Μετάβαση στο περιεχόμενο

Χουάν Ραμόν Βερόν

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Χουάν Ραμόν Βερόν
Προσωπικές πληροφορίες
Ημερ. γέννησης17 Μαρτίου 1944 (1944-03-17) (80 ετών)
Τόπος γέννησηςΛα Πλάτα, Αργεντινή
ΘέσηΜέσος
Επιθετικός
Επαγγελματική καριέρα*
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.(Γκ.)
1962-1972Εστουδιάντες Λα Πλάτα295(77)
1972-1975Παναθηναϊκός57(22)
1975Εστουδιάντες Λα Πλάτα
1976-1977Ατλέτικο Τζούνιορ
1978-1979Κούκουτα Ντεπορτίβο
1980-1981Εστουδιάντες Λα Πλάτα
Εθνική ομάδα
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.(Γκ.)
1968-1971Αργεντινή4(0)
* Οι συμμετοχές και τα γκολ στις προηγούμενες ομάδες υπολογίζονται μόνο για τα εγχώρια πρωταθλήματα.
† Συμμετοχές (Γκολ).

Ο Χουάν Ραμόν Βερόν (Juan Ramón Verón) είναι Αργεντινός πρώην ποδοσφαιριστής και προπονητής ποδοσφαίρου γεννημένος στις 17 Μαρτίου του 1944 στη Λα Πλάτα της Αργεντινής. Θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους ποδοσφαιριστές στην ιστορία της Εστουδιάντες με την οποία πρωταγωνίστησε κερδίζοντας ένα πρωτάθλημα Αργεντινής, τρία Κόπα Λιμπερταδόρες και ένα Διηπειρωτικό Κύπελλο ενώ συμμετείχε σε δύο ακόμα τελικούς Διηπειρωτικού Κυπέλλου και σε έναν του Κόπα Λιμπερταδόρες.

Ο Χουάν Ραμόν Βερόν ήταν διάσημος για τις ικανότητες και την τεχνική του, χειριζόταν τη μπάλα με δεξιοτεχνία και σκόραρε με ιδιαίτερη ευκολία, πετυχαίνοντας εντυπωσιακά γκολ. Για το λόγο αυτό πήρε το παρωνύμιο «Μάγισσα» (La Bruja), το οποίο κληρονόμησε και ο γιος του Χουάν Σεμπάστιαν Βερόν που είναι και αυτός καταξιωμένος ποδοσφαιριστής και τον αποκαλούν Μικρή Μάγισσα (La Brujita).

Έχει αγωνιστεί στην Εστουδιάντες που κυριαρχούσε στην Αργεντινή τη δεκαετία του '60. Το 1967 αναδείχθηκε πρωταθλητής Αργεντινής με την Εστουδιάντες. Το 1968 κατέκτησε το Κόπα Λιμπερταδόρες το οποίο υπήρξε το πρώτο στην ιστορία του συλλόγου. Ο Βερόν αποτέλεσε τον κορυφαίο αθλητή της ομάδας καθώς σημείωσε 9 γκολ στη διοργάνωση τα τρία εκ των οποίων σημειώθηκαν στην τριπλή αναμέτρηση με τη βραζιλιάνικη Παλμέιρας στον τελικό για το τρόπαιο. Ακολούθησε ο τελικός του Διηπειρωτικού Κυπέλλου με αντίπαλο τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ όπου στη δεύτερη αναμέτρηση για το τρόπαιο στο Ολντ Τράφορντ ο Χουάν Ραμόν Βερόν άνοιξε το σκορ της αναμέτρησης με συνέπεια με το τελικό 1-1 η Εστουδιάντες να αναδειχθεί Πρωταθλήτρια Κόσμου.

