Δημήτριος Φωτιάδης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Δημήτριος Φωτιάδης
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Δημήτριος Φωτιάδης (Ελληνικά)
Γέννηση25  Μαρτίου 1898
Σμύρνη
Θάνατος23  Οκτωβρίου 1988
Αθήνα
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΕλληνικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταλογοτέχνης
συγγραφέας
μεταφραστής
ΕργοδότηςΝεοελληνικά Γράμματα
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/ΚίνημαΕνιαία Δημοκρατική Αριστερά
Οικογένεια
ΓονείςΑλέκος Φωτιάδης
ΑδέλφιαΑικατερίνη Φωτιάδου-Καλλιδοπούλου
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμαπρόεδρος (1974–1977, Εταιρία Ελλήνων Λογοτεχνών)
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Δημήτρης Φωτιάδης (Σμύρνη 1898-Αθήνα, 23 Οκτωβρίου 1988) ήταν Έλληνας λογοτέχνης που ασχολήθηκε κυρίως με την Ελληνική Επανάσταση του 1821. [1]

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι γονείς του ήταν εύποροι (πατέρας του ήταν ο μεγαλοκτηματίας Αλέκος Φωτιάδης)[2] και ο ίδιος κατετάγη ως εθελοντής στον ελληνικό στρατό κατά τη διάρκεια του Μικρασιατικού Πολέμου. Με τη Μικρασιατική καταστροφή κατέφυγε στην Αθήνα και έκανε την εμφάνισή του στα γράμματα με τα θεατρικά Μάνια Βιτρόβα και Το μαγεμένο βιολί το 1931, ενώ εργάστηκε και ως διευθυντής του περιοδικού Νεοελληνικά Γράμματα (1936-1941). Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου έφυγε στο εξωτερικό και εργάστηκε ως ανταποκριτής στο Λονδίνο και τη Μέση Ανατολή. Ξαναγυρνώντας στην Ελλάδα εξορίσθηκε στη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου στη Μακρόνησο, την Ικαρία και τον Άγιο Ευστράτιο, ενώ υπήρξε διευθυντής του περιοδικού Ελεύθερα Γράμματα (1945-48). Τα Ελεύθερα Γράμματα αποτέλεσαν πεδίο έκφρασης για πολλούς διανοουμένους της εποχής όπως η Φούλα Χατζιδάκη κ.ά.[3][4]

Μετά την απελευθέρωσή του έγινε στέλεχος της ΕΔΑ. Μετά τον πόλεμο στράφηκε στην ιστοριογραφία, επικεντρώνοντας το έργο του κυρίως στην Ελληνική Επανάσταση του 1821. Τιμήθηκε με το Μετάλλιο της Εταιρείας Ελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου της Σορβόνης (1939) και το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορηματικής Βιογραφίας (1982, για το έργο του "Ενθυμήματα"). Από το 1974 ως το 1977 ήταν πρόεδρος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών, ο πρώτος μεταδικτατορικά (είχε επιβληθεί λογοκρισία τα προηγούμενα χρόνια).[5]

Έργα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Θέατρο
  • Μάνια Βίτροβα. 1932.
  • Μαγεμένο βιολί. 1931.
  • Κατακτητές. 1936.
  • Ο κόσμος ανάποδα. 1937.
  • Θεοδώρα. 1946.
  • Μακρυγιάννης. 1946.
Μετάφραση
  • Αριστοφάνης, Ιππής. 1938.
  • Πλάτων, Συμπόσιο. 1939.
  • Δημοσθένης, Γ’ Φιλιππικός. 1940.
  • Πλάτων, Φαίδρος. 1967.
Μελέτες – Δοκίμια
  • Μεσολόγγι. Αθήνα, Ορίζοντες, 1953.
  • Καραϊσκάκης. 1956.
  • Κανάρης. 1960.
  • Η δίκη του Κολοκοτρώνη. 1962.
  • Όθωνας – Η μοναρχία.1963.
  • Όθωνας – Η έξωση. 1964.
  • Η Επανάσταση του ’21, τ.1-4. 1971-1972.
  • Σαγγάριος· Εποποιία και καταστροφή στη Μικρά Ασία. 1974.
  • Η 3η Σεπτεμβρίου 1843. 1975.
  • Ζωή και Τέχνη. 1976.
  • Ενθυμήματα, τ.1-3. 1986.
  • Άπαντα. Αθήνα, 1988.
  • Η ακτή των σκλάβων. Αθήνα, Εταιρεία Λογοτεχνικών Εκδόσεων, 1955 (έκδοση β΄).

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Αρχείο του λογοτέχνη υπάρχει στο Ελληνικό Λογοτεχνικό και Ιστορικό Αρχείο (Ε.Λ.Ι.Α.) [1]
  • Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών, Ε.ΚΕ.ΒΙ. [2]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Για το ιστοριογραφικό έργο του Δημήτρη Φωτιάδη (1898 - 1988), Ριζοσπάστης, 30-3-2008, σελ.2 (ένθετη έκδοση), ανάκτηση 6-10-2015.
  2. «Βιογραφικό». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Ιουλίου 2018. Ανακτήθηκε στις 6 Οκτωβρίου 2015. 
  3. Δυο λόγια για τη Φούλα Χατζηδάκη - άρθρο του Κώστα Π. Παντελόγλου
  4. Ιστορία της Αντίστασης 1940-45, εκδόσεις Αυλός Αθήνα 1979
  5. «Εταιρία Ελλήνων Λογοτεχνών». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Φεβρουαρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 6 Οκτωβρίου 2015.