Τζιμ Γκάρισον
 | |
| Πλήρες όνομα | Τζέιμς Καρόδερς Γκάρισον |
|---|---|
| Γέννηση | 20 Νοεμβρίου1921 Ντένισον |
| Θάνατος | 21 Οκτωβρίου 1992 (70 ετών) Νέα Ορλεάνη |
| Εθνικότητα |  Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής |
| Μόρφωση | Πανεπιστήμιο Τουλέιν |
| Επιστήμη | Νομική |
| Σύζυγος | Λεα Ελίζαμπεθ Ζιγκλέρ |
| Παιδιά | Τζάσπερ Γκάρισον, Σνέιπερ Γκάρισον, |
| Αξίωμα | Δικαστής |
| Προκάτοχος | Ρίτσαρντ Ντοούλινγκ |
| Διάδοχος | Χάρι Κόννικ |
| δεδομένα | |
Ο Τζέιμς "Τζιμ" Γκάρισον - (αγγλικά:James Carothers Garrison) - (20 Νοεμβρίου 1921 – 21 Οκτωβρίου 1992), ήταν δικαστής και Περιφερειακός Γενικός Εισαγγελέας της Νέας Ορλεάνης από το 1962 μέχρι το 1973. Έγινε ευρέως γνωστός για τις έρευνες του σχετικά με την δολοφονία του Αμερικανού προέδρου Τζον Φ. Κένεντι, που έγινε στο Ντάλας του Τέξας στις 22 Νοεμβρίου του 1963.[1] Ο Γκάρισον ήταν κύριος διαμορφωτής της άποψης που έγινε γνωστή ως θεωρία συνωμοσίας της Νέας Ορλεάνης, σύμφωνα με την οποία, τα αντικομμουνιστικά και αντικαστρικά στοιχεία της CIA, οργάνωσαν με επίκεντρο των δραστηριοτήτων τους τη Νέα Ορλεάνη, την δολοφονία του Προέδρου Κέννεντι.[2]
Πρώτα χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Τζιμ Γκάρισον γεννήθηκε στο Ντένισον της Αϊόβα. Ήταν το πρώτο παιδί και μοναχογιός του Ίρλιγκ Γκάρισον και της Τζέιν Ανν Ρόμπινσον, που χώρισαν όταν ο ιδιος ήταν μόλις δύο ετών. Η οικογένεια του μετακόμισε στην Νέα Ορλεάνη, όπου και μεγάλωσε με την μητέρα του. Υπηρέτησε στον Αμερικανικό στρατό κατά την περίοδο του 2ου Παγκόσμιου Πόλεμου. Μετά τον πόλεμο πήγε στο πανεπιστήμιο της Τουλέιν, όπου πήρε πτυχίο από την Νομική Σχολή το 1949. Έπειτα εργάστηκε στο FBI για δύο χρόνια.
Κατά την διάρκεια του πόλεμου της Κορέας υπηρέτησε στην Εθνοφρουρά των Ήνωμενων Πολιτειών.[3] αφού κρίθηκε ακατάλληλος για στρατιωτική υπηρεσία.
Νομική Σταδιοδρομία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Γκάρισον εργάστηκε στη δικηγορική εταιρεία Deutsch, Kerrigan & Stiles της Νέας Ορλεάνης από το 1954 έως το 1958, όταν έγινε βοηθός δικηγόρος. Ο Γκάρισον έγινε μια φανταχτερή, πολύχρωμη, γνωστή φιγούρα στη Νέα Ορλεάνη, αλλά αρχικά απέτυχε στην εκλογή του για δημόσιο αξίωμα, χάνοντας μια εκλογή του 1959 για την θεση δικαστή ποινικού δικαστηρίου. ο 1961 εβαλε υποψηφιοτητα για εισαγγελεας, κερδίζοντας εναντίον του Richard Dowling με 6.000 ψήφους διαφορα. Παρά την έλλειψη σημαντικής πολιτικής υποστήριξης, η απόδοσή του σε τηλεοπτική συζήτηση και τηλεοπτικές διαφημίσεις της τελευταίας στιγμής συνεβαλε στη νίκη του.
