Οτζοβισμός
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Ο οτζοβισμός είναι μια πολιτική τάση, που εμφανίστηκε το 1909 στη Ρωσία, μέσα στη μπολσεβίκικη πτέρυγα του Ρωσικού Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος. Υποστήριζε ότι έπρεπε να ανακληθούν οι σοσιαλδημοκράτες αντιπρόσωποι από την Τρίτη Δούμα. Αυτό, διότι οι πραγματικοί επαναστάτες δεν είχαν καμιά θέση μέσα στην τσαρική Δούμα, που ήταν όργανο των αντιδραστικών. Όσοι έμπαιναν σ' αυτήν, θα έπρεπε να απαρνηθούν την επανάσταση. Η εκμετάλλευση των δυνατοτήτων που παρείχε η νομοθεσία, ήταν ουσιαστικά ανέφικτη στις επικρατούσες τότε συνθήκες. Οι συνεπείς μπολσεβίκοι δεν είχαν καμιά θέση μέσα σε μια λέσχη ή ένα συνδικάτο, που λειτουργούσε υπό την εποπτεία της αστυνομίας. Οι οτζοβιστές θεωρούσαν εσφαλμένη αλλά και οπορτουνιστική την εκμετάλλευση των δυνατοτήτων που παρείχαν οι νόμοι, τακτική την οποία υποστήριζε ο Λένιν. Χαρακτήριζαν τον Λένιν και τους οπαδούς του δεξιούς, κι έλεγαν ότι είχαν χάσει την πίστη τους στην επανάσταση. Επικεφαλής των οτζοβιστών ήταν ο Στανισλάβ Βόλσκι, ένας Μοσχοβίτης διανοούμενος (μενσεβίκος κατά την Οκτωβριανή Επανάσταση και κατόπιν αντιδραστικός), και ο Αλεξίνσκι. Λίγο ως πολύ υποστηρίζονταν από τον Ανατόλι Λουνατσάρσκι και τον Αλεξάντερ Μπογκντάνοφ. Η επαναστατική φρασεολογία των οτζοβιστών είχε ως αποτέλεσμα να τους ακολουθήσουν πολλοί επαναστάτες εργάτες. Δέχτηκαν σφοδρή πολεμική από τον «Προλετάριο», τον οποίο διεύθυναν ο Λένιν, ο Κάμενεφ και ο Ζηνόβιεφ, οι οποίοι υποστήριζαν ότι ο οτζοβισμός ήταν επικίνδυνη τάση, διότι θα είχε ως συνέπεια να απομακρυνθούν οι μπολσεβίκοι από τις εργατικές μάζες και την καθημερινή πάλη.
Πηγή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- «Κοινωνιολογικόν και Πολιτικόν Λεξικόν» έκδοση εφημερίδας «Ανεξάρτητος» 1933, σελ. 2586