Οκακούρα Κακούζο

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Οκακούρα Κακούζο
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
岡倉天心 (Ιαπωνικά)
Γέννηση14  Δεκεμβρίου 1863
Γιοκοχάμα[1]
Θάνατος2  Σεπτεμβρίου 1913[2][3][1]
Akakura Onsen
Αιτία θανάτουνεφρίτιδα και ουραιμία
Τόπος ταφήςSomei Cemetery
Χώρα πολιτογράφησηςΙαπωνία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΙαπωνικά
Αγγλικά[4]
ΣπουδέςTokyo University
Ranshadō
Tokyo School of Foreign Languages
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητασυγγραφέας
κριτικός τέχνης
έφορος
ιστορικός της τέχνης[5]
ΕργοδότηςSenshu College
Ongaku Torishirabegakari
Tokyo Academy of Fine Arts
Tokyo National Museum
Μουσείο Καλών Τεχνών της Βοστώνης
Αξιοσημείωτο έργοΤο βιβλίο του τσαγιού
Οικογένεια
ΑδέλφιαYoshisaburō Okakura
ΣυγγενείςKoshirō Okakura (εγγονός)
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΒραβεύσειςOrder of the Rising Sun, 5th class
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Οκάκουρα Κακούζο (岡倉 覚三, Okakura Kakuzō) (14 Φεβρουαρίου 1863–02 Σεπτεμβρίου 1913), ήταν Ιάπωνας λόγιος, κριτικός της τέχνης και συνέβαλε στην ανάπτυξη των τεχνών στην Ιαπωνία στην περίοδο Μεϊτζί. Είναι ευρύτατα γνωστός για το βιβλίο του «Το βιβλίο του τσαγιού».[6] Είναι γνωστός και με το ψευδώνυμο Οκάκουρα Τενσίν (岡倉 天心 Okakura Tenshin).

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οκάκουρα Κακούζο

Γεννήθηκε στη Γιοκοχάμα. Ήταν γιος του Οκάκουρα Κανεμόν (Okakura Kan'emon), που ήταν έμπορος μεταξιού και πρώην σαμουράι και καταγόταν από το νομό Φουκάι.[7] [8][9]Μεγάλωσε στη Γιοκοχάμα, όπου φοίτησε σε Αγγλικά σχολεία. Μετά φοίτησε στο αυτοκρατορικό πανεπιστήμιο του Τόκιο. Αποφοίτησε από το πανεπιστήμιο το 1880 με έπαινο στη φιλοσοφία και την Αγγλική λογοτεχνία. Στο πανεπιστήμιο έμαθε Αγγλικά και Κινέζικα. Το 1886 έγινε για ένα διάστημα γραμματέας στο υπουργείο Παιδείας και ήταν υπεύθυνος για υποθέσεις, που αφορούν τη μουσική.[9] Κατά τη διάρκεια των σπουδών του γνώρισε τον Έρνεστ Φενολλόσα (Ernest Fenollosa), έναν Αμερικανό καθηγητή στο πανεπιστήμιο του Τόκιο, κριτικό τέχνης και ερασιτέχνη ζωγράφο, ο οποίος ήταν ένθερμος υποστηρικτής της διατήρησης της παραδοσιακής μορφής της Ιαπωνικής τέχνης αντίθετα προς το πνεύμα της εποχής Μεϊτζί, όπου γινόταν προσπάθεια εκμοντερνισμού και στροφής της Ιαπωνικής κοινωνίας προς τη Δύση. Ο Οκάκουρα Κακούζο επηρεάστηκε πολύ από τον Έρνεστ Φενολλόσα και προέτρεπε τους Ιάπωνες να διατηρούν την πολιτιστική τους κληρονομιά. Στα 1889 ήταν συνιδρυτής του περιοδικού «κοκκά» (Kokka).[10] Ήταν ένας από τους κύριους ιδρυτές της σχολής καλών τεχνών του Τόκιο στα 1887 και έναν χρόνο αργότερα έγινε διευθυντής της σχολής αυτής. Αυτός και ο Έρνεστ Φενολλόσα εσκεμμένα παρέλειψαν τη διδασκαλία της Δυτικής ζωγραφικής και γλυπτικής από το πρόγραμμα σπουδών της σχολής καλών τεχνών. Στα 1898 ο Οκάκουρα Κακούζο απομακρύνθηκε από τη σχολή και αργότερα δημιούργησε την Ιαπωνική ακαδημία καλών τεχνών (Nippon Bijutsu-in) με τη βοήθεια των Χασιμότο Γκαχό, Χισίντα Σουνσό και Γιοκοχάμα Ταϊκάν.[11] [9] Ταξίδεψε σε πολλές φορές στην Κίνα, την Ινδία και τις Η.Π.Α.. Στις αρχές του 20ου αιώνα πήγε στο μουσείο καλών τεχνών στη Βοστώνη, όπου έγινε επικεφαλής του τμήματος Ασιατικών τεχνών.[12] Πάντα υποστήριζε την ανωτερότητα της ανατολικής έναντι της Δυτικής τέχνης. Τα βιβλία του [The Ideals of the East (1903), The Awakening of Japan (1904), και The Book of Tea (1906)] γράφτηκαν στα αγγλικά, έτσι ώστε να επηρεάσει τους δυτικούς αναγνώστες.[11] Στα τελευταία χρόνια της ζωής του πήγε στην Ιζούρα, στην επαρχία Ιμπαράκι, μαζί με πιστούς οπαδούς του, όπως τους Σιμομούρα Κανζάν, Χισίντα Σουνσό και Γιοκοχάμα Ταϊκάν, και μετέφερε εκεί την Ιαπωνική ακαδημία καλών τεχνών, για να αναπτύξει μια νέα εποχή στην Ιαπωνική τέχνη.[13][7] Τα βιβλία του δίνουν έμφαση στην αξία του Ιαπωνικού πολιτισμού και της Ιαπωνικής τέχνης. Υποστήριζε ότι μόνο οι Ασιάτες μπορούν να κατανοήσουν πλήρως τον πολιτισμό της Ασίας και ήταν υπέρμαχος της ανωτερότητας του Ιαπωνικού πολιτισμού. Θεωρείται πως είναι ηγέτης του κινήματος «νιχόνγκα».[7]Με το κίνημα αυτό η Ιαπωνική ζωγραφική ανανεώνεται με σύγχρονη θεματολογία και τεχνικές κρατώντας βασικά στοιχεία της παραδοσιακής Ιαπωνικής τέχνης.[14]

