Μετάβαση στο περιεχόμενο

Χημικός

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Μία χημικός μεταγγίζει υγρό διάλυμα από μια σφαιρική φιάλη.

Χημικός ονομάζεται ο επιστήμονας που ασχολείται συστηματικά με τη χημεία. Οι χημικοί μελετούν τη σύσταση της ύλης και τις ιδιότητές της. Περιγράφουν προσεκτικά και αυστηρά τις ιδιότητες που μελετούν με τρόπο ποσοτικό, στο επίπεδο των μορίων και των συστατικών τους ατόμων. Μετρούν προσεκτικά τις αναλογίες των ουσιών, τους ρυθμούς των χημικών αντιδράσεων και άλλες χημικές ιδιότητες.

Οι χημικοί χρησιμοποιούν αυτές τις γνώσεις για να μάθουν τη σύσταση και τις ιδιότητες άγνωστων ουσιών, αλλά και για να αναπαραγάγουν και να ανακαλύψουν τρόπους παραγωγής μεγάλων ποσοτήτων χρήσιμων φυσικών ουσιών, όπως και για να δημιουργήσουν νέες τεχνητές ουσίες και χρήσιμες διαδικασίες. Ο χημικός μπορεί να είναι ειδικευμένος σε μία από τις ειδικότητες της χημείας. Οι επιστήμονες των υλικών και μεταλλουργοί από τη μία πλευρά, και οι φαρμακοποιοί και οι μοριακοί βιολόγοι από την άλλη, μοιράζονται αρκετές γνώσεις και δεξιότητες με τους χημικούς. Η εργασία των χημικών επίσης σχετίζεται συχνά με εκείνη των χημικών μηχανικών.

Ο Ρώσος χημικός Ντμίτρι Μεντελέγιεφ, συντάκτης του πρώτου σύγχρονου περιοδικού πίνακα των χημικών στοιχείων
Ο Αντουάν Λαβουαζιέ (1743–1794) θεωρείται ο «πατέρας της σύγχρονης χημείας».

Οι ρίζες της χημείας μπορούν να ανιχνευθούν στο φαινόμενο της καύσεως. Η φωτιά ήταν μία μυστηριώδης «δύναμη» που μετασχημάτιζε μία ουσία σε μία άλλη και για τον λόγο αυτό παρουσίαζε βασικό ενδιαφέρον για τον άνθρωπο. Η φωτιά οδήγησε στην ανακάλυψη του σιδήρου και του γυαλιού από τον πρωτόγονο άνθρωπο, που υπήρξε και ο πρώτος εμπειρικός χημικός. Μετά την ανακάλυψη του χρυσού πολλοί ενδιαφέρθηκαν για την εξεύρεση μιας μεθόδου για τη μετατροπή άλλων ουσιών σε χρυσό. Αυτό οδήγησε στην πρωτοεπιστήμη που είναι γνωστή ως «αλχημεία». Η λέξη χημικός προέρχεται από την alchimista (αλχημιστής). Οι αλχημιστές ανεκάλυψαν πολλές χημικές διεργασίες, κάτι που οδήγησε στην ανάπτυξη της σύγχρονης χημείας. Η επιστημονική χημεία στη σύγχρονη μορφή της θεμελιώθηκε από τον Γάλλο χημικό Αντουάν Λωράν Λαβουαζιέ, με τον νόμο της διατηρήσεως της μάζας το 1783. Η ιστορία των ανακαλύψεων των χημικών στοιχείων αποκορυφώθηκε με την ανακάλυψη του περιοδικού πίνακα από τον Ρώσο χημικό Ντμίτρι Μεντελέγιεφ. Στη συνέχεια, το Βραβείο Νόμπελ Χημείας, που απονέμεται από το 1901, δίνει μία πολύ καλή σύνοψη των μετέπειτα χημικών ανακαλύψεων.

Για να προσληφθεί κάποιος ως χημικός πρέπει συνήθως να έχει τουλάχιστον ένα πτυχίο χημείας, αλλά πολλές θέσεις, ιδιαίτερα οι ερευνητικές, απαιτούν διδακτορικό. Οι σπουδές για ένα πτυχίο χημείας δίνουν συνήθως έμφαση και στα μαθηματικά και τη φυσική. Στις μεταπτυχιακές σπουδές χημείας οι φοιτητές τείνουν να εξειδικεύονται σε ένα συγκεκριμένο πεδίο. Η χημεία υποδιαιρείται σε αρκετούς μεγάλους κλάδους, όπως η βιοχημεία, η πυρηνική χημεία, η οργανική χημεία, η ανόργανη χημεία, η χημεία των πολυμερών, η αναλυτική χημεία, η θεωρητική χημεία, η φυσικοχημεία, η κβαντική χημεία και η χημεία περιβάλλοντος. Για ορισμένες θέσεις, ιδίως ΔΕΠ, μπορεί να απαιτείται και ερευνητική μεταδιδακτορική εμπειρία.

Η Γερμανίδα καγκελάριος Άγκελα Μέρκελ είναι χημικός με διδακτορικό στη κβαντική χημεία.

Εργαζόμενοι των οποίων τα καθήκοντα περιλαμβάνουν ενασχόληση με τη χημεία, αλλά όχι σε εμβάθυνση που να απαιτεί επίπεδο πτυχίου χημείας, αποκαλούνται γενικά «χημικοί τεχνικοί». Τέτοιοι επαγγελματίες πραγματοποιούν συνήθως τυποποιημένες, επαναλαμβανόμενες αναλύσεις για έλεγχο ποιότητας, ή σε ιατρικά εργαστήρια.

Οι τρεις μεγάλοι εργοδότες χημικών είναι η ανώτατη και μέση εκπαίδευση (πανεπιστήμια, Τ.Ε.Ι. και σχολεία), η βιομηχανία (ιδίως η χημική βιομηχανία και η φαρμακοβιομηχανία), και τα ερευνητικά ινστιτούτα-ιδρύματα και κρατικά εργαστήρια όπως το Γενικό Χημείο του Κράτους.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]