Μετάβαση στο περιεχόμενο

Χρονικό της Νυρεμβέργης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Χρονικό της Νυρεμβέργης
Ξυλογραφία της Νυρεμβέργης, το Χρονικό της Νυρεμβέργης
ΣυγγραφέαςΧάρμαν Σέντελ
ΕικονογράφοςMichael Wolgemut
Wilhelm Pleydenwurff
ΓλώσσαΛατινικά, Γερμανικά
Ημερομηνία δημοσίευσης12  Ιουλίου 1493
ΘέμαΠαγκόσμια ιστορία της ανθρωπότητας
Πρώτη έκδοσηΑντον Κομπεργκερ
Αριθμός Σελίδων336
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Το Χρονικό της Νυρεμβέργης είναι μια εικονογραφημένη βιβλική παράφραση και ταυτόχρονα μία παγκόσμια ιστορία που ακολουθεί την πορεία της ανθρώπινης ιστορίας, όπως περιγράφεται στη Βίβλο. Περιλαμβάνει τις ιστορίες πολλών σημαντικών Δυτικών πόλεων. Το πρωτότυπο έργο είναι γραμμένο στη λατινική από τον Χάρτμαν Σέντελ, έναν Γερμανό φυσικό, ουμανιστή, ιστορικό και χαρτογράφο, και δημοσιεύθηκε το 1493. Το έργο θεωρείται μία από τις καλύτερες πρώιμες τεκμηριωμένες πηγές— ένα αρχέτυπο—που συνδύασε με πρωτοφανή επιτυχία εικόνες και κείμενο.[1]

Οι Λατίνοι μελετητές αναφέρονται στο έργο με τον χαρακτηρισμό Βιβλίο των Χρονικών (Liber Chronicarum), όπως εμφανίζεται και στην εισαγωγή της λατινικής έκδοσης. Οι Βρετανοί αναφέρονται σε αυτό ως το Χρονικό της Νυρεμβέργης από την πόλη στην οποία δημοσιεύθηκε, ενώ οι Γερμανοί ως Παγκόσμια Ιστορία του Σέντελ (Die Schedelsche Weltchronik) προς τιμήν του συγγραφέα του.[1]

Τυπικές σελίδες, αχρωμάτιστες

Παραγωγή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Δύο έμποροι από τη Νυρεμβέργη, ο Σέμπαλτ Σρέγιερ (1446-1503) και ο γαμπρός του, Σεμπάστιαν Καμερμέιστερ (1446-1520), διέθεσαν τη λατινική έκδοση του χρονικού. Επίσης, ανέθεσαν στον Γκέοργκ Αλτ (1450-1510), έναν γραμματέα στο θησαυροφυλάκιο της Νυρεμβέργης, να μεταφράσει το έργο στα γερμανικά. Οι δύο εκδόσεις στα λατινικά και τα γερμανικά τυπώθηκαν από τον Αντον Κόμπεργκερ, στη Νυρεμβέργη.[2] Οι συμβάσεις καταγράφηκαν από τους γραμματείς, δέθηκαν σε τόμους, και κατατέθηκαν στα Αστικά Αρχεία της Νυρεμβέργης.[3] Η πρώτη σύμβαση, του Δεκέμβριου 1491, όριζε τη σχέση μεταξύ των εικονογράφων και των χορηγών τους. Οι ζωγράφοι Βόλγκεμουτ και Πλευντενβουρφ, ανέλαβαν τη διαρρύθμιση των σελίδων του χρονικού, την επίβλεψη της παραγωγής των ξυλογραφιών, και την προστασία των σχεδίων από ενέργειες πειρατείας. Οι χρηματοδότες συμφώνησαν να προχωρήσουν με 1000 φιορίνια για το έγγραφο, τα έξοδα εκτύπωσης, διανομής και πώλησης του βιβλίου. Μια δεύτερη σύμβαση, μεταξύ των χορηγών και του τυπογράφου, συνάφθηκε τον Μάρτιο 1492. Καθόριζε τα σχετικά με την προμήθεια του χαρτιού και τη διαχείριση της εκτύπωσης. Τα μπλοκ και το αρχέτυπο έπρεπε να επιστραφούν στους χορηγούς όταν θα είχε ολοκληρωθεί η εκτύπωση.[4]

Παγκόσμιος χάρτης σε διπλή σελίδα του βιβλίου
Ξυλογραφία του Βασιλιά Ερρίκου Β' και της γυναίκας του, Κουνιγκούντε.

