Άουγκουστ Μαξιμίλιαν Μίρμπεργκ
| Άουγκουστ Μαξιμίλιαν Μίρμπεργκ | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 24 Ιουνίου 1797[1] Ράαχε[1] |
| Θάνατος | 31 Μαρτίου 1867[1][2] Στοκχόλμη[1] |
| Τόπος ταφής | Sankt Johannes kyrkogård[3] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Πολωνία Σουηδία Ρωσική Αυτοκρατορία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Πολωνικά |
| Σπουδές | Åbo Akademi University (από 1818) |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | στρατιωτικός |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Βαθμός/στρατός | Ταγματάρχης |
| Πόλεμοι/μάχες | Ιανουαριανή Εξέγερση και Ελληνική Επανάσταση του 1821 |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | διοικητής (1829–1831, Παλαμήδι) |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Άουγκουστ Μαξιμίλιαν Μίρμπεργκ (σουηδικά: August Maximilian Myhrberg) (24 Ιουλίου 1797 - 31 Μαρτίου 1867) ήταν Φινλανδός-Σουηδός[4][5] στρατιωτικός αξιωματικός και επαναστάτης. Αφού εγκατέλειψε τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο της Ουψάλα, ακολούθησε μια στρατιωτική σταδιοδρομία, υποστηρίζοντας τους φιλελεύθερους στην επανάσταση των Εκατοντάδων Χιλιάδων Υιών του Αγίου Λουδοβίκου, τους Έλληνες στον Ελληνικό Πόλεμο της Ανεξαρτησίας και τους Πολωνούς επαναστάτες στη Νοεμβριανή Εξέγερση. Οι περιπέτειες του έγιναν θρύλοι στην πατρίδα του τη Σουηδία και το προσωπικότητα του εξιδανικεύτηκε από Φινλανδούς εθνικιστές στα τέλη του 19ου αιώνα.
Πρώιμη ζωή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Μίρμπεργκ γεννήθηκε ως Ματς Άουγκουστ Μίρμπεργκ στις 24 Ιουλίου 1797 στο Ράαχε του Βασιλείου της Σουηδίας. Ο πατέρας του, Άντερς Γκούσταφ Μίρμπεργκ, ήταν έμπορος γεννημένος στη Σουηδία και Στρατηγός στο σουηδικό στρατό, που αργότερα έγινε τελωνειακός αξιωματούχος.[4][6] Η μητέρα του, Κριστίνα, ανήκε σε μια φινλανδική αστική οικογένεια από το Όουλου. Η οικογένεια μιλούσε φινλανδικά στο σπίτι.[7] Ύστερα από τη ρωσική προσάρτηση της Φινλανδίας μετά τον Φινλανδικό Πόλεμο, η οικογένεια Μίρμπεργκ μετακόμισε στο Κάρλσχαμν και αργότερα στο Χέρνεσαντ.[8] Αφού ολοκλήρωσε το δημοτικό σχολείο στο Ράαχε, ο Μίρμπεργκ στάλθηκε στην Ουψάλα για να συνεχίσει τις σπουδές του σε οικοτροφείο. Τον Ιούνιο του 1815, εγγράφηκε στο Πανεπιστήμιο της Ουψάλα, όπου καλλιέργησε το ενδιαφέρον του για την ιστορία και την ελληνική μυθολογία.[5] Το 1818, εξοικειώθηκε με τον επισκέπτη αναπληρωτή καθηγητή Άντολφ Ίβαρ Άρβιντσον, όπου συχνά είχε αντιπαράθεση με κύκλους που ήταν συνδεδεμένοι μαζί του. Το 1820, εγκατέλειψε τις σπουδές του για να ολοκληρώσει τη στρατιωτική του θητεία. Ο Μίρμπεργκ ήταν θαυμαστής του Ναπολέοντα Βοναπάρτη και φιλοδοξούσε να συμμετάσχει στο επαναστατικό κύμα που σάρωνε την Ευρώπη.
