Μετάβαση στο περιεχόμενο

Οργάνωση Χ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά
← Προηγούμενη διαφοράΕπόμενη διαφορά →
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
ΟπτικήΚώδικας wiki
→‎Ίδρυση, ηγετικά πρόσωπα και σκοπός: αφαίρεση προτασης χωρις παραπομπή- η οποία παράθετε τις απόψεις των πρωταγωνιστών, προσθήκη άλλης απο ΑΠ. ref-->sfn
→‎Πηγές: προσθήκη
Γραμμή 125: Γραμμή 125:
==Πηγές==
==Πηγές==
*''Γεώργιος Γρίβας: Ο Διγενής του Έθνους'', Σταύρος Καρκαλέτσης
*''Γεώργιος Γρίβας: Ο Διγενής του Έθνους'', Σταύρος Καρκαλέτσης
*{{cite book|ref=harv|author=Alexios Alecou|title=Communism and Nationalism in Postwar Cyprus, 1945-1955: Politics and Ideologies Under British Rule|url=https://books.google.com/books?id=GeV6DAAAQBAJ&pg=PA80|date=16 June 2016|publisher=Springer|isbn=978-3-319-29209-0|authormask=|trans_title=|format=|origyear=|oclc=|doi=|bibcode=|id=|quote=|laysummary=|laydate=}}
*{{cite journal|last=Χανδρινός|first=Ιάσονας|journal = Ουτοπία|title=Μια ελληνική Κου-Κλουξ-Κλαν. Η Οργάνωση Χ στην Κατοχή και τον Εμφύλιο|work=academia.edu|url=http://www.academia.edu/29180342/%CE%9C%CE%B9%CE%B1_%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CE%9A%CE%BF%CF%85-%CE%9A%CE%BB%CE%BF%CF%85%CE%BE-%CE%9A%CE%BB%CE%B1%CE%BD._%CE%97_%CE%9F%CF%81%CE%B3%CE%AC%CE%BD%CF%89%CF%83%CE%B7_%CE%A7_%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD_%CE%9A%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%87%CE%AE_%CE%BA%CE%B1%CE%B9_%CF%84%CE%BF%CE%BD_%CE%95%CE%BC%CF%86%CF%8D%CE%BB%CE%B9%CE%BF._%CE%A0%CE%B5%CF%81._%CE%9F%CF%85%CF%84%CE%BF%CF%80%CE%AF%CE%B1_%CF%84%CF%87._102_%CE%9C%CE%AC%CE%B9%CE%BF%CF%82_2013_|accessdate=13-11-2017|format=doc|page=7|ref=harv}}
*{{cite journal|last=Χανδρινός|first=Ιάσονας|journal = Ουτοπία|title=Μια ελληνική Κου-Κλουξ-Κλαν. Η Οργάνωση Χ στην Κατοχή και τον Εμφύλιο|work=academia.edu|url=http://www.academia.edu/29180342/%CE%9C%CE%B9%CE%B1_%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CE%9A%CE%BF%CF%85-%CE%9A%CE%BB%CE%BF%CF%85%CE%BE-%CE%9A%CE%BB%CE%B1%CE%BD._%CE%97_%CE%9F%CF%81%CE%B3%CE%AC%CE%BD%CF%89%CF%83%CE%B7_%CE%A7_%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD_%CE%9A%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%87%CE%AE_%CE%BA%CE%B1%CE%B9_%CF%84%CE%BF%CE%BD_%CE%95%CE%BC%CF%86%CF%8D%CE%BB%CE%B9%CE%BF._%CE%A0%CE%B5%CF%81._%CE%9F%CF%85%CF%84%CE%BF%CF%80%CE%AF%CE%B1_%CF%84%CF%87._102_%CE%9C%CE%AC%CE%B9%CE%BF%CF%82_2013_|accessdate=13-11-2017|format=doc|page=7|ref=harv}}


