Ανρί Μποσκό

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ανρί Μποσκό
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση16  Νοεμβρίου 1888[1][2][3]
Αβινιόν[4][5][6]
Θάνατος4  Μαΐου 1976[1][2][3]
Νίκαια[7][5][6]
Τόπος ταφήςCemetery in Lourmarin
Χώρα πολιτογράφησηςΓαλλία[8]
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓαλλικά[2][6][9]
Οξιτανικά[6]
Εκπαίδευσηlicence ès lettres
agrégation d'italien
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο της Γκρενόμπλ
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητασυγγραφέας[10][11]
ποιητής
συγγραφέας παιδικής λογοτεχνίας
καθηγητής[6]
Οικογένεια
ΣύζυγοςMadeleine Bosco (1930–1976)
ΓονείςLouis Bosco
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΒραβεύσειςΒραβείο Ρενοντό (1945)[6]
Ambassadors' Prize (1949)[12]
Grand prix national des Lettres (1953)[6]
Μεγάλο βραβείο λογοτεχνίας της Γαλλικής Ακαδημίας (1968)[6]
ιππότης του Τάγματος του Στέμματος της Ιταλίας
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Ανρί Μποσκό (γαλλικά: Henri Bosco) (16 Νοεμβρίου 1888 – 4 Μαΐου 1976), ήταν Γάλλος συγγραφέας. Κεντρικό θέμα των έργων του είναι η εξερεύνηση της ανθρώπινης ψυχής. Έγραψε μυθιστορήματα και βιβλία για παιδιά, τα τελευταία συγκαταλέγονται στα κλασικά του είδους στη Γαλλία.[13]

Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ανρί Μποσκό γεννήθηκε στις 16 Νοεμβρίου 1888 στην Αβινιόν, με όνομα γέννησης Φερνάν Μαριούς Μποσκό, σε οικογένεια με καταγωγή από την Προβηγκία, τη Λιγυρία και το Πεδεμόντιο. Μέσω του πατέρα του συνδέονταν με τον Άγιο Ιωάννη Μπόσκο, [14] ιδρυτή της αδελφότητας των Σαλεσιανών στο Τορίνο, του οποίου έγραψε τη βιογραφία. Ο πατέρας του εργαζόταν ως λιθοξόος, επιδιορθωτής βιολιών και τενόρος. Όταν ήταν τριών ετών, η οικογένεια μετακόμισε στην αγροτική Λουρμαρέν στην Προβηγκία.

Σπούδασε κλασική φιλολογία και ιταλικές σπουδές στην Αβινιόν, ταυτόχρονα διδάχθηκε μουσική (αρμονία και μουσική σύνθεση) στο Ωδείο της Αβινιόν για οκτώ χρόνια και έκανε μαθήματα βιολιού. Συνέχισε τις κλασικές σπουδές του στη Γκρενόμπλ και στη Φλωρεντία. Ταλαντούχος μουσικός, του άρεσε να παίζει και να γράφει μουσική.

Κατά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο βρέθηκε στη Θεσσαλονίκη με το 4ο Σύνταγμα Ζουάβων. Έλαβε μέρος σε επιχειρήσεις στα Δαρδανέλια, τη Σερβία, την Αλβανία, την Ουγγαρία και την Ελλάδα.[15]

Ο Ανρί Μποσκό

Στο τέλος του πολέμου πήγε αρχικά στο Βελιγράδι, όπου δίδαξε γαλλικά στο Πανεπιστήμιο του Βελιγραδίου, κατά το ακαδημαϊκό έτος 1919-1920. Αργότερα δίδαξε στη Γκρενόμπλ και τη Νάπολη, όπου έμεινε δέκα χρόνια και όπου το 1924 έγραψε το πρώτο του βιβλίο, Πιερ Λαμπεντούζ, στο οποίο διαφαίνεται ήδη όλη η ατμόσφαιρα των μελλοντικών μυθιστορημάτων του: μυστήριο που εμπλέκεται στην καθημερινή πραγματικότητα, ο αγροτικός κόσμος με τις προγονικές του πεποιθήσεις, η μαγευτική ατμόσφαιρα της Προβηγκίας. [16]Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στη Νάπολη, άρχισε να παθιάζεται με τις έρευνες στην Πομπηία και τη διάσημη Έπαυλη των Μυστηρίων, με ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τον Ορφισμό.

Το 1930 παντρεύτηκε στη Γαλλία τη Γκερσουάζ Μαρί-Μαντλέν Ροντ (1898-1985). Δεν απέκτησαν παιδιά. Το 1930-31 έγραψε το πρώτο μυθιστόρημα της τριλογίας του Υάκινθη.

Από το 1931 έως το 1955 ο Μποσκό έζησε στο Ραμπάτ, όπου εργάστηκε ως καθηγητής σε γυμνάσιο και ήταν πρόεδρος του οργανισμού για την προώθηση της γαλλικής γλώσσας Alliance Française στο Μαρόκο. Το 1945 έγραψε το πιο διάσημο νεανικό βιβλίο του Το Παιδί Και Το Ποτάμι. Μετά τη συνταξιοδότησή του, έζησε στη Νίκαια και κατά διαστήματα στη Λουρμαρέν. [17]

Πέθανε στις 4 Μαΐου 1976 σε ηλικία 87 ετών στη Νίκαια. Ο τάφος του βρίσκεται στο Λουρμαρτέν.