Μόλις ανελαβε τα καθηκοντα του, ο Γκάρισον κυνηγησε την πορνεία και τα κακοφημα μπαρ της Bourbon Street. Κατηγορούσε τον Dowling και έναν από τους βοηθούς του για εγκληματική κακομεταχείριση, αλλά οι κατηγορίες απορρίφθηκαν λόγω έλλειψης αποδεικτικών στοιχείων. Ο Γκάρισον έλαβε εθνική προσοχή για μια σειρά επιδρομων εναντίον της γαλλικής συνοικίας , μερικές φορές σε νυχτερινή βάση. Οι τίτλοι των εφημερίδων το 1962 επαίνεσαν τις προσπάθειες του Γκάρισον, με τους επικριτές του Γκάρισον συχνά να επισημαίνουν ότι πολλές από τις συλλήψεις που πραγματοποίησε το γραφείο του δεν οδήγησαν σε καταδίκες, υπονοώντας ότι είχε τη συνήθεια να κάνει συλλήψεις χωρίς αποδεικτικά στοιχεία. Ωστόσο, ο βοηθός DA William Alford ειχει δηλώσει ότι οι κατηγορίες θα μειωθούν ή θα απαλλαγουν συχνότερα αν κάποιος συγγενής κάποιου που κατηγορείται κερδίσει την εμπιστοσυνη του Γκάρισον. Ο Άλφορντ είπε ότι ο Γκαρισον είχε "μια χρυσή καρδιά".
Μετά από μια σύγκρουση με τους τοπικούς δικαστές σχετικά με τον προϋπολογισμό του, τους κατηγόρησε για εκβιασμό και συνωμοσία εναντίον του. Οι οκτώ δικαστές τον παρεπεμψαν με ποινική κατηγορία και ο Γκάρισον καταδικάστηκε τον Ιανουάριο του 1963. Το 1964 το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ ανέτρεψε την καταδίκη και απέρριψε την ποινη του ως αντισυνταγματική. Το 1965, τρέχοντας για επανεκλογή εναντίον του δικαστή Malcolm O'Hara, Γκάρισον κέρδισε με το 60 τοις εκατό των ψήφων.
Έρευνα της δολοφονίας Κένεντι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ως Εισαγγελέας της Ν. Ορλεάνης, ο Γκάρισον ξεκίνησε έρευνα για τη δολοφονία του Προέδρου Τζον Φιτζέραλντ Κένεντι στα τέλη του 1966, αφού έλαβε πληροφορίες ότι κάποιος με το όνομα Ντέιβιντ Φέρι μπορεί να συμμετείχε στη δολοφονία του Προέδρου. Με την συνέχιση των ερευνών ο Εισαγγελέας κατέληξε ότι ο άνθρωπος - κλειδί γύρω από τη συνωμοσία της δολοφονίας του Προέδρου ήταν ο επιχειρηματίας Κλέι Σόου, τον οποίο και παρέπεμψε σε δίκη το 1969. Ο Σόου ωστόσο, αθωώθηκε ομόφωνα/
Ο Γκάρισον κατάφερε - με δικαστική εντολή- να υποχρώσει το περιοδικό Life να καταθέσει στο δικαστήριο το Φιλμ Ζαπρούντερ. Έτσι, οι ένορκοι της δίκης ήταν οι πρώτοι από το αμερικανικό κοινό που είδαν το φιλμ.