Έκδοση από την 08:52, 26 Αυγούστου 2020

Οργάνωσις Χ
Συμμετείχε στα Δεκεμβριανά
Η φερόμενη ως σημαία της Οργάνωσης Χ
Ενεργό1943-1946
ΙδεολογίαΜοναρχισμός
Αντικομμουνισμός
Ελληνικός εθνικισμός
ΟμάδεςΕφημερίδα των Χιτών
ΗγέτεςΓεώργιος Γρίβας (Επιτελάρχης)
Όμηρος Παπαδόπουλος
ΑρχηγείοΘησείο, Νηλέως 1
Δύναμη712 μέλη
ΣύμμαχοιΒρετανική αποστολή στην Ελλάδα,Κυβερνητικές Δυνάμεις,Χωροφυλακή,Τάγματα Ασφαλείας
ΑντίπαλοιΕΑΜ-ΕΛΑΣ,ΟΠΛΑ,Εθνική Πολιτοφυλακή
Προκήρυξη της Οργάνωσης Χ. Όπως φαίνεται, ο κύριος στόχος της οργάνωσης ήταν η συντριβή του "κομμουνιστικού κινδύνου" .

Η Οργάνωση Χ ήταν δωσιλογική[1] οργάνωση που έδρασε στα χρόνια της Κατοχής στην Ελλάδα. Ιδρυτής και αρχηγός υπήρξε ο Γεώργιος Γρίβας. Τα μέλη της οργάνωσης ήταν γνωστά σαν Χίτες.

Ίδρυση, ηγετικά πρόσωπα και σκοπός

Προπομπός της οργανώσεως της Χ ήταν η οργάνωση Άγνωστος Μεραρχία η οποία συστάθηκε τον Μάιο του 1941 στην Αθήνα από τους Στρατηγούς Γεώργιο Λαβδά και Βασίλειο Βραχνό και είχε ηγετικά στελέχη τους Συνταγματάρχες Κωνσταντίνο Παπακωνσταντίνου, Θεμιστοκλή Κετσέα, Αγησίλαο Σινιώρη και Γεώργιο Γρίβα.[2] Ο Γρίβας σύντομα ανέλαβε τον ηγετικό ρόλο, και η οργάνωση Χ ξεκίνησε να αποκτά σημαντικό ρόλο μετά το 1943.[3]

Δομή και στελέχωση της Οργάνωσης

Σύμφωνα με ονομαστικό κατάλογο του 1950, τον οποίο συνέταξε ο ίδιος ο Γρίβας,[4] η οργάνωση είχε συνολικά 712 μέλη, εκ των οποίων οι 192 ήταν στρατιωτικοί, χωροφύλακες, αστυνομικοί και λιμενικοί, ενώ οι υπόλοιποι 520 ήταν πολίτες.

Προπύργιο της Χ αποτελούσε η περιοχή του Θησείου, όπου βρισκόταν και το αρχηγείο της, στην οδό Νηλέως 1. Στο κτίριο αυτό, προτού γίνει αρχηγείο της Χ στεγαζόταν το φαρμακείο του Ντέκα (πεθερού του Γρίβα). Πολύ κοντά, στον ίδιο δρόμο (Νηλέως 6), ήταν και το σπίτι του Γρίβα. Εκτός από το Θησείο, η οργάνωση είχε παρουσία και δράση και στις ακόλουθες περιοχές της Αθήνας:[5] Παγκράτι, Βύρωνας, Κολωνάκι, Σύνταγμα - Ανάκτορα, Πλάκα, Κουκάκι, Νέος Κόσμος, Νέα Σμύρνη, Πλατεία Αττικής, Πατήσια, Γκύζη, Κυψέλη.

Αρχικώς η οργάνωση ασχολήθηκε με σαμποτάζ και κατασκοπεία κατά των Γερμανών, πολύ σύντομα όμως αφοσιώθηκε αποκλειστικά στον αντικομμουνιστικό αγώνα. Δημιουργήθηκε ένα ευρύ δίκτυο πληροφοριών με πολλές αξιόλογες προσπάθειες συγκέντρωσης στρατιωτικών πληροφοριών υπέρ της Αγγλικής υπηρεσίας Force 133, αλλά και το δίκτυο απέδωσε ακόμη σε ανάλογες πληροφορίες για την ΟΠΛΑ και το οπλισμό των ανταρτών ή για την προστασία των ίδιων των Χιτών. Δημιουργήθηκαν 14 τάγματα επιδρομών σε Αθήνα, Πειραιά και πέριξ και το τάγμα θανάτου στις ανατολικές συνοικίες, διοικούμενα ως επί το πλείστων από πρώην αξιωματικούς του Ελληνικού Στρατού.[εκκρεμεί παραπομπή]