Στρατιωτική σταδιοδρομία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μετά το θάνατο του πατέρα του το 1823, ταξίδεψε στην Ισπανία, όπου πολέμησε εν συντομία στην φιλελεύθερη εξέγερση ενάντια στον απολυταρχικό κανόνα του Φερδινάνδου Ζ΄ της Ισπανίας, προτού αιχμαλωτιστεί από τον γαλλικό στρατό. Το 1825, ήταν μεταξύ μιας ομάδας εθελοντών που στρατολογήθηκε από τον συνταγματάρχη Κάρολο Φαβιέρο στη Μασσαλία για να πολεμήσει στον Ελληνικό Πόλεμο της Ανεξαρτησίας. Έφτασε στο Ναύπλιο το 1825 και αρχικά υπηρέτησε ως έφιππος στατιώτης στο ιππικό του Συνταγματάρχη Ογκούστ Ρενιό ντε Σαιντ-Ζαν ντ΄Ανζελί.[8] Ο Μίρμπεργκ έλαβε μέρος στη μάχη στην Εύβοια το 1826 και στη συνέχεια πολέμησε σε μια απόπειρα ενίσχυσης της Πολιορκίας της Ακρόπολης, όπου τραυματίστηκε. Το 1826, προήχθη σε Υπολοχαγό, αργότερα συμμετείχε στη Μάχη του Χαϊδαρίου, όπου τραυματίστηκε ξανά. Τραυματίστηκε σε δράση για τρίτη φορά στη Μάχη του Ακρωτηρίου Κολιάς και προήχθη στον Λοχαγό μετά το πέρας της. Τον Ιανουάριο του 1827, ο Μίρμπεργκ έγινε βοηθός στρατώνα του Φαβιέρου και στη συνέχεια υπηρέτησε στον ίδιο ρόλο για τον Στρατηγό Τόμας Γκόρντον και τον Συνταγματάρχη Κάρολο Γουλιέλμο φον Χάιντεκ.[5] Ο Μίρμπεργκ έλαβε μέρος στη Μάχη του Αναλάτου και στην Εκστρατεία της Χίου, όπου διακρίθηκε. Το 1829, ο Μίρμπεργκ διορίστηκε Διοικητής του Φρουρίου του Παλαμηδίου από τον Ιωάννη Καποδίστρια. Ανησυχώντας για την αυξανόμενη επιρροή του Ρωσικού Κόμματος, ο Μίρμπεργκ εγκατέλειψε την Ελλάδα το 1831 για να συμμετάσχει στην Πολωνική Νοεμβριανή Εξέγερση. Λίγα είναι γνωστά για αυτήν την περίοδο της ζωής του και σύμφωνα με μία ανέκδοτη αναφορά του Άντερς Ράμσεϊ, ο Μίρμπεργκ πολέμησε στη Μάχη της Οστροουένκα.[9] Συνελήφθη από τους Ρώσους κάποια στιγμή κατά τη διάρκεια του πολέμου, αλλά κατάφερε να δραπετεύσει στην ουδέτερη Πρωσία και αργότερα εγκαταστάθηκε στη Γαλλία.
Ύστερη ζωή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1834, του απονεμήθηκε ο Ασημένιος Σταυρός του Τάγματος του Σωτήρος από τον Βασιλιά Όθωνα Α΄ της Ελλάδας.[5] Το 1836, επισκέφτηκε τον Τόμας Γκόρντον στη Σκωτία. Το 1840, ταξίδεψε στο Μεγάλο Δουκάτο της Φινλανδίας, όπου επισκέφθηκε φίλους και συγγενείς. Το 1842, αποφάσισε να επιστρέψει στη Σουηδία όπου θεωρήθηκε ότι ήταν ριζοσπαστικός επαναστάτης. Μετά από μία ακρόαση από τον Βασιλιά Κάρολο ΙΔ΄ Ιωάννη της Σουηδίας, του επιτράπηκε να εγκατασταθεί στη χώρα. Ο βασιλιάς εντυπωσιάστηκε από τη στρατιωτική σταδιοδρομία του Μίρμπεργκ και του απένειμε τον τίτλο του Ιππότη του Τάγματος του Ξίφους και τον βαθμό του Ταγματάρχη. Συνέχισε να υπηρετεί στην πολιτοφυλακή προστατεύοντας τη σουηδική αποικία του Αγίου Βαρθολομαίου μέχρι το 1848, όταν επέστρεψε στη Σουηδία. Υπηρέτησε ως σύμβουλος του Βασιλιά Όσκαρ Α΄ της Σουηδίας για θέματα που αφορούσαν τη Φινλανδία, όπου τον προειδοποίησε να μην παρεμβαίνει στον Κριμαϊκό Πόλεμο. Κατά τη διάρκεια της Ιανουαριανής Εξέγερσης, ο Μίρμπεργκ μετακόμισε στο Παρίσι όπου κοινωνικοποιήθηκε με Πολωνούς πολιτικούς μετανάστες.[8] Πέρασε τα τελευταία του χρόνια στη Στοκχόλμη, όπου πέθανε στις 31 Μαρτίου 1867 και του δόθηκε μια κρατική κηδεία, με πλήρεις στρατιωτικές τιμές στο νεκροταφείο της Εκκλησίας Γιοχάνες, παρά το γεγονός ότι δεν είχε ποτέ κρατική θέση στη Σουηδία.
