικά τραυματισμένο. Το γεράκι της λέει ότι την εγκατέλειψε ο αγαπημένος της, ένα αρσενικό γεράκι, που την άφησε για άλλη. Έτσι η νεαρή πριγκίπισσα αποφασίζει να το γιατρέψει για να του χαρίσει μια καλύτερη ζωή από την προηγούμενη.
Το δεύτερο μέρος τελειώνει με μια υπόσχεση για περισσότερα που θα ακολουθήσουν για τους γιους και την κόρη του βασιλιά Καμπουσκάν. Ωστόσο, πριν προλάβει να συνεχίσει την αφήγηση, διακόπτεται από τον κτηματία, ο οποίος τον επαινεί για την ιστορία του και μετά αφηγείται τη δική του.[4]
Σχόλια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Σε γενικές γραμμές, οι σύγχρονοι κριτικοί δεν έδωσαν ιδιαίτερη σημασία στο ότι η ιστορία ήταν ημιτελής και το θεώρησαν ως τον τρόπο του Τσώσερ να διακωμωδήσει τα ιπποτικά μυθιστορήματα - ο νεαρός ακόλουθος είναι παθιασμένος αναγνώστης - που συχνά περιλάμβαναν μεγάλες παρεκτροπές της πλοκής με καταστρατήγηση του αφηγηματικού πλαισίου. Σε σύγκριση με τη σοβαρή και ολοκληρωμένη ιστορία που αφηγήθηκε ο πατέρας του, η περίεργη και φανταστική ιστορία δείχνει την απειρία και την ενθουσιώδη αφέλεια του νεαρού που ο Τσώσερ παρωδεί καλοπροαίρετα και ευγενικά.[5]
Οι κριτικοί δεν έχουν εντοπίσει πηγές για την ιστορία. Ωστόσο, το φανταστικό σκηνικό στην ευφάνταστη Ανατολή παραπέμπει στις Χίλιες και μια νύχτες.
Κρίνοντας από τα δύο μέρη που έχουν διασωθεί, είναι λογικό να υποθέσουμε ότι για να ολοκληρωθεί η ιστορία θα έπρεπε να έχει μια πολύ σημαντική επέκταση, και ότι επομένως ο Τσώσερ πιθανότατα δεν σκόπευε πραγματικά να την ολοκληρώσει.[6]
Μετάφραση στα ελληνικά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Οι ιστορίες του Καντέρμπερυ, μτφ: Δημοσθένης Κορδοπάτης, εκδ. Μελάνι, 2014[7]
- Οι ιστορίες του Καντέρμπερυ, μτφ: Γιώργος Χαλβατζόγλου, εκδ. Νησίδες, 2018
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ . «cliffsnotes.com/literature/c/the-canterbury-tales/summary-and-analysis/the-squires-prologue-and-tale».
- ↑ . «chaucer.fas.harvard.edu/pages/squires-tale».
- ↑ . «britannica.com/topic/The-Squires-Tale».
- ↑ . «gradesaver.com/the-canterbury-tales/study-guide/summary-the-squires-tale».
- ↑ . «sparknotes.com/lit/the-canterbury-tales/character/the-squire/».
- ↑ . «opencanterburytales.dsl.lsu.edu/The Squire's Tale».
- ↑ . «politeianet.gr/books/chaucer-geoffrey-melani-oi-istories-tou-kantermperu».
|