"Πιστεύω

  • Εις μίαν μεγάλην Τρισένδοξη, ελευθέρα, ευτυχισμένη Ελλάδα.
  • Εις το κοινωνικόν καθεστώς το οποίον μας κληροδότησαν οι πρόγονοι μας, υπό το οποίον μεγαλούργησε η φυλή μας και το οποίον σέβεται την Ελευθερίαν του ατόμου, τας παραδόσεις της Πατρίδος, της Θρησκείας και της οικογενείας.
  • Εις μία κοινωνικήν δικαιοσύνην στηριζομένην ουχί εις την πάλην των τάξεων και του ανταγωνισμού κεφαλαίου και εργασίας, αλλά είς την αρμονικήν συνεργασίαν τούτων.
  • Εις το πολίτευμα της Βασιλευομένης Δημοκρατίας, ως ανταποκρινομένης προς τον χαρακτήρα και τας παραδόσεις του Έθνους, εξυπηρετούσης κάλλιον τα εθνικά συμφέροντα.".[6]
Όρκος της Οργάνωσης Χ

Τα τάγματα είχαν ως αποστολή:

  • Την διενέργεια ένοπλων επιχειρήσεων
  • Την κάλυψη ομάδων που διενεργούσαν σαμποτάζ, συγκέντρωση πληροφοριών, αναγραφή συνθημάτων
  • Την προστασία των πολιτών του Θησείου από τον ΕΛΑΣ και την ΟΠΛΑ
  • Την κλοπή παντός είδους εξοπλισμού και οπλισμού από τα μέλη του ΕΑΜ

Η οργάνωση κατά την διάρκεια της κατοχής εξέδιδε τις εξής μυστικές εφημερίδες υπό τον τίτλο Αναγέννησις και Συμμαχικά Νέα. Εκδότες και συντάκτες ήταν οι αδερφοί Ευσταθόπουλοι, Κ. Γαρέζος, Ι. Τσαρλής και Τ. Σώκος. Πλήθος άλλων προκηρύξεων τυπώνονταν και ρίχνονταν στους δρόμους για την ενισχυση του ηθικού των Ελλήνων.[εκκρεμεί παραπομπή]

Δράση της Χ κατά τη διάρκεια της Κατοχής

Κατά την διάρκεια της Κατοχής, η Χ υπήρξε μια μικρή ομάδα μερικών εκατοντάδων μελών. Η δράση της ήταν αντικομμουνιστική παρά να κατευθύνεται εναντίον των κατοχικών αρχών, με τους Γερμανούς να την αντιμετωπίζουν την οργάνωση φιλικά.[7] Μια πρόταση του Γρίβα το 1943 για συνεργασία με την Βέρμαχτ, απορρίφθηκε από τις γερμανικές αρχές.[7][8] Η οργάνωση κατά το τέλος της κατοχής προμηθεύτηκε οπλισμό από την κατοχική κυβέρνηση,αν όχι και κατευθείαν από τις γερμανικές υπηρεσίες.[8]

Στη διάρκεια της Κατοχής η "Χ" επιδόθηκε σε συλλογή πληροφοριών, κατασκοπία, αναγραφή συνθημάτων εθνικού και απελευθερωτικού περιεχομένου, κλοπή υλικού πολέμου και φυγάδευση Ελλήνων προς τη Μέση Ανατολή.[9]

Η "Χ" υπήρξε μία από τις 8 οργανώσεις που υπέγραψαν συμφωνία που έθετε τις οργανώσεις τους υπό τις διαταγές του Γενικού Στρατηγείου της Μέσης Ανατολής. Στο συγκεκριμένο σύμφωνο, συμμετείχε και ο ταγματάρχης Δημήτρης Σειρηδάκης,της Υπηρεσίας πληροφοριών της δοσίλογης κυβέρνησης.[10]

