Μετάβαση στο περιεχόμενο

Σαλανόια του Ντάρελ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Σαλανόια του Ντάρελ

Κατάσταση διατήρησης
Ανεπαρκώς γνωστό
Συστηματική ταξινόμηση
Βασίλειο: Ζώα (Animalia)
Συνομοταξία: Χορδωτά (Chordata
Ομοταξία: Θηλαστικά (Mammalia)
Τάξη: Σαρκοφάγα (Carnivora)
Οικογένεια: Ευπλερίδες (Eupleridae)
Γένος: Σαλανόια (Salanoia)
Είδος: S. durrelli
Διώνυμο
Salanoia durrelli (Σαλανόια του Ντάρελ)
Durbin et al., 2010

Κατανομή της Σαλανόια του Ντάρελ[1]

Το είδος Σαλανόια του Ντάρελ - Salanoia durrelli (γνωστό στην αγγλική βιβλιογραφία και ως Durrell's vontsira[2]) είναι θηλαστικό της Μαδαγασκάρης στην οικογένεια των Ευπλερίδων της τάξης των σαρκοφάγων. Ανήκει στο γένος Σαλανόια (Salanoia) μαζί με το είδος Σαλανόια η ομοιόχρους (Salanoia concolor) (μαγκούστα με καφέ ουρά). Τα δύο είδη γενετικώς μοιάζουν, αλλά διαφέρουν στη μορφολογία, και για αυτό αναγνωρίστηκαν ως ξεχωριστά είδη. Το S. durrelli αναγνωρίστηκε ως νέο είδος το 2010, μετά την παρατήρηση ενός ατόμου του είδους το 2004, οπότε και έγινε γνωστό στην επιστήμη. Βρίσκεται μόνο στην περιοχή της Λίμνης Αλαότρα

Η Σαλανόια του Ντάρελ χαρακτηρίζεται από τα πλατιά πόδια με εξέχοντα μαξιλαράκια, έχει κοκκινωπό ωχροκίτρινο τρίχωμα στο κάτω μέρος του και πλατιά στιβαρά δόντια, ανάμεσα στα άλλες διαφορές που έχει με τη Σαλανόια η ομοιόχρους. Σε δύο δείγματα που μετρήθηκαν, η μάζα σώματός τους ήταν 600 g και 675 g. Κατοικεί σε έλη και ενδέχεται να τρέφεται με καρκινοειδή και μαλάκια. Η Λίμνη Αλαότρα είναι απειλούμενος οικότοπος, και το S. durrelli ενδέχεται να κινδυνεύει από την καταστροφή του οικότοπού του και τον ανταγωνισμό με εισηγμένα είδη.

Ένα άτομο του είδους Salanoia durrelli παρατηρήθηκε το 2004 από αποστολή παρατήρησης λαμούριων μπαμπού (Hapalemur) στην περιοχή της Λίμνης Αλαότρα, τους μεγαλύτερους υγρότοπους της Μαδαγασκάρης, από την Durrell Wildlife Conservation Trust (DWCT). Το ζώο αιχμαλωτίστηκε, φωτογραφήθηκε και μετά ελευθερώθηκε. Η εξέταση όμως των φωτογραφιών έδειξε ότι δεν μπορούσε να ταυτιστεί με κανένα γνωστό είδος Μαλαγασικού σαρκοφάγου (οικογένεια Ευπλερίδων). Έτσι αιχμαλωτίστηκαν δύο άτομα το 2005 από την DWCT, και το ένα θανατώθηκε ώστε να γίνουν περαιτέρω μορφολογικές συγκρίσεις.[3] Το 2010 περιγράφηκε επίσημα ως Salanoia durrelli, σε μία δημοσίευση της Joanna Durbin και μίας ομάδας επιστημόνων από την Climate, Community & Biodiversity Alliance, την Nature Heritage, το Μουσείο Φυσικής Ιστορία του Λονδίνου, την Conservation International, και την DWCT.[4] Το όνομα είδους, durrelli, δόθηκε προς τιμήν του Τζέραλντ Ντάρελ (Gerald Durrell), σημαντικό υπέρμαχο του κινήματος διατήρησης και ιδρυτή του DWCT.[5] Οι ντόπιοι χωρικοί είχαν ήδη αναφέρει την παρουσία ενός μικρού σαρκοφάγου στην Αλαότρα και είχε γίνει η εκτίμηση ότι επρόκειτο για στενό συγγενή του Salanoia concolor.[6]