Ο Μίρμπεργκ θαυμάστηκε πολύ από τους φιλελεύθερους και ριζοσπαστικούς πολιτικούς κύκλους της Σουηδίας. Οι περιπέτειες του έγιναν πολύ συχνά αντικείμενο αντικρούσεων, φημών και άρθρων εφημερίδων που τον εξιδανίκευαν ως άτομο. Οι αναφορές της ζωής του Μίρμπεργκ γράφτηκαν μεταξύ άλλων από τον ποιητή Γιόχαν Λούντβιγκ Ρούνεμπεργκ, τον φιλόσοφο Γιόχαν Βίλχελμ Σνέλμαν, τον ποιητή Φρέντρικ Σιγκνέους και τον συγγραφέα Σάκρις Τοπέλιους. Ανυψώθηκε ως πρότυπο από τους Φινλανδούς εθνικιστές στα τέλη του 19ου αιώνα.[5] Στην παλιά πόλη του Ράαχε υπάρχουν ένα άγαλμα και ένα πάρκο αφιερωμένα στον Μίρμπεργκ.[10]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 «A Maximilian Myhrberg». (Σουηδικά) Dictionary of Swedish National Biography. 8585.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 169491929.
- ↑ 3,0 3,1 «Intressanta gravar». (Σουηδικά) Ανακτήθηκε στις 14 Μαρτίου 2021.
- ↑ 4,0 4,1 Σόλντστρομ, Μπίργκερ (1897). «Den tappre major Myhrberg : en hjälte från Greklands första frihetskrig» (PDF) (στα Σουηδικά). eBooks on Demand. Ανακτήθηκε στις 2 Φεβρουαρίου 2021.
denne svenskfinske frihetskämpes ... Fadern var af svensk börd och kapten i svenska armén
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 Πέτρα Πάκανεν (20 Απριλίου 2020). «August Maximillian Myhrberg (1797–1867): Swedish-Finnish Philhellene, participant in numerous battles during the Greek War of Independence, Commandant of the Palamidi Fort and idealised figurehead as a model freedom fighter in Scandinavia». Κοινωνία για τον Ελληνισμό και τον Φιλελληνισμό. Ανακτήθηκε στις 1 Φεβρουαρίου 2021.
- ↑ Ταρκιάινεν, Κάρι (1993). «August Maximilian Myhrberg». Biografiasampo (στα Φινλανδικά). Ανακτήθηκε στις 2 Φεβρουαρίου 2021.
August Maximilian Myhrbergin isä Anders Gustaf Myhrberg oli Ruotsista Raaheen muuttanut kauppias, sittemmin tullivirkamies.
- ↑ Ρόισκο, Μάρια-Λίιζα. «RAAHEN POIKA - SAKARI TOPELIUS JA AUGUST MAXIMILIAN MYHRBERG» (PDF) (στα Φινλανδικά). Raahen Matkailuoppaat ry. Ανακτήθηκε στις 2 Φεβρουαρίου 2021.
Matts August Myhrberg, joka kutsui itseään August Maximiliamiksi ... olihan heidän kodissaankin puhuttu aina suomea
- ↑ 8,0 8,1 8,2 Κάρι Ταρκιάινεν. «MYHRBERG, August Maximilian». Biografiskt lexikon för Finland (στα Σουηδικά). Ανακτήθηκε στις 1 Φεβρουαρίου 2021.
- ↑ Γιάλονεν, Γιούσι (2010). «On Behalf of the Emperor: The Finnish Guard's Campaign to Poland, 1831». The Slavonic and East European Review (Ένωση Σύγχρονων Ανθρωπιστικών Ερευνών) 88 (3): 490–491.
- ↑ «Myhrberg Park». Matkailuoppaat. Ανακτήθηκε στις 1 Φεβρουαρίου 2021.
|