Ο ιστορικός Ιάσονα Χανδρινός αναφέρει πως ο αντικομμουνισμός των ανδρών του Γρίβα δεν περιοριζόταν σε λευκή επιταγή οπλοφορίας και οπλοχρησίας από τις ελληνικές κατοχικές αρχές, αλλά εκτεινόταν και σε πλήρη απορρόφηση ατόμων και ομάδων στον οργανωτικό σκελετό της Ειδικής Ασφάλειας[11] Κατά τον Γερμανό Ιστορικό Χάγκεν Φλάισερ η Χ "θεωρείται μία αμφιλεγόμενη οργάνωση" η οποία "ως φασιστοειδής τρομοκρατική οργάνωση απέκτησε ιδίως μετά την απελευθέρωση τη φήμη μίας σκοτεινής Κου-Κλουξ-Κλαν. Σύμφωνα με μαρτυρίες του ηγέτη της Χ, Γεώργιο Γρίβα " ποτέ δεν δρούσε ενάντια στους κατακτητές παρά μόνο στους αναρχοκομμουνιστές του ΕΑΜ".[8]

Στις 10 Γενάρη του 1944,ευέλπιδες μέλη της Χ, εισβάλλουν στο χώρο του Πολυτεχνείου και συλλαμβάνουν μέλη του Ταμείου Άπορων Φοιτητών(που ελεγχόταν από φοιτητές της ΕΠΟΝ) τα οποία και παραδίδουν στις Γερμανικές κατοχικές δυνάμεις[12]

Τους τελευταίους μήνες της κατοχής, οι τοίχοι της Αθήνας γεμίζουν με το σύμβολο "Χ" που συνοδεύεται πάντα από το στέμμα.[1]

Δράση της Χ στα Δεκεμβριανά

Κύριο λήμμα: Δεκεμβριανά

Μάχη του Θησείου

H περιοχή του Θησείου ήταν ελεγχόμενη υπό τους Χίτες και έλαβε χώρα η Μάχη του Θησείου στα Δεκεμβριανά όπου συμμετείχε, με πολλές απώλειες, στο πλευρό του κυβερνητικού μετώπου.

Μάχη του Θησείου
Μέρος των Δεκεμβριανών
Χρονολογία4 Δεκεμβρίου 1944
ΤόποςΘησείο
ΈκβασηΝίκη για τον ΕΛΑΣ, κατάληψη του Θησείου. Εμπλοκή Βρετανών.
Αντιμαχόμενοι

Οργάνωση Χ

  • Βρετανικά οχήματα μάχης
Ηγετικά πρόσωπα

Καπετάνιος Ορέστης Μακρής
Ταγματάρχης Γιάννης Κιλισμανής

Ταγματάρχης Γιώργος Προβελέγγιος[13]
Δυνάμεις
περίπου 400 μαχητές
Απώλειες
17 νεκροί και 25 τραυματίες (εκτίμηση ΕΛΑΣ)[14]
24 νεκροί και 18 τραυματίες (εκτίμηση Χ)[14]

Το πρωί της 3ης Δεκεμβρίου ο Γρίβας βρισκόταν στην Στρατιωτική Διοίκηση Αθηνών όπου συναντήθηκε με τον Υφυπουργό των Στρατιωτικών Λεωνίδα Σπαή, ο Λεωνίδας Σπαής ζήτησε από τον Γρίβα, αριθμό αξιωματικών της Χ να αναλάβουν υπηρεσία στα τάγματα εθνοφυλακής, ενώ ανακοινώθηκε στον Γρίβα ότι θα επέλθει σύγκρουση με τον ΕΛΑΣ. Αμέσως μετά ο Γρίβας έφτασε με αυτοκίνητο στην Ακρόπολη όπου έπεφταν ήδη οι πρώτοι πυροβολισμοί.

Στις 4:30 τα ξημερώματα της 4ης Δεκεμβρίου, ξεκίνησε η επίθεση του ΕΛΑΣ στο Θησείο εναντίων των δυνάμεων της οργάνωσης Χ.Την υλοποίηση του πρώτου σταδίου της επιχείρησης ανέλαβαν δύο τάγματα της 1ης Ταξιαρχίας του ΕΛΑΣ αθηνών.[15] Στόχοι είναι τα αστυνομικά τμήματα των Αθηνών και το αρχηγείο της οργάνωσης Χ στο Θησείο. Ο αντικειμενικός σκοπός της Χ ήταν να προασπίσει την περιοχή του Μακρυγιάννη από την πλευρά του Θησείου. Την επίθεση κατά του στρατηγείου της ανέλαβε το 4ο Σύνταγμα της 2ης Ταξιαρχίας του ΕΛΑΣ με δύναμη 400 ανδρών.[16]

