Νότια των συνόρων, δυτικά του ήλιου
| Συγγραφέας | Χαρούκι Μουρακάμι |
|---|---|
| Τίτλος | 国境の南、太陽の西 |
| Γλώσσα | Ιαπωνικά |
| Ημερομηνία δημοσίευσης | 5 Οκτωβρίου 1992 |
| Μορφή | μυθιστόρημα |
| LC Class | OL2625514W[1] |
| LΤ ID | 5042 |
| Πρώτη έκδοση | Kodansha |
| Προηγούμενο | Dance Dance Dance |
| Επόμενο | The Wind-Up Bird Chronicle |
| δεδομένα () | |
Το Νότια των συνόρων, δυτικά του ήλιου (ιαπωνικά: 国境の南、太陽の西) είναι σύντομο μυθιστόρημα του Ιάπωνα συγγραφέα Χαρούκι Μουρακάμι.
Τίτλος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το Νότια των συνόρων, δυτικά του ήλιου είναι ένα τραγούδι για το Μεξικό. Τι βρίσκεται όμως στα δυτικά του ήλιου; Ο Σιμαμότο αναφέρει: «Προσπαθήστε να φανταστείτε ότι είστε ένας αγρότης, που ζει ολομόναχος στην τούνδρα της Σιβηρίας. Μέρα με τη μέρα οργώνετε τα χωράφια σας. Όσο βλέπει το μάτι, τίποτα. Στα βόρεια, ο ορίζοντας, στα ανατολικά, ο ορίζοντας, στα νότια, στα δυτικά, το ίδιο. Κάθε πρωί, όταν ο ήλιος ανατέλλει στα ανατολικά, βγαίνετε να δουλέψετε στα χωράφια. Όταν είναι ακριβώς πάνω από το κεφάλι σας, κάνετε διάλειμμα για μεσημεριανό. Όταν βυθίζεται στη δύση, πάτε σπίτι για ύπνο».[2]
Κύριοι χαρακτήρες
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Χατζίμε
Ο Χατζίμε μεγάλωσε σε μια μικρή οικογένεια. Θα μπορούσε να ονομαστεί η ελάχιστη οικογενειακή μονάδα, καθώς ο Χατζίμε ήταν μοναχοπαίδι. Όντας μοναχοπαίδι, σε μια κοινωνία όπου τα δύο παιδιά είναι ο κανόνας, νιώθει κατώτερος. Το πιο ανυπόφορο προκατάληψη που βιώνει από τους άλλους. Πολλοί πιστεύουν ότι το να μην έχει κανείς αδέρφια σημαίνει ότι είναι κακομαθημένος, ασθενικός και εξαιρετικά εγωιστής. Αυτές οι κατηγορίες τον εκνευρίζουν, αλλά βαθιά μέσα του φοβάται ότι είναι αληθινές. Προσπαθεί να μείνει αόρατος και να αγνοήσει αυτές τις αδυναμίες, αλλά κάποιος βρίσκεται πάντα να επισημαίνει την έλλειψη αδελφών. Χωρίς φιλίες, στα παιδικά του χρόνια κυριαρχούν η μοναξιά και η απομόνωση. Η ειρήνη του Χατζίμε δεν μένει αλώβητη ούτε και κατά τα πανεπιστημιακά του χρόνια, όπου το περιβάλλον της πανεπιστημιούπολης κάνει τον κόσμο ακόμη πιο εχθρικό απέναντί του. Ο ίδιος αντιτάσσεται στην οικονομική φούσκα του μεταπολεμικού ιαπωνικού καπιταλισμού. Ωστόσο, αργότερα, με τη βοήθεια κεφαλαίων από τον πεθερό του, ανοίγει ένα τζαζ κλαμπ και σύμφωνα με την επιθυμία του ευεργέτη του, επενδύει τα κέρδη του στο χρηματιστήριο και σε ακίνητα και γρήγορα γίνεται πλούσιος. Αν και γίνεται ένας επιτυχημένος, έχοντας δημιουργήσει και οικογένεια, νιώθει ότι κάτι του λείπει. Παραμένει ανεκπλήρωτος και πιστεύει ότι η αιτία μπορεί να είναι κάτι που είχε χάσει στην παιδική του ηλικία.