Ο βασικός μάρτυρας πάνω στον οποίο στηρίχτηκε το κατηγορητήριο κατά του Κλέι Σόου ήταν Πέρι Ρούσο, ασφαλιστής στο επάγγελμα από το Μπατόν Ρουζ της Λουιζιάνα. Ο Ρούσο κατέθεσε ότι είχε παραβρεθεί σε ένα πάρτι που δινόταν στο διαμέρισμα του Ντέιβιντ Φέρι, ενός αντι-καστρικού και αντι- κομμουνιστή, με τους Λη Χάρβεϊ Όσβαλντ, και Κλέι Σόου και τους άκουσε να συζητάνε το σχέδιο της δολοφονίας του Προέδρου Κέννεντι. Η συζήτηση περιλάμβανε τεχνικές λεπτομέρειες της επιχείρησης, όπως τον τριγωνισμό των διασταυρούμενων πυρών και άλλα.
Η εκδοχή των γεγονότων από τον Ρούσο αμφισβητήθηκε από μερικούς ιστορικούς και ερευνητές, όπως η Πατρίσια Λάμπερτ, όταν έγινε γνωστό ότι μέρος της μαρτυρίας του μπορεί να είχε προκληθεί από υπνωτισμό και από την νατριούχο πεντοθάλη (που ονομάζεται μερικές φορές "ορός της αλήθειας"). Μια πρώτη εκδοχή της μαρτυρίας του Ρούσο (όπως αναφέρθηκε στο σημείωμα του βοηθού DA Άντριου Σκιάμπρα, πριν ο Ρούσο υποβληθεί σε νατριούχο πεντοθάλη και ύπνωση) δεν αναφέρει μια «ομαδα δολοφονίας» και λέει ότι ο Ρούσο συναντήθηκε με τον Κλέι Σόου δύο φορές, στο πάρτι. Ωστόσο, στο βιβλίο του, στο μονοπατι των δολοφόνων, ο Γκάρισον αναφέρει ότι ο Ρούσο είχε ήδη μιλησει για το πάρτι στο διαμέρισμα του Φερι προτού περασει οποιονδηποτε «ορός της αλήθειας». Κατά τη διάρκεια της ζωής του, ο Ρούσο επανέλαβε τον ίδιο λόγο ότι ήταν παρών για ένα πάρτι στο σπίτι του Ντέιβιντ Φέρι, όπου είχε προκύψει το θέμα της πιθανής δολοφονίας του Κενεντι.
Ο Τζιμ Γκάρισον υπερασπίστηκε τη συμπεριφορά του σχετικά με την κατάθεση μαρτύρων, δηλώνοντας:
Πριν παρουσιάσουμε τη καταθεση των μαρτύρων μας, τους κάναμε να υποβάλλονται σε ανεξάρτητες δοκιμασίες επαλήθευσης, συμπεριλαμβανομένης της εξέτασης από πολυγράφους, του ορού της αλήθειας και της ύπνωσης. Θεωρήσαμε ότι αυτό θα χαιρετίζονταν ως ένα πρωτοφανές βήμα στη νομολογία. Αντίθετα, ο τύπος γύρισε γύρω και υπαινίχθηκε ότι είχαμε δωσει ναρκωτικά στους μάρτυρες ή μας έκαναν μεταυπνοτυπικές αναφορες για να τις καταθέσουμε ψευδώς.
Τον Ιανουάριο του 1968, ο Γκάρισον προσκάλεσε τον Κέρι Γουέντελ Θόρνλει (γνωστό του Όσβαλντ από τις μέρες του στο στρατό) να εμφανιστεί ενώπιον μιας μεγάλης δικαστικής επιτροπής, ερωτώντας τον για τη σχέση του με τον Oswald και τις γνώσεις του για άλλες προσωπικότητες, που ο Γκάρισον πιστεύε ότι συνδέονται με τη δολοφονία. Ο Θόρνλει ζήτησε την ακύρωση αυτής της κλήτευσης, στην οποία έπρεπε να εμφανιστεί ενώπιον του Circuit Court. Ο Γκάρισον κατηγορησε τον Thornley για ψευδορκία αφού ο Θόρνλει αρνήθηκε ότι είχε έρθει σε επαφή με τον Όσβαλντ με οποιονδήποτε τρόπο από το 1959. Η κατηγορία της ψευδορκιας τελικά αποσυρθηκε από τον διάδοχο του Γκάρισον Χάρι Κόνικ.