Δύναμη 100 περίπου Χιτών μετά από επίθεση την 3η Δεκεμβρίου, στον λόφο του Φιλοπάππου αναγκάστηκαν να συμπτυχθούν γύρω από τα κτίρια της οργάνωσης κοντά στην οδό Νηλέως.[17] Μέχρι τις 4 το απόγευμα, οι θέσεις των Χιτών καταλήφθηκαν από τις δυνάμεις του ΕΛΑΣ. Πρώτα έπεσε το φυλάκιο της οδού Αιγινήτου, μετά από αυτό, οι επιθέσεις του ΕΛΑΣ στράφηκαν προς το Αστεροσκοπείο καταλαμβάνοντας το λόφο της Πνύκας. Δυο ακόμα φυλάκια υπήρχαν στην Αποστόλου Παύλου που δέχτηκαν επίθεση αμέσως μετά το Αστεροσκοπείο και μερικά είχαν εγκαταστήσει προς την γέφυρα του Πουλόπουλου.

Η τακτική του ΕΛΑΣ ξεκίνησε με επίθεση αντιπερισπασμού (λόχος Κουκακίου-Πλάκας στις 04:30 το πρωί) από τον λόφο Φιλοπάππου σε αραιή διάταξη καθώς οι κύριες δυνάμεις του ΕΛΑΣ (λόχοι Νέας Σμύρνης, Νέων Σφαγείων, Καλλιθέας στις 6:00 το πρωί) εξαπέλυσαν κύρια επίθεση από την κατεύθυνση των Πετραλώνων, ενώ το τελικό χτύπημα δόθηκε από το τάγμα Πετραλώνων (στις 09:00 το πρωί) από την γέφυρα «Πουλοπούλου»[18].

Από την στιγμή που είχε πέσει το Αστεροσκοπείο οι Χίτες προσπαθούσαν να οπισθοχωρήσουν και να διαφύγουν. Οι περισσότεροι χίτες υποχώρησαν προς το Θ' Αστυνομικό τμήμα, ενώ οι υπόλοιποι μαζί με τον αρχηγό τους, Γρίβα αφοπλίστηκαν και φυγαδεύτηκαν από τους Βρετανούς με τη συνοδεία τριών αρμάτων μάχης (Σέρμαν) στα Παλαιά Ανάκτορα.[19][20][21] Τα επιτιθέμενα τάγματα του ΕΛΑΣ σταμάτησαν, καθώς δεν είχαν εντολές εμπλοκής με τις βρετανικές δυνάμεις[22].

Οι απόψεις για τους νεκρούς και αιχμαλώτους της Χ διίστανται: ο Σόλων Γρηγοριάδης αναφέρει 100 νεκρούς και 40 τραυματίες, ενώ οι Χίτες δέχονται ότι η δύναμη τους, στο Θησείο ήταν 80 άντρες. Σύμφωνα με βιβλίο συγγενή μελών της Χ, οι απώλειες της οργάνωσης στο Θησείο ανήλθαν στους 28 νεκρούς[23].

Οι νεκροί του ΕΛΑΣ ήταν 20 άνδρες και 70 τραυματίες αποτέλεσμα του εξαιρετικά βαρύ οπλισμού των αντρών της Χ, στοιχείο που προβλημάτισε το επιτελείο του Α' Σώματος στρατού του ΕΛΑΣ, όπως και η άμεση επέμβαση των Βρετανών μόλις έγινε ορατή η καταστροφή της Χ[24]. Παρ' όλες, όμως τις απώλειες ο ΕΛΑΣ κατάφερε να αποσπάσει από τους χίτες σημαντικό τμήμα του οπλισμού του, που αργότερα αξιοποιήθηκε για τη συνέχεια του αγώνα του. Μετά την αποχώρηση των χιτών από το Θησείο αλλά και κατά τη διάρκεια των επόμενων ημερών οι άνδρες του ΕΛΑΣ προχώρησαν στις εκτελέσεις μελών και υποστηρικτών της Χ αλλά και συγγενών τους[14]. Παράλληλα, μερίδα ανταρτών προχώρησε στη σκύλευση των σορών νεκρών χιτών.[25]