Σιμαμότο
Η Σιμαμότο εμφανίζεται ενώ ο Χατζίμε νιώθει κατώτερος ως μοναχοπαίδι. Είναι 12 χρονών όταν γνωρίζονται και εκείνη ήταν σαν αχτίδα ήλιου που έγγιξε την καρδιά του Χατζίμε. Η Σιμαμότο ήταν ένα πολύ όμορφο κορίτσι, αλλά η πολιομυελίτιδα την έκανε χωλή, παρόλο που ο Χατζίμε εξακολουθούσε να πιστεύει ότι ήταν πολύ όμορφη και διαφορετική από τους άλλους. Ο μοναχικός Χατζίμε γνωρίζει τη Σιμαμότο, η οποία επίσης προέρχεται από οικογένεια με ένα παιδί και διαπιστώνει ότι υπάρχαν πολλά κοινά σημεία μεταξύ τους. Σύντομα γίνονται καλοί φίλοι που μπορούν να μοιράζονται τα μυστικά τους. Περνούν τα απογεύματα στο σαλόνι ακούγοντας Λιστ και Νατ Κινγκ Κόουλ στο νέο στερεοφωνικό του πατέρα της Σιμαμότο και μιλούν με μια προεφηβική απλότητα που εκ των υστέρων γίνεται ερωτική. Η Σιμαμότο σώζει τον Χατζίμε και του προσφέρει υποστήριξη στον αφόρητο απομονωμένο κόσμο της. Για τον Χατζίμε, η ύπαρξη της Σιμαμότο είναι το τέλος της μοναξιάς. Οι δυο τους χωρίζουν όταν αρχίζουν το γυμνάσιο και μετακομίζουν σε διαφορετικές περιοχές. Δραματικά, συναντιούνται ξανά στα 36 τους χρόνια. Ο Χατζίμε εκτοξεύεται στο παρελθόν ανεπιφύλακτα, αλλά η Σιμαμότο τον αφήνει ξαφνικά χωρίς λέξη αφού περνούν μια νύχτα μαζί. Η Σιμαμότο είναι μια όμορφη, έντονη και μυστηριώδης γυναίκα. Δεν γνωρίζουμε τίποτα για τη μετέπειτα ζωή της, εκτός από το ότι είχε ένα μωρό που πέθανε σε βρεφική ηλικία. Είναι ανύπαντρη, δεν εργάζεται, αλλά έχει μια πολύ αξιοπρεπή ποιότητα ζωής.
Γιουκίκο
Η Γιουκίκο παντρεύεται τον Χατζίμε στα 30 της. Αλλά ο Χατζίμε σπάνια την αναφέρει στα 6 χρόνια του γάμου ως σύζυγο, μέχρι που συναντά ξανά τη Σιμαμότο στα 36 του. Ο συγγραφέας την αναφέρει ελάχιστα. Η σιλουέτα της Γιουκίκο διαμορφώνεται ξεκάθαρα και παίζει ζωτικό ρόλο στο τέλος της ιστορίας, όταν τονίζει ότι ο Χατζίμε είναι εγωκεντρικός και νοιάζεται μόνο για τα δικά του συναισθήματα ενώ αγνοεί τα συναισθήματα των άλλων. Επιπλέον, ενεργεί ως παραδοσιακή σύζυγος που πάντα ακούει τον σύζυγό της, αλλά ξαφνικά βρίσκεται σε πλεονεκτική θέση στο τέλος και δίνει διαλέξεις στον σύζυγο για το πώς να βελτιωθεί. Είναι το άτομο που μπορεί να αγαπήσει και να φωτίσει τους άλλους ερωτευμένους, και μόνο η αγάπη της δεν είναι καταστροφική σε αυτό το μυθιστόρημα. Η προδοσία του συζύγου της τη γεμίζει απελπισία, ωστόσο επιστρέφει στην αγάπη και ανοίγει την καρδιά της για να δεχτεί τον άντρα της.[3]
Ιστορικό
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Μουρακάμι έγραψε το μυθιστόρημα το 1992 ενώ ήταν επισκέπτης στο Πανεπιστήμιο του Πρίνστον.[4] Η αγγλική μετάφραση, από τον Φίλιπ Γκέιμπριελ, κυκλοφόρησε το 1999. Στα ελληνικά, το μυθιστόρημα έχει μεταφραστεί από τον Βασίλη Κιμούλη και κυκλοφόρησε το 2010 από τις εκδόσεις Ωκεανίδα.[5]
Μέρος του τίτλου, «Νότια των συνόρων», αναφέρεται στο τραγούδι "South of the Border" όπως το τραγούδησε ο Νατ Κινγκ Κόουλ.[6] Ωστόσο, δεν υπάρχει καμία απόδειξη ότι ο Κόουλ ηχογράφησε ποτέ αυτό το τραγούδι. Το άλλο μισό αναφέρεται σε ένα σύνδρομο Ινουίτ ονομάζεται Piblokto ή αρκτική (ή σιβηρική) υστερία.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ archive
.org /details /southofborderwes00mura. Ανακτήθηκε στις 21 Φεβρουαρίου 2019. - ↑ «South of the Border, West of the Sun». www.goodreads.com. Ανακτήθηκε στις 28 Δεκεμβρίου 2019.
- ↑ «Love Hurts By MARY HAWTHORNE». www.nytimes.com. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουνίου 2015.
- ↑ «South of the Border, West of the Sun - First Edition - Signed - Haruki Murakami - Bauman Rare Books». www.baumanrarebooks.com. Ανακτήθηκε στις 29 Νοεμβρίου 2021.
- ↑ «ΤΙΤΛΟΣ – Βιβλιοnet» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 29 Νοεμβρίου 2021.
- ↑ Bauer, Justin (5 Οκτωβρίου 2000). «This Bird Has Flown». Philadelphia City Paper. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Μαΐου 2005. Ανακτήθηκε στις 7 Δεκεμβρίου 2008.