Ρούμικο Τακαχάσι

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ρούμικο Τακαχάσι
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		高橋留美子 (Ιαπωνικά)
Γέννηση10  Οκτωβρίου 1957[1][2][3]
Νιιγκάτα
Χώρα πολιτογράφησηςΙαπωνία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσαΙαπωνικά
Ομιλούμενες γλώσσεςΙαπωνικά[4]
ΣπουδέςJapan Women's University
d:Q11502865
Niigata Junior High School attached to Niigata University
Niigata Prefectural Niigata Central High School
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταδημιουργός μάνγκα
ανιματέρ
σεναριογράφος
character designer
Αξιοσημείωτο έργοUrusei Yatsura
Maison Ikkoku
Ranma ½
Inuyasha
Rin-ne[5]
MAO
Mermaid Saga
One-Pound Gospel
Περίοδος ακμής1978
Αξιώματα και βραβεύσεις
Βραβεύσειςβραβείο μάνγκα Σογκαλουκάν (1981)
βραβείο μάνγκα Σογκαλουκάν (2002)
Seiun Award for Best Comic (1987)
Seiun Award for Best Comic (1989)
Medal with Purple Ribbon (2020)[6]
Will Eisner Hall of Fame (2018)[7]
βραβείο του μελανοδοχείου (1994)[8]
Ιππότης του Τάγματος των Τεχνών και των Γραμμάτων (Απριλίου 2023)[9][10][11]
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Η Ρούμικο Τακαχάσι (ιαπωνικά: 高橋 留美子) (γενν. 10 Οκτωβρίου 1957) είναι Γιαπωνέζα καλλιτέχνιδα μάνγκα.

Η Τακαχάσι γεννήθηκε στη Niigata της Ιαπωνίας. [12] Έδειξε ελάχιστο ενδιαφέρον για τα manga κατά τη διάρκεια της παιδικής της ηλικίας. Το ενδιαφέρον της για τα manga δεν ξεκίνησε παρά αργότερα.[13] Σε μια συνέντευξη το 2000, η Τακαχάσι είπε ότι πάντα ήθελε να γίνει επαγγελματίας συγγραφέας κόμικς από τότε που ήταν παιδί.[14]

Πρώτα βήματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Όσο σπούδαζε,η Τακαχάσι γράφτηκε στη σχολή manga Gekiga Sonjuku.Ιδρύθηκε από τον Kazuo Koike, συγγραφέα των Crying Freeman και Lone Wolf and Cub . Υπό την καθοδήγησή του η Τακαχάσι άρχισε να δημοσιεύει τις πρώτες της δημιουργίες ως dōjinshi το 1975, όπως το Bye-Bye Road και το Star of Futile Dust. Ο Koike συχνά παρότρυνε τους μαθητές του να δημιουργήσουν καλά μελετημένους, ενδιαφέροντες χαρακτήρες και αυτή η επιρροή θα επηρέαζε πολύ τα έργα της Ρούμικο Τακαχάσι σε όλη τη διάρκεια της καριέρας της.[13] Εργάστηκε για ένα σύντομο χρονικό διάστημα ως η βοηθός του καλλιτέχνη των manga τρόμου Kazuo Umezu, όσο εκείνος εργαζόταν στην κωμική σειρά του Makoto-chan.[15][16]

Η επαγγελματική της σταδιοδρομία ξεκίνησε το 1978. Η πρώτη της δημοσιευμένη δουλειά ήταν το one-shot Katte na Yatsura ( The Selfish Aliens ), το οποίο της απέσπασε τιμητική διάκριση στον διαγωνισμό νέων κόμικς Shogakukan εκείνης της χρονιάς.[12] Την ίδια χρονιά, ξεκίνησε την πρώτη της ιστορία στο Weekly Shōnen Sunday .

Δημιούργησε το Urusei Yatsura, μια κωμική ιστορία επιστημονικής φαντασίας. Τα κεφάλαια δημοσιεύθηκαν σποραδικά το 1980 γιατί είχε πρόβλημα με την προθεσμία.[17] Το μάνγκα ολοκληρώθηκε σε 34 τόμους.Την ίδια χρονιά, δημοσίευσε το Time Warp Trouble, Shake Your Buddha και The Golden Gods of Poverty στο περιοδικό Weekly Shōnen Sunday. Το Urusei Yatsura έχει πάρει διάφορες τηλεοπτικές προσαρμογές άνιμε.Το 2022 κυκλοφόρησε μια σειρά reboot για το Urusei Yatsura.