Το Salanoia durrelli τοποθετήθηκε στο γένος Salanoia, το οποίο προηγουμένως περιλάμβανε μόνο το Salanoia concolor της ανατολικής Μαδαγασκάρης. Το S. durrelli εμφανίζει ουσιώδεις μορφολογικές διαφορές από το S. concolor, το μιτοχονδριακό DNA των δύο ειδών έχει πολλές ομοιότητες.[7] Αυτοί που το ανακάλυψαν επέλεξαν να αναγνωρίσουν τον πληθυσμό λίμνης Αλαότρα ως ξεχωριστό είδος εξαιτίας της σημαντικής μορφολογικής διαφοροποίησής του. Οι διαφοροποίηση αυτή ενδέχεται να είναι αποτέλεσμα προσαρμογών του είδους για διαβίωση στους υγροτόπους της Αλαότρα, όπως το τοπικό είδος λεμούριου μπαμπού, Hapalemur alaotrensis, το οποίο επίσης αναγνωρίζεται ως ξεχωριστό είδος παρά το ότι είναι γενετικώς κοντά στο πιο διαδεδομένο Hapalemur griseus.[8]

Το Salanoia durrelli μοιάζει περισσότερο με το Salanoia concolor,[3] η οποία είναι μικρό, λεπτοκαμωμένο σαρκοφάγο που μοιάζει με μαγκούστα.[9] Έχει γενικώς κοκκινωπό καφέ χρώμα, πιο ανοιχτό από ότι το Salanoia concolor,[10] ενώ το κεφάλι και ο αυχένας έχουν πιτσιλιές.[5] Το κάτω μέρος του σώματός του έχει κοκκινωπό ωχροκίτρινο χρώμα, και όχι καφετί όπως το Salanoia concolor.[10] Το μεγαλύτερο μέρος της ουράς έχει παρόμοιο χρώμα με το σώμα, όμως η άκρη της ουράς είναι κιτρινωπή καφέ. Η μέσα πλευρά του εξωτερικού αυτιού, το οποίο έχει πυκνή γούνα, είναι κοκκινωπό ωχροκίτρινο. Τα πόδια είναι πλατιά και γυμνά, με το δέρμα να έχει ωχροκίτρινο χρώμα στα πρόσθια πόδια και σκούρο καφέ στα οπίσθια, ενώ έχουν εξέχοντα μαξιλαράκια. Κάθε ένα από τα πέντε δάκτυλα στα πόδια έχει ένα μακρύ σκούρο καφέ νύχι. Υπάρχουν σειρές δύσκαμπτων τριχών κατά μήκος των έξω παρυφών των ποδιών.[5] Αντιθέτως, το Salanoia concolor έχει στενότερα πόδια με ελάχιστα αναπτυγμένα μαξιλαράκια.[10] Το S. durrelli έχει μακριά και μαλακή γούνα.[5]

Το είδος Σαλανόια η ομοιόχρους (Salanoia concolor), ο στενότερος συγγενής του S. durrelli (η ουρά στην εικόνα είναι ημιτελής)[11]

Ο ολότυπος, ένα θηλυκό δείγμα, είχε μήκος σώματος μαζί με το κεφάλι 310 mm, μήκος ουράς 210 mm, μήκος πίσω ποδιών 66.8 mm, μήκος αυτιών 17.5 mm και μάζα σώματος 675 g. Ένα άλλο δείγμα, ένα αρσενικό που αιχμαλωτίστηκε και ελευθερώθηκε, είχε μήκος σώματος μαζί με το κεφάλι 330 mm, μήκος ουράς περίπου 175 mm και μάζα σώματος 600 g.[5] Με βάση αυτά τα περιορισμένα δεδομένα, το S. durrelli ενδέχεται να είναι μικρότερο από το Salanoia concolor.[10]

Το κρανίο γενικώς μοιάζει με αυτό της μαγκούστας με καφέ ουρά, αλλά το πρόσθιο τμήμα είναι πλατύ και βαθύ, τα ρινικά οστά είναι πλατιά και κοντά και η περιοχή της υπερώας είναι πλατιά. Η κάτω γνάθος είναι στιβαρή και έχει μια ψηλή, απότομη κορωνοειδή απόφυση.[10] Στατιστικές αναλύσει μετρήσεων κρανίων διαχωρίζουν ισχυρά το S. durrelli από το Salanoia concolor.[12]

Το Salanoia durrelli έχει πιο στιβαρή οδοντοστοιχία από το Salanoia concolor και τα δόντια έχουν μεγαλύτερη επιφάνεια.[10] Ο πρώτος και ο δεύτερος άνω κοπτήρες είναι μικρότεροι από τον τρίτο ο οποίος χωρίζεται από έντονο διάστημα με τον κυνόδοντα.[13] Ο κυνόδοντας είναι πιο στιβαρός από αυτόν της μαγκούστας με καφέ ουρά. Ο πρώτος άνω προγόμφιος είναι μικρός, όμως ο δεύτερος και ο τρίτος είναι μεγαλύτεροι· αυτά τα δόντια είναι κοντύτερα και πλατύτερα από της μαγκούστας με καφέ ουρά.[14] Ο τέταρτος προγόμφιος όπως και ο πρώτος γομφίος είναι μεγάλοι.[13] Ο δεύτερος άνω γομφίος είναι λιγότερο από το ένα τρίτο σε μέγεθος του πρώτου και είναι πολύ πιο μειωμένος από ότι της μαγκούστας με καφέ ουρά, της οποία φτάνει στα δύο τρίτα του πρώτου γομφίου.[14] Ο πρώτος κάτω κοπτήρας είναι μικρότερος από τους άλλους δύο. Ο κάτω κυνόδοντας, οι κάτω προγόμφιοι και ο κάτω πρώτος γομφίος είναι καλά αναπτυγμένοι. Ο δεύτερος γομφίος είναι πλατύς,[13] αλλά μικρότερος από ότι της μαγκούστας με καφέ ουρά.[14]