Μάχες της Οδού Σόλωνος

Η δεύτερη γραμμή άμυνας των Χιτών βρισκόταν κατά μήκος της οδού Σόλωνος, στην οποία είχαν τοποθετηθεί φυλάκια της οργάνωσης στα σημεία της Σόλωνος 142 (στο τέλος της οδού), Σόλωνος 92 και Χαριλάου Τρικούπη ήταν το δεύτερο. Το τρίτο απέναντι από τη Νομική, ένα υπήρχε στην πλατεία Λυκαβηττού, ένα στην Κανάρη, ένα μαζί με τους χωροφύλακες στα παλαιά ανάκτορα, ένα στο Ζάππειο και ένα στο Θησείο.[26] Η επίθεση εναντίον του φυλακίου της Χ στο οποίο έδρευαν 30-40 Χίτες, της οδού Σόλωνος 142, άρχισε στις 4 Δεκεμβρίου εώς την 8η του μηνός, έπειτα από αλλεπάλληλες επιθέσεις του ΕΛΑΣ και με πολλούς τραυματίες από την πλευρά της Χ, διατάσσονται μέσω τηλεφώνου να εγκαταλείψουν το κτίριο. Η διαφυγή έγινε ταράτσα ταράτσα ενώ οι τραυματίες επιβιβάστηκαν σε αγγλικά άρματα. Ο Νίκος Φαρμάκης μέλος της Χ, μετά της διαφυγή του από το οίκημα της Σόλωνος 142, αναφέρει ότι ανακρίθηκε στο φρουραρχείο Αθηνών από τους Άγγλους και ερωτήθηκε αν θα ήθελε να βοηθήσει τους Άγγλους στις εκκαθαρίσεις της Αθήνας, μετά την αποδοχή, του δόθηκε στολή Βρετανού αλεξιπτωτιστή και στρατολογήθηκε στο 5ο τάγμα της 2ης ταξιαρχίας αλεξιπτωτιστών εώς την 5η Ιανουαρίου 1945.[27] Οι περισσότεροι Χίτες εντάχθηκαν αμέσως μετά τη μάχη του Θησείου, στο 143ο Τάγμα Εθνοφυλακής με δ/κτη του Ταγματάρχη Θεμιστοκλή Μπαμπίλη.

Οι νεκροί πολίτες της Οργάνωσης Χ αγγίζουν τους 538, οι περισσότεροι έπεσαν κατά την διάρκεια της Μάχης του Θησείου και άλλοι εκτελέστηκαν από την ΟΠΛΑ, ενώ οι στρατιωτικοί αγγίζουν τους 201.[28]

Δράση της Χ μετά τα Δεκεμβριανά

Λίγο μετά τη διάλυση της οργάνωσης ο αρχηγός της αντισυνταγματάρχης Γρίβας αποστρατεύτηκε το 1945 για να ασχοληθεί με τον απελευθερωτικό - ενωτικό αγώνα της Κύπρου. Με το τέλος των Δεκεμβριανών και την ήττα του ΕΑΜ–ΕΛΑΣ, πολλοί πολίτες της υπαίθρου και ιδιαίτερα της Πελοποννήσου[εκκρεμεί παραπομπή] διωχθέντες από το ΕΑΜ[εκκρεμεί παραπομπή], εντάχθηκαν στην Οργάνωση Χ για να συγκροτήσουν ομάδες προκειμένου να εκδικηθούν το ΕΑΜ. Για τα γεγονότα αυτά επικράτησε ο όρος Λευκή τρομοκρατία.

Για τους κατοίκους των εαμικών συνοικιών οι επιχειρήσεις των Σωμάτων Ασφαλείας προς εντοπισμό και σύλληψη πρώην αντρών του ΕΛΑΣ και της Εθνικής Πολιτοφυλακής, η αδιάκριτη βία που ασκούσαν χωροφύλακες και αστυνομικοί και ιδιαίτερα οι άνδρες της οργάνωσης "Χ", που συμμετείχαν άτυπα στις επιχειρήσεις αυτές, αναβίωναν τις πρόσφατες -για την εποχή εκείνη- μνήμες των κατοχικών μπλόκων. Η τρομοκρατία κλιμακώθηκε τις παραμονές των εκλογών του 1946 και συνεχίστηκε αμείωτη έπειτα από αυτές.[29]

Εθνικό Κόμμα Χιτών (Χ)