Κατά τη διάρκεια της δημιουγείας του Urusei Yatsura, μοιραζόταν ένα μικρό διαμέρισμα με δύο βοηθούς και συχνά κοιμόταν σε μια ντουλάπα λόγω έλλειψης χώρου. Το συγκεκριμένο διαμέρεισμα έγινε το σπίτι των πιο σημαντικών της έργων για τα επόνα είκοσι χρόνια.

Κατά τη διάρκεια του 1980 η Τακαχάσι ξεκίνησε το Maison Ikoku το οποίο απευθυνόταν σε μεγαλύτερο κοινό.Η Τακαχάσι χρησιμοποίησε τη δική της εμπειρία που ζούσε σε ένα συγκρότημα διαμερισμάτων ώστε να δημιουργήσει τη σειρά. Το Maison Ikkoku ολοκληρώθηκε σε 15 τόμους και δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Big Comic Spirits.Αργότερα δημιούργησε μικρές σύντομες ιστορίες μάνγκα όπως Laughing Target, Maris the Chojo και Fire Tripper. Οι ιστορίες προσαρμόστηκαν σε πρωτότυπα κινούμενα σχέδια βίντεο (OVAs).

Καριέρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1984 η Τακαχάσι ξεκίνησε τη σειρά Mermaid Saga η οποία δημοσιεύτηκε στο Weekly Shonen Sunday.Διήρκησε για 10 χρόνια μέχρι το 1994.Η σειρά κυκλοφόρησε με δύο τόμους.Η τηλεοπτική μεταφορά σταμάτησε να προβάλλεται γιατί θεωρήθηκε αρκετά βίαη.

Η Τακαχάσι αργότερα δημιούργησε ένα σύντομο μάνγκα με τίτλο One-Pound Gospel. Η σειρά ολοκληρώθηκε το 2007.Το 1987 η Τακαχάσι ξεκίνησε την τρίτης μεγάλη δουλειά,το Ranma ½. Εμπνεύστηκε από την τάση στα τέλη της δεκαετίας του 1980 και στις αρχές της δεκαετίας του 1990 από manga πολεμικών τεχνών shōnen, το Ranma ½ παρουσιάζει μια ανατροπή που διαφοροποιεί το φύλο . Το μάνγκα ολοκληρώθηκε σε 38 τόμους κι απέκτησε μια τηλεοπτική μεταφορά.

Αργότερα η Τακαχάσι δημιούργησε το τέταρτο σημαντικό έργο της, Inuyasha . Το Inuyasha έχει έναν πιο σκοτεινό τόνο που μοιάζει περισσότερο με το Mermaid Saga. Το μάνγκα είχε παρουσιαστεί σε σειρά στο Weekly Shōnen Sunday από το 1996 έως το 2008.

Στις 5 Μαρτίου του 2009, η Τακαχάσι κυκλοφόρησε το Unmei No Tori με ένα πλάνο. Στις 16 Μαρτίου του 2009, συνεργάστηκε με τον Mitsuru Adachi, δημιουργό του Touch and Cross Game, για να κυκλοφορήσει ένα πλάνο με τίτλο My Sweet Sunday.

Η επόμενη σειρά manga της, Kyōkai no Rinne ξεκίνησε στις 22 Απριλίου 2009. Το ολοκλήρωσε στις 13 Δεκεμβρίου του 2017, με συνολικά 398 κεφάλαια.Συγκεντρώθηκε σε 40 τόμους.

Από το 2019 μέχρι και σήμερα η Τακαχάσι δημιουργεί μια νέα σειρά manga με τίτλο Mao.Το μάνγκα εκδίδεται στο Weekly Shōnen Sunday και κυκλοφόρησε στις 8 Μαΐου του 2019.[18]

Επιρροές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Διάφοροι καλλιτέχνες έχουν επηρεαστεί από την δουλειά της Ρούμικο Τακαχάσι.Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι η σειρά Scott Pilgrim, του Μπράιαν Λι Ο' Μάλευ,η ερωτική σειρά Small Favors της Κολίν Κούβερ,το μάνγκα Walkin' Butterfly της Τσιχίρο Ταμάκι.Άλλοι καλλιτέχνες που επηρεάστηκαν από την δουλειά της Τακαχάσι είναι η Κουίνι Τσαν & Γουίσουτ Πόνιμιτ. Η σκωτσέζικη μπάντα Urusei Yatsura πήρε το όνομα της από τη πρώτη δουλειά της Τακαχάσι,το Urusei Yatsura.Ο Ματ Μπόζον,ο δημιουργός της σειράς των βιντεοπαιχνιδιών Shantae ανέφερε πως το Ranma ½ ήταν μεγάλη επιρροή για τη δουλειά του.