Κατά τη διάρκεια της δίκης για δωροδοκία του Γκάρισον το 1973, οι μαγνητοφωνήσεις που καταγράφησαν από τον Μάρτιο του 1971 αποκάλυψαν ότι ο Γκάρισον θεωρούσε οτι ο πρώην Γενικός Διευθυντής Αεροπορίας των Ηνωμένων Πολιτειών και ο Αναπληρωτής Διευθυντής της CIA Τσαρλς Κάμπελ ηταν μελη της συνωμοσίας για τη δολοφονία του Κένεντι μετά την υπαρξη πληροφοριας ότι ο αδελφός του Ερλ Κάμπελ, ηταν ο Δήμαρχος του Ντάλας το 1963. Θεωρώντας ότι υπήρχε μια συνωμοσια για την δολοφονία του πρόεδρου με υπεύθυνη την CIA και τη συνεργασία της αστυνομικής υπηρεσίας του Ντάλλας και της κυβέρνησης της πόλης, ο Γκάρισον ανέθεσε στον επικεφαλής ερευνητή του, Pershing Gervais, την ερευνα να διαπιστωσει αν ο στρατηγός Κάμπελ είχε μείνει στο μοτέλ της Φοντενεμπλο της πόλης κατά τη στιγμή της δολοφονίας. Η Ουάσιγκτον Ποστ ανέφερε ότι δεν υπήρχαν στοιχεία που να αποδεικνύουν ότι ο Gervais συνέχισε με το αίτημα και ότι δεν αναφέρθηκε περαιτέρω στον Στρατηγο Καμπέλ στην έρευνα του Γκάρισον.
Ο Αμερικανός ραδιοφωνικός παραγωγός Ντέιβιντ Μάντελσον διεξήγαγε μια μεγαλη συνέντευξη με τον Τζιμ Γκάρισον, η οποία μεταδόθηκε το 1988 από την KPFA στο Berkeley της Καλιφόρνια. Μαζί με τον Γκάρισον, στην εκπομπη ακουστηκαν οι φωνές του Λι Χάρβεϊ Όσβαλντ και του σκηνοθέτη της ταινίας JFK Όλιβερ Στόουν. Ο Γκάρισον εξηγεί ότι οι ιστορίες συγκάλυψης κυκλοφόρησαν σε μια προσπάθεια να κατηγορήσουν τους Κουβανούς και τη μαφία, αλλά ο ιδιος εβλεπε μια συνωμοσία της CIA επειδη ήθελε να συνεχίσει τον Ψυχρό Πόλεμο.
Μετεπειτα καριέρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1973, ο Γκάρισον περασε απο δικη για την αποδοχή δωροδοκίας για την προστασία των παράνομων επιχειρήσεων φλίπερ, αλλα δεν βρέθηκε ένοχος. Ο εισαγγελέας ήταν ο Gerald J. Gallinghouse του Επαρχιακού Δικαστηρίου της Ανατολικής Επαρχίας της Λουιζιάνα, ο οποίος επιδίωξε να σταματήσει τη δημόσια διαφθορά. Ο Pershing Gervais, πρώην επικεφαλής ερευνητής του Γκάρισον, κατέθεσε ότι ο Γκάρισον είχε λάβει περίπου 3.000 δολάρια κάθε δύο μήνες για εννέα χρόνια από τους αντιπροσώπους. Ενεργώντας ως δικός του δικηγόρος υπεράσπισης, ο Γκάρισον αποκάλεσε τους ισχυρισμούς αβάσιμους και ισχυρίστηκε ότι δημιουργήθηκαν ως μέρος μιας αμερικανικής κυβερνητικής προσπάθειας να τον καταστρέψει εξαιτίας των προσπαθειών του να εμπλέξει τη CIA στη δολοφονία του Κένεντι. Σε μια συνέντευξη που πραγματοποίησε η δημοσιογράφος της Νέας Ορλεάνης Ρόζμαρι Τζέιμς με τον Πέρσινγκ Τζέρβις, η Τζέιμς δήλωσε ότι ο Τζέρβις είχε παραδεχτεί ότι συνέταξε τις κατηγορίες.
Την ίδια χρονιά, ο Γκάρισον εχασε την επανεκλογή του ως εισαγγελεας απο τον Harry Connick Sr. Στις 15 Απριλίου 1978, ο Γκάρισον κέρδισε της εκλογες απο τον αντιπαλο υποψήφιο Ρεπουμπλικανό Thomas F. Jordan για την θεση δικαστη στο Εφετείο της Λουιζιάνα, την οποία επανεκλέχθηκε αργότερα και την κατείχε μέχρι το θάνατό του.
Συγγραφέας και εμφανίσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1987, ο Γκάρισον εμφανίστηκε ως ο ίδιος στην ταινία The Big Easy, και εμφανίστηκε στην σειρα The Men Who Killed Kennedy, που ξεκίνησε το 1988. Μετά τη δίκη του Σόου, ο Γκάρισον έγραψε τρία βιβλία για τη δολοφονία του Kennedy, A Heritage of Stone (1970), το The Star Spangled Contract (1976, μυθοπλασία, αλλά βασισμένο στη δολοφονία του JFK) και το bestseller του, Στο μονοπάτι των δολοφόνων (1988). Ενα βιβλιο του Στόουν, που δημοσιεύθηκε από τον Putnam, τοποθετεί την ευθύνη για τη δολοφονία του Κενεντι στη CIA και λέει ότι η επιτροπή Γουόρεν, μέλη της αστυνομικής υπηρεσίας του Ντάλας, οι παθολόγοι του νοσοκομειου Bethesda και διάφοροι άλλοι ειπαν ψέματα στο αμερικανικό λαο. Το βιβλίο δεν αναφέρει την έρευνα για τον Σόου ή του Γκάρισον για τον Σόου.
Η έρευνα του Γκάρισον έλαβε και πάλι ευρεία προσοχή μέσω της ταινίας του JFK, η Ιστορία που Χαράχτηκε στη Μνήμη μας του Όλιβερ Στόουν, που βασίστηκε σε μεγάλο βαθμό στο βιβλίο του Γκάρισον καθώς και στο Διασταυρωμένα Πυρά:Η σκευωρία που σκότωσε τον Κένεντι του Τζιμ Μαρς. Ο Κέβιν Κόστνερ υποδύθηκε τον Τζιμ Γκάρισον στην ταινία. Ο ίδιος ο Γκάρισον είχε έναν μικρό ρόλο επί της οθόνης στην ταινία, υποδυομενος τον επικεφαλης της δικαιοσύνης του Ανώτατου Δικαστηρίου των Ηνωμένων Πολιτειών Ερλ Γουόρεν. Ο Γκάρισον εμφανίστηκε επίσης και σχολιάσε την δικη του Κλέι Σόου στο ντοκιμαντέρ: The Assassination JFK: The Jim Garrison Tapes, σε σενάριο και σκηνοθεσία του ηθοποιού Τζον Μπάρμπουρ.
Θανατος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Γκάρισον πέθανε από καρκίνο το 1992, επιβίωσε από τα πέντε παιδιά του. Είναι ενταφιασμενος στο νεκροταφείο Metairie στη Νέα Ορλεάνη.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Jim Garrison biography στο imdb.com (αγγλικά) ανακτήθηκε στις 23 Απριλίου 2018
- ↑ https://www.britannica.com/event/assassination-of-John-F-Kennedy/Conspiracy-theories#ref1214349
- ↑ Judge Jim Γκάρισον στην Washingtonpost.com (αγγλικά) ανακτήθηκε στις 24 Απριλη 2018
|