Μετά την Κατοχή ιδρύθηκε το Κόμμα των Χιτών από τον Γεώργιο Γρίβα, με πρόεδρο τον Κωνσταντίνο Ευσταθόπουλο παίρνοντας μέρος στις εκλογές του 1946 με φιλοβασιλική χροιά και σύνθημα (Όλοι για την επάνοδον του Βασιλιά μας), χωρίς να εκλέξει κάποια βουλευτική έδρα στο κοινοβούλιο. Άλλη μία πολιτική προσπάθεια έγινε στις εκλογές του 1950, αλλά με αρχηγό των ηγέτη της Χ, Γεώργιο Γρίβα, χωρίς κανένα αποτέλεσμα.[30]

Παραπομπές

  1. ↑ 1,0 1,1 Φλαισερ, Χαγκεν (1995). Στέμμα και Σβάστικα. Β. Αθήνα: Παπαζήση. σελ. 38. ISBN 960-02-1079-9. Ο Βρετανός σύνδεσμος Sheppard, που στις παραμονές της απελευθέρωσης ήταν υπεύθυνος αξιωματικός για την Αθήνα,αποκαλούσε την οργάνωση, αμέσως μετά την άφιξή του,<<ημι-κουίσλινγκ>>,χαρακτηρισμό τον οποίο όμως γρήγορα διορθώνει σε σκέτο <<κουίσλινγκ>>, επειδή στο μεταξύ είχε ενημερωθεί καλύτερα 
  2. ↑ Chandrinos 2013.
  3. ↑ Alecou 2016, σελίδες 78-79.
  4. ↑ Σπύρος Παπαγεωργίου, Ο Γρίβας και η «Χ»: το χαμένο αρχείο, σελίδες 679-721, εκδόσεις Νέα Θέσις, Αθήνα 2004
  5. ↑ Σπύρος Παπαγεωργίου, Ο Γρίβας και η «Χ»: το χαμένο αρχείο, σελίδες 94-97, εκδόσεις Νέα Θέσις, Αθήνα 2004
  6. ↑ «Εφημερίς των Χιτών». Ψηφιοποιημένες συλλογές ΕΛΙΑ. Εθνικό Αγροτικό Κόμμα Χιτών. 27 Μαΐου 1945. Ανακτήθηκε στις 21 Αυγούστου 2020. 
  7. ↑ 7,0 7,1 Ρίχτερ 2011, σελ. 66-67.
  8. ↑ 8,0 8,1 8,2 Φλάισερ, Χάγκεν (1995). Στέμμα και Σβάστικα. Β. Αθήνα: Παπαζήση. σελ. 362. ISBN 960-02-1079-9. 
  9. ↑ Chondros, John Louis (1983). Occupation and resistance 1941-1944: The Greek agony. Pella: Pella pub co. σελ. 133. ISBN 978-0918618191. 
  10. ↑ Φλαίσερ, Χαγκεν (1995). Στέμμα και Σβάστικα. Β. Αθήνα: Παπαζήση. σελ. 362. ISBN 960-02-1079-9. 
  11. ↑ Chandrinos, Iasonas (στα αγγλικά). Μια ελληνική Κου-Κλουξ-Κλαν. Η Οργάνωση Χ στην Κατοχή και τον Εμφύλιο. Περ. Ουτοπία, τχ. 102 (Μάιος 2013), σελ. 7. https://www.academia.edu/29180342/%CE%9C%CE%B9%CE%B1_%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CE%9A%CE%BF%CF%85_%CE%9A%CE%BB%CE%BF%CF%85%CE%BE_%CE%9A%CE%BB%CE%B1%CE%BD_%CE%97_%CE%9F%CF%81%CE%B3%CE%AC%CE%BD%CF%89%CF%83%CE%B7_%CE%A7_%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD_%CE%9A%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%87%CE%AE_%CE%BA%CE%B1%CE%B9_%CF%84%CE%BF%CE%BD_%CE%95%CE%BC%CF%86%CF%8D%CE%BB%CE%B9%CE%BF_%CE%A0%CE%B5%CF%81_%CE%9F%CF%85%CF%84%CE%BF%CF%80%CE%AF%CE%B1_%CF%84%CF%87_102_%CE%9C%CE%AC%CE%B9%CE%BF%CF%82_2013_. 