Κατανομή, οικότοπος και συμπεριφορά

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Salanoia durrelli έχει καταγραφεί στο Andreba, μία ελώδη περιοχή σε υψόμετρο 750 m από τη στάθμη της θάλασσας στην ανατολική ακτή της Λίμνης Αλαότρα.[5] Η πιο κοντινή εμφάνιση της μαγκούστας με την καφέ ουρά είναι περίπου 55 km από την Αλαότρα. Το πρώτο άτομο που παρατηρήθηκε κολυμπούσε, ενδεχομένως διέφυγε λόγω της ανθρώπινης δραστηριότητας στην ακτή. Δύο άλλα αιχμαλωτίστηκαν ευρισκόμενα σε επιπλέουσα βλάστηση. Έτσι το S. durrelli εμφανίζεται σε ελώδη οικότοπο, αρκετά διαφορετικό από το Salanoia concolor που βρίσκεται σε δάση. Το S. durrelli έχει πιο στιβαρά δόντια από το κατά κύριο λόγο εντομοφάγο Salanoia concolor, και μπορεί να τρέφεται με θηράματα που έχουν σκληρά μέρη, όπως καρκινοειδή και μαλάκια, εκτός από μικρά σπονδυλωτά. Το S. durrelli έχει πολλά κοινά με την μεγαλύτερη του, μαγκούστα των ελών (Atilax paludinosa), της ηπειρωτικής Αφρικής, ένα σαρκοφάγο των υγροτόπων, το οποίο επίσης χρησιμοποιεί κομμάτια βλάστησης για να κοιμηθεί ή να φάει.[15]

Κατάσταση διατήρησης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο μοναδικός οικότοπος της Λίμνης Αλαότρα απειλείται από την μόλυνση, την καταστροφή των ελών για την κατασκευή ορυζώνων, την υπεραλίευση και τα εισηγμένα είδη όπως εξωτικά ψάρια, φυτά, τον μαύρο αρουραίο (Rattus rattus) και την μικρή ινδική μοσχογαλή (Viverricula indica), ένα άλλο μικρό σαρκοφάγο.[16] Ένα πτηνό που περιορίζονταν στην περιοχή, η βουτηχτάρα της Αλαότρα (Tachybaptus rufolavatus), ανακηρύχθηκε πρόσφατα εξαφανισμένο[17] και ο πληθυσμός των λεμούριων μπαμπού μειώθηκε κατά 30% μεταξύ 1994-1999.[18] Ως είδος με περιορισμένη κατανομή, το S. durrelli είναι πιθανό να απειλείται από υποβάθμιση του οικοτόπου του και πιθανώς από τον ανταγωνισμό με την μικρή ινδική μοσχογαλή και τον μαύρο αρουραίο, αλλά η κατάσταση διατήρησης του δεν έχει αποτιμηθεί ακόμη επίσημα. Το DWCT εργάζεται για την διατήρηση της Λίμνης Αλαότρα και η περιοχή έχει ανακηρυχθεί προστατευόμενη.[16]

  1. Durbin et al., 2010, σχήμα 1
  2. Gill, 2010
  3. 3,0 3,1 Durbin et al., 2010, σ. 342
  4. Durbin et al., 2010, σ. 341
  5. 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 5,5 Durbin et al., 2010, σ. 346
  6. Garbutt, 1999, σ. 140
  7. Durbin et al., 2010, σσ. 345–346
  8. Durbin et al., 2010, σσ. 351–352
  9. Garbutt, 2007, σ. 219
  10. 10,0 10,1 10,2 10,3 10,4 10,5 Durbin et al., 2010, σ. 348
  11. Geoffroy Saint-Hilaire, 1839; cf. Garbutt, 2007, σσ. 219–220
  12. Durbin et al., 2010, σ. 344
  13. 13,0 13,1 13,2 Durbin et al., 2010, σ. 347
  14. 14,0 14,1 14,2 Durbin et al., 2010, σ. 349
  15. Durbin et al., 2010, σ. 350
  16. 16,0 16,1 Durbin et al., 2010, σ. 352
  17. BirdLife International, 2010
  18. Mutschler et al., 2001

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Commons Σαλανόια του Ντάρελ, σχετικές πληροφορίες στα Βικιείδη.