Περικλής Σακελλάριος
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Περικλής Σακελλάριος | |
|---|---|
| Γέννηση | 13 Σεπτεμβρίου 1905[1] Κέρκυρα |
| Θάνατος | 5 Μαρτίου 1985[1] Αθήνα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Ιδιότητα | αρχιτέκτονας και σκηνογράφος |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Περικλής Σακελλάριος (1905-1985) ανήκει στους πρωταγωνιστές της ελληνικής αρχιτεκτονικής των ετών 1936 - 1962. Τα έργα του συνοψίζονται σε αστικά μεταπολεμικά κτίρια ή συγκροτήματα: πολυκατοικίες, εργατικές κατοικίες και νοσοκομεία, με τις ιδιωτικές κατοικίες να κυριαρχούν στο δυναμικό του. Όσον αφορά τις επιρροές του, αυτές είναι κυρίως δύο: ο Αριστοτέλης Ζάχος, τον οποίο θαύμαζε διότι είχε επιχειρήσει να ταιριάξει νεοτερικότητα και αρχιτεκτονική παράδοση και ο Λε Κορμπυζιέ, τον οποίο συνάντησε στο CIAM του 1933, στην Αθήνα. Ο Σακελλάριος αποτελεί εκπρόσωπο μιας μεταβατικής περιόδου, μεταξύ των μοντέρνων του ’30 και της μεγάλης άνθησης του ’60 (Κωνσταντινίδης, Ζενέτος κ.ά.). Ανήκε στη γενιά του Δεσποτόπουλου και του Καραντινού, έμεινε όμως στη σκιά τους, μιας και αυτοί ευνοήθηκαν από το γεγονός ότι ήταν πανεπιστημιακοί και μελετητές δημοσίων κτιρίο
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε στην Κέρκυρα και ήταν γιος του Αριστείδη Σακελλαρίου και της Θαλίας Μαυρογιάννη. Η οικογένειά του έζησε χωρίς οικονομικές ανέσεις, σε διαφορετικές πόλεις, λόγω μεταθέσεων του πατέρα του. Ωστόσο αυτό δεν στάθηκε εμπόδιο στο να λάβει μια ολοκληρωμένη μόρφωση, καθώς με την ενθάρρυνση της μητέρας του, απέκτησε γνώσεις πολλών ξένων γλωσσών, μουσική παιδεία, ενώ παράλληλα εκδηλώθηκε και η κλίση του στο σχέδιο.
Αποφοίτησε με άριστα από το Α΄ Γυμνάσιο Θεσσαλονίκης το 1923 και στη συνέχεια σπούδασε αρχιτεκτονική στο Πολυτεχνείο του Γκρατς της Αυστρίας από το 1924 έως το 1930. Οι σπουδές του στο Γκρατς, η σύντομη φοίτησή του στη σχολή Μπάουχαους, με καθηγητή τον Βάλτερ Γκρόπιους και τα ταξίδια του στην Αυστρία και τη Γερμανία, τον έφεραν σε επαφή με τη δημιουργική πρωτοπορία του ΄20 στην Ευρώπη, η οποία εκφράστηκε με το ριζοσπαστισμό του Μπάουχαους και την ίδρυση των Διεθνών Συνεδρίων της Μοντέρνας Αρχιτεκτονικής (CIAM).
Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, εργάστηκε για τέσσερις μήνες στο γραφείο του αρχιτέκτονα - μηχανικού Ανδρέα Κριεζή ως βοηθός του στη μελέτη διαρρύθμισης των παλαιών Ανακτόρων σε έδρα της Βουλής και της Γερουσίας. Από το 1931 έως το 1935 υπηρέτησε στην Τεχνική Υπηρεσία του Δήμου Παγασών στον Βόλο, με γνωστά έργα το κινηματοθέατρο Θέτις και τις παιδικές εξοχές «Τα Χελιδόνια». Εν συνεχεία και για εννιά χρόνια εργάστηκε στο Υπουργείο Κρατικής Υγιεινής και Αντιλήψεως. Αυτό που έφερε τον Σακελλάριο στο αρχιτεκτονικό προσκήνιο είναι οι διασκευές των Ανακτόρων Τατοΐου, Ψυχικού και Μον Ρεπό Κέρκυρας τις οποίες του αναθέτει ο ίδιος ο βασιλιάς Γεώργιος Β΄ (1936-1939). Το 1946 επισκέφθηκε τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής και μολονότι τα σωζόμενα τεκμήρια αυτού του ταξιδιού είναι ελάχιστα, είναι φανερή η γόνιμη επιρροή που δέχτηκε από τον Φρανκ Λόιντ Ράιτ. Με την επιστροφή του στην Αθήνα εγκατέλειψε τη θέση του δημοσίου υπαλλήλου για να εργαστεί ως ελεύθερος επαγγελματίας. Το πιο αντιπροσωπευτικό του έργο είναι το παρεκκλήσιο του Αγίου Γεωργίου, στο Καβούρι (1950). Άλλα γνωστά έργα του, που υλοποιήθηκαν με τη συνεργασία των Μανώλη Βουρέκα και Προκόπιου Βασιλειάδη, είναι οι πρωτοποριακές για την εποχή, λουτρικές και τουριστικές εγκαταστάσεις «Αστέρα» Γλυφάδας (1955-1958), πλαζ ΕΟΤ Βουλιαγμένης, τα εστιατόρια «Αργώ» και «Ωκεανίς» (1959-1961), το Μοτέλ Αλεξανδρούπολης (1950) και τέλος, σε συνεργασία μάλιστα με τον Gropius, την Πρεσβεία των Η.Π.Α. (1959-1961). Επίσης, στη Θεσσαλονίκη σε συνεργασία με τον Ι. Χριστόπουλο κατασκευάζει το Κυβερνείο, γνωστό ως "Παλατάκι" στο Καραμπουρνάκι.[2] Παρά το γεγονός ότι στη δεκαετία του ’60, το προβάδισμα έχουν οι νέοι αρχιτέκτονες, ο Σακελλάριος σχεδίασε έργα δημόσιου και ιδιωτικού τομέα όπως ο Διεθνής Αεροσταθμός Κέρκυρας και το κεντρικό υποκατάστημα της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος στην Κέρκυρα. Ήταν μέλος του Τεχνικού Επιμελητηρίου της Ελλάδος και του Συλλόγου Αρχιτεκτονικής Εταιρείας η οποία ιδρύθηκε το 1948. Το 1966 τιμήθηκε με τον Ταξιάρχη του Βασιλικού Τάγματος του Φοίνικος για τη συμβολή του στην ανοικοδόμηση της χώρας.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 bauhaus
.community /person /1454. - ↑ Κολώνας Β. 2012. Θεσσαλονίκη 1912-2012. Η Αρχιτεκτονική μιας εκατονταετίας. UNIVERSITY STUDIO PRESS.
Ενδεικτική βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Ελένη Φεσσά-Εμμανουήλ - Ελισάβετ Σακελλαρίου, Π. Α. Σακελλάριος, αρχιτέκτων, Ποταμός 2006
- Φιλιππίδης Δ., Νεοελληνική Αρχιτεκτονική, Μέλισσα, Αθήνα, 1984
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Eνας αντιδογματικός μοντέρνος αρχιτέκτονας www.kathimerini.gr[νεκρός σύνδεσμος]
- Το έργο και η πορεία ενός σημαντικού δημιουργού www.greekarchitects.gr
- «Η αρχιτεκτονική να συμπληρώνει τη φύση» www.greekarchitects.gr