Πλημμύρα του Άρνου του 1966
| Πλημμύρα του Άρνου το 1966 | |
|---|---|
 Ο Τίμιος Σταυρός του Τσιμαμπούε μετά τις πλημμύρες | |
| Ημερομηνία | 4-6 Νοεμβρίου 1966 |
| Τοποθεσία |  Ιταλία, Τοσκάνη |
| Αίτια | Πλημμύρα του ποταμού Άρνου |
| Θάνατοι | 35 |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Η πλημμύρα του Άρνου το 1966 στη Φλωρεντία προκάλεσε τον θάνατο 35 ατόμων και κατέστρεψε εκατομμύρια αριστουργήματα της τέχνης και σπάνια βιβλία.
Ιστορικό
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στις 4 και 5 Νοεμβρίου 1966, η Ιταλία καταποντίστηκε από τις Άλπεις μέχρι τη Σικελία, καθώς καταρρακτώδεις βροχές έπεφταν χωρίς διάλειμμα επί 40 ώρες. Τα αποτελέσματα ήταν τραγικά. Συνολικά 35 άτομα βρήκαν τον θάνατο και εκατοντάδες άλλα τραυματίστηκαν από τους ποταμούς νερού και λάσπης που έπνιξαν τις πεδιάδες και απομόνωσαν επί ημέρες τεράστια τμήματα της χώρας, με χαρακτηριστικό παράδειγμα το Μπελούνο στο βορειοδυτικό τμήμα της χώρας, όπου οι άστεγοι υπερέβησαν τους 15.000. Τρομερή ωστόσο ήταν η καταστροφή στην Τοσκάνη, όπου τα αγριεμένα νερά του ποταμού Άρνου παρέσυραν σπίτια και γέφυρες και, το κυριότερο, προκάλεσαν ανεπανόρθωτες ζημιές στα αριστουργήματα της Αναγέννησης.
Ήταν παραμονή της Ημέρας των Ενόπλων Δυνάμεων, μια επίσημη αργία, όταν η αστυνομία στην τοσκανική πόλη της Φλωρεντίας άρχισε να δέχεται αιτήματα για βοήθεια από τα χωριά πάνω από την κοιλάδα του ποταμού Άρνου. Το νερό εισέβαλε στο Βαπτιστήριο, στο Παλάτσο Βέκιο, στο Ουφίτσι, στο Ντουόμο και στην Κεντρική Εθνική Βιβλιοθήκη, προκαλώντας ανυπολόγιστες καταστροφές. 60.000 βιβλία, 1.300 πίνακες, 3 ως 4 εκατομμύρια χειρόγραφα και άλλα έργα τέχνης που φιλοξενούνταν σε μουσεία, βιβλιοθήκες και εκκλησίες, όπως η ιστορική Σάντα Κρότσε της Φλωρεντίας, καταστράφηκαν από την οργή του Άρνου, αν και τα δύο μεγάλα σύμβολα της περιοχής, ο κεκλιμένος Πύργος της Πίζας και το Πόντε Βέκιο της Φλωρεντίας, έμειναν αλώβητα, προς τιμή των μεσαιωνικών μαστόρων που τα έχτισαν.[1]
Όταν τα νερά του ποταμού υποχώρησαν, η εικόνα της πρωτεύουσας της Αναγέννησης, όπου βρίσκονται κάποια από τα μεγαλύτερα έργα τέχνης και αρχιτεκτονικής στον κόσμο, ήταν τόσο κατεστραμμένη που πολλοί θεωρούσαν ότι δεν θα μπορούσε ποτέ να ξεπεράσει την φυσική καταστροφή.[2] Όλοι τότε εργάστηκαν εθελοντικά για την αποκατάσταση των βιβλιοθηκών, αλλά πολλά πράγματα χάθηκαν. Σήμερα, σε πολλά σημεία της πόλης, πάνω σε κτήρια -σε ύψος πολλές φορές 3-4 μέτρων- σημάδια δείχνουν μέχρι που είχε φτάσει η στάθμη του νερού.
Αναφορά στο γεγονός υπάρχει στο βιβλίο Οι Άγγελοι της Φλωρεντίας της Τζοάνα Χάινς.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Ιστορικό Λεύκωμα 1966, σελ. 126-127, εκδ. Καθημερινής (1997)
- ↑ Η Φλωρεντία και η κατάρα του ”ζωντανού μουσείου” In2life
Βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Taylor, Kathrine Kressman (1969). Diary of Florence in Flood. New York: Simon and Schuster.