Ο συγγραφέας του κειμένου, ο Χάρτμαν Σέντελ, ήταν γιατρός, ουμανιστής και συλλέκτης βιβλίων. Απέκτησε ένα διδακτορικό στην ιατρική από την Πάντοβα το 1466, και στη συνέχεια εγκαταστάθηκε στη Νυρεμβέργη για να ασκήσει την ιατρική και να συλλέξει βιβλία. Βάσει της απογραφής του 1498, η προσωπική βιβλιοθήκη του Σέντελ περιείχε 370 χειρόγραφα και 670 τυπωμένα βιβλία. Ο συγγραφέας χρησιμοποίησε αποσπάσματα από κλασικά και μεσαιωνικά έργα της συλλογής του για να συνθέσει το κείμενο του Χρονικού. Συχνά δανείστηκε πολλά από το χρονικό ενός άλλου ουμανιστή, το Supplementum Chronicarum, του Τζιάκομο Φιλίπο Φορέστι του Μπέργκαμο. Έχει εκτιμηθεί ότι περίπου το 90% του κειμένου είναι αναφορές από έργα στις ανθρωπιστικές επιστήμες, την επιστήμη, τη φιλοσοφία και τη θεολογία, ενώ το 10% του χρονικού είναι αρχική σύνθεση του Σέντελ.[5]

Διπλή σελίδα με κείμενο και απεικόνιση του Μόναχου.

Η Νυρεμβέργη ήταν μία από τις μεγαλύτερες πόλεις της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας τη δεκαετία του 1490, με πληθυσμό 45.000 - 50.000. Τριάντα πέντε οικογένειες πατρικίων απάρτιζαν το δημοτικό Συμβούλιο. Το Συμβούλιο έλεγχε όλες τις πτυχές των εργασιών εκτύπωσης και χειροτεχνίας, όπως τις διαστάσεις του κάθε επαγγέλματος και την ποιότητα, την ποσότητα και το είδος των αγαθών που παράγονταν. Αν και κυριαρχούνταν από μια συντηρητική αριστοκρατία, η Νυρεμβέργη ήταν κέντρο του βόρειου ουμανισμού. Ο Αντον Κόμπεργκερ, ο τυπογράφος του Χρονικού της Νυρεμβέργης, είχε εκτυπώσει το πρώτο ουμανιστικό βιβλίο στη Νυρεμβέργη το 1472. Ο Σέμπαλτ Σρέγιερ, ένας από τους χορηγούς του χρονικού, διέθεσε ορισμένους πίνακες με θέματα της κλασικής μυθολογίας από το μεγάλο σαλόνι του σπιτιού του. Ο Χάρτμαν Σέντελ, ο συγγραφέας του χρονικού, ήταν ένας ενθουσιώδης συλλέκτης έργων εξίσου της ιταλικής Αναγέννησης και Γερμανικά ουμανιστικά. Ο Ιερώνυμος Μένζερ βοήθησε τον Σέντελ στη συγγραφή του κεφαλαίου του χρονικού που αναφέρεται στη γεωγραφία, ενώ στην ομάδα συμμετείχαν επίσης ο Άλμπρεχτ Ντύρερ και οι Γιόχαν και Βίλιμπαλντ Πιρκάιμερ.[6]

Δημοσίευση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πιάνοντας[νεκρός σύνδεσμος] ένα "λιονταρόψαρο" - μια μικρή εικόνα από τη λατινική έκδοση. Προσέξτε το κόκκινο κεφαλαίο γράμμα που ζωγραφίστηκε με πένα και μελάνη, και το σκίτσο στο κάτω περιθώριο.

