Η Νύχτα των Στρατηγών
| Η Νύχτα των Στρατηγών (The Night of the Generals) | |
|---|---|
 Κινηματογραφική αφίσα | |
| Σκηνοθεσία | Άνατολ Λίτβακ |
| Παραγωγή | Σαμ Σπίγκελ |
| Σενάριο | Τζόζεφ Κέσελ και Πολ Ντεν |
| Βασισμένο σε | The Night of the Generals |
| Πρωταγωνιστές | Πήτερ Ο' Τουλ, Ομάρ Σαρίφ, Tom Courtenay, Ντόναλντ Πλέζανς, Τζοάνα Πέτετ, Φιλίπ Νουαρέ, Τσάρλς Γκρέι, Κοράλ Μπράουν, Κρίστοφερ Πλάμερ, Ζυλιέτ Γκρεκό, Χάρι Άντριους, Πιερ Μοντί, Τζον Γκρέγκσον, Νάιτζελ Στοκ, Nicole Courcel, Βερονίκ Βεντέλ, Sacha Pitoëff, Eléonore Hirt, Michael Goodliffe, Γκόρντον Τζάκσον, Σαρ Μιγιό, Gérard Buhr, Mac Ronay, Πάτρικ Άλεν, Πιερ Τορνάντ και Yves Brainville |
| Μουσική | Μωρίς Ζαρ |
| Φωτογραφία | Henri Decaë |
| Μοντάζ | Alan Osbiston |
| Εταιρεία παραγωγής | Horizon Pictures |
| Διανομή | Columbia Pictures και Netflix |
| Πρώτη προβολή | 1967 |
| Διάρκεια | 145 λεπτά |
| Προέλευση | Γαλλία και Ηνωμένο Βασίλειο |
| Γλώσσα | Αγγλικά |
| δεδομένα () | |
Η Νύχτα των Στρατηγών (αγγλικά:The Night of the Generals) είναι ταινία μυστηρίου του 1967 που διαδραματίζεται κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, σε σκηνοθεσία Ανατόλ Λίτβακ και παραγωγή του Σαμ Σπίγκελ. Πρωταγωνιστούν οι Πήτερ Ο' Τουλ, Ομάρ Σαρίφ, Ντόναλντ Πλέζανς, Τζοάνα Πετίτ και ο Φιλίπ Νουαρέ. Το σενάριο ειναι προσαρμοσμένο από τους Τζόζεφ Κεσελ και Πολ Ντεν από το ομώνυμο μυθιστόρημα του Γερμανού συγγραφέα Χανς Χέλμουτ Κιρστ. Ο Γκορ Βιντάλ λέγεται ότι συνέβαλε στο σενάριο, αλλά δεν πιστώθηκε.[1]
Η ταινία ήταν μια γαλλο-βρετανική-αμερικανική συμπαραγωγή. Τμήματα αυτής της ταινίας γυριστηκαν σε περιοχές της Βαρσοβίας, η οποία τότε ήταν πίσω από το σιδηρούν παραπέτασμα. Οι τελευταίες σκηνές της ταινίας γυρίστηκαν στο Μόναχο.
Πλοκή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η δολοφονία μιας πόρνης, της Μαρίας Κουπιέτσκα στην κατακτημένη από τους Γερμανούς Βαρσοβία το 1942 προκαλεί την έναρξη έρευνας από τον Ταγματάρχη Γκράου της Αντικατασκοπείας, καθώς η ιδια ήταν και Γερμανίδα πράκτορας. Τα στοιχεία του δείχνουν σύντομα ότι ο δολοφόνος είναι ένας από τους τρεις Γερμανούς στρατηγούς: Ο Στρατηγός Φον Ζάιντλιτς Γκάμπλερ, ο επιτελάρχης του, Υποστράτηγος Κλάους Κάλεμπεργκ και ο στρατηγός Ταντς. Η έρευνα του Γκράου αναστέλλεται όμως για τον εντοπισμό του δολοφονου εξαιτίας της έκτακτης μετάθεσής του στο Παρίσι, πράγμα που τον κάνει να υποψιάζεται οτι πίσω από αυτήν βρίσκεται πιθανόν ο δολοφόνος.
Η υπόθεση στη Βαρσοβία παραμένει κλειστή μέχρις ότου και οι τρεις αξιωματικοί συναντιούνται στο Παρίσι τον Ιούλιο του 1944. Το Παρίσι ειναι τότε μια εστία συνωμοσίας, με ανώτερους αξιωματικούς της Βέρμαχτ να σχεδιάζουν να δολοφονήσουν τον Αδόλφο Χιτλερ. Ο Κάλεμπεργκ εμπλέκεται βαθιά στην συνομωσία, ενώ ο Φον Ζάιντλιτς Γκάμπλερ, γνωρίζει την ύπαρξή της, αλλά κάθεται στο περιθώριο, περιμένοντας το αποτέλεσμα. Ο Ταντς δεν γνωρίζει την συνωμοσία και παραμένει απόλυτα πιστός στον Χίτλερ.
Τη νύχτα της 19ης Ιουλίου 1944, ο Ταντς δίνει εντολή στον οδηγό του, Κούρτ Χάρτμαν, να του στείλει μια πόρνη. Ο Ταντς την βάζει να έρθει σε ερωτική επαφή με τον Χάρτμαν, αλλά προσφέρει στον Χάρτμαν την ευκαιρία να μην το κάνει, πράγμα που αυτός δέχεται. Όταν ο Γκράου, ο οποίος τώρα είναι Αντισυνταγματάρχης, μαθαίνει για τη δολοφονία, που διαπράττεται με τον ίδιο τρόπο όπως η πρώτη, συνεχίζει την έρευνά του και καταλήγει στο συμπέρασμα ότι ο Ταντς είναι ο δολοφόνος. Ωστόσο, ο χρόνος του είναι ατυχής, διότι την επόμενη μέρα είναι η απόπειρα δολοφονίας του Χίτλερ τις 20ης Ιουλίου. Ενώ ο Γκράου κατηγορεί τον Ταντς πρόσωπο με πρόσωπο, φτάνει η είδηση ότι ο Χίτλερ έχει επιβιώσει και τότε ο Ταντς σκοτώνει τον Γκράου και τον χαρακτηρίζει ως ένας από τους συνωμότες της απόπειρας δολοφονίας του Χίτλερ για να καλύψει τα ίχνη του.
Αρκετά χρόνια μετά, το 1965, η δολοφονία μιας πόρνης στο Αμβούργο κινεί την προσοχή του επιθεωρητή της Ιντερπόλ Μοράν, ο οποίος χρωστά ευγνωμοσύνη στον Γκράου γιατι δεν ειχε αποκαλύψει τη σύνδεσή του με τη Γαλλική Αντίσταση κατά τη διάρκεια του πολέμου. Σχεδόν βέβαιος ότι υπάρχει σύνδεση με την περίπτωση του Γκράου του 1942, ο Μοράν ανοίγει ξανά την υπόθεση δολοφονίας και σύντομα βρίσκει μια σύνδεση με τη δολοφονία του 1944.
Ο Μοράν αρχίζει να συνδέει σταδιακά τις δυο υποθέσεις: δεν βρίσκει εγκληματική δραστηριότητα από τον Κάλεμπεργκ ή τον Φον Ζάιντλιτς Γκάμπλερ, αλλά μαθαίνει απο έναν άνθρωπο που ήξερε ποιος είναι ο πραγματικός δολοφόνος. Ο Μοράν αντιμετωπίζει τον Ταντς, που πρόσφατα απελευθερώθηκε μετά από 20ετή φυλάκιση ως εγκληματίας πολέμου, σε ενα δείπνο επανένταξης απο το προηγούμενη μονάδα του Ταντς. Όταν ο Μοράν εμφανίζει τον Χάρτμαν ως μάρτυρα του, ο Ταντς πηγαίνει σε ένα κενό δωμάτιο και αυτοκτονεί.
Διανομή ρόλων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Πήτερ Ο' Τουλ ως Στρατηγός Βίλχελμ Ταντς
- Ομάρ Σαρίφ ως Ταγματάρχης Γκράου
- Τομ Κούρτνεϊ ως Δεκανέας Κουρτ Χάρτμαν
- Ντόναλντ Πλέζανς ως Στρατηγός Κλάους Καλέμπεργκ
- Τζοάνα Πετίτ ως Ουλρίκε Φον Ζέιντλιτς-Γκάμπλερ
- Φιλίπ Νουαρέ ως Επιθεωρητής Μοράν
- Τσαρλς Γκρέι ως Στρατηγός Χέρμπερτ Φον Ζειντλιτς-Γκάμπλερ
- Κόραλ Μπράουν ως Ελεονώρ Φον Ζέιντλιτς-Γκάμπλερ
- Τζον Γκρέγκσον ως Συνταγματάρχης Σαντάουερ
- Νάιτζελ Στοκ ως Λοχίας Όττο Κόπκε
- Κρίστοφερ Πλάμερ ως Στρατάρχης Έρβιν Ρόμελ
- Τζουλιέτ Γκρέκο ως Ζουλιέτ
- Ιβ Μπρέινβιλ ως Λισόφσκι
- Σάσα Πιτοέφ ως Γιατρός
- Σαρλ Μιλό ως Βόιτσεκ
- Ρέιμοντ Τζερόμ ως Συνταγματάρχης στην αίθουσα επιχειρήσεων
- Βερόνικ Βεντέλ ως Μονίκ
- Πιέρ Μοντί ως Κοπάτσκι
- Ελεονώρ Χιρτ ως Μέλανι
- Νικόλ Κουρσέλ ως Ρέιμοντ
- Τζένι Όρλεανς ως σύζυγος του Όττο
- Τζεράρ Μπουρ ως Συνταγματάρχης Κλάους φον Στάουφενμπεργκ
- Μάικλ Γκούντλιφ ως Χάουζερ
- Γκόρντον Τζάκσον ως Λοχαγός Γκότφριντ Ένγκελ
- Πάτρικ Άλλεν ως Συνταγματάρχης Μάνχαϊμ
- Χάρι Άντριους ως Στρατηγός Καρλ-Χάινριχ Φον Στουλπνάγκελ
Παραγωγή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι Ο' Τουλ και Σαρίφ δίσταζαν να αναλάβουν τους ρόλους τους για αυτή την ταινία. Αισθανόμενοι ότι το οφείλουν στον παραγωγό Σαμ Σπιγκελ επειδή τους έκανε διεθνώς διάσημους παίζοντας στην ταινία Λόρενς της Αραβίας, αποφάσισαν τελικά να δεχτούν.[2]
box office[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η ταινία έκανε πρεμιέρα στο Λονδίνο στις 29 Ιανουαρίου 1967 (απο τις 10 Φεβρουαρίου 1967 κυκλοφορησε σε ολο το Ηνωμένο Βασίλειο), ενώ στις Ηνωμένες Πολιτείες κυκλοφόρησε στις 24 Φεβρουαρίου 1967, με έσοδα των 2.400.000 δολαρίων, συμπεριλαμβανομένων και του Καναδά.[3]
Υποδοχή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι κριτικές ανασκόπησης στην ιστοσελίδα Rotten Tomatoes, δίνουν βαθμολογία θετικής έγκρισης σε ποσοστό 50%, με βάση 6 κριτικές και μέση βαθμολογία 5,56/10.[4]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Η Νύχτα των Στρατηγών στην IMDb
- Η Νύχτα των Στρατηγών στο AllMovie
- Η Νύχτα των Στρατηγών στο AlloCine
- Η Νύχτα των Στρατηγών στο Rotten Tomatoes
- Η Νύχτα των Στρατηγών στο AlloCine
|