Ταχυδρομικό περιστέρι

Το ταχυδρομικό περιστέρι είναι μια από τις αρχαιότερες ράτσες περιστεριών στον κόσμο. Επιγραφές αναφέρουν τηv εκτροφή αυτού του καταπληκτικού πουλιού από αρχαίους βασιλείς για την άμεση μεταφορά μηνυμάτων. Για τον ίδιο ακριβώς λόγο το ταχυδρομικό περιστέρι χρησιμοποιήθηκε και κατά την διάρκεια του Β' Παγκοσμίου πόλεμου, όπου η προσφορά του ήταν καθοριστική για την λήψη σημαντικών στρατιωτικών αποφάσεων. Στην εποχή μας αυτό το αξιοθαύμαστο είδος περιστεριού καταφέρνει να επιβιώσει χάρη στην αγάπη και επιμονή εκατομμυρίων εκτροφέων σε όλη την υφήλιο.

Το ταχυδρομικό περιστέρι είναι ένα περιστέρι μέτριου έως και μεγάλου μεγέθους, με σταθερό συμπαγές κορμί, παντοδύναμα φτερά και πυκνό φτέρωμα. Με το προσόν του κοφτερού και δυνατού σε όραση ματιού, το οποίο οι περισσότεροι εκτροφείς θεωρούν βασικό ορόσημο για την επιλογή ενός άριστου περιστεριού-αθλητή και της δυνατής του όσφρησης μέσω των ρουθουνιών που βρίσκονται στην αρκετά μεγάλη μύτη του, καθώς και της συνεχούς λαχτάρας του για τον περιστερώνα του, το ταχυδρομικό περιστέρι περιφρονώντας τον αέρα, τις δύσκολες καιρικές συνθήκες και τους αμέτρητους κινδύνους (γεράκια, καλώδια ρεύματος, κυνηγούς, κτλ.) επιστρέφει τις περισσότερες φορές στο σπίτι του καταφέρνοντας, όχι μόνο να αποφύγει αυτούς τους κινδύνους, αλλά και να επιδείξει αξιοζήλευτα αποτελέσματα όσο αφορά τον χρόνο.

Για την επίτευξη βέβαια αυτού του αποτελέσματος το ταχυδρομικό περιστέρι, πέραν της έμφυτης τάσης και ικανότητας του να επιστέφει στον περιστερώνα όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε χρησιμοποιώντας τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα της γης, καθώς και την μυρωδιά του αέρα που διαφέρει από περιοχή σε περιοχή, απαιτείται να ασκείται καθημερινά είτε με πτήση γύρω από τον περιστερώνα για περίπου μια ώρα κάθε πρωί, είτε με την απελευθέρωσή του από μια άγνωστη περιοχή, έτσι ώστε αυτό χρησιμοποιώντας τα φυσικά του ένστικτα να επιστέψει στο σπίτι του. Με αυτόν τον τρόπο πέραν του γεγονότος ότι το περιστέρι ανακαλύπτει νέες περιοχές, από τις οποίες ενδεχομένως να χρειαστεί να ξαναπεράσει σε περίοδο αγώνα, γυμνάζει το σώμα του, ώστε να αποκτήσει όσο το δυνατόν περισσοτέρους μυς οι οποίοι θα το βοηθήσουν να επιστρέψει και από μακρινές αποστάσεις.

Επίσης υποβάλλεται σε συγκεκριμένη διατροφή ανάλογα με την εποχή και την κατηγορία στην οποία ανήκει (κοντινής 150-300 χλμ., μεσαίας 300-600 χλμ., μακρινής 600-1200 χλμ. αποστάσεως). Συνήθως κοντινές αποστάσεις διανύουν τα μικρά πουλιά "χρονιάρικα", ενώ τα μεγάλα και δοκιμασμένα πουλιά διανύουν τις πιο μακρινές αποστάσεις. Σύμφωνα με αυτά κάθε σύλλογος ή η ομοσπονδία ταχυδρομικών περιστεριών κάθε χώρας οργανώνει τους ονομαζόμενους αγώνες νεαρών πουλιών και τους αγώνες μεγάλων πουλιών. Σε περίοδο αγώνα οι εκτροφείς μεταφέρουν τα περιστέρια τους στον τοπικό σύλλογο όπου μαρκάρονται με ειδικά βραχιόλια (RFID CLIP CHIP) τα όποια καταγράφουν τον χρόνο και την ταχύτητα του κάθε περιστεριού κατά την διάρκεια της πτήσης.

Έτσι τα περιστέρια αφού οδηγηθούν στο σημείο της κούρσας απελευθερώνονται λίγα λεπτά μετά την ανατολή του ηλίου το πρωί. Από αυτήν την στιγμή ξεκινά ο αγώνας. Σε κάθε περιστερώνα υπάρχει ένα ηλεκτρονικό ρολόι το όποιο κάνει συνήθως χρέη μετρητή αφού συνδέεται ασύρματα με το RFID CLIP CHIP κι καταγράφει τον ακριβή χρόνο και την ακριβή ταχύτητα κάθε πουλιού την στιγμή που αυτό φτάνει στον περιστερώνα. Πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι κάθε δευτερόλεπτο μετρά για την νίκη. Αυτή ακριβώς είναι η διαδικασία οργάνωσης αγώνων περιστεριών. Όσο πιο μεγάλη είναι η διαδρομή της κούρσας τόσο μεγαλύτερος είναι ο αριθμός των πουλιών που παίρνει μέρος (όπως στον Barcelona International Pigeon Racing), κι όσο πιο μεγαλύτερα τα εμπόδια (όπως ψηλά βουνά, βραχώδη εδάφη, κακός καιρός, αρπακτικά πτηνά, κτλ.), τόσο πιο πολύ εκτιμάται το νικητήριο περιστέρι και τόσο μεγαλύτερη είναι η αξία του.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι οι αγώνες ταχυδρομικών περιστεριών είναι ένα ευχάριστο και δυναμικό άθλημα για νέους αλλά και για ηλικιωμένους. Για να επιτευχθούν βέβαια υψηλά αποτελέσματα ο εκτροφέας πρέπει να έχει υπομονή, επιμονή και φυσικά αγάπη για τα περιστέρια. Βασική επίσης προϋπόθεση για την επίτευξη υψηλών αποτελεσμάτων είναι η ύπαρξη μιας καλής ράτσας ταχυδρομικών περιστεριών, τα οποία έχουν την ικανότητα ανάλογα με αυτή να αγωνίζονται σε κούρσες κοντινών ή μακρινών αποστάσεων. Οι πιο γνωστές ράτσες κοντινών αποστάσεων είναι οι Braad De Joode, Troyes, ενώ μεσαίων οι Van loon, Janssen, De klak, Moulemans και μακρινών οι Jan aarden, Stichelbraut,Van de wegan.

Αν ο αρχάριος επιθυμεί να ξεκινήσει αυτό το εκπληκτικό χόμπι πρέπει να προμηθευτεί νεαρά πουλιά τα γνωστά πιτσούνια τα οποία δεν έχουν πετάξει ακόμα έξω από τον περιστερώνα τους. Αυτό συμβαίνει καθώς αν προμηθευτεί μεγάλα πουλιά αυτά θα δώσουν απογόνους, οι οποίοι θα μείνουν στον περιστερώνα, άλλα τα μεγάλα μαθημένα στον παλιό τους περιστερώνα θα γυρίσουν πάλι πίσω σε αυτόν. Εύλογο θα είναι τα νεαρά πουλιά να προέρχονται από γονείς πρωταθλητές έτσι ώστε ο αρχάριος να έχει περισσότερες πιθανότητες να νικήσει σε κάποιον αγώνα. Ένας πλήρης σύμβουλος και οδηγός για τον αρχάριο άλλα και τον παλαιότερο εκτροφέα είναι η βελγική ηλεκτρονική σελίδα *PIGEON PARADISE[1] καθώς και η σελίδα της *Oμοσπονδίας ταχυδρομικών περιστεριών Ελλαδος [2]

Εν κατακλείδι το άθλημα της πτήσης Ταχυδρομικών περιστεριών είναι ένα χόμπι το οποίο μπορεί αν ακολουθηθεί για πολλά περιπετειώδη και ακόμα περισσότερα ευχάριστα χρόνια.

Αναπαραγωγή

Αναπαραγωγή ταχυδρομικών περιστεριών

Η αναπαραγωγή των ταχυδρομικών περιστεριών ένα θέμα που έχει απασχολήσει αρκετά τους γνώστες του αντικειμένου. Αρχικά για την επίτευξη αυτού του σκοπού απαιτείται η εύρεση δυο υγειών περιστεριών(ενός αρσενικού και ενός θηλυκού). Το αρσενικό συνιστάται να είναι ένα με δυο χρονιά μεγαλύτερο από το θηλυκό για την επίτευξη καλύτερων αποτελεσμάτων.

Πρώτο βήμα είναι η τοποθέτηση μιας φωλιάς στον περιστερώνα έτσι ώστε τα περιστέρια να έχουν χώρο να αναπαραχθούν. Όταν η θηλύκια είναι έτοιμη να γεννήσει(αφού έχει ήδη ζευγαρώσει) και συγκεκριμένα 4 ημέρες πριν γεννήσει ο αρσενικός την ακολουθεί παντού και σχεδόν θα λέγαμε δεν την αφήνει να συναναστραφεί με αλλά περιστέρια. Έτσι εύκολα ο εκτροφέας μπορεί να καταλάβει ότι η θηλύκια είναι έτοιμη να γεννήσει.

Αφού ζευγαρώσουν τα περιστέρια μετά από 8 ημέρες η θηλυκια γεννά το πρώτο της αυγό και στην συνέχεια το δεύτερο συνήθως τη επόμενη ημέρα. Το χρώμα των αυγών είναι άσπρο. Παρατηρείται ότι το ένα αυγό είναι στρογγυλό ενώ το άλλο πιο πλατύ. Η θηλυκια γεννά εμπειρικά το πρώτο αυγό της συνήθως το απόγευμα κατά της 5-7 μ.μ. Την επόμενη ημέρα το μεσημέρι γύρω στης 2-3 μ.μ. γεννά και το δεύτερο αυγό. Επομένως είναι λογικό το πρώτο αυγό να σπάσει περίπου 24-36 ώρες γρηγορότερα από το δεύτερο. Έτσι μετά από 18 ημέρες εκκόλαψης ξεπροβάλλει από το αυγό το πρώτο περιστεράκι(πιτσούνι) και στην συνέχεια το δεύτερο.

Να σημειωθεί ότι και οι δυο γονείς κλωσάνε εναλλάξ τα αυγά. Εμπειρικά από της 5μ.μ.(δηλ.το απόγευμα) εως το πρωί κλωσά το θηλυκό. Ενώ τις υπόλοιπες ώρες το αρσενικό (όχι βέβαια ότι αυτό γίνεται πάντα έτσι). Έτσι και οι δυο γονείς έχουν την δυνατότητα να τραφούν αλλά και να ξεκουραστούν.

Είναι ζωτικής σημασίας τα αυγά να διατηρούνται στους 38ο-40ο C 24ωρες το 24ωρο για 18 ημέρες δηλαδή μέχρι να βγούνε τα μικρά. Αν το πετύχουν αυτό τα περιστέρια τότε μετά από 18 ημέρες το πρώτο αυγό θα ραγίσει και ύστερα από 15-30 ώρες αγώνα του μικρού για να σπάσει το κέλυφος αυτό θα δει για πρώτη φορά τον κόσμο. Την δεύτερη μέρα την ίδια διαδικασία θα ακολουθήσει και το δεύτερο μικρό.

Τις πρώτες 30 ημέρες τα μικρά(πιτσούνια) είναι τελείως ευάλωτα και αβοήθητα απέναντι σε κινδύνους του περιβάλλοντος για αυτόν τον λόγο οι γονείς τα ταΐζουν ένα παχύρευστο μείγμα το γνωστό "γάλα" περιστεριών (pigeon milk) το οποίο είναι πλούσιο σε πρωτεΐνες και σε άλλα θρεπτικά στοιχεία απαραίτητα για την επιβίωση των μικρών ώστε αυτά να αναπτυχθούν και να δυναμώσουν γρήγορα. Χάρη σε αυτό το μείγμα τα μικρά μέσα σε 48 ώρες από την γεννήσει τους έχουν σχεδόν διπλασιάσει το βάρος τους.

Να σημειωθεί το ο εκτροφεας οφείλει τη 7η ή 8η ημέρα της ζωής των μικρών να περάσει στο δεξί πόδι του κάθε πιτσουνιού ένα κατάλληλο δακτυλίδι κλειστού τύπου που έχει προμηθευτεί είτε από τον τοπικό σύλλογο είτε έχει παραγγείλει μόνος του από κατάλληλο κατάστημα (εάν δεν ανήκει σε κάποιο σύλλογο) το οποίο περιέχει πληροφορίες σχετικά με --το έτος γέννησης του περιστεριού -τον σύλλογο στον οποίο ανήκει -τον κωδικό του κάθε εκτροφέα, έτσι ώστε αυτό να μπορεί να πάρει μέρος σε μελλοντικής αγώνες. Αν το δαχτυλίδι δεν τοποθετηθεί στο πόδι των μικρών μέσα σε αυτό το διάστημα τότε το πόδι θα μεγαλώσει και θα είναι αδύνατον ύστερα να τοποθετηθεί το δακτυλίδι.

Σε διάστημα δυο εβδομάδων τα μικρά έχουν φτάσει σε μέγεθος 4 φορές μεγαλύτερο από το αρχικό. Μετά από διάστημα 35 ημερών έχουν την ικανότητα να τραφούν μόνα τους. Τριανταπεντε (35) ημέρες μετά την γέννηση τους είναι έτοιμα να αφήσουν την φωλιά τους και να αρχίσουν τις πρώτες τους πτήσεις. Στο διάστημα αυτό οι γονείς έχουν ήδη ζευγαρώσει για δεύτερη φορά και η θηλυκια ετοιμάζετε να γεννήσει ξανά άλλα δυο αυγά.

Τέλος σε ηλικία 40 περίπου ημερών και αφού έχουν ήδη οικειωθεί στο εξωτερικό του περιστερώνα τα μικρά μπορούν να κάνουν σύντομες πτήσεις γύρω από αυτόν. Επίσης ο εκτροφεα μπορεί να αρχίσει τις πρώτες του προπονήσεις με τα νέα του πουλιά αφήνοντας τα σε αποστάσεις περίπου 1 χλμ. γύρω από τον περιστερώνα. Τα νέα μας περιστέρια μπορούν να ζευγαρώσουν κα να γεννήσουν μετά από 6 μήνες.

Ιστορική αναδρομή

Τα ταχυδρομικά ή αγωνιστικά περιστέρια χρησιμοποιούνταν από την αρχαιότητα. Αρχαίοι ιστορικοί αναφέρουν ότι οι Έλληνες και οι Ρωμαίοι τα χρησιμοποιούσαν για στρατιωτικούς σκοπούς. Ο βασιλιάς Σολομώντας έστελνε μ' αυτά τις διαταγές του στις επαρχίες του βασιλείου του. Χρησιμοποιήθηκαν κατά τον Μεσαίωνα, αλλά ακόμη περισσότερο κατά τους νεότερους χρόνους. Το 1870, όταν οι Γερμανοί πολιορκούσαν το Παρίσι, η επικοινωνία της πόλης με την κυβερνητική επιτροπή που έδρευε στην Τουρ γινόταν με ταχυδρομικά περιστέρια.

Σε μεγάλο βαθμό οι επικοινωνίες κατά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο στηρίχτηκαν στα ταχυδρομικά περιστέρια. Στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο χρησιμοποιήθηκαν γύρω στα 250.000 περιστέρια για τις επικοινωνίες κυρίως μεταξύ Βρετανίας και ηπειρωτικής Ευρώπης.

Στο λήμμα περιστερά του "ΗΛΙΟΥ", δημοσιεύονται φωτογραφίες δύο περιστεριών που χρησιμοποιήθηκαν στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο για ταχυδρομικές αποστολές. Το ένα έκανε πτήση 225 μιλίων και το άλλο 320 μιλίων σε διάρκεια 9 ωρών.

Τύποι περιστεριών

Τα ταχυδρομικά περιστέρια που χρησιμοποιούνταν για στρατιωτικούς σκοπούς ήταν συνήθως μεγαλόσωμα και δυνατά, ώστε να μπορούν να διανύουν μέσα σε μια μέρα 700-900 χιλιόμετρα. Το αρσενικό ζύγιζε 425-525 γραμμάρια και το θηλυκό 380-480 γραμμάρια. Το θηλυκό δεν μπορούσε να χρησιμοποιηθεί λίγες μέρες πριν και λίγες μέρες αφότου γεννούσε τα αυγά του. Η ταχύτητά του ήταν σε ένα λεπτό 1200-1600 μέτρα με ούριο άνεμο, 1000-1200 μέτρα με νηνεμία και 800-1000 μέτρα με αντίθετο άνεμο. Κατά μέσο όρο η ταχύτητά του ήταν 60 χιλιόμετρα την ώρα. Ένα καλά γυμνασμένο περιστέρι διένυε 300-400 χιλιόμετρα χωρίς στάση μεταφέροντας βάρος 25-30 γραμμάρια. Μπορούσε να μεταφέρει μεγαλύτερο βάρος, μέχρι 100 γραμμάρια σε αποστάσεις 30-50 χιλιομέτρων.
Τα ταχυδρομικά περιστέρια μπορούσαν εύκολα να επιστρέφουν στον περιστερώνα τους χάρη στην παρατηρητικότητα και την ικανότητά τους να θυμούνται τοποθεσίες. Αυτό συνδυαζόταν με την εξαιρετική τους όραση και την αντίληψη της κατεύθυνσης που διέθεταν. Εξυπακούεται βέβαια ότι έπρεπε να εξασκηθούν. Η εκπαίδευση των ταχυδρομικών περιστεριών γινόταν κατά την περίοδο Απριλίου - Οκτωβρίου και ήταν συνδυασμός σωματικής εκγύμνασης και ανάπτυξης πνευματικών ιδιοτήτων. Άρχιζαν να τις εκπαιδεύουν μόλις γίνονταν τριών μηνών. Την πρώτη φορά τα άφηναν κοντά στον περιστερώνα τους, κατόπιν σε μεγαλύτερες αποστάσεις. Αρχικά αφήνονταν σε ομάδες (παλιά και νέα μαζί), ενώ κατόπιν μόνα τους. Τις μέρες που έβρεχε ή υπήρχε ομίχλη, δεν γινόταν εκπαίδευση. Όταν τελείωνε η περίοδος της εκπαίδευσης, ανάλογα με τις επιδόσεις τους χωρίζονταν σε δύο κατηγορίες: στα καλύτερα που χρησιμοποιούνταν για αναπαραγωγή, και στα υπόλοιπα που έμπαιναν σε υπηρεσία και εκτελούσαν αποστολές. Η εκπαίδευση των πιο μεγάλων περιστεριών δεν σταματούσε.

Κινητοί περιστερώνες

Σε καιρό πολέμου οι περιστερώνες που χρησιμοποιούνταν ήταν κινητοί (περιστεριοφόρα οχήματα), παλαιότερα ιππήλατοι, μετά σε φορτηγά αυτοκίνητα ειδικά διαμορφωμένα. Για να εκτελούν αποστολές τα περιστέρια από κινητούς περιστερώνες, χρειαζόταν ειδική εκπαίδευση. Μετά από κάθε μετακίνηση του κινητού περιστερώνα, έπρεπε τα περιστέρια με κάποιες ασκήσεις να εξοικειωθούν με τη νέα τους θέση, αλλιώς δεν ήταν δυνατό να χρησιμοποιηθούν. Οι ασκήσεις αυτές διαρκούσαν 2-8 μέρες.
Τα ταχυδρομικά περιστέρια δεν πετούσαν τη νύχτα. Όταν νύχτωνε, διέκοπταν το ταξίδι τους για να το συνεχίσουν το πρωί. Μόνο ένας πολύ μικρός αριθμός με ειδική εξάσκηση ήταν δυνατό να χρησιμοποιηθεί σε νυχτερινές αποστολές.
Λόγω του ύψους στο οποίο πετούσαν τα ταχυδρομικά περιστέρια (300 μέτρα) δεν ήταν εύκολο να χτυπηθούν από το έδαφος. Υπολογίστηκε ότι κατά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο οι απώλειες περιστεριών (τραυματισμένα, σκοτωμένα ή που έχασαν το δρόμο τους) για μέσου μήκους αποστάσεις ήταν κάτω του 50%. Λόγω των ασφυξιογόνων αερίων ελαττωνόταν η ταχύτητά τους. Στα χαρακώματα κινδύνευαν από τα ποντίκια. Τα έγγραφα που μετέφεραν ήταν κρυπτογραφημένα, στέλνονταν δε στην αποστολή τους εξαπολυόμενα από σημείο που απείχε κάπως από το στρατόπεδο, ώστε να μην γίνονται αντιληπτά από τα εχθρικά παρατηρητήρια. Για ευνόητους λόγους οι κινητοί περιστερώνες δεν έπρεπε να μετακινούνται συνέχεια: τα περιστέρια θα αποπροσανατολίζονταν.
Στον ελληνικό στρατό κινητούς περιστερώνες είχαν οι μεγάλες μονάδες (από σώμα στρατού και πάνω), σε κάποιες περιπτώσεις οι μεραρχίες ιππικού, ενώ σταθερούς μόνο οι διοικήσεις στρατιάς. Τη συντήρηση των περιστεριών αναλάμβαναν ειδικά εκπαιδευμένοι οπλίτες. Όταν έφτανε στον παραλήπτη ένα περιστέρι, το έβαζαν σε ειδικό καλάθι, το πότιζαν τακτικά, αλλά η τροφή του ήταν μετρημένη. Παρατηρήθηκε το φαινόμενο περιστέρια, όταν έπρεπε να τα στείλουν πίσω στον αποστολέα, να μην φεύγουν είτε γιατί τα καλοτάιζαν είτε γιατί είχαν μείνει αρκετά στον παραλήπτη και είχαν συνηθίσει.
Τα έγγραφα που στέλνονταν με περιστέρια, τα λεγόμενα περιστερογραφήματα, συντάσσονταν σε μικρά λεπτά χαρτάκια, τα οποία έβαζαν μέσα σε μικρούς σωλήνες από αλουμίνιο που τους στερέωναν στο πόδι του περιστεριού ή μέσα σε φτερό χήνας, το οποίο στερέωναν στην ουρά του περιστεριού. Η ασφαλέστερη μέθοδος ήταν με σωλήνες, αλλά υπήρχε κίνδυνος να γίνουν ορατοί. Για αποστάσεις μικρότερες των 50 χιλιομέτρων στερέωναν από ένα σωλήνα σε κάθε πόδι του πουλιού. Όταν έπρεπε να σταλούν μεγαλύτερα χαρτιά (σχεδιαγράμματα, αναφορές, κ.λπ.), τα έβαζαν σε μικρό σακουλάκι, το οποίο έδεναν στον λαιμό του περιστεριού.

Περιστεριοφόρα οχήματα

Τα περιστεριοφόρα οχήματα ήταν:
α) ειδικά διαμορφωμένα αυτοκίνητα (μετέφεραν 80-100 περιστερώνες),
β) ρυμουλκούμενοι περιστερώνες (50-80 περιστερώνες)
γ) ιπποκίνητοι περιστερώνες (40-50 περιστερώνες).
Το 2011 έγινε γνωστό ότι ο κινεζικός στρατός πρόκειται να εισαγάγει τη χρήση ταχυδρομικών περιστεριών.
Το 2012 κατά τις εργασίες ανακαίνισης ενός σπιτιού στο Σάρεϊ, στη Βρετανία, βρέθηκε ο σκελετός ενός ταχυδρομικού περιστεριού, που παγιδεύτηκε στην καμινάδα, στο πόδι του οποίου ήταν προσαρμοσμένη μια κόκκινη μεταλλική κάψουλα, μέσα στην οποία υπήρχε ένα λεπτό χαρτάκι που έγραφε «Pigeon Service» ((Υπηρεσία Ταχυδρομικών Περιστεριών) καθώς και 27 ομάδες κωδικών. Σήμερα πολλοί έχουν ως χόμπι την εκπαίδευση ταξιδιωτικών περιστεριών.

Εκμετάλλευση ζώων

Όπως συμβαίνει και με άλλους τύπους εκμετάλλευσης ζώων, οι αγώνες των περιστεριών, εξετάζονται υπό το πρίσμα της καλής μεταχείρισης των ζώων. Ιδίως όταν πρόκειται για στοιχήματα π.χ. με οικονομικό όφελος, η καλή διαβίωση των ζώων μπορεί να θεωρείται δευτερεύουσα. Για παράδειγμα, ο οργανισμός για την καλή μεταχείριση των ζώων PETA επικρίνει τους Ταϊβανέζους ιδιοκτήτες περιστεριών ότι κάνουν αγώνες πουλιών πάνω από μεγάλους ωκεανούς, όπου πολύ λίγα φτάνουν στον προορισμό τους, υποστηρίζοντας ένα ποσοστό θνησιμότητας 98%. Επίσης, η επιλεκτική αναπαραγωγή ευνοεί μόνο τα περιστέρια με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, που αυτό δεν είναι απαραίτητα προς όφελος του ίδιου του ζώου.

Πηγές

• GL Pigeon Fancier
• Μεγάλη Στρατιωτική και Ναυτική Εγκυκλοπαιδεία, τόμος 5, σελ. 302
• Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν "ΗΛΙΟΥ", Τόμος ΙΗ, σελίδες 238-239