  12. ↑ Λυγούρα,Αναστασία (2010, Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών), Πανεπιστημιακά ιδρύματα και φοιτητική δράση κατά τα έτη 1940-1944
  13. ↑ Ο ΕΛΑΣ της Αθήνας Άνεμος λευτεριάς στις ανατολικές και νότιες συνοικίες 1941-1945, Ορέστης Μακρής, εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή 1985 σελ 196-198
  14. ↑ 14,0 14,1 14,2 Π. Βόγλης, Ι. Παπαθανασίου, Τ. Σακελλαρόπουλος, Μ. Χαραλαμπίδης (επιμέλεια), Δεκέμβρης 1944. Το παρελθόν και οι χρήσεις του, εκδόσεις Αλεξάνδρεια, Αθήνα 2017, σελ. 96.
  15. ↑ Χαραλαμπίδης, Μενέλαος (2014). Δεκεμβριανά 1944 Η μάχη της Αθήνας. Σόλωνος 133,Αθήνα: Αλεξάνδρεια. σελ. 87-88. ISBN 978-960-221-640-8. 
  16. ↑ Τα φοβερά ντοκουμέντα(Δεκέμβριος 1944-το ανεξήγητο λάθος) Σόλων Γρηγοριάδης
  17. ↑ Ο Ελληνικός εμφύλιος πόλεμος, μελέτες για την πόλωση, Ντέϊβιντ Κλόουζ, σελ 70-80
  18. ↑ ΔΕΚΕΜΒΡΙΑΝΑ 1944, Η ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ ΜΕΝΕΛΑΟΣ, εκδόσεις Αλεξάνδρειας 2014 σελ 88
  19. ↑ Κατσιμήτρου, Γεωργίου Χ. (1970). Η μάχη των Αθηνών. Αθήναι. σελ. 35. 
  20. ↑ Μηχανή του Χρόνου, μάχη του Θησείου
  21. ↑ Εφημερίδα Πατρίς της Λευκωσίας, 25/10/1971, Γ Γρίβα,
  22. ↑ Ο ΕΛΑΣ της Αθήνας Άνεμος λευτεριάς στις ανατολικές και νότιες συνοικίες 1941-1945, Ορέστης Μακρής, εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή 1985 σελ 198
  23. ↑ Φάνης Α. Χαμόδρακας, Από την Εθνική Αντίσταση στον «Κόκκινο Δεκέμβρη». Ο ρόλος της οργανώσεως «Χ» και ο Γρίβας, εκδόσεις Πελασγός, Αθήναι 2016, σελ. 131.
  24. ↑ Δεκέμβρης '44, Οι μάχες στις γειτονιές της Αθήνας, Ε Ιστορικά, Η μάχη της Αθήνας, Στρατιωτικές Επιχειρήσεις από 4 Δεκεμβρίου 1944 ως 6 Ιανουαρίου 1945, Γεώργιος Μαργαρίτης, σελ 20
  25. ↑ Χανδρινός 2013, σελ. 133.
  26. ↑ «Η Μαρία Κάλλας ήταν η ερωμένη του Ιταλού φρουράρχου το 1943». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Ιανουαρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 19 Απριλίου 2014. 
  27. ↑ Ο Γρίβας και η Χ - Το χαμένο αρχείο της Χ, Σπύρος Παπαγεωργίου, εκδόσεις Νέα Θέσις σελ 453-470
  28. ↑ Θησείο Ιούνιος 1941 Δεκέμβριος 1944, Φ.Χαμόδρακας, Πίνακας ονομάτων, σελ. 165
  29. ↑ Χαραλαμπίδης, Μενέλαος (Νοέμβριος 2014). Δεκεμβριανά 1944. Η μάχη της Αθήνας. Σόλωνος 133,Αθήνα: Αλεξάνδρεια. σελ. 324. ISBN 978-960-221-640-8. 
  30. ↑ «αποτελέσματα βουλευτικών εκλογών 1929-1974» (PDF). Βουλή των Ελλήνων. Βουλή των Ελλήνων. Ανακτήθηκε στις 23/8/2020.  Ελέγξτε τις τιμές ημερομηνίας στο: |accessdate= (βοήθεια)

Πηγές

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Οργάνωση_Χ&oldid=8403637"