Ο Οκάκουρα Κακούζο πέθανε στις 2 Σεπτεμβρίου 1913.

Βιβλία του[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Το βιβλίο του τσαγιού, μετάφραση Τσαπίλης Πέτρος, εκδόσεις: Ανατολικός, Αθήνα 2001, ISBN 9789608429246.
  • The Ideals of the East (London: J. Murray, 1903)
  • The Awakening of Japan (New York: Century, 1904)
  • The book of tea, (1906).
Ο τάφος του Οκάκουρα Τενσίν

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Okakura Tenshin Memorial Garden

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Okakura-Kakuzo. Ανακτήθηκε στις 17  Ιανουαρίου 2021.
  2. (Αγγλικά) SNAC. w63228xm. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. (Γαλλικά) Babelio. 4804. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. jn20000401899. Ανακτήθηκε στις 22  Αυγούστου 2023.
  5. «Dictionary of Art Historians» (Αγγλικά) okakurat. Ανακτήθηκε στις 23  Απριλίου 2022.
  6. Okakura Kakuzō, Το βιβλίο του τσαγιού, μετάφραση Τσαπίλης Πέτρος, εκδόσεις: Ανατολικός, Αθήνα 2001, ISBN 9789608429246.
  7. 7,0 7,1 7,2 «Okakura Kakuzo - SamuraiWiki». wiki.samurai-archives.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Δεκεμβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 26 Σεπτεμβρίου 2020. 
  8. «Okakura Kakuzo (1862-1913), art historian, connoisseur, and author of The Book of Tea». American National Biography (στα Αγγλικά). doi:10.1093/anb/9780198606697.001.0001/anb-9780198606697-e-1701634. Ανακτήθηκε στις 26 Σεπτεμβρίου 2020. 
  9. 9,0 9,1 9,2 «Okakura-Kakuzo, 1862-1913 on JSTOR». www.jstor.org (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 26 Σεπτεμβρίου 2020. 
  10. «Kakuzō Okakura». www.goodreads.com. Ανακτήθηκε στις 26 Σεπτεμβρίου 2020. 
  11. 11,0 11,1 «Okakura Kakuzō | Japanese art critic». Encyclopedia Britannica (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 26 Σεπτεμβρίου 2020. 
  12. «Beyond East and West: Okakura Kakuzō and "The Book of Tea"». nippon.com (στα Αγγλικά). 30 Αυγούστου 2018. Ανακτήθηκε στις 26 Σεπτεμβρίου 2020. 
  13. «TENSHIN MEMORIAL MUSEUM OF ART, IBARAKI > OKAKURA TENSHIN MEMORIAL ROOM». www.tenshin.museum.ibk.ed.jp. Ανακτήθηκε στις 26 Σεπτεμβρίου 2020. 
  14. «Ιαπωνική ζωγραφική: «Νιχόνγκα»». ΙΑΠΩΝΙΚΕΣ ΣΠΟΥΔΕΣ. 22 Οκτωβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 26 Σεπτεμβρίου 2020.