Σπήλαιο Λετσουγκίλα
Το Σπήλαιο Λετσουγκίλα (αγγλ. Lechuguilla Cave) είναι το όγδοο σε μήκος εξερευνημένο σπήλαιο της Γης, με συνολικό μήκος στοών 222,6 χιλιόμετρα[1], και το δεύτερο βαθύτερο στις ηπειρωτικές ΗΠΑ, με βάθος 489 μέτρα.[2] Είναι γνωστό για τα ασυνήθιστα γεωλογικά χαρακτηριστικά του και τους σπάνιους σχηματισμούς του.
Το σπήλαιο βρίσκεται στο Εθνικό Πάρκο Σπηλαίων του Κάρλσμπαντ, στο νότιο-νοτιοανατολικό Νέο Μεξικό, 32 χιλιόμετρα από την πόλη Κάρλσμπαντ. Το σπήλαιο φέρει το όνομα του φαραγγιού στο οποίο βρίσκεται η είσοδός του, που με τη σειρά του πήρε το όνομά του από το είδος φυτού Agave lechuguilla, που φύεται εκεί. Η πρόσβαση στο εσωτερικό του σπηλαίου επιτρέπεται μόνο σε εγκεκριμένες επιστημονικές αποστολές, ομάδες εξερευνήσεων και επισκοπήσεων, καθώς και στο προσωπικό της Υπηρεσίας Εθνικών Πάρκων.
Ιστορία εξερευνήσεων
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Μέχρι το 1986 το Σπήλαιο Λετσουγκίλα ήταν γνωστό ως μία μικρή και ασήμαντη ιστορική θέση στο πίσω μέρος του Πάρκου Σπηλαίων του Κάρλσμπαντ. Μικρές ποσότητες γκουανό από νυχτερίδες συλλέγονταν από την είσοδο και πουλιόνταν με βάση άδεια του έτους 1914. Αυτή η είσοδος περιελάμβανε έναν λάκκο διαμέτρου 27 μέτρων γνωστό ως «Τρύπα της δυστυχίας» (Misery Hole), που οδηγούσε σε έναν αριθμό αδιέξοδων περασμάτων συνολικού μήκους 122 μέτρων.[3]
Το σπήλαιο δεχόταν σπάνια επισκέψεις μετά την παύση της συλλογής γκουανό. Ωστόσο, τη δεκαετία του 1950 ερασιτέχνες εξερευνητές σπηλαίων άκουσαν άνεμο να βουίζει από το γεμάτο με συντρίμματα δάπεδο. Παρά το ότι δεν φαινόταν κάποια δίοδος, συμπέραναν ότι κάτω από τα συντρίμματα βρίσκονταν είσοδοι σπηλαίου. Μια ομάδα από την Εθνική Σπηλαιολογική Εταιρεία (παράρτημα του Κολοράντο) πήρε άδεια από την Υπηρεσία Εθνικών Πάρκων και άρχισε να σκάβει το 1984. Το άνοιγμα μεγάλων διόδων, από όπου άνθρωποι μπορούσαν να εισέλθουν περπατώντας συνέβη[3] στις 26 Μαΐου 1986, και από τότε εξερευνητές έχουν χαρτογραφήσει περισσότερα από 222 χιλιόμετρα στοών[1], κάτι που καθιστά το Σπήλαιο Λετσουγκίλα το όγδοο σε μήκος εξερευνημένο σπήλαιο της Γης και τέταρτο μεγαλύτερο των ΗΠΑ.[1] Επιπλέον ήταν το βαθύτερο γνωστό στις ηπειρωτικές ΗΠΑ[2] μέχρι την εξερεύνηση του Σπηλαίου των Δακρύων της Χελώνας[4] το 2014. Προσελκυόμενοι από την ανέγγιχτη κατάσταση και τη σπάνια ομορφιά του σπηλαίου, σπηλαιοδύτες έρχονται πλέον από όλο τον κόσμο για να εξερευνήσουν και να χαρτογραφήσουν το εσωτερικό του.[3]
Τον Μάιο του 2012 μία ομάδα με επικεφαλής τον Ντέρεκ Μπρίστολ από το Κολοράντο αναρριχήθηκε 120 μέτρα και εισήλθε σε έναν θόλο, όπου ανεκάλυψε αρκετά νέα, ανεξερεύνητα περάσματα και μεγάλες αίθουσες. Αυτός ο νέος τομέας αποκλήθηκε «Οζ» και σε πολλούς σχηματισμούς του δόθηκαν ονόματα αντικειμένων από την κλασική ταινία Ο Μάγος του Οζ. Οι ανακαλύψεις περιελάμβαναν μία μεγάλη αίθουσα μήκους 180 μέτρων, πλάτους έως 46 μέτρων και ύψους οροφής έως 46 μέτρων, που πήρε το όνομα «Munchkinland». Το βάραθρο «Σίφουνας του Κάνσας» («Kansas Twister»), με βάθος 160 μέτρα, είναι το βαθύτερο που έχει ανακαλυφθεί σε όλο το Εθνικό Πάρκο Σπηλαίων του Κάρλσμπαντ. Η ομάδα χρειάσθηκε οκτώ ημέρες για να χαρτογραφήσει τον Οζ.[5]
