Μετάβαση στο περιεχόμενο

Χαλέντ Μπαχά

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Χαλέντ Μπαχά
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
خالد بحاح (Αραβικά)
Γέννηση1  Ιανουαρίου 1965
Χαντχραμάουτ
Χώρα πολιτογράφησηςΥεμένη
ΘρησκείαΣουνιτισμός
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΑραβικά
ΣπουδέςSavitribai Phule Pune University
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταδιπλωμάτης
πολιτικός
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/ΚίνημαGeneral People's Congress
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Πόλεμοι/μάχεςΥεμενικός εμφύλιος πόλεμος
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΠρωθυπουργός της Υεμένης (2014–2016)
Αντιπρόεδρος της Υεμένης (2015–2016)
Permanent Representative of Yemen to the United Nations (Ιουνίου 2014 – Δεκέμβριος 2014)
Minister of Oil and Minerals (Μάρτιος 2014 – Ιουνίου 2014)
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Χαλέντ Μπαχά (Khaled Mahafoudh Bahah, γεννήθηκε το 1965[1]) είναι διπλωμάτης από την Υεμένη, ο οποίος χρημάτισε πρωθυπουργός και νωρίτερα υπουργός Πετρελαίου και Ορυκτού Πλούτου. Υποστήριξε ενεργά την απομάκρυνση από την προεδρία του Αλί Αμπντουλάχ Σαλέχ, ώστε να παύσουν οι εχθροπραξίες. Ανέλαβε την πρωθυπουργία στις 7 Νοεμβρίου 2014 και ταυτόχρονα πρέσβης στον Καναδά.[2]

Εργασία και πρώιμη πολιτική καριέρα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Μπαχά έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Πούνε στην Ινδία και απέκτησε τίτλο Μάστερ στη Διοίκηση, τις Επιχειρήσεις και τα Οικονομικά.[1][3] Υπηρέτησε ως υπουργός Πετρελαίου επί 4 μήνες και κατάγεται από το Χαντραμούτ στη Νότια Υεμένη.[3] Όταν διορίστηκε πρωθυπουργός, ήταν μόνιμος αντιπρόσωπος της Υεμένης στα Ηνωμένα Έθνη.

Ο Μπαχά διορίστηκε πρωθυπουργός από τον πρόεδρο αλ Χαντί τον Οκτώβριο του 2014 και ο διορισμός του ικανοποίησε τους Σιίτες Χούθι, οι οποίοι τον είχαν προτείνει εναλλακτικά, έχοντας απορρίψει την πρόταση για τον διορισμό του Αχμέντ Αγουάντ μπιν Μουμπάρακ για την πρωθυπουργία.[4]

Στις 22 Ιανουαρίου 2015, έπειτα από την κατάληψη της πρωτεύουσας από τους αντάρτες Χούθι, ο πρωθυπουργός Μπαχά και ο πρόεδρος Χαντί υπέβαλαν τις παραιτήσεις τους στο Κοινοβούλιο, το οποίο φέρεται ότι αρνήθηκε να τις δεχτεί.[5]