Η Ανθολογία της Ρούμικο Τακαχάσι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το στούντιο TMS Entertainment δημιούργησε μία μικρή σειρά με τον τίτλο Rumiko Takahashi Anthology ή αλλιώς Rumic World.Η σειρά βασίζεται σε διηγήματα από το 1987-2000 της Ρούμικο Τακαχάσι.Η σειρά κυκλοφόρησε το 2003 κι αποτελείται από 13 επεισόδια.

Διακρίσεις και Βραβεύσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 2016 η Τακαχάσι κατατάχθηκε ως μία από τις δώδεκα γυναίκες σκιτσογράφους που αξίζουν αναγνώριση των επιτευγμάτων της ζωής τους από τη ComicsAlliance.Το 2017 η Τακαχάσι μπήκε στο Science Fiction and Fantasy Hall of Fame.Τον Ιούλιο του 2018 η Τακαχάσι μπήκε στο Eisner Hall of Fame.

Τον Ιανουάριο του 2019, η Τακαχάσι κέρδισε το Μεγάλο Βραβείο της πόλης του Ανγκουλέμ.Έγινε η δεύτερη γυναίκα και δεύτερος καλλιτέχνης manga που κέρδισε το βραβείο στο Διεθνές Φεστιβάλ Κόμικς του Ανγκουλέμ.[19][20]

Το 2020 η Τακαχάσι βραβεύτηκε από την Ιαπωνία με το μετάλλιο της μωβ κορδέλας.

Τον Οκτώβριο του 2021, η Τακαχάσι μπήκε στο Harvey Hall of Fame Awards.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 (Αγγλικά) Internet Movie Database. nm0847186. Ανακτήθηκε στις 13  Οκτωβρίου 2015.
  2. ↑ 2,0 2,1 (Γαλλικά) BD Gest'. 5851. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. ↑ 3,0 3,1 (Αγγλικά) Internet Speculative Fiction Database. 255884.
  4. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb12991183w. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  5. ↑ «Hayao Miyazaki, Rumiko Takahashi Nominated for Eisner Hall of Fame». (Αγγλικά) Anime News Network. 12  Φεβρουαρίου 2014.
  6. ↑ «「うる星やつら」漫画家・高橋留美子さんに紫綬褒章　「しみじみと喜び」». 2  Νοεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 3  Νοεμβρίου 2020.
  7. ↑ www.comic-con.org/awards/eisner-award-recipients-2010-present. Ανακτήθηκε στις 3  Σεπτεμβρίου 2021.
  8. ↑ www.comic-con.org/awards/inkpot. Ανακτήθηκε στις 17  Σεπτεμβρίου 2021.
  9. ↑ www.yomiuri.co.jp/culture/20230406-OYT1T50189/. Ανακτήθηκε στις 6  Απριλίου 2023.
  10. ↑ 1643990071593549825.
  11. ↑ 1643914087548715010.
  12. ↑ 12,0 12,1 Takahashi, Rumiko. Ranma ½ Vol. 1 (May 1993). Viz Communications: San Francisco, CA. (ISBN 0-929279-93-X). "Rumiko Takahashi". p. 302.
  13. ↑ 13,0 13,1 «Profile: Rumiko Takahashi -The Princess of Manga». Furinkan.com. Ανακτήθηκε στις 28 Ιανουαρίου 2008. 
  14. ↑ "Rumiko Takahashi Interview." Viz Media, 2 March 2000. Interview #2. Retrieved on 2009-10-02 from https://archive.today/2000.03.02-153014/http://www.viz.com/products/series/takahashi/interview_02.html.
  15. ↑ Chazan, Helen· December 15, 2020. «Mermaid Saga: Collector's Edition Vol. 1». The Comics Journal (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 27 Φεβρουαρίου 2023. 
  16. ↑ Flowers. February 2013 issue (December 28, 2012), p. 330–334 (English translation).
  17. ↑ Acres, Harley· Acres, Acres. «Biography». Furinkan.com. Ανακτήθηκε στις 6 Φεβρουαρίου 2010. 
  18. ↑ Sherman, Jennifer (16 Απριλίου 2019). «Rumiko Takahashi Launches MAO Manga Series in May». Anime News Network. Ανακτήθηκε στις 27 Απριλίου 2019. 
  19. ↑ «Rumiko Takahashi Wins Big at Angoulême with Grand Prix 2019 Prize». Crunchyroll. 23 Ιανουαρίου 2019. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Ιανουαρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 23 Ιανουαρίου 2019. 
  20. ↑ «Manga queen wins top French comics prize». The Straits Times. 26 January 2019. https://www.straitstimes.com/lifestyle/manga-queen-wins-top-french-comics-prize?. Ανακτήθηκε στις 4 March 2019. 
Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ρούμικο_Τακαχάσι&oldid=10150220"