Γεωλογία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Εκτός από το τεράστιο μέγεθός του, το Σπήλαιο Λετσουγκίλα διαθέτει ποικιλία από σπάνια σπηλαιοθέματα, όπως λεμονί αποθέσεις θείου, «πολυελαίους» από γύψο διαστάσεων άνω των 6 μέτρων, βελόνες σόδας μήκους 4,5 μέτρων, σάκκους υδρομαγνησίτη, μαργαριτάρια των σπηλαίων, ελικτίτες και σταλακτίτες σκουριάς. Το Λετσουγκίλα ξεπερνά τα γειτονικά Σπήλαια του Κάρλσμπαντ σε μέγεθος, βάθος και ποικιλία σχηματισμών, αν και δεν έχει ανακαλυφθεί έως τώρα αίθουσά του που να είναι μεγαλύτερη από τη «Μεγάλη Αίθουσα» των Σπηλαίων του Κάρλσμπαντ.[3]
Μόνο αυτό το σπήλαιο στην περιοχή που καλύπτουν τα όρη Γκουανταλούπε εκτείνεται αρκετά βαθιά ώστε οι επιστήμονες να μπορούν να μελετήσουν πέντε ξεχωριστά γεωλογικά στρώματα από το εσωτερικό τους. Η αφθονία του γύψου και του θείου στηρίζει την εκδοχή της σπηλαιογενέσεως με διάλυση θειικού οξέος. Πιστεύεται ότι το αραιό θειικό οξύ προήλθε από υδρόθειο που μετανάστευσε από γειτονικά αποθέματα πετρελαίου. Για τον λόγο αυτόν, πιστεύεται ότι αυτό το σπήλαιο σχηματίσθηκε από τα κάτω προς τα πάνω, σε αντίθεση με τη συνηθέστερο μηχανισμό διαλύσεως από τα πάνω προς τα κάτω με ανθρακικό οξύ.[3]
Τα περάσματα στο Σπήλαιο μπορεί να εκτείνονται έξω από τα όρια του Εθνικού Πάρκου. Μια απειλή για το σπήλαιο είναι συνακόλουθα οι γεωτρήσεις για πετρέλαιο και φυσικό αέριο στις παραείμενες δημόσιες εκτάσεις. Η διαρροή αερίου μέσα στο σπήλαιο θα μπορούσε να σκοτώσει τους ζωντανούς οργανισμούς του ή να προκαλέσει εκρήξεις.[3]
Μικροβιολογία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Πιστεύεται ότι μέσα στο σπήλαιο ζουν σπάνια χημειολιθοαυτότροφα βακτήρια, που αντλούν ενέργεια από ορυκτά του θείου, του σιδήρου και του μαγγανίου και ίσως να παίζουν ρόλο στην αύξηση του μεγέθους του σπηλαίου και στη διαμόρφωση των σχημάτων σπάνιων σπηλαιοθεμάτων.
Δείτε επίσης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 Bob Gulden (Ιουνίου 20, 2013). «Worlds longest caves». Geo2 Committee on Long and Deep Caves. National Speleological Society. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Ιουνίου 2019. Ανακτήθηκε στις Ιουνίου 23, 2013.
- ↑ 2,0 2,1 Bob Gulden (Ιουνίου 20, 2013). «USA deepest caves». Geo2 Committee on Long and Deep Caves. NSS. Ανακτήθηκε στις Ιουνίου 23, 2013.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 «Carlsbad Caverns National Park: Lechuguilla Cave». National Park Service. Ανακτήθηκε στις 22 Ιανουαρίου 2009.
- ↑ http://www.caverbob.com/usadeep.htm
- ↑ «Deepest pit found in Lechuguilla Cave». Current-Argus. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Νοεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 18 Ιουνίου 2012.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Lechuguilla Cave στο Wikimedia Commons
