Σαρουχέν

Τελλ ελ-Φάρʿαχ (Νότια)

Η Σαρουχέν (εβραϊκά: שָׁרוּחֶן) ήταν αρχαία πόλη στην έρημο Νεγκέβ ή ενδεχομένως στην Γάζα. Μετά την εκδίωξη των Υκσώς από την Αίγυπτο το δεύτερο μισό του 16ου αιώνα π.Χ., κατέφυγαν στην Σαρουχέν και την οχύρωσαν. Οι στρατιές του Φαραώ Αμώσιδος Α΄ κατέλαβαν και κατέστρεψαν την πόλη μετά από τριετή πολιορκία.

Ιστορία

Η καταστροφή της Σαρουχέν ήταν μονάχα το πρώτο στάδιο μιας νέας πολιτικής προληπτικού πολέμου που άσκησαν οι Αιγύπτιοι. Επειδή οι Αιγύπτιοι της 17ης Δυναστείας ένιωθαν βαθιά ταπεινωμένοι από την κυριαρχία της 15ης και 16ης δυναστείας των Υξώς (περίπου 1650 π.Χ. – περίπου 1540 π.Χ.), η δυναστεία των Θηβαίων ξεκίνησε έναν φιλόδοξο πόλεμο, με επικεφαλής τον Σεκενένρε Τάο, εναντίον του ξένου βασιλέως, Απόφιδος, για να διεκδικήσει τα χαμένα εδάφη. Αν και η δική του εκστρατεία για να εκδιώξει τους Υκσώς από την Αίγυπτο απέτυχε και ο ίδιος σκοτώθηκε στη μάχη, ο υιός του, ο Κάμωθις, εξαπέλυσε επίθεση στην πρωτεύουσα των Υκσώς, την Αβάριδα.

Ήταν ο πολύ μικρότερος αδερφός του, ο Άμωσις Α΄, ωστόσο, που κατάφερε τελικά να καταλάβει την Αβάριδα, να την ισοπεδώσει και να εκδιώξει εντελώς τους Υκσώς ηγεμόνες από την Αίγυπτο.

Η βαθιά προσβολή της ξένης κυριαρχίας στην τιμή και την ακεραιότητα της Αιγύπτου θα μπορούσε να διορθωθεί και η επανάληψή της να αποφευχθεί, μόνο με την επέκταση της ηγεμονίας της Αιγύπτου επί των Ασιατών στον βορρά και την ανατολή της Αιγύπτου. Ο Άμωσις Α΄ συμμετείχε σε τριετή εκδικητική πολιορκία της Σαρουχέν, ξεκινώντας έτσι μια επιθετική πολιτική προληπτικού πολέμου. Η πόλη έπεσε αμέσως μετά την πολιορκία, τερματίζοντας την εξουσία των Υκσώς. Τις νίκες του διατήρησε ο υιός του, ο Αμένοφις Α', και έπειτα συνεχίστηκαν από τον διάδοχο του Αμενόφεως, τον Τούθμωσι Α', ο οποίος επέκτεινε την αιγυπτιακή επιρροή μέχρι το βασίλειο των Μιτάννι στα βόρεια και την Μεσοποταμία στα ανατολικά, ωθώντας τα σύνορα της αιγυπτιακής αυτοκρατορίας πιο μακριά από ποτέ.

Η Σαρουχέν αναφέρεται στην Βίβλο στον Ιησού του Ναυή 19:6 στην περιγραφή της κατανομής της Φυλής του Συμεών.