Το Χρονικό δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στα λατινικά την 12 Ιουλίου 1493 στην πόλη της Νυρεμβέργης, και στα γερμανικά την 23 Δεκεμβρίου 1493. Υπολογίζεται ότι τυπώθηκαν 1400 - 1500 αντίτυπα στα λατινικά και 700 - 1000 στα γερμανικά. Για αυτά, σε ένα έγγραφο του 1509 αναφέρεται ότι 539 από τις λατινικές εκδόσεις και 60 από τις γερμανικές δεν πωλήθηκαν. Περίπου 400 λατινικά και 300 γερμανικά αντίτυπα διασώθηκαν ως τον 21ο αιώνα.[7] Επίσης, οι μεγαλύτερες εικόνες πωλούνταν χωριστά ως ανατυπώσεις παλαιότυπων, συχνά χρωματισμένές στο χέρι με χρώματα ακουαρέλας. Πολλά από τα αντίγραφα του βιβλίου ήταν έγχρωμα, χρωματισμένα με διάφορους βαθμούς δεξιοτεχνίας, και υπήρχαν εξειδικευμένα καταστήματα γι'αυτό. Τα χρώματα σε ορισμένα δείγματα προστέθηκαν πολύ αργότερα, ενώ κάποια αντίγραφα χωρίστηκαν σε κομμάτια και πωλήθηκαν ως διακοσμητικές εντυπώσεις.

Ο εκδότης και τυπογράφος, ο Αντον Κόμπεργκερ, ήταν ο νονός του Άλμρεχτ Ντύρερ, και εργαζόταν ως χρυσοχόος μέχρι τη γέννηση του Ντύρερ το 1471. Γρήγορα έγινε ο πιο επιτυχημένος εκδότης στη Γερμανία, και τελικά στην ιδιοκτησία του περιλαμβάνονταν 24 τυπογραφικά πιεστήρια και πολλά γραφεία στη Γερμανία και στο εξωτερικό, από τη Λυών εως τη Βούδα.[8]

Η[νεκρός σύνδεσμος] Πέμπτη ημέρα της δημιουργίας

Περιεχόμενα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το χρονικό είναι μία εικονογραφημένη παγκόσμια ιστορία, τα περιεχόμενα της οποίας χωρίζονται σε επτά περιόδους:

Εικονογράφηση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Σελίδα[νεκρός σύνδεσμος] που απεικονίζει την Κωνσταντινούπολη χρωματισμένη στο χέρι

Το μεγάλο εργαστήριο του Μίχαελ Βόλγκεμουτ, τότε κορυφαίου καλλιτέχνη της Νυρεμβέργης σε διάφορα μέσα και υλικά, φιλοτέχνησε τις άνευ προηγουμένου 1.809 ξυλόγλυπτες εικόνες. Οι Σεμπάστιαν Καμερμέιστερ και Σεμπαλντ Σρέγιερ πλήρωσαν για την εκτύπωση όπως όριζε η σύμβαση με ημερομηνία 16 Μαρτίου 1492, μολονότι οι προετοιμασίες ήταν εν εξελίξει για αρκετά χρόνια. Ο Βόλγκεμουτ και ο θετός γιος του, Βίλχελμ Πλευντενβουρφ, προσλήφθηκαν για τις εικονογραφήσεις το 1487-88, και μία περαιτέρω σύμβαση της 29 Δεκεμβρίου 1491, όριζε τα σχετικά με τις διαρρυθμίσεις του κειμένου και των απεικονίσεων.

Ο Άλμπρεχτ Ντύρερ ήταν μαθητής του Βόλγκεμουτ τα έτη 1486-1489, οπότε ενδέχεται να είχε συμμετάσχει στο σχεδιασμό ορισμένων από τις εικονογραφήσεις για τους εξειδικευμένους τεχνίτες (που ονομάζονταν φορμσνάιντερς) που έκοψαν τα μπλοκ. Την περίοδο 1490 -1494 ο Ντύρερ ταξίδευε. Ένα σχέδιο του Βόλγκεμουτ για το περίτεχνο εξώφυλλο, που χρονολογείται του 1490, βρίσκεται στο Βρετανικό Μουσείο.

[9]

Όπως και σε άλλα βιβλία της περιόδου, πολλές από τις ξυλογραφίες, που απεικόνιζαν πόλεις, μάχες ή βασιλιάδες χρησιμοποιούνταν περισσότερες από μία φορά στο βιβλίο, αλλάζοντας μόνα τα κείμενα στις ετικέτες. Στην καταμέτρηση φάνηκε ότι οι πρότυπες ξυλογραφίες ήταν 645.[10] Το βιβλίο είναι μεγάλο, με μία ξυλόγλυπτη διπλή σελίδα διαστάσεων περίπου 342 x 500 mm.[11] Μόνο στη πόλη της Νυρεμβέργης δόθηκε μια εικονογράφηση διπλής σελίδας χωρίς κείμενο. Η εικόνα για την πόλη της Βενετίας είναι προσαρμογή μίας πολύ μεγαλύτερης ξυλογραφίας του 1486 του Έρχαρντ Ρευβιτς από το πρώτο εικονογραφημένο τυπωμένο ταξιδιωτικό βιβλίο, το Sanctae Perigrinationes του 1486. Αυτή και άλλες πηγές χρησιμοποιήθηκαν όπου ήταν δυνατό. Όπου δεν υπήρχαν διαθέσιμα στοιχεία, ορισμένες εικόνες από απόθεμα χρησιμοποιήθηκαν ξανά και ξανά έως και έντεκα φορές. Η εικόνα της Φλωρεντίας είναι προσαρμογή μιας γκραβούρας του Φρανσέσκο Ροσέλι.

Χρωματισμένη[νεκρός σύνδεσμος] ξυλογραφία που απεικονίζει τη Φλωρεντία



Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 «Το χρονικό της Νυρεμβέργης». Ovi Greece. 12 Ιουλίου 2016. Ανακτήθηκε στις 15 Φεβρουαρίου 2019. 
  2. ↑ Cambridge Ψηφιακή Βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου του Cambridge, http://cudl.lib.cam.ac.uk/view/PR-INC-00000-A-00007-00002-00888/1
  3. ↑ Ο Γουίλσον, Ο Adrian. Η Νυρεμβέργη Chronicle. Άμστερνταμ: Α. Asher & Co. 1976
  4. ↑ Λαντάου, ο Ντέιβιντ και ο Πέτρος Parshall. Η Αναγέννηση Εκτύπωσης, 1470-1550. New Haven: Yale University Press, 1994
  5. ↑ "Γι' αυτό το βιβλίο - Συγγραφέας" Αρχειοθετήθηκε 2013-01-18 στο Wayback Machine., Beloit College Μορς Βιβλιοθήκη, 2003
  6. ↑ Ο Γουίλσον, Ο Adrian. Η Νυρεμβέργη Chronicle. Άμστερνταμ: Α. Asher & Co. 1976
  7. ↑ "Γι' αυτό το βιβλίο - λατινικά και γερμανικά Εκδόσεις" Αρχειοθετήθηκε 2008-01-13 στο Wayback Machine., Beloit College Μορς Βιβλιοθήκη
  8. ↑ Τζούλια Bartrum, Albrecht Dürer και την Κληρονομιά του, το Βρετανικό Μουσείο Press, 2002, σσ. 94-96,
  9. ↑ A Hyatt Mayor, Prints and People, Metropolitan Museum of Art/Princeton, 1971, nos 43 & 173.(ISBN 0-691-00326-2)
  10. ↑ A.), McPhee, John (John· NSW., Museums and Galleries. Great Collections: treasures from Art Gallery of NSW, Australian Museum, Botanic Gardens Trust, Historic Houses Trust of NSW, Museum of Contemporary Art, Powerhouse Museum, State Library of NSW, State Records NSW. Museums & Galleries NSW. σελ. 37. ISBN 9780646496030. 
  11. ↑ Τζούλια Bartrum, Albrecht Dürer και την Κληρονομιά του, το Βρετανικό Μουσείο Press, 2002, σσ. 94-96,

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Χρονικό_της_Νυρεμβέργης&oldid=9745197"