Σπύρος Σώκαρης
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
| Σπύρος Σώκαρης | |
|---|---|
| Γέννηση | 1924 |
| Θάνατος | 1982 |
| Ιδιότητα | ζωγράφος |
Πινακοθήκη Πανεπιστημίου Πατρών
Ο Σπύρος Σώκαρης (1924 - 1982) ήταν Έλληνας ζωγράφος.
Τα πρώτα χρόνια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Γεννήθηκε το 1924 στην Πάτρα και ήταν γιος του Κεφαλονίτη Γρηγορίου Σώκαρη και της Λουίζας Μεταξά. Ο πατέρας του ήταν έμπορος σταφίδας και είχε γεννηθεί στη Ρουμανία. Εκεί ίσως να του δόθηκε και το δεύτερο επώνυμό του, το Φόρσης. Η μητέρα του ήταν και αυτή Κεφαλονίτικης καταγωγής.
Το δημοτικό το τελείωσε στις Καλόγριες και το Γυμνάσιο στο Λύκειο "Άγιος Ανδρέας". Το Λύκειο ήταν έργο του Τσίλλερ, ένα αρχοντικό στη γωνία Μαιζώνος και Καλαβρύτων. Δεκατεσσάρων χρονών εκθέτει τα πρώτα έργα του σε ένα ομπρελάδικο.
Στο στρατό υπηρέτησε για τέσσερα χρόνια (1947-1950) ως υπαξιωματικός στις "διαβιβάσεις". Στη συνέχεια εργάστηκε ως υπάλληλος στο Ραδιοφωνικό σταθμό Πατρών.
Ήταν παντρεμένος με την Ολύβια Ιγγλέση-Σώκαρη, επανιδρύτρια του Λυκείου Ελληνίδων Πατρών.[1]
Τα πρώτα του έργα και η σύλληψη του
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η πρώτη του έκθεση έγινε στο κτήριο του Συλλόγου Εισαγωγικού Εμπορίου. Στη συνέχεια ακολουθούν πολλές εκθέσεις. Τον Οκτώβριο του 1966 πηγαίνει στις ΗΠΑ. Εκεί εκθέτει σε δύο ομαδικές εκθέσεις στην Γκαλερί "Internazionale" και οργανώνει και ατομικές εκθέσεις. Στο Μαϊάμι το μουσείο σύγχρονης τέχνης αγοράζει έργα του. Έξι μήνες αργότερα επιστρέφει στην Ελλάδα και ετοιμάζεται να ταξιδέψει στο Παρίσι για να εκθέσει έργα του. Την παραμονή όμως της αναχώρησής του συλλαμβάνεται από τη Χούντα των Συνταγματαρχών με την κατηγορία "Στάσις και απείθεια κατά της αρχής". Για ένα μήνα κρατείται σε αυστηρή απομόνωση και στη συνέχεια μεταφέρεται στις φυλακές Τριπόλεως. Αποφυλακίζεται με την αμνηστία του 1968. Αυτή του η εμπειρία στη φυλακή έγινε αφορμή για να ζωγραφίσει θέματα αντιδικτατορικά. Το Νοέμβριο του 1968 παντρεύεται με την Ολύβια Ιγγλέση.
Το 1976 οι εκδόσεις της Γκαλερί "Ζυγός" εκδίδουν το βιβλίο του Φ. Φραντζισκάκη " Ένας Ζωγράφος μια Πολιτεία, Ο Σπύρος Σώκαρης και η Πάτρα".
Το ύφος και η τεχνοτροπία των έργων του
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Τα πρώτα έργα του είναι Ιμπρεσιονιστικά. Στη συνέχεια αναπτύσσει μια εντελώς προσωπική τεχνοτροπία,αφαιρετική, τόσο στο σχέδιο που περιορίζεται στο περίγραμμα, όσο και στο χρώμα που περιορίζεται στο άσπρο και το μπλε. Μετά τα ιμπρεσιονιστικά έργα του μπορούμε να διακρίνουμε τρεις περιόδους. Την γαλάζια - ροζ περίοδο, την γαλάζια περίοδο και την σκούρα μπλε περίοδο.
Αντί κριτικής παραθέτουμε τα δικά του λόγια για τη ζωγραφική του:
" ...Τοπία και φιγούρες είναι τα θέματα που δίνω στους πίνακές μου. Στο τοπίο ανευρίσκω κάποιο ιδιαίτερο χαρακτήρα - όπως και στο χώρο γενικά - το στοιχείο δηλαδή εκείνο που συνθέτει τον ψυχισμό και τη φυσιογνωμία του κόσμου που μας περιβάλλει και που αποτυπώνει τα χαρακτηριστικά του στο πρόσωπο και στο κορμί, μα και στην ψυχή του ανθρώπου. Αλλά και σε μια στάση ή στην κίνηση μιας φιγούρας βλέπω την καταλυτική δύναμη που ασκεί ο χώρος πάνω στον άνθρωπο. Γι' αυτό δεν αρκούμαι στην οπτική εντύπωση ζωγραφίζοντας ένα τοπίο, αλλά στην απόδοση του ενεργού εκείνου στοιχείου που το συνδέει με τον άνθρωπο."
Ατομικές Εκθέσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]1939 Πάτρα, 1953 Πάτρα, 1955 Πύργος, 1957 Πάτρα, 1961 Αθήνα γκαλερί Ζυγός, 1962 Πάτρα, 1966 Νέα Υόρκη Γκαλερί "Internasionale", 1967 ALBANY στην αίθουσα εκθέσεων του πανεπιστημίου, 1967 ALBANY στην αίθουσα SAVINGS, 1967 LENOX Μασσαχουσέτης, 1967 ALLFINTOWN στην αίθουσα του Κολεγίου, 1967 CONNECTICUT Μουσείο σύγχρονης Τέχνης, 1967 MIAMI, 1975 Πάτρα,1978 αίθουσα ΤΕΧΝΗ Πάτρα.
Διακρίσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Διακρίσεις: Το 1966 στον πανελλήνιο διαγωνισμό του Δήμου Πατρέων παίρνει το Α' Βραβείο. Το 1970 στην παγκόσμια έκθεση της Νέας Υόρκης και στο διαγωνισμό NYIAS για το παγκόσμιο βραβείο Λεονάρδο ντα Βίντσι παίρνει τιμητική διάκριση. Το 1972 στο Παρίσι, σε έκθεση που διοργανώνει η LIGOA DUNKAN της Ν.Υ. με την RAYMOND DUNKAN του Παρισιού παίρνει το πρώτο βραβείο. Μια αίθουσα του Μεγάρου Λόγου και Τέχνης στην Πάτρα έχει το όνομα του. Ο πίνακάς του "ξεσηκωμός" φιλοξενείται στην πινακοθήκη του πανεπιστημίου Πατρών.
Το τέλος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Μέχρι το θάνατό του ζει στο νεοκλασικό σπίτι στη γωνία Κορίνθου και Παπαφλέσσα, στην αυλή του οποίου είχε το εργαστήριό του και τη σχολή ελεύθερης ζωγραφικής.
Απεβίωσε στην Πάτρα το 1982. Δεν είχε δικά του παιδιά και γι' αυτό συμπεριφερόταν σαν πατέρας σε όλους τους μαθητές του και στον ανιψιό του Γιάγκο Ιγγλέση.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ «Ολύβια Σώκαρη-Ιγγλέση». Λύκειο των Ελληνίδων Πατρών. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Μαΐου 2019. Ανακτήθηκε στις 5 Σεπτεμβρίου 2019.