Έργο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ανρί Μποσκό έγραψε περίπου τριάντα μυθιστορήματα βασισμένα στα πρότυπα των Σαρλ Νοντιέ, Αλαίν-Φουρνιέ και Ζαν Ζιονό, συλλογές προσωπικών αναμνήσεων, καθώς και βιβλία για παιδιά. Στα έργα του εξέφρασε τη ρομαντική και μυστικιστική κοσμοθεωρία του, σύμφωνα με την οποία η Προβηγκία ήταν η Αρκαδία, ο χαμένος παράδεισος. Τα βιβλία του για παιδιά συγκαταλέγονται στα κλασικά του είδους στη Γαλλία.

Κεντρικό θέμα των έργων του είναι η εξερεύνηση της ανθρώπινης ψυχής σε αναζήτηση του παραδείσου. Τα μυθιστορήματά του για ενήλικες και παιδιά αναφέρονται στην προβηγκιανή ζωή, με τα παιδιά να κατέχουν ιδιαίτερη θέση στο έργο του. Εκτός από ένα εύκολα κατανοητό επιφανειακό στρώμα και μια σαγηνευτική πλοκή, ο συγγραφέας χρησιμοποιεί ένα πυκνό δίκτυο συμβόλων και αναφορών «των οποίων μόνο η αποκωδικοποίηση αποκαλύπτει το βαθύτερο νόημα της ιστορίας». Συνδυάζοντας τα αντίθετα, επιχειρεί επίσης να κατανοήσει ψυχολογικά τις αποκλίνουσες κοσμοθεωρίες που είναι εγγενείς σε αυτά.[18]

Τιμητικές διακρίσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ανρί Μποσκό τιμήθηκε με πολλά λογοτεχνικά βραβεία: Το 1945 απέσπασε το βραβείο Ρενωντό (Prix Renaudot) για το μυθιστόρημά του Le Mas Théotime (Το Αγρόκτημα Τεοτίμ). Άλλα βραβεία που έλαβε ήταν το Prix des Ambassadeurs το 1949, το Grand Prix National des Lettres το 1953, το βραβείο της Ακαδημίας του Βωκλύζ (Prix de l'Académie de Vaucluse) το 1966, το Grand prix de la Mediterranée το 1967 και το Μεγάλο Βραβείο Λογοτεχνίας της Γαλλικής Ακαδημίας το 1968 για το σύνολο της προσφοράς του στη Γαλλική λογοτεχνία του 20ού αιώνα.[19] Προτάθηκε για το Νόμπελ Λογοτεχνίας τέσσερις φορές.

Το 1973 του απονεμήθηκε το παράσημο του Ταξιάρχη της Λεγεώνας της Τιμής.[16]

Επιλογή έργων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • 1927: Pierre Lampedouze
  • 1928: Églogues de la mer
  • 1932: Le Sanglier
  • 1937: L'Âne Culotte
  • 1940: Hyacinthe
  • 1944: Bucoliques de Provence
  • 1945: Le Jardin d'Hyacinthe
  • 1945: Le Mas Théotime
  • 1945: L'Enfant et la rivière (Το Παιδί Και Το Ποτάμι, ελλ. μετάφραση Δημήτρης Ζαπώνης, Εκδόσεις:Σύγχρονοι Ορίζοντες), 2000
  • 1947: Monsieur Carré-Benoît à la campagne
  • 1948: Malicroix
  • 1950: Un rameau de la nuit
  • 1954: L'Antiquaire
  • 1957: Sabinus
  • 1961: Un oubli moins profond
  • 1971: Le Récif
  • 1972: Tante Martine [20]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 6  Μαΐου 2014.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb118930457. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 (Αγγλικά) SNAC. w6pd7s7g. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 20  Δεκεμβρίου 2014.
  5. ↑ 5,0 5,1 birth certificate. archives.avignon.fr/4DCGI/Web_RegistreChangePage/ILUMP19454. Ανακτήθηκε στις 8  Δεκεμβρίου 2022. σελ. 418.
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 6,4 6,5 6,6 6,7 Jean Fourié: «Dictionnaire des auteurs de langue d'Oc de 1800 à nos jours» (Γαλλικά) Félibrige. Αιξ-αν-Προβάνς. 2009. σελ. 60. ISBN-13 978-2-9533591-0-7.
  7. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 1  Ιανουαρίου 2015.
  8. ↑ 118930457. Ανακτήθηκε στις 5  Ιουνίου 2023.
  9. ↑ CONOR.SI. 13481827.
  10. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 25  Ιουνίου 2015.
  11. ↑ The Fine Art Archive. cs.isabart.org/person/108244. Ανακτήθηκε στις 1  Απριλίου 2021.
  12. ↑ «LE PRIX DES AMBASSADEURS à M. Henri Bosco». (Γαλλικά) Le Monde. Societe Editrice Du Monde. Παρίσι. 6  Ιουνίου 1949. Ανακτήθηκε στις 29  Απριλίου 2024.
  13. ↑ . «nyrb.com/collections/henri-bosco». 
  14. ↑ . «delphipages.live/el/Άγιος Ιωάννης Μπόσκο | Βιογραφία & Γεγονότα». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Φεβρουαρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 3 Φεβρουαρίου 2022. 
  15. ↑ . «henribosco.org/presentation-de-lauteur». 
  16. ↑ 16,0 16,1 . «henribosco.free.fr/old/jeune/smallbio». 
  17. ↑ . «universalis.fr/encyclopedie/henri-bosco/». 
  18. ↑ . «babelio.com/auteur/Henri-Bosco». 
  19. ↑ . «academie-francaise.fr/henri-bosco». 
  20. ↑ . «henribosco.org/#bibliographie-2». 
Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ανρί_Μποσκό&oldid=9844177"