Τεχνητή βροχή

Με τον όρο τεχνητή βροχή χαρακτηρίζεται περισσότερο η μέθοδος δημιουργίας βροχόπτωσης μη φυσικής, δηλαδή μη εκδηλούμενης από μόνη της, παρά αυτό τούτο το αποτέλεσμα.

Η ανακάλυψη της αναγκαιότητας και χρησιμότητας των πυρήνων συμπύκνωσης (παγοκρυστάλλων, αλάτων κ.λπ.) καθώς και του προσδιορισμού του πάχους των νεφών, οδήγησε κατά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου στην επινόηση μεθόδων τεχνητής βροχής. Για τέτοιους σκοπούς επιλέγονται συνήθως ευμεγέθη νέφη, που ψεκάζονται είτε από αεροπλάνο, που υπερίπταται αυτών, είτε με ειδικά επίγεια μηχανήματα τύπου πυροβόλων, είτε με εκτόξευση ειδικών πυραύλων από το έδαφος, εφοδιασμένα με κατάλληλους πυρήνες συμπύκνωσης π.χ. διοξείδιο του άνθρακα, ο λεγόμενος «ξηρός πάγος», ή δια μορίων ιωδιούχου αργύρου.
Αυτή η μέθοδος έχει αποδώσει ικανοποιητικά αποτελέσματα, μέχρι του σημείου να χρησιμοποιείται και σε εμπορική κλίμακα. Η αναστολή, πολλές φορές όμως, της μεθόδου αυτής, είναι το υψηλό κόστος σε σχέση προς τη ποσότητα της βροχής που προκαλείται.

Με την ίδια ακριβώς μέθοδο παρεμποδίζεται και η εξέλιξη των σωρειτομόρφων νεφών σε καταιγιδοφόρα νέφη, προλαμβάνοντας έτσι την πτώση χάλαζας. Επίσης, με παρόμοιους βομβαρδισμούς από αεροπλάνου των τροπικών κυκλώνων, επιτυγχάνεται η εξασθένησή τους σε ποσοστό που φθάνει από 20% μέχρι ακόμα και 40%.

Σήμερα η τεχνητή βροχή περιλαμβάνεται και σε σχεδιασμούς πολεμικών δραστηριοτήτων. Επίσης με τον ίδιο όρο χαρακτηρίζεται και η απλή μέθοδος ποτίσματος κήπων και μεγάλων καλλιεργειών δια περιστρεφομένων ακροφυσίων υδροδικτύων.

Δείτε επίσης

• Βροχή
• Αγνώ η Νύμφη και της οποίας η πηγή παρείχαν τεχνητή βροχή στην αρχαιότητα.