Την επόμενη χρονιά η Εστουδιάντες αγωνίστηκε και πάλι στο Κόπα Λιμπερταδόρες ως κάτοχος του θεσμού και με το Βερόν στη σύνθεση της αναδείχθηκε για δεύτερη φορά Πρωταθλήτρια Νοτίου Αμερικής ενώ στον τελικό του Διηπειρωτικού Κυπέλλου ηττήθηκε από τη Μίλαν. Το ίδιο συνέβη και το 1970 οπότε και η Εστουδιάντες συμμετείχε ως κάτοχος του Κυπέλλου Λιμπερταδόρες και με την κατάκτηση του τροπαίου έγινε ο πρώτος ομάδα με τρεις συνεχόμενες κατακτήσεις του Κόπα Λιμπερταδόρες επιτυχία που καταρίφθηκε μόνο από την Ιντεπετιέντε. Το 1970 αγωνίστηκε επίσης για 3η συνεχόμενη φορά στον τελικό του Διηπειρωτικού Κυπέλλου όπου επικράτησε η Φέγενορντ. Το 1971 συμμετείχε για 4η συνεχόμενη φορά στον τελικό του Κόπα Λιμπερταδόρες όμως η Εστουδιάντες ηττήθηκε από τη Νασιονάλ Μοντεβιδέο η οποία στη συνέχεια αντιμετώπισε τον Παναθηναϊκό για το Διηπειρωτικό Κύπελλο του 1971.

Στις 28 Ιουνίου 1972 αποκτήθηκε από τον Παναθηναϊκό ο οποίος παράλληλα με την απόκτηση του Αρακέν Ντεμέλο στόχευε σε μια ευρωπαϊκή διάκριση μετά την πρόσφατη επιτυχία του τελικό του Γουέμπλεϊ. Στις 13 Σεπτεμβρίου 1972 σημείωσε το πρώτο του επίσημο γκολ με τον Παναθηναϊκό στον αγώνα για το κύπελλο Πρωταθλητριών εναντίον της ΤΣΣΚΑ Σόφιας ανοίγοντας το σκορ. Σκόραρε και πάλι στον επαναληπτικό όμως ο αγώνας επαναλήφθηκε. Στις 19 Σεπτεμβρίου 1972, την πρώτη αγωνιστική του πρωταθλήματος, σημείωσε το πρώτο του γκολ στο πρωτάθλημα Ελλάδας στη νίκη με 6-3 επί του Ολυμπιακού Βόλου. Μαζί με τους Αντωνιάδη και Ντεμέλο συνέθεσαν μια αξιόλογη επιθετική τριάδα και ο Παναθηναϊκός ήταν πρώτος στη βαθμολογία την 21η πρώτη αγωνιστική. Όμως ακολούθησαν 3 μηδενισμοί και τιμωρίες βασικών παικτών του Παναθηναϊκού με συνέπεια παρά τα 14 γκολ σε 29 συμμετοχές του Βερόν, ο Παναθηναϊκός να μην κατακτήσει τον τίτλο.[1] Επίσης παρά την παρουσία του Φέρεντς Πούσκας στον πάγκο ο ανταγωνισμός του Βερόν με το Δομάζο δεν μπόρεσε να ελεγχθεί.[2] Την επόμενη χρονιά του στον Παναθηναϊκό σημείωσε 9 γκολ σε 28 αγώνες και 1 για το Κύπελλο Ελλάδας αλλά παρά το εντυπωσιακό ξεκίνημά του ο Παναθηναϊκός περιορίστηκε στη δεύτερη θέση του πρωταθλήματος. Αποτελεί έναν από τους μεγαλύτερους σε αξία ποδοσφαιριστές που αγωνίστηκαν στον Παναθηναϊκό αλλά και στο ελληνικό πρωτάθλημα.

Επιστροφή στη Νότια Αμερική

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1975, έχοντας κάνει πολύ καλές εμφανίσεις στον ΠΑΟ, επέστρεψε στην Εστουδιάντες. Το 1976 μεταγράφηκε στην κολομβιανή Τζούνιορ ντε Μπαρανκουίλα με την οποία κατέκτησε το πρωτάθλημα Κολομβίας το 1977. Στη συνέχεια πήγε στην Cúcuta Deportivo. Το 1980 επέστρεψε και πάλι στην Εστουδιάντες, όπου έκλεισε μετά από ένα χρόνο την καριέρα του.

Έκανε επιτυχημένη καριέρα ως προπονητής στην Κεντρική Αμερική. Τώρα είναι σύμβουλος της Εστουδιάντες.

  1. Σίφης Βοτζάκης, 100 Χρόνια Παναθηναϊκός - Η Ιστορία 1908-2008, εκδόσεις Λιβάνη, 2008, σελ. 224
  2. Σίφης Βοτζάκης, 100 Χρόνια Παναθηναϊκός - Η Ιστορία 1908-2008, εκδόσεις Λιβάνη, 2008, σελ. 223

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]