Ζιγκουράτ της Ουρ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Συντεταγμένες: 30°57′45″N 46°6′9″E / 30.96250°N 46.10250°E / 30.96250; 46.10250


Ζιγκουράτ της Ουρ
Χάρτης
ΕίδοςΟλλανδία
Γεωγραφικές συντεταγμένες30°57′45″N 46°6′9″E
Διοικητική υπαγωγήΝτι Καρ
ΤοποθεσίαΟυρ
ΧώραΙράκ[1]
Commons page Πολυμέσα
δεδομένα (π)

Το Ζιγκουράτ (ή Μεγάλο Ζιγκουράτ) της Ουρ (Σουμερικά : 𒂍𒋼𒅎𒅍 é-temen-ní-gùru "Etemenniguru", [2] που σημαίνει "ναός του οποίου η θεμελίωση δημιουργεί αύρα") [3] είναι νεο-σουμεριανό ζιγκουράτ στην πόλη Ουρ κοντά στη Νασιρίγια, στη σημερινή επαρχία Ντι Καρ του Ιράκ. Το κτήριο χτίστηκε κατά την Πρώιμη Εποχή του Χαλκού (21ος αιώνας π.Χ.), αλλά είχε καταρρεύσει μέχρι τον 6ο αιώνα π.Χ. της νεοβαβυλωνιακής περιόδου, όταν αναστηλώθηκε από τον βασιλιά Ναβοναΐδ.

Τα απομεινάρια του ανασκάφηκαν τις δεκαετίες του 1920 και του 1930 από τον Σερ Λέοναρντ Γούλεϊ. Επί Σαντάμ Χουσεΐν τη δεκαετία του 1980, έγινε μια μερική ανακατασκευή της πρόσοψης και της μνημειακής σκάλας. Το μεγάλο ζιγκουράτ της Ουρ είναι το καλύτερα διατηρημένο από αυτά, που είναι γνωστά στην περιοχή της Μεσοποταμίας, εκτός από το ζιγκουράτ του Ντουρ Ουντάς (Chogha Zanbil). [4] Είναι ένα από τα τρία καλοδιατηρημένα κτίσματα της νεοσουμεριανής πόλης Ουρ, μαζί με το Βασιλικό Μαυσωλείο και το Παλάτι του Ουρ-Ναμμού (το E-hursag).

Ζιγκουράτ των Σουμερίων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ανακατασκευή του ζιγκουράτ του Ουρ-Ναμμού, βασισμένη στην ανακατασκευή του 1939 από τον Γούλεϊ (τομ. V, εικ. 1.4)

Το ζιγκουράτ χτίστηκε από τον βασιλιά Ουρ-Ναμμού, ο οποίος το αφιέρωσε προς τιμήν του Νάννα/Σιν περίπου τον 21ο αιώνα π.Χ. κατά τη διάρκεια της Τρίτης Δυναστείας της Ουρ. [3] Η ογκώδης βαθμιδωτή πυραμίδα είχε 64 μέτρα μήκος, 45 μέτρα πλάτος και πάνω από 30 μέτρα ύψος. Το ύψος είναι υποθετικό, καθώς έχουν διασωθεί μόνο τα θεμέλια του Ζιγκουράτ των Σουμερίων.

Το ζιγκουράτ ήταν ένα κομμάτι σε ένα συγκρότημα ναών, που χρησίμευε ως διοικητικό κέντρο για την πόλη και ήταν ιερό του θεού της σελήνης Σιν, της προστάτιδας θεότητας της Ουρ. [5]

Η κατασκευή του ζιγκουράτ ολοκληρώθηκε τον 21ο αιώνα π.Χ. από τον βασιλιά Σουλγκί, ο οποίος, για να κερδίσει την πίστη των πόλεων, αυτοανακηρύχτηκε θεός. Κατά τη διάρκεια της 48χρονης βασιλείας του, η πόλη της Ουρ έγινε η πρωτεύουσα ενός κράτους, που έλεγχε μεγάλο μέρος της Μεσοποταμίας. Πολλά ζιγκουράτ κατασκευάζονταν με την τοποθέτηση λασπότουβλων και με τη χρήση λάσπης, για να σφραγίζουν το μεταξύ τους κενό.

Νεοβαβυλωνιακή αποκατάσταση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο βασιλιάς Ναβοναΐδ, ο τελευταίος βασιλιάς της Νεο-Βαβυλωνιακής Αυτοκρατορίας τον 6ο αιώνα π.Χ., αφού «βρήκε ελάχιστα απομεινάρια από το τελευταίο τμήμα και τίποτα που να τον καθοδηγεί ως προς την αρχική εμφάνιση του μνημείου», το αναστήλωσε σε επτά βαθμίδες και όχι σε τρεις. [6]

Ανασκαφή και συντήρηση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τα υπολείμματα του ζιγκουράτ ανακαλύφθηκαν ξανά από τον Γουίλιαμ Λόφτους το 1850. Οι πρώτες ανασκαφές στην τοποθεσία διεξήχθησαν από τον Τζον Τζόρτζ Τέιλορ (από λάθος αναφέρεται ως "J.E. Taylor") [7] τη δεκαετία του 1850, οδηγώντας στην ταύτιση της τοποθεσίας ως Ουρ.

Μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, προκαταρκτικές ανασκαφές πραγματοποιήθηκαν από τον Ρέτζιναλντ Κάμπελ Τόμπσον και τον Χένρι Χολ. Ο χώρος ανασκάφηκε εκτενώς τη δεκαετία του 1920 από τον Σερ Λέοναρντ Γούλεϊ, ο οποίος είχε διοριστεί από το Πανεπιστημιακό Μουσείο του Πανεπιστημίου της Πενσυλβάνια και το Βρετανικό Μουσείο την περίοδο 1922-1934.

Τα υπολείμματα του ζιγκουράτ αποτελούνται από μια σταθερή μάζα τριών στρωμάτων από τούβλα, που είναι καλυμμένα με τούβλα τοποθετημένα μέσα σε άσφαλτο. Το χαμηλότερο στρώμα αντιστοιχεί στην αρχική κατασκευή του Ουρ-Ναμμού, ενώ τα δύο ανώτερα στρώματα αποτελούν μέρος των νεοβαβυλωνιακών αποκαταστάσεων. [8] Η πρόσοψη του χαμηλότερου επιπέδου και η μνημειακή σκάλα ξαναχτίστηκαν υπό τις διαταγές του Σαντάμ Χουσεΐν. [9]

Το ζιγκουράτ υπέστη ζημιές στον Πόλεμο του Κόλπου το 1991 από πυρά φορητών όπλων και από εκρήξεις βομβών. [10] Τέσσερις κρατήρες βομβών διακρίνονται σε κοντινή απόσταση και τα τοιχώματα του ζιγκουράτ έχουν εν μέρει υποστεί φθορές από περισσότερες από 400 τρύπες από σφαίρες. [11]

Το σκίτσο του Γουίλιαμ Λόφτους για την ανακάλυψη του ζιγκουράτ

Από το 2008, ο αρχαιολογικός χώρος βρίσκεται υπό την επίβλεψη του εφόρου Ντίιφ Μοσέιν Ναΐφ αλ-Γκίζι. [12]

Φωτοθήκη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ (Αγγλικά) GeoNames. 2005. Ανακτήθηκε στις 6  Απριλίου 2015.
  2. ↑ Klein, Jacob (1981). Three Šulgi hymns: Sumerian royal hymns glorifying King Šulgi of Ur. Bar-Ilan University Press. σελ. 162. ISBN 978-965-226-018-5. 
  3. ↑ 3,0 3,1 «The Ziggurat of Ur». British Museum. Ανακτήθηκε στις 24 Νοεμβρίου 2017. 
  4. ↑ Heinrich, Ernst (1982). Die Tempel und Heiligtümer im Alten Mesopotamien. Typologie, Morphologie und Geschichte. 1. Berlin: de Gruyter. σελ. 341. ISBN 9783110085310. 
  5. ↑ Gardner, Helen· Kleiner, Fred S. (2005). Gardner's Art Through the Ages. Thomson Wadsworth. σελ. 1150. ISBN 9780155050907. 
  6. ↑ Ring, Trudy· Salkin, Rober M. (1994). International Dictionary of Historic Places: Middle East and Africa. 4. Taylor & Francis. σελ. 719. ISBN 9781884964039. 
  7. ↑ Sollberger, E. (1972). «Mr. Taylor in Chaldaea». Anatolian Studies (British Institute at Ankara) 22: 129–139. doi:10.2307/3642557. 
  8. ↑ Woolley, C. Leonard (1972) [1939]. The Ziggurat and its Surroundings. Ur Excavations. 5. Trustees of the Two Museums. 
  9. ↑ Marozzi, Justin (8 August 2016). «Lost cities #1: Babylon – how war almost erased 'mankind's greatest heritage site'». The Guardian. https://www.theguardian.com/cities/2016/aug/08/lost-cities-1-babylon-iraq-war-history-mankind-greatest-heritage-site. Ανακτήθηκε στις 24 November 2017. 
  10. ↑ Handwerk, Brian (21 March 2013). «Iraq War Threatens Ancient Treasures». National Geographic News. https://news.nationalgeographic.com/news/2003/03/0319_030319_iraqiantiquities.html. Ανακτήθηκε στις 24 November 2017. 
  11. ↑ Inati, Shams Constantine (2003). Iraq: Its History, People and Politics. New York: Humanity Books. σελ. 31. ISBN 9781591020967. 
  12. ↑ «Stock Photo - Mar 01, 2008 - Tallil, Iraq - Curator DIEF MOHSSEIN NAIIF AL-GIZZY shows one of the royal tombs at the Sumerian ruins next to the Ziggurat of Ur. Al-Gizzy is the third». Alamy. ZUMA Press. 1 Μαρτίου 2008. Ανακτήθηκε στις 24 Νοεμβρίου 2017. 

Περαιτέρω ανάγνωση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Woolley, C. Leonard and Moorey, PRS, Ur of the Chaldees: Revised and Updated Edition of Sir Leonard Woolley's Excavations at Ur, Cornell University Press (1982).

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ζιγκουράτ_της_Ουρ&oldid=10085440"