Σπιτσβέργη
Συντεταγμένες: 78°45′N 16°00′E / 78.750°N 16.000°E
Spitsbergen | |
---|---|
Χάρτης της Σπιτσβέργης | |
Γεωγραφία | |
Τοποθεσία | Αρκτικός Ωκεανός |
Αρχιπέλαγος | Σβάλμπαρντ |
Έκταση | 39.044 km² |
Υψόμετρο | 1.717 μ |
Υψηλότερη κορυφή | Νιουτοντόπεν |
Χώρα | |
Πρωτεύουσα | Λόνγκγιαρμπιεν |
Δημογραφικά | |
Πληθυσμός | 2.753 (απογραφής 2009) |
Πυκνότητα | 0,07 /χλμ2 |
Σχετικά πολυμέσα |
Η Σπιτσβέργη ή Σπίτσμπεργκεν ή Σβάλμπαρντ (νορβηγικά: Vest Spitsbergen ή Vestspitsbergen) είναι το μεγαλύτερο και το μόνο με μόνιμο πληθυσμό νησί στο αρχιπέλαγος Σβάλμπαρντ στον Αρκτικό ωκεανό. Βρίσκεται στο δυτικό άκρο του αρχιπελάγους. Έχει έκταση 39.044 τετραγωνικά χιλιόμετρα, που την καθιστά το μεγαλύτερο νησί της Νορβηγίας και 36ο μεγαλύτερο στο κόσμο. Στο νησί βρίσκεται ο μεγαλύτερος οικισμός και διοικητικό κέντρο του αρχιπελάγους, το Λόνγκγιαρμπιεν. Το νησί αποκαλείται επίσης και δυτική Σπιτσβέργη[1].
Το νησί χρησιμοποιήθηκε ως βάση για φαλαινοθηρία τον 17ο και 18ο αιώνα. Στην αρχή του 20ού αιώνα άρχισε η εξόρυξη άνθρακα. Το 1920 με τη συνθήκη Σβάλμπαρτ τα νησιά δόθηκαν στη Νορβηγία και ορίστηκαν σαν αποστρατιωτικοποιημένη και οικονομικά ελεύθερη ζώνη. Πέρα από τα ορυχεία, ένα νορβηγικό και ένα ρώσικο, ρόλο στην οικονομικά του νησιού παίζει ο τουρισμός και η έρευνα. Το Αεροδρόμιο Σβάλμπαρντ, Λόνγκγιαρ, είναι το μόνο αεροδρόμιο στο αρχιπέλαγος και μόνο σημείο εισόδου και εξόδου. Επίσης είναι το βορειότερο αεροδρόμιο με πτήσεις που προορίζονται για το ευρύ κοινό.
Το νησί έχει αρκτικό κλίμα, αν και λόγω του ρεύματος του Κόλπου οι θερμοκρασίες είναι ψηλότερες από ότι σε άλλες περιοχές στο ίδιο γεωγραφικό πλάτος (78 μοίρες). Στο νησί λειτουργούν έξι εθνικά πάρκα. Το νησί είναι ορεινό με πολλούς παγετώνες, βουνά και φιορδ. Η ψηλότερη κορυφή του αρχιπελάγους, το Νιουτοντόπεν (1.717 μ.), βρίσκεται στη Σπιτσβέργη.[1]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 «Σβάλμπαρντ». ΔΟΜΗ. Ανακτήθηκε στις 11 